هدایت شده از کانال حمید کثیری
⁉️ آقا مگه نمیگن بچه باید زیر هفت سال آزاد باشه، مگه نمیگن تا هفت سال سید و امیر و پادشاهه؟ پس اینی که میگی بچه باید #درک_محدودیت داشته باشه رو از کجا آوردی؟
اولش یه چی بگم، ما #آزادی بیقیدوشرط نداریم! اصلاً هر کسی صحبت از آزادیِ مطلق تو هر فضایی میکنه معلومه یه چیزایی شنیده! 🙄 و نمیدونه چی میگه. آزادی بیقیدوشرط، برای همه و از جمله ما خشونت میاره و خودش مانع آزادیه!
اما بعد؛
👈 ظاهراً بچهها توی زیر هفت سال آزادند الّا در سه موقعیت:
1️⃣ زمانی که بچه داره به خودش و یا دیگری آسیب جدی میزنه!
#آسیب_جدی هم ایشالا روشنه دیگه! یعنی تا دو تا بچه به هم یه ذره بدوبیراه گفتن یا دو تا لگد بهم زدن نیفتید وسطشون! فقط موقعی برید داور وسط بشید که مثلاً دارن چشم همو در میارن 😂
2️⃣ زمانی که بچه داره تغییر جدی توی محیط ایجاد میکنه!
این #تغییر_جدی هم روشنه دیگه! مثلاً بچه میره قابلمهها رو درمیاره تا بازی کنه یا مثلاً میخواد با ده تا بالش وسط اتاق بازی کنه، تغییر جدی نیست! تغییر جدی یعنی مثلاً اومده میخواد یه دبه ماست خالی کنه وسط اتاق یا یهو تصمیم گرفته وسط پذیرایی آتیش درست کنه! 😜
3️⃣ جایی که بچه داره یک #ارزش رو زیر سوال میبره!
این خودش سه تا جلسه یک ساعته و نیمه صحبت داره 😉 ولی بدونیم که هر خانوادهای باید نظام ارزشی داشته باشه و لااقل اصل، اصول و ارزشهای خودش رو استخراج کرده باشه و اگه بچهای داشت یه ارزش رو زیر سوال میبرد باید جلوش رو گرفت! حالا از فردا بچه به بزرگترش گفت بیادب نیاید بگید این داره نظام ارزشی ما رو زیر سوال میبرهها، شاید طرف واقعاً بیادبه! 😂😂 (توضیحش طلب شما)
حالا درک محدودیت چیه این وسط؟
گفتیم بچهها آزادن الّا در سه جا. توی این سه جا درک محدودیت برای کودک لازمه. ایجاد درک محدودیت هم از یک سالگی باید شروع بشه نه قبلش!
مثلاً اگه چیزی داغه و دست بچه رو میسوزونه نباید در دسترس بچه هشت ماهه باشه که اگه خواست دست بزنه بگیم: "جیزه! دست نزن" اما برای بچه بالای یک سال میتونیم که اون هم ظرافت میخواد.
درک محدویت یعنی بچه نره از سه متری خودش رو بندازه پایین! نره آبجی کوچولو رو خفه کنه! نیاد وسط خونه و روی فرشها بخواد #شربت_بازی کنه! و ... یعنی باید بفهمه اینا محدودیته!
انتقال این محدودیتها هم باید با یه شیب ملایم 🥴 و کمکم باشه به طوری که کودک توی شش، هفت سالگی به یه درک نسبی از برخی!! محدودیتها رسیده باشه نه که توقع داشته باشیم بچه سه ساله همه چیزو بفهمه یا اگه نمیفهمه حالیش کنیم!
#آزادی_کودک
#درک_محدودیت
#حمید_کثیری 👇
http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
امپاتی يا همدلی به معنی خود را به جای دیگران قرار دادن است.
