هدایت شده از لالایی خدا
mosahebe.mp3
4.9M
🎙مصاحبه با ☘فاطمه☘ دختر سیل زدهای از استان لرستان
و ☘آقای علمدار☘ برادر جهادگر در مناطق سیل زدۀ این استان
@lalaiekhoda
تربیت فرزند نوردیده
به بچه ها اجازه ی اشتباه بدهیم و اشتباهشان را تأیید کنیم به این منظور که او بداند ما هم در بزرگسالی
نردبان پله پله است و فاصله ی پله ها متعادل است. نردبان رشد بچه ها را برهم نریزیم چون خیلی خطرناک است که ما بچه ی زیر 6 سال داریم آن وقت برای دانشگاه رفتنش نقشه می کشیم و دائم تصویری می دهیم که من به خاطر شغلم فاجعه ها را دارم می بینم. فاجعه را در خانواده هایی می بینم که از سه سالگی به فرزندشان می گویند خانم دکتر، آقای مهندس.
وقتی داریم خودایده آل در عرش برای کودک ترسیم می کنیم منتظر فاجعه هم باید باشیم. چرا به پسرمان نمی گوییم سوپورباشی؟ رفتگر می خواهی بشی الهی قربونت بشم آدم حض می کنه. دیدید بچه ها یک وقت هایی میگن دلم می خواد سوپور بشم! مادرها چه واکنشی نشان می دهند؟ اگر تأیید کند، قربونت برم پس در خونه ی ما رو حسابی آب بپاشی و جارو کنی ها!!!! ولی در واقعیت ما می زنیم توی سرمان که ای وای اصالت خانوادگی مان از بین رفت به باد رفت.
سوال: با این کار توقع کودک را پایین نمی آوریم؟
استاد: کودک اصلاً توقع ندارد و اصلاً فاجعه در توقع است. فاجعه در این است که من توقع دارم به جایی برسم. بچه ی 4 ساله که هنوز مدرسه نمی ره چرا ما دائم بهش آقای دکتر خانم دکتر می گوییم؟ توقعی که از کودک باید داشته باشیم این است که 5 ساله بشه و بتونه از روی جوب بپره "آهان پریدی ، الهی قربونت برم."
قبلاً هم گفتم که دوستی دارم که کار بسیار قشنگی می کند و برای فرزندش به مناسبت های فراوان جشن می گیرد مثلاً اولین تخمه کدویی را که می شکند یک جشن می گیرند یا کلید برق را خاموش می کند جشن می گیرند و ... ما اصلاً این کارهای کودک را نمی بینیم و دائم توی این فکر هستیم که بمیرم الهی آخه تو کی از اتاق جراحی میایی بیرون!! کی پیوند قلب می کنی!! که مامانت افتخار کنه! کی قهرمان المپیک می شی در حالی که بچه فقط 4 سال دارد و اصلاً نمی داند این حرف ها یعنی چی. این توقع ها را ما دامن می زنیم. توقع ما از بچه ی کلاس اولی چیه؟ این که 4 تا خط خرچنگ قورباغه بیاره رو ی کاغذ.
سوال: این که ما بخواهیم دائم کارهای خرد و ریز کودک را تأیید کنیم که نمیشه. کودک یک وظایفی داره و باید انجام بده.
استاد: خوب آره وظیفشه، اصلاً چشماش بشه چهارتا بله اصلاً مثبت دیدن یعنی چی؟ هنر کرده، دیلاق حالا یک کلید زده هنر که نکرده من باید ببینم کدوم کار را نمی تونه بکنه تا پدرشو دربیارم؛ این دقیقاً نگاهی است که در جامعه ی ما حاکم است. آرام آرام برگردید و تمرین کنید. یکدفعه هم نروید و همه چیز را به هم بریزید و مادر نمونه شوید. به آرامی باورهایتان را تغییر دهید. (ادامه دارد...)
