eitaa logo
تربیت فرزند نوردیده
81.8هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
1.2هزار ویدیو
23 فایل
کانال قصه و شعر نوردیده 👇 eitaa.com/joinchat/2079785181Cb3e7c100b0 نظرات و پیشنهادات نوردیده .مشاوره نداریم @nasman تبلیغات @nooredid کانال مدیر نوردیده حسین دارابی👇 eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
مشاهده در ایتا
دانلود
شاهزاده ی قاجار همسرشیخ رجبعلی خیاط به نقل از فرزندشان ✍🏻:مادرم با آنکه از شاهزاده های قاجار بود، با درآمد کمی که پدر داشت زندگی می‌کرد و هیچوقت اعتراضی نداشت و با هم اختلافی نداشتند. -پدرم بسیار شوخ طبع و خنده رو بود. در خانه ما احترام به مادر واجب بود. ما هشت خواهر و برادر بودیم و همه مادرمان را خانم صدا میزدیم. پدر همیشه با مادرم شوخی می‌کرد. 🗣 شیخ در کلاس‌های اخلاق به شاگردانش می‌گفت: ✅ شما نمی‌خواهد به هر کسی که از راه می رسد بگویید قربانت بروم. این قربانت بروم را در خانه به همسرتان بگویید. این رفتارهاست که باعث علاقه میان زن و شوهر می شود. @nooredideh
اخطار قبلی ندهید گاهی حساسیت والدین به رفتار بد بچه ها در مهماني ها دامن می‌زند. آنها به خاطر نگرانی‌های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می‌کنند و می‌گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می‌کند. اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می‌رود @nooredideh
از مداخله در هر کاری خودداری کنید بسیاری از والدین راهنمایی کردن را با مداخله و دخالت غیرضروری در انجام کارهای کودک اشتباه می‌گیرند و مدام، وقتی کودک کار اشتباهی انجام می‌دهد یا برای انجام کاری بیشتر از حد نیاز زمان صرف می‌کند، وارد عمل می‌شوند. در سال‌های اول زندگی، می‌توانید با ارائه دستورالعمل‌های ساده یا پیشنهاداتی کودک را راهنمایی کنید تا با روش‌های ساده انجام کارها آشنا شود. همان‌طور که کودک بزرگ می‌شود، بگذارید وقتی به کمک نیاز دارد به شما مراجعه کند، به‌جای اینکه در انجام کارهایش مداخله غیرضروری داشته باشید. @nooredideh
46.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین شب جمعه شب زیارتی التماس دعا 🎤 @nooredideh
اگر روزي آگاهانه جملات خود را انتخاب كنيد تعجب خواهيد كرد چقدر در روز از جملات دستوري استفاده ميكنيد. با دستور دادن كودكان به مرور از همكاري به لجبازي تغيير خواهند كرد. جايگزينهايي به جاي دستور دادن ١. كار خوب را با لذت گره بزنيد تا نهادينه شود. زماني كه انسان كادو و جايزه ميگيرد هورمون دوپامين كه هورمون شادي است ترشح ميشود و به مرور كودك شرطي ميشود و كار خوب در او نهادينه ميشود. ٢. به او حق انتخاب دهيد. "الان حمام ميري يا قبل از خواب؟" "بشقابتو توي سينك ميذاري يا روي كابينت؟" به او حق انتخاب دهيد تا بتواند قسمتي از تصميگيري شما باشد. ميتوانيد از او بپرسيد كي ميخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تكاليفش طول ميكشد؟ اگر به مرحله نوجواني رسيده اند از آنها بخواييد برنامه ريزي كند و بعد به شما اطلاع دهد. ٣. در انجام كارهايش به او كمك كنيد تا همكاري را بياموزد. در تميز كردن اتاق، جمع كردن لباسها، صاف كردن رو تختي با او همقدم شويد. اين اوقات را به لحظات شاد تبديل كنيد. به او اجازه دهيد از همكاري با شما لذت ببرد. ٤.انتظارات خود را تعديل دهيد. شادي كودكانه آنها را فداي نظم و انضباط نكنيد. بگذاريد كودك درونتان با ديدن آنها دوباره كودكي كند. در اخر سوال كنيد "خب حالا چطور خونه رو به شكل اول برگردونيم؟" @nooredideh
اقتدار یعنی قدرت و لطافت. احساس گناه یکی از عوامل کاهش اقتدار والدین است. اقتدار، خشونت نیست. بچه ها اقتدار را دوست دارند ولی از خشونت بیزارند. اقتدار عامل مهمی در رشد و تعالی شخصیت کودک است. کانال تربیتی نوردیده 👇 @nooredideh
به کودکان خود کمک کنید تا احساسات خود را درک کنند. کودکان نیاز دارند احساساتشان مورد پذیرش و احترام قرار بگیرد. بعنوان مثال 👇 1. شما می توانید با توجه و آرامش کامل به حرف های کودک گوش دهید. 2. شما می‌توانید احساسات کودک‌تان را با کلمه‌ای تایید کنید. "آه. راستی! متوجه هستم." 3. شما می‌توانید به احساسات آنها نامی بدهید. "به نظرم این کار بی‌نتیجه است" 4.شما می توانید آرزوهای آنان را به طور خیالی برآورده کنید. "کاشکی میتونستم همین حالا یک عروسک بزرگ برات حاضر کنم" 👇 Join @nooredideh
آنچه در خانواده های ایرانی به خصوص طبقه متوسط به بالا ، آسیب رواني عمیق در کودکان تولید می کند، کمبود محبت نیست بلکه فقدان احترام است. همین کودکان وقتی بزرگ می شوند و به سنین جوانی می رسند در عشق های تند و تیز و نامحترم تخریب می شوند و تخریب می کنند. عشق با نبود احترام به نفرت تبدیل می شود. به نام مهر با اعمال سادیستیک و تملک جویانه و کنترل های شدید به مرزهای روانی یکدیگر تجاوز می کنند و باعث نابودی رابطه می شوند. در سطوح اجتماعی فقدان احترام و بی مرزی و تجاوز به مرزهای یکدیگر در هر پدیده ی اجتماعی دیده می شود.از ترافیک گرفته تا روابط حاکم بر ادارات و ارگان ها. انسانی که احساس کند محترم است نمی تواند به مرزهای روانی دیگران تجاوز کند و در مقابل تجاوز به مرزهای خویش حتی به نام مهر هم ایستادگی می کند.در یک انسان و یک جامعه متمدن مهر در چهارچوب احترام به سمت عالی شدن بلوغ و رشد روانی سیر می کند. ایرانی از مهر چیزی کم ندارد. به امید آن روز که افزودن احترام به این مهر قوام شخصیت و رشد او را تسهیل و تسریع نماید. کتاب مطلق در ذهن ایرانی- دکتر آذردخت مفیدی @nooredideh
راه هایی که می توانید از طریق آن باعث شوید فرزندانتان احساس ارزشمند بودن و قدرت داشتن کنند این است که به آنها اجازه انتخاب بدهید، اجازه بدهید در حساب کتاب هایتان کمکتان کنند، در پختن غذا کمکتان کنند یا در خرید کردن. یک بچه دو ساله می تواند ظرف های پلاستیکی یا میوه را بشوید. بیشتر وقت ها ما کارهای بچه ها را انجام می دهیم در حالی که خودشان خیلی خوب از پس آن برمی آیند. از خودتان بپرسید اگر در این اتفاق دخالت نمی کردید چه می شد؟ وقتی بی خود در کاری دخالت می کنیم، شانس درس گرفتن از عواقب کار را از بچه ها می گیریم. وقتی اجازه بدهیم که عواقب کارشان به طور طبیعی اتفاق بیفتد، رابطه مان با فرزندمان هم به خاطر غر زدن ها و سرزنش ها خراب نمی شود. @nooredideh
با فرزندان خود وقت صرف کنید. 🔖 کمی دست از کار بکشید و فرصتی را صرف فرزندان خود کنید؛ فرزندان شما این از خودگذشتگی شما را می بینند و آن را هرگز فراموش نمی کنند؛ هر چه بیشتر به فرزندان خود برسید، از ناحیه آنها رضایت خاطر بیشتری پیدا می کنید؛ تنها خرج آنها را به دوش کشیدن کافی نیست. والدین باید با فرزند خود و به خاطر او، وقتی را به اتفاق بگذارنند؛ به اتفاق بازی کنند؛ برایش کتاب بخوانند؛ در انجام تکالیف مدرسه به او کمک کنند؛ از او درباره دوستانش بپرسند؛ زیاد حرف نزنند و گوش شنوا باشند تا دریچه های دل فرزند به روی شما گشوده شود.
