تربیت فرزند نوردیده
. 💠 شکوفایی استعداد هدف ما این است که استعدادهاي بچه ها شکوفا شود. اگر همه ي استعدادهاي بچه ها در ه
.
خودباوري در فرآیند تبدیل می شود به وابستگی سالم. وابستگی اصلاً بد نیست و بچه باید وابسته باشد آن چه که خوب نیست این است که چسبنده نباید باشد و دلبسته نباید باشد. انسان در کل وابسته متولد می شود، وابستگی بد نیست مگر ما به یکدیگر وابسته نیستیم؟ اجتماع یعنی وابستگی. اگر وابستگی نباشد دیگر اجتماع معنا نخواهد داشت.
همه ي ما براي زندگی روزمره به هم وابسته هستیم. چه در مشاغل مختلف و چه در تبادل هاي مختلف به هم وابسته هستیم منتهی
وابستگی سالم مطرح است و وابستگی سالم یعنی تعامل. وابستگی ناسالم و مخرب و چسبندگی است که آسیب رسان است، در حالی که خودباوري میل به استقلال دارد و خودباختگی و خود شیفتگی میل به اسارت دارند. انسان هاي خودباخته و خودشیفته انسان هاي مستقلی بار نمی آیند و رابطه برپایه ي بردگی و برپایه ي اسارت برقرار می کنند.
حال مادر رابطه برپایه ي استقلال با فرزندش برقرار می کند یا برپایه ي بردگی؟ یکی از آسیب هایی که مادر فداکار به فرزندش می زند ایجاد رابطه برپایه ي بردگی است. در جامعه ي ما رابطه برپایه ي بردگی ارزش است. کودك از سه سالگی باید استقلال پیدا کند و راحت از مادر جدا شود اما در بسیاري از موارد این مادر است که توان جدایی از فرزند را ندارد.
در متون غربی گفته می شود که نوزاد را از ابتدا جدا بخوابانید اما ما در این رویکرد می گوییم که: تا یک سالگی مادر و کودك در یک رختخواب و از یک سالگی تا سه سالگی در یک اتاق و از سه سالگی به بعد کودك در اتاق جدا بخوابد. به دلیل این که آغوش مادر و تماس پوستی با مادر در دوسال اول لازمه ي رشد کودك است. در غرب از ابتدا بچه ها را براي رفتن و جدا شدن تربیت می کنند به همین خاطر ما غربی ها را بی عاطفه می شناسیم. اما در ایران بچه ها را براي چسبیدن و جدا نشدن تربیت می کنیم تا عصاي پیري مان شوند و حفره هاي خالی زندگی مان را با بچه هایمان پر می کنیم و دلمان نمی خواهد از ما جدا شوند.
دقیقا حالت غرب و حالت ما در ایران مصداق کامل افراط و تفریط است. در حالی که بچه ها باید مستقل اما با وابستگی سالم بار آیند. استقلال اصلاً تعارضی با وابستگی ندارد. وابستگی، روش است و ما در عمل به هم وابسته هستیم استقلال، نگاه و تفکر و ذهنیت است. اگر ما تفکر و نگاه استقلال داشته باشیم، بیست نفر با هم در یک اتاق زندگی کنیم، بیست نفر آدم مستقل با هم زندگی خواهیم کرد. اگر تفکر استقلال نداشته باشیم، یک نفر هم که باشیم و یا در کشور دیگري هم زندگی کنیم باز هم وابسته خواهیم بود. (ادامه دارد...)
#رفتارباکودک {قسمت26}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
کودکان ساکت و ساکن؛ حتی وقتی به ساکن بودن عادت میکنند، باز هم درون ناآرامی دارند.
رابطۀ کودک و فعالیت جسمی مثل رابطۀ مادر و فرزند است. وقتی به زور مادر را از فرزند جدا میکنید، با هیچ چیز دیگری نمیتوانید آرامشی را که مادر از کودک میگرفت به او برگردانید. این مادر، همیشه ناآرام است؛ حتی اگر نمایشِ آرامش را بازی کند.
شما فکر میکنید این مادر نسبت به کسی که فرزندش را به او برگرداند چه حسی دارد؟ پس بیایید فرزند کودکانمان را به آنها برگردانیم.(یعنی همان تحرک، هیجان، و... )
[کتاب منِ دیگرِ ما]
استاد عباسی
Join @nooredideh
👆سری دوم کد رهگیری کتابهای ارسال شده توسط پُست. کسایی که کتابهای استاد عباسی ولدی رو سفارش دادن میتونن چک کنن اسمشون در لیست هست یانه(هر چهار فایل رو چک کنید)
اگر نبود در حال ارسال است
@nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
. خودباوري در فرآیند تبدیل می شود به وابستگی سالم. وابستگی اصلاً بد نیست و بچه باید وابسته باشد آن
.
.
رفتارهایی که برپایه ي مهر و محبت باشند و بر پایه ي استقلال و وابستگی سالم باشند رفتارهاي متعادل خواهند بود. در کل استقلال، عزت نفس، اعتماد به نفس، خودکفایی، مسئولیت و غیره همگی از همین سن زیر سه سال شروع می شود. و بارها گفته ام که سن مسئولیت پذیري از زمان چهاردست و پا رفتن است و عدد مشخص نمی کنیم چون بچه ها در مواقع مختلف راه می روند.
به محض این که بچه چهاردست و پا می رود یک حق به او داده می شود و حق در برابر مسئولیت است. مادران فداکار هیچ به مسئولیتی به فرزندشان نمی دهند و یک دفعه در بیست و پنج سالگی فرزندشان می گویند دیگر مسئولیت با خودت! کودك باید مسئولیت پذیري را در طول زندگی تمرین کنند.
بچه اي که دائم به مادر می گوید «این را بیاور یا اونو بده» یعنی نمی خواهد مسئولیت بپذیرد. حال اگر مادر هرچه او می خواهد بدهد باعث مسئولیت ناپذیر بارآمدن فرزندش می شود و اگر می خواهید که مسئولیت پذیر شود فرصت دهید که کارهایی که در عهده ي توانش است را خودش انجام دهد.
چگونه متوجه شویم که در مسیر استقلال یافتن کودکمان هستیم یا در مسیر دلبستگی؟ چند نشانه نام می برم: میل به داشتن بچه ي ایده آل، دلمان می خواهد بچه ي ما بهترین باشد. این حالت از موانع استقلال است چون کودك را نگه می داریم تا آنچه که ما می خواهیم و فکر می کنیم که درست است را بسازیم. اگر هر کودك را به درخت تشبیه کنیم هر کودك درخت میوه اي خاص خودش است، زمانی که من به عنوان والد فرزندم را نگه می دارم تا انچه شود که من می خواهم مثل این می ماند که درخت زردآلو را تحت فشار قرار دهم تا تبدیل شود به درخت موز و پرتقال و آناناس و دائم بهش پیوند می زنم و اجازه نمی دهم که خودش همان چیزي که هست رشد کند.
وقتی کودك ایده آل می خواهیم که جامع جمیع شرایط باشد، علامت وابستگی ناسالم است چون هرچیزي که من نشدم فرزندم باید بشود. من بالرین می خواستم بشم نشد
حالا دخترم، مهندس می خواستم بشم نشد حالا پسرم و ... نشانه ي دوم، کمال طلبی است. کمال طلبی هم به نوعی شبیه حالت اول است یعنی در هر زمینه اي به بالاترین حد برسد. و چون بالاترین حد وجود ندارد بنابراین هیچ وقت راضی نیستیم.
این حالت ها براي پر کردن حفره هاي عاطفی و معنوي خودمان است. همه ي ما در شش سال اول زندگی مان نیازهاي اولیه را نگرفته ایم و خیلی وقت ها می خواهیم این حفره ها را با همسرانمان پر کنیم جوابگو نیست، سعی می کنیم با بچه هایمان پر کنیم. معمولاً این حالت براي بچه هاي اول و به خصوص پسران اول پررنگ است. (ادامه دارد...)
#رفتارباکودک {قسمت27}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده