گنج برای کسی که ارزش واقعی آن را بداند ارزشمند است کسی که ارزش گنج و راه رسیدن به آن را بداند برای رسیدن به آن تلاش می کند و تحمل سختی ها برایش آسان خواهد بود فرزند ما باید به ارزش گنج وجود خود پی برد و راه رسیدن به آن را بیاموزد و معنای خوشبختی واقعی را دریابد. بسیاری از ما والدین سعادت و خوشبختی را با تفسیری که خود قبول داریم به فرزندانمان تلقین و تحمیل می‌کنیم و هیچگاه به این مسئله نمی اندیشیم که شاید تفسیر یا باورمان غلط باشد البته اغلب معتقدیم که اگر فرزندانمان مدارج عالی تحصیلی داشته باشند و به عناوینی مثل دکتر یا مهندس دست یابند خوشبخت و سعادتمند خواهند شد .از این رو اصرار داریم به جای پرداختن به هر کار دیگری با جدیت درس بخوانند و گوی سبقت را از همسالانشان بربایند. به این منظور همواره پول خرج می‌کنیم امکانات لازم را جهت پیروزی در این مسابقه برنامه ریزی شده فراهم می‌کنیم و آنها را وا می‌داریم تمام زمانشان را در اتاقی در بسته و کلاس های مختلف آموزشی و کمک آموزشی بگذرانند و از آنها می‌خواهیم که به جای هر کار دیگری فقط درس بخوانند تا در این کورس رقابت برترین و بالاترین باشند. شاید طرز فکر ما این باشد که رفاه مادی همه مشکلات را حل میکند و دکتر و مهندس شدن راه مناسبی برای دستیابی به مادیات است به همین جهت فکر می کنیم تمام حقیقت زندگی همین است و بس. لذا اصرار داریم که فرزندان ما فقط برای رسیدن به این هدف تلاش کنند اما زمانی فرا میرسد که در میابیم سعادت واقعی در گرو چیزهای دیگری نیز می باشد که فرزند ما با این که که به مدارج عالی تحصیلی رسیده است ممکن است فاقد آنها باشد. در حالی که دیگر برای اصلاح او بسیار دیر شده است. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

انسان آزادی را دوست دارد و به محدودیت نیاز دارد. کودک را در محدوده و چارچوبی از ارزشها وقوانین آزاد بگذارید هرکاری خواست بکند. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

🔴 حقوق کودک👇 پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: همانگونه که فرزند نباید به والدین خود بی احترامی کند، والدین نیز نباید به او بی احترامی کنن. @ktarbeyat @nooredideh

هرگز فكر نكنيد هرچه سختگيرتر باشيد بهتر مي توانيد فرزندتان را تربيت كنيد. قوانین ذهنی خودتان را به کودک قالب نکنید. والدين سختگير دو نوع بچه پرورش مي دهند؛ 🔹 يا فرد مضطرب، نگران، وسواسی كه به خود بسيار سخت ميگيرد و با وجود موفقيتهايش هيچ لذتی از زندگی نمي برد. 🔹و يا فردی لجباز و فراری از كار! با سختگيری نمي توانيد فرزندی موفق، سالم و خوشبخت تربيت كنيد. چون همیشه مایوس و نا امید در انتظار رسیدن به حس خوب آرامش خواهد ماند و با درماندگی آموخته شده اشتیاقی برای انجام کار ندارد و خشم حاصل از این ناکامی به شکل لجبازی و بی انگیزگی گریبان والدین را خواهد گرفت. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

تنبیه باید باشد مجازات هم باید به نوعی باشد. چرا تنبیه باید باشد؟ چون تنبیه ابزار تربیت است، رشد بدون تربیت امکان ندارد، در مباحث قبل در مورد تربیت نیز صحبت کردیم و گفتیم تربیت یعنی ایمن سازی مسیر رشد. تمام درس های ما حول محور رشد است. رشد تربیت لازم دارد و تربیت تنبیه لازم دارد لازم و ملزوم هم هستند اما باز هم مرور کنید که چه درکی از دو کلمه ی تربیت و تنبیه دارید. گفتیم تربیت یعنی ایمن سازی جاده ی رشد. ما رشد را مانند یک جاده می دانیم که کودک در آن به سمت یک مقصدی در حال حرکت است این جاده باید ایمن باشد، ایمن سازی جاده یعنی چی؟ یعنی باید حفاظ داشته باشد از پرتگاه ها ایمن شده باشد. علامت گذاری شده باشد. تا کسی در این جاده گم نشود. این تربیت است. در جاده که می روی نگاه کن. مراقبت کن و مواظب علامت ها باش که خطری برایت پیش نیاید تا به مقصد برسی. پس تربیت ایمن سازی جاده ی رشد است، مقصد این جاده کجاست؟ حاضرین: کمال، تعالی، مقصد ندارد، الهی شدن. پاسخ: خوب مقصد ندارد جهت که باید داشته باشد. اصل اصول  ارزش ها اهمیت و مهارت ها این مسیر است. من به شما نمی گویم که مقصد چیه خودتان دنبالش بروید. اگر ندانید اصل، اصول و ارزشهای شما چیست تربیتتان بی معنی خواهد بود. در زیر ارزشها اهمیت و مهارت ها قرار می گیرند تفاوت این 4 تا را اگر ندانیم و نشناسیم، تربیت مان بیهوده و عبث خواهد بود. مگر جوانهایی که امروزه این همه مشکلات ایجاد می کنند، تربیت ندارند یا خانواده های بی تربیتی دارند، خیلی هم عالی تربیت شده اند اما پدر ومادر جهت را نمی دانستند هر کاری هم که از دستشان بر می آمده انجام داده اند جهت را نمی دانستند کجاست؟ کدام جاده را ایمن سازی می کنیم و با چه علامتی؟ آیا می دانیم جهت این جاده کجاست و به کدام سمت می رود یا خیر. اگر ندانیم کارهایی که در قالب تربیت انجام می دهیم بیهوده است. حالا برای تربیت بیهوده علامتهای اشتباه گذاشته ایم بعد راننده که می خواهد طبق این علایم اشتباه عمل کند، کتکش می زنیم. به طور مثال یک تابلوی گردش به چپ ممنوع در جاده گذاشته ایم در حالیکه در جاده ی واقعی باید تابلوی گردش به راست ممنوع می گذاشتیم خوب طبیعتاً راننده هم طبق آن عمل می کند و منحرف می شود بعد ما