مادری فرزندش را به تفریح می برد. او خیلی خوشحال است اما کودک زار زار گریه می کند. مادر ابتدا دلیل گریه کودک را نمی فهمد اما وقتی خود را جای کودک می گذارد و از دید کودک به جهان می نگرد تازه متوجه می شود کودک فقط پاهای آدمها را می بیند ، و دراین شلوغی چیز دیگری نمی بیند. از این پایین دنیا خیلی خسته کننده است ...
هرچه توانايي همدلي در شما افزایش پیدا کند ، ارتباطهای صمیمانه تری با دیگران خواهید داشت. روانشناسان معتقدند که امپاتی می تواند تا حد زیادی مشکلات خانوادگی را که عموما از عدم درک متقابل ناشی می شود ، حل و فصل کند.
اگر پدر و یا مادر هستید خودتان را جای فرزندتان بگذارید . آیا چنین والدینی را دوست دارید؟ توانایی همدلي را در خود با تمرين افزایش دهید.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
هدایت شده از کانال حمید کثیری
موانع رشد رو یادتونه چیا بودن؟! چه سؤالیه! تابلوئه که هیچ کی یادش نیست 😂
گفتیم اینان:
۱. نظافت
۲. نظم
۳. رفاه
۴. آموزش
۵. ادب
۶. فقر مطلق!
چهار تای اول رو تا یه حدی گفتیم پس بریم سراغ پنجمین #مانع_رشد یعنی ادب! واقعاً ادب داشتن مانع رشده؟ یعنی بچه بیادب باشه خوبه؟ 🤔
توی عرف به کسی که حرف بد نمیزنه و به بزرگترا احترام میگذاره میگن مؤدب! اما مؤدب بودن محدود به همین دو تا کاره؟
ببینید جمع #ادب میشه آداب و اصولاً به کسی که آداب بیشتری رو رعایت میکنه باید بگیم مؤدب. مثلاً غذا خوردن آدابی داره مثل شستن دستا، دعای قبل و بعد از غذا، ساکت بودن سر سفره، نگاه کردن به غذای خودمون نه بقیه، آرام خوردن، زیاد جویدن و ...! همین طور مهمونی رفتن، گفتگو کردن، مراسمات، سر کلاس بودن، نماز خوندن، با بزرگترا نشست و برخواست کردن، دستشویی و حمام رفتن و هر چیزی آداب مخصوص به خودش رو داره.
خیلی از ماها هم داریم بخش زیادی از این آداب رو رعایت میکنیم و اصلاً عدم رعایتش اذیتمون میکنه. خب ما اینها رو به تدریج یاد گرفتیم و طبیعتاً از یه سنی کمیت و کیفیت ادب ما با یه شیب خیلی زیاد صعودی شده. (آقا باشه، اینا چه ربطی به کودک داره؟!! 😏)
به نظرتون برای بچه پنج ساله زشته که توی جمع میاد به بقیه سلام نکنه؟ زشته دست توی دماغش بکنه؟ زشته که با پای راست وارد دستشویی بشه؟ زشته که لباسش رو در یک جایی که در معرض دید بقیه هست عوض کنه؟ زشته زبونش رو در بیاره؟ و ...
هیچ کدوم از اینها برای بچه زشت نیست گرچه خوشایند هم نیست! ببینید قرار نیست ما بچهها رو بیادب بار بیاریم، ابداً! اما قرار هم نیست رعایت آداب رو به بچه چهار ساله گوشزد کنیم و وقتی رعایت نکرد اعصابمون بریزه به هم! و ما از ترس اینکه بقیه بگن «ببین چه پدر و مادری، هیچی به بچهشون یاد ندادن!» مدام به بچه فشار بیاریم و نگذاریم بچگیش رو بکنه!
ببینید اینکه یه بچهای توی زیر هفت سال مؤدب باشه خیلی هم چیز خوبی هست و اصولا وظیفه داریم فضای رشد کودک رو طیب و پاک نگه داریم اما مؤدب شدن اون بچه باید از طریق مشاهده رفتار ما باشه نه از طریق مدام گفتن، گوشزد کردن و گیر دادن و فشار آوردن به بچه!