#اعتماد_بنفس {قسمت19}
[مباحث کودک متعادل]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
با چشمان کودک دنیا را ببینید
کودکان عمدا کارهایی نمی کنند که شما ناراحت شوید بلکه دلیل کارهای بدشان این است که مثل بزرگسالان فکر نمی کنند. اگر اجازه دهید رفتارشان شما را بیازارد مرتب در رنج و عذاب خواهید بود.
روش درست این است که بخشی از رفتار آنها را ناشی از شرایط سنی بدانید. یک کودک 2 ساله در حال یادگیری است و وقتی بشقاب را پرت می کند می خواهد ببیند چه می شود. اگر یک بشقاب پلاستیکی به وی بدهید خواهید دید که پس از پرت کردن آن به سراغ چیز دیگری رفته و شما نیز کمتر ناراحت خواهید شد.
وقتی خود را جای او بگذارید محیط را آماده کرده و بسیاری از اوقات به جای عصبانی شدن بخندید.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
تو یه مهمونی بحث درباره کمک به سیلزده ها شد. بعد بحث خمس شد که طبق نظر برخی مراجع میشه قسمتی از خمس رو به سیلزده ها داد. وقتی بحث به اینجا کشید، بحث جنجالی شد. خمس چیه؟ مرجع کیه؟ جمع کنید این حرفارو. خلاصه به اینجا رسید که یکی گفت آقا خدا و دین رو چیکار داری. من بخاطر انسانیت کمک میکنم. خارجیا مگه خدا و دین و آخرت دارن که انقدر به همدیگه کمک میکنن؟ بخاطر حس نوعدوستیشون کمک میکنن. انقدر دین دین نکنید.
اینجا من گفتم اَی خداخیرتون بده.
انسان بیدین خارجی تو این مواقع به هموطنش همنوعش کمک میکنه. و فقط یه حظ دنیایی و رضایت قلبی پیدا میکنه. دینی نداره که بهش بگه اگه کمک کنی انقدر پاداش میگیری، اگه کمک کنی، این کمکت از بین نمیره، چند برابر میشه اون دنیا بهت برمیگرده. اگه کمک کنی تو همین دنیا مالت برکت پیدا میکنه و زیاد میشه و حرفهایی نظیر اين
خب یه سوال، دین الان چیز بدی گفت؟ همش تشویق و تحسین بود. همش انگیزه و انرژی بود.
اصلا یه سوال؟ شما دوست دارید همیشه جاودانه باشید یا یه روزی از بین برید؟ هممون دوست داریم جاودانه باشیم. اتفاقا دین هم میگه جاودانهای. با مرگ تازه وارد دنیای اصلی، یعنی آخرت میشی. یه جهانی پس از مرگ وجود داره.
این بده؟
یا مثلا دوست داری تو این دنیا تنها و بی کس و کار، ول شده باشی؟ یا یه موجودی همیشه همراهت باشه، مراقبت باشه، به فکرت باشه، دلسوزت باشه؟ خب دین هم میگه یه خدایی هست که همیشه همراهته، مراقبته، دلسوزته
دوست داری وقتی به یه بلای سختی دچار شدی بهت بگن جبر روزگار بود، یا یه شکست بود. یا بگن یه آزمایش بود، یه امتحان بود. برای رشد تو بود. جبران اشتباهات قبلیات بود؟ کدومش آرامش بیشتری بهت میده؟ خب دین هم همینو میگه دیگه
دوست داری همیشه نگران آیندهات، رزق و روزیت، سرگذشت بچههات، درس و کار و ازدواجت باشی؟ یا یه نیروی مطلقی وجود داشته باشه بگه همه چیو بمن واگذار کن، آروم باش. تو فقط تلاش کن بقیه اش با من؟ خب موضوع توکل بر خدا تو دین ما همینه دیگه.