برای مستقل شدن کودک اجازه دهید خودش انتخاب کنند. این انتخاب کردن ها تمرینات ارزشمندی است که کودک برای تصمیم گیری انجام می دهد و باعث می شود فرزند شما در آینده در مورد انتخاب شغل، شیوه زندگی و ازدواج بدون تردید و با قاطعیت بهتری تصمیم بگیرید. پدر: ببین چه جور برات بهتره. تکالیفت رو قبل از شام انجام بدی یا بعد از شام؟ مادر: پسرم کدوم شلوارتو میخوای بپوشی سرمه یا خاکستری رو؟ 👇 Join @nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
اولين ناامني اقتصادي در خانواده،‌ ترويج تفكر ندرت است. در خانه ها چه صحبت هايي رايج است؟ ✔️نداريم،
1 حدود 43 سال پیش در یک کلاس مدیریت در خارج از کشور شرکت داشتم، مدرس کلاس درباره ی مهارت حل مسئله نکته ی جالبی را بیان کرد که بعد از گذشت سال ها هنوز برایم جذاب و راهگشا است؛ ایشان توضیح دادند زمانی که با مسائل متعددی روبه رو هستید برای حل آن ها اقدامی نکنید چون با حل هر مسئله چند مسئله ی دیگر ایجاد می کنید. توجه داشته باشید مسائل شما معلول یک علت هستند اگر این مسئله و علت اصلی را در بین مسائل مطرح شده پیدا و آن را حل کنید بقیه ی مسائل به خودی خود حل خواهند شد. نکته ای که این مدیر اروپایی 43 سال پیش مطرح کرد ریشه مسائل امروز جامعه ی ما است. به چند نمونه توجه کنید: - چرا آمار اختلافات زناشویی و طلاق بالا است؟ در حالی که همسران تلاش می کنند که مسائل خود را حل کنند. - چرا اعتیاد در حال گسترش است؟ در حالی که همه ی مسئولین و خانواده ها با حُسن نیت کامل برای حل آن تلاش می کنند. - چرا اختلالات رفتاری کودکان روبه افزایش است؟ در حالی که متخصصین تلاش می کنند مسئله را حل کنند. در مثال های یاد شده و مسائلی مانند آن ها تمام تلاش ها علیرغم حُسن نیت زیاد، قرین موفقیت نیست. یکی از دلایل این موفقیت کم، عدم توجه به رابطه ی علت و معلول و علت یابی به جای مقصریابی است و در اکثر مسائل به دنبال درمان معلول هستیم و از علت غافلیم. افراد در مواجهه با مشکلات و مسائل دونوع واکنش اصلی نشان می دهند: 1- عیب جویی: در این واکنش در هر رویداد دچار احساسات شدید می شوند و برپایه ی احساسات مقصریابی، قضاوت و سرزنش کرده و حکم صادر می کنند. در اتفاق تأسف انگیز اخیر هم شاهد این فرآیند هستیم. به محض رسانه ای شدن موضوع موج خشم و نفرت عمومی و نگرانی والدین بالا گرفت تا جایی که رهبر انقلاب برای آرامش عمومی با صدور دستوری به قوه ی قضاییه در ماجرا دخالت نمودند. همراه با طغیان احساسات، موج عیب جویی و سرزنش به سوی افراد مختلف از کارکنان مدرسه، وزارت آموزش و پرورش، قوه قضاییه و سایر افراد و نهادها جاری شد. در ادامه ی این فرآیند انبوه راهنمایی های متخصصین و کارشناسان برای پیشگیری از این اتفاقات در رسانه ها، کانال ها و سایر فضاهای مجازی در اختیار والدین قرار گرفت که همگی مبارزه و اصلاح معلول بود و به ندرت به علت اصلی و ریشه توجه شد. بدیهی است این بار هم مانند همیشه با مجازات متهم موج احساسات فروکش خواهد کرد تا رویداد بعدی و هیجانات بعدی و این دور تسلسل در جامعه ی ما ادامه خواهد داشت. ادامه دارد...... [مباحث کودک متعادل] @nooredideh
🔸لطفا من را دوست داشته باشید! ▫️گوشی‌های موبایل به بچه‌ها توجه می‌کنند. برای بچه‌ها وقت می‌گذارند. با هشدارهایشان بچه‌ها را دائم صدا می‌کنند. همیشه در دسترس هستند. با بچه‌ها بزرگ می‌شوند و به آن‌ها محبت می‌کنند. با شادی بچه‌ها شاد می‌شوند و با غم آن‌ها ناراحت. ▫️اگر کسی در شادی شما شادی کند و در غم شما ناراحتی، شما دوستش ندارید؟ اگر کسی برای شما دائما وقت بگذارد و تلاش کند شما را سرگرم کند و بخنداند به مرور زمان به او علاقه‌مند نمی‌شوید؟ ▫️فرزند شما آدم است. دِل دارد. نیاز به محبت دارد. نیاز دارد کسی برای او وقت بگذارد و سرگرمش کند. نیاز دارد کسی به او توجه کند. 🚨فرزندتان نیاز دارد دوستش داشته باشید.
۲۲ سال درس دادم؛ ۱- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم. (چون کلاس باید اینقدر جذاب باشد که بدون حضور و غیاب شاگردت به کلاس بیاید) ۲- هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین افسرده نگه دارم! (چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست) ۳-هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم! (چون میدانستم اگر ۱۰ دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش) ۴- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم. (چون اینقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن) ۵- هیچگاه ۹۰ دقیقه درس ندادم! (چون میدانستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق دارد) ۶- هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم! (چون میدانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یا یتیم..) ۷- هیچگاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم. (چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور) ۸- هیچگاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم! (چون میدانستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند) ۹- همیشه هر دانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود. (چون میدانستم که کجا گیر میکند نمیپرسیدم!) 👇 Join @nooredideh
چند نکته راجع به بازی کردن با فرزندان ▪️ بازی کردن با کودک واقعاً هنر است. چون باید همبازی خوبی باشید. ▪️ نشان ندهید از او بیشتر می دانید. ▪️ در سطح فکری کودک با او همبازی شوید. ▪️ مدام او را راهنمایی نکنید. ▪️ تا وقتی پیش بینی می کنید که اوضاع خطرناک نشده برای کنترل کودک اقدامی نکنید. بسیاری از والدین آن قدر وقت صرف کنترل کردن کودکشان می گذارند که از وقت گذاشتن با کودک آن گونه که هر دو از کیفیتش راضی باشند غافل می مانند. ▪️ گاهی گیج بازی در بیاورید و اعتراف کنید که اشتباه کرده اید. Join @nooredideh
ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎﻳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﺻﺪ ﻣﺘﺮﻯ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﻛﻠﻰ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ... ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺩﺭک ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ» ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻰ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻴﺎﺩ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﺕ» ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ» ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﻳﻪ ﺍﺳﺘﻜﺎﻥ ﭼﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺭﻯ» ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﻓﻀﺎﻳﻰ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ، ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺩ و ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺮﺱ» ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ «ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩﺵ ﻣﻴﺸﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻰ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻰ» ﻳﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﺘﺮﺍﮊﺵ ﺑﺎﻻ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭﺳﻌﺖ ﻗﻠﺐ ﺁﺩﻣﺎﺵ ﺯﻳﺎﺩﻩ. ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺑﺮﺍتون ﺁﺭﺯو می‌کنیم... 💠 @nooredideh
کودک ونوجوان آینه درون ماست اگر مضطرب است، بیانگر احساس نا امنی درونی ماست اگر بی برنامه و نامنظم است، نشان دهنده جنبه ای از زندگی ماست که برای آن هیچ برنامه ای نداریم. اگر از او ناراضی هستیم، نشان دهنده احساس عمیق بی ارزشی و عدم رضایت است که نسبت به خود داریم. ما فقط نقص ها و توانمندیهای خود را به فرزندانمان انتقال خواهیم داد، و نه چیزی فراتر. 👇 Join @nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
#هوش_جنسی 1 حدود 43 سال پیش در یک کلاس مدیریت در خارج از کشور شرکت داشتم، مدرس کلاس درباره ی مهارت
۲ 2- تحلیل: اگر عیب جویی واکنش و عکس العمل در برابر رویداد است، تحلیل کنش و عمل در برابر رویداد است. در این روش عیب جویی، مقصریابی و سرزنش جایگاهی ندارد. در این نگاه هر رویداد معلول یک یا چند علت است و آن علت نیز می تواند معلول علت دیگری باشد. علت یابی ما را به سمت علت اصلی یا علت العلل هدایت می کند و با برطرف کردن علت اصلی معلول ها نیز به تدریج از بین می روند. این نکته ی جذاب و کلیدی در سخنان آن مدیر اروپایی بود و جای این نگاه و تفکر در حل مسائل امروز جامعه ی ما خالی است. در این روش در هر رویدادی سئوال می شود: «چرا». لازم به توضیح است که ما در گفتگوهای معمول و متداول خود در سه مورد از واژه ی «چرا» استفاده می کنیم یا به عبارت دیگر سه نوع چرا داریم: • چرای اتهام و سرزنش- چرا دیرآمدی؟ چرا غذا آماده نیست؟ چرا تکالیف مدرسه ات را انجام ندادی؟ در این قبیل موارد به دنبال علت نیستیم بلکه فقط سرزنش می کنیم. • چرای شکایت - چرا من همیشه باید به بچه ها برسم؟ چرا همیشه من مقصرم؟ چرا همیشه باید خرید منزل را من انجام دهم؟ در این موارد از واژه ی چرا برای شکایت و اعتراض استفاده می کنیم. • چرای ابهام – در رویدادها با مطرح کردن «چرا» به دنبال علت اصلی هستیم، قصد اتهام و شکایت نداریم. در ادامه ی مطلب هر کجا از واژه ی «چرا» استفاده کردیم مقصود چرای ابهام است. در این مورد خاص هم چرای ابهام را مطرح می کنیم. چرا این فرد مرتکب این عمل زشت شد؟ چرا از بین همه ی شاگردان مدرسه فقط چند نفر دچار این موضوع شدند؟ اگر قدری گسترده تر به پدیده آزار جنسی نگاه کنیم دامنه ی پرسش ها نیز گسترده می شود. چرا کودک آزاری و درکل آزار جنسی در جامعه ی ما رخ می دهد؟ چرا درصد بالایی از آزار جنسی توسط نزدیکان و محارم انجام می شود؟ توجه داشته باشیم که علت یابی در این قبیل موارد باعث رشد آگاهی، کاهش اضطراب و خشم و در نهایت آرامش والدین خواهد شد. با این مقدمه نه چندان کوتاه تحلیلی از این رویداد داشته باشیم؛ چرا این فرد مرتکب این عمل زشت شد؟ چرا فقط تعداد معدودی از شاگردان طعمه ی این فرد شدند؟ باز هم تأکید می کنیم اجرای قانون درباره ی این فرد به قدرت خود باقی است، این تحلیل برای آگاهی والدین و پیشگیری از تکرار این وقایع است. سال ها پیش مصاحبه ای با دکتر عشایری عصب شناس معروف را مطالعه می کردم، موضوع مصاحبه اعتیاد جوانان بود، به این پرسش و پاسخ توجه کنید: خبرنگار: آقای دکتر، والدین از چه زمانی باید اقدام به پیشگیری از اعتیاد فرزند خود نمایند؟ دکتر عشایری: تولد تا شش سال، 6 سال اول کودکی خبرنگار: آقای دکتر موضوع اعتیاد جوان است باز هم باید درباره ی شش سال اول کودکی صحبت کنیم؟ دکتر عشایری: اگر دانشجویی در دانشگاه مشکل رفتاری دارد، دوران مهدکودک او را بررسی کنید. خوب به پاسخ های آقای دکتر عشایری توجه کنید، در ادامه ی مطلب مثال دیگری از آقای دکتر افروز را نقل خواهم کرد. ادامه دارد......... [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh
ميزان تقریبی يادگيرى در حالت هاى متفاوت 10% وقتى ميخوانيم 20% وقتى ميشنويم 30% وقتى ميبينينم 50% وقتى ميبينيم و ميشنويم 70% وقتى بحث ميكنيم 80% وقتى تجربه ميكنيم 95% وقتى به ديگران ياد ميدهيم گاهی به بچه ها اجازه دهید در کلاس یا منزل نقش معلم را ایفا کنند و تدریس داشته باشند. Join @nooredideh
سپردن کارهای کوچک و ساده به فرزندان سبب می شود فرزندان بر حسب توانمندی خود با افراد خانواده همکاری کنند و از این امر رضایت داشته باشند. داشتن رضایت خاطر از انجام کارهای ساده باعث شکل گیری اعتماد به نفس در آنها شده و آنها را در قبال پذیرش مسئولیت ها و وظایف بیشتر آماده تر می کند. Join @nooredideh
" ترس های القا شده " به چه معناست؟ گاهی اوقات ترس کودک ناشی از شیوه های تربیتی غلط والدین است. والدینی که برای وادار کردن کودک به انجام کاری تهدید می کنند و یا فرزندشان را از چیزی می ترسانند ، مثلا مادر به کودک می گوید اگه شلوغ کنی میرم و دیگه برنمیگردم یا ترساندن کودک از امپول. برخی والدین به دلیل نداشتن اقتدار به ترساندن کودک رو می آورند. نتیجه ترساندن کودک او را به این نتیجه خواهد رساند که این حرف حقیقت دارد پس دنیا جای خطرناک و بدی است. گاهی والدین با دلیل آوردن در فرزندشان ایجاد ترس میکنند.'' اگر کمربندت را نبندی پلیس دعوا میکنه'' به جای اینکه پلیس در او ایجاد امنیت کند ایجاد ترس می کند . @nooredideh
هر گاه توانستید افکار منفی خود را با افکار مثبت جایگزین کنید، راحت تر می توانید کارهای مثبت فرزندتان را ببینید و کارهایی که شما را آزار می دهند، نادیده بگیرید Join @nooredideh
با فرزند خندیدن نشان از این دارد که شما از نقش یک والد همیشه سختگیر خارج شده و لحظات خوشی را با او و در کنارش دارید. -سعی کنید فضای خندیدن را در محیط خانه به وجود بیاورید. اینکه مدام در آشپزخانه‌ اید، یا در حال ديدن اخبار، شما را از فرزندتان دورتر و دورتر میکند و او به ناچار به دنیای بازی‌ های رایانه ای پناه می‌ برد. 🔹با کودک خندیدن کار مشکلی نیست، ولی با این کار چیزی را به او هدیه میدهید که در تمام عمر به دردش می‌خورد؛ یعنی شاد بودن. @nooredideh