چرا به بچهای که دوست نداره به بقیه دست بده اصرار میکنیم حتماً این کار رو بکنه؟ ما داریم با این کار به بچه میگیم به احساست اطمینان نکن و قدرت نه گفتن رو هم ازش میگیریم!
توی سه دوره تربیتی هم دوره دوم مربوط به ادبآموزی هست و نمیدونم چه اصراری هست ما همه کارها رو میخوایم تو هفت سال اول بکنیم! لطفاً بچهها رو نکشیم
#موانع_رشد
#ادب
#حمید_کثیری 👇
http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
هدایت شده از گالری روسری مُنیرا 🎀
از نگاه نوجوان، استقلال يعني رها شدن از دستورات والدين
از نگاه والدين، استقلال يعني پذيرش مسئوليت
از تضاد اين دونگرش، شكاف نوجوان و والدين ايجاد مي شود
#رفتاربانوجوان_نوردیده👇
@nooredideh_nojavan
تربیت فرزند نوردیده
در مورد کودک به خصوص همیشه توصیه می کنیم که به رفتار او توجه نکنید بلکه به احساس پشت آن رفتار توجه ک
خشم های انفجاری ما از این جا نشأت می گیرد، یک اتفاق می افتد، تداعی می شود و بخش کودک با خشم های انباشته شده اش منفجر می شود. چگونه جلوی این مسئله را بگیریم؟
دایره ی وسط شکل ناخودآگاه، بالغ و بخش آگاه ما است. این بخش باید رشد کند تا این مسائل حل شوند. رشد عاطفی و بلوغ عاطفی یعنی همین رشد بخش آگاهی. یعنی اتفاقات را به جای ترجمه، تجزیه و تحلیل و به جای تفسیر، توصیف کنیم. والد ما مملو از صحنه های دردناک است و کودک نیز مملو از احساست نا خوشایند و والد دائماً سرزنش می کند و کودک احساست را قلیان می کند پس بالغ باید رشد کند تا بتواند بین والد و کودک فاصله بگذارد.
اتفاقات همراه با احساساتشان دائماً ضبط می شوند و از کنترل ما خارج هستند، اما ما احساسات آن ها را لازم نداریم. مسائل در حافظه و ذهن ما می مانند، بعضی به نیمه آگاه و بعضی به ناخودآگاه می روند و ما به احساسات آن ها هیچ نیازی نداریم.
ما بلد نیستیم که از احساساتمان عبور کنیم و به محض این که دچار احساسی می شویم شروع می کنیم به واکنش نشان دادن، در این حالت بالغ کاملاً منفعل است و رشد نکرده است. والد و کودک حاکم هستند؛ والد سرزنش می کند و کودک احساساتی می شود و بعد کودک دستور العمل می دهد و می بینیم که خانم و آقای عاقل و بالغ و تحصیل کرده رفتاری از خودشان نشان می دهند که همه تعجب می کنند. چرا؟ چون آن ها در آن لحظه فقط سه سالشان است وکاملاً تحت فرمان و تأثیر کودک هستند.
توجه داشته باشیم که بالغ و کودک چه مثبت و چه منفی برای همه در شش سال اول زندگی شکل می گیرند. مهم این است که بالغ رشد کند و از بالغ و کودک بهره ببرد. این سیستم جزو رمز و راز خلقت است. و برای این است که ما درست زندگی کنیم زیرا که ما بدون والد اصلاً نمی توانیم زندگی کنیم. والد سرزنشگر در واقع وجدان ما است، اگر وجدان نباشد ما دچار خطا و گناه خواهیم شد.
شکل دیگر والد، وسوسه گر و اغواگر است. اگر این والد نباشد ما اصلاً پیشرفت نمی کنیم. چه چیزی باعث می شود که ما دنبال علم و دانستن و مطالعه و کلاس برویم و رشد کنیم؟ وسوسه ی رشد. این وسوسه باید باشد چون فطرت انسان به دنبال رشد و حرکت است؛ منتهی وقتی بالغ رشد نمی کند طور دیگری از این وسوسه استفاده می شود.
شکل دیگر والد، حمایتگر است. این والد از ما حمایت می کند و ما را تأیید می کند ولی اگر از حد تعادل خارج شود دیگر ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم، دائم نیاز به حمایت خواهیم داشت و یا از طرف دیگر اگر حمایت او زیاد شود دیگر هیچ کس را قبول نخواهیم داشت و فکر می کنیم که هر کاری می کنیم درست است. بالغ کنترل می کند که من چه میزان حمایت نیاز دارم.
پس بالغ والد و کودک را که شامل طیف وسیعی از احساسات است را کنترل می کند. چون احساسات هم در جای خودشان و در حد تعادل لازم و بسیار خوب هستند مثلاً حسادت؛ مگر حسادت بد است؟ حسادت موتور حرکت است؛ منتهی اگر از حد تعادل خارج شود مخرب می شود و این جا بالغ است که تعیین می کند کودک و بالغ از حد تعادل خارج نشوند. بالغ با آگاهی و دانایی باید این دو را به کنترل خود درآورد. همان طور که قبلاً گفتیم منظور از آگاهی، بصیرت و چرائی است و منظور از دانایی، دانش و روش و چگونگی است. (ادامه دارد...)
#احساس {قسمت19}
[مباحث کودک متعادل]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
والدين قرار نيست اختلاف نداشته باشند. دعوا نكنند و هميشه با هم موافق باشند. كودک قرار است از والدينش روش درست حل اختلاف را بياموزد.
قرار است ببيند ؛ پدر و مادرش با دو عقيده مختلف چگونه بر سر يک مسئله به تفاهم ميرسند. قرار است ببينند با داشتن اختلاف عشق و محبت به پايان نميرسد.
والدين قرار است به فرزندشان نشان دهند انسان حتی با خودش هم به طور کامل تفاهم ندارد چه برسد به ديگری اما با احترام، ابراز درست مسائل با گوش دادن به هم ميتوان يک جايی به تفاهم رسيد و مشكلات را حل كرد و قرار است از هر اختلافی هر دو نفر پيروز بيايند نه تنها یک نفر.
Join @nooredideh
والدینی هستند که هیچ محدودیتی برای کودکشان قائل نمی شوند و محدودیت هایی را که در نظر می گیرند غالبا لغو می کنند.
فرزندان این گونه والدین بدون داشتن خطوط راهنمایی معین بزرگ می شوند. والدین به آنچه کودکان می خواهند، تسلیم می شوند.
ما اغلب این قبیل کودکان را با صفت لوس توصیف می کنیم. کودکانی که هیچ گونه محدودیتی برای آنها منظور نمی شود، ممکن است در برخورد با دیگران دچار مشکل شوند.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
هدایت شده از گالری روسری مُنیرا 🎀
#آرزوهای_ناب
قطعا والدین آرزوهای بزرگ و نابی برای فرزند خود دارند و بسیاری از خصائص اخلاقی را که در خود نمی بینند برای فرزند خود خواستارند .
به طور مثال خودشان از لحاظ دینداری و رعایت مسائل شرعی در سطح پایین و یا متوسط قرار دارند اما دوست دارند فرزندانی دیندار و پایبند به اصول اخلاقی تربیت کنند.
اما از یک نکته ساده غافل هستند که فرزندان بیشترین تاثیر را از والدین خود می گیرند حال چطور می توان از فرزندی که بارها دروغ گفتن پدرش را دیده است توقع داشت که راستگو باشد و یا دختری که مادر خود را پایبند به حجاب و رعایت حریم میان محرم و نامحرم نمی بیند توقع داشت که عفیف و نجیب باشد
#نوجوان_نوردیده👇
@nooredideh_nojavan