دین که داره آرامش قلبی بهت میده. نگرانی رو ازت میگیره. چرا باهاش انقدر درمیفتی؟
حتی تو بحث وعده عذاب و مجازات. فرضا نه دینی هست نه خدایی هست. چه چیزی مانع ظلم کردن تو به دیگران میشه؟ همون نوعدوستی، انسانیت. ولی خیلی وقتا منفعت طلبی آدما باعث میشه آدم ظلم کنه. خب دین اومده میگه ظلم نکن، اگه بکنی باید جواب پس بدیا. یه دنیای دیگهای هست که حق هرکی ضایع کردی رو ازت میگیرن. یه نیروی مضاعفی به تو میده که ظلم نکنی. این بده؟ چرا دین رو به ما بد معرفی کردن؟
✍ #حسین_دارابی
متنهای بیشتر👇
http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
بچه هایی که فقط بازی فردی میکنند، پس از مدتی روحیه فردگرایانه پیدا میکنند.
حوصله همراهی با جمع در این نوع بچه ها کمتر از دیگران است. این بچه ها همکاری دیگران را دخالت میدانند. از همین رو برخی از این کودکان روحیه مستبدی و برخی دیگر روحیه گوشه گیری پیدا میکنند. سعی کنید کودک را تشویق به همراهی با گروه کنید.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
نردبان پله پله است و فاصله ی پله ها متعادل است. نردبان رشد بچه ها را برهم نریزیم چون خیلی خطرناک است
در تأییدها و تشویق هایمان باید مواظب باشیم. ما اجازه نداریم آن چیزی که کودک نیست را مدام بزرگ کنیم، در این حالت توقع ایجاد می شود بعد کودک یا انسان فکر می کند که آدم خاصی است، می رود که کارهای بزرگ بزرگ کند اما یک جایی توی ذوقش می خورد و داغون
می شود.
یک نکته ی بسیار مهم اینکه؛ ما وقتی می گوییم حوزه ی عمل، یعنی به کودک مسئولیت می دهیم و ما راجع به کودک مسئول صحبت می کنیم. کار و مسئولیت به کودک می دهیم، کارش را تأیید می کنیم، اشتباهش را هم با تأیید می بینیم به نسبت سن و سال کودک. "عزیزم سفره را پهن کن، خوب پهن کردی، این بشقاب سبزی را هم ببر" بشقاب سبزی وسط راه برمی گرده روی زمین! مادر چه کار می کند؟ با روی باز اِه ه ریختی؟ بیا با هم جمع کنیم، دفعه ی بعد یاد می گیری بیا باهم بشوریمشون، قربون اون سبزی بردنت بشم بیا دوباره ببر عزیزم.
اگر بچه دچار شکست شد، دوباره حتی ده باره هیچ عیبی ندارد صدبارهم بریزی جمع می کنیم، تأیید پشت تأیید. چون داره مسئولیت می پذیره و جبران کردن را باید ببیند و یاد بگیرد تا درک مسئول پیدا کند.
یکی از عوامل تخریب مسئولیت و شخصیت این تفکر بهترین شدن است. تفکر بهترین در حال حاضر یک معضل بزرگ در جامعه ی ما است و بومی جامعه ی مااست. ممکن است در جوامع اروپایی وجود نداشته باشد و اصلاً در مورد آن صحبتی هم نشود اما در جامعه ی ما یک معضل است.
بهترین شدن یک وهم و توهم است؛ اصلاً بهترین وجود ندارد و جز تخریب هیچ اثر دیگری ندارد. عرصه ی رقابت، عرصه ی مسابقه و عرصه ی بهترین شدن، عرصه ی تخریب شخصیت انسان ها است. ما سال های آینده قربانیان بی شماری خواهیم داد چون به شدت هنجار جامعه ی ما هنجار رقابتی است. اگر من در این کلاس برا ی40 نفر می توانم فریاد بزنم و از این 40 نفر ده نفر حرف من را قبول کنند، هنجارهای جامعه در حال حاضر میلیون ها نفر از بچه های ما را نابود می کند. ولی ما ناامید نمی شویم و شما هم خبر داشته باشید که این اتفاق در حال حاضر درحال رخ دادن است و بدانید که بهترین یک سراب است. (ادامه دارد...)
#اعتماد_بنفس {قسمت20}
[مباحث کودک متعادل]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
کودک به محض بالا رفتن صدای پدر
و مادر دچار "احساس نا امنی" میشه.
دعوای والدین برای کودک به عنوان
"خطری برای مادر" تلقی میشه و کودک
و فرزند ما به شکل وسواس گونه ای
هراسان و نگران مادر میشه،
اما نمی تونه هیچ واکنشی نشون بده.
بنابراین یکی از حقوق مسلم کودک،
نیاز او به تامین امنیت مادر است.
اعتماد به تداوم تامین امنیت مادر برای
تامین امنیت روانی کودک بسیار مهمه...
@nooredideh 👈 نورِدیده
🔴 کودکان کار در اینستاگرام!!
حدوداً ۵ سال قبل بود که برای اولین بار پستهای مادرانی را دیدم که عاشقانه!! عکسهای خصوصی بچههایشان را در اینستا منتشر میکردند. برخی از تصاویر و داستانهایشان آنقدر زشت و خجالتآور بود که مطمئن بودم اگر کودک در ۱۰ سالگیاش آنها را ببیند، دچار مشکلات روانی خواهد شد! اما ظاهراً امروز اوضاع فاجعهبارتر شده، چون اگر کسی برای کودکش پیج اینستا یا کانال تلگرام درست نکرده باشد، حسابی از قافله عقب افتاده!!
تصویر پسر بچهی سه سالهای که خودش را خیس کرده و مادرش داستان ترس آن روز کودکش را با ذوق و شوق نوشته یا پدری که کبودیهای ران کودک پنج سالهاش را نشان میدهد و میگوید هنوز تکل زدن! بلد نیست یا پدر دیگری که کودکش را به دکتر برده و در صحنهای که شلوار کودک پایین است و دارند به او آمپول میزنند، فیلم گرفته و با افتخار شجاعتِ پسرش را برای دیگران به نمایش میگذارد.
بچهها هنوز نمیدانند اینستا چیست که عکس و فیلمهایشان در تمام صفحات پخش میشود تا احیاناً خاله، عمه و دیگران!! قربان صدقهشان بروند و غبطه بخورند که چرا کودک خودشان اینطور نیست. آیا این والدین تا به حال فکر کردهاند که کودکشان قرار است بزرگ شود و اگر دوست نداشته باشد که عکسهایش همه جا منتشر شود، چه کار باید بکنند؟!
بگذریم از بچههایی که شیرینکاریهایشان منبع درآمد خانواده شده و اینها تقریباً کودکی نمیکنند، عروسک خیمه شببازی پدر و مادرند و البته ما هم که صفحات آنها را فالو کردهایم قطعا مقصریم! 😯
✅ اما مسئله اصلی چیز دیگری است. ما خواسته یا ناخواسته داریم به کودکمان آموزش میدهیم که توجه، تأیید، احترام، اعتماد به نفس، عزت نفس و ... را نه از درونِ خودت بلکه از بیرون و جامعه باید دریافت کنی! تعداد ایموجیها، لایک و دیسلایک، کامنت، فالوور و ... هستند که مهماند چون اینها جایگزین عزت نفس واقعی و خوداتکایی شدهاند و این اگر بزرگترین #خشونت_علیه_کودکان نیست، پس چیست؟!
وقتی دچار بحران #پسران_بیریش و #دختران_سیبیلو هستیم یکی از علتهایش همین دریافت توجه از بیرون است. یعنی هر چقدر خاصتر باشی اقبال عمومی به تو بیشتر است و دهه هفتادیها و هشتادیهای امروز به شدت دنبال دیده و پسندیده شدن هستند، بدون اینکه درک درستی از تأثیر رفتارشان در جامعه داشته باشند! حالا تصور کنید چه اتفاقی برای کودک دهه نودی در پیش است؟!
👈 بد نیست با این ملاحظات یک بار دیگر به برنامههایی مثل #کودکشو، #عصر_جدید و ... هم بنگریم. کاملاً در این پازل هستند.
📌 #حمید_کثیری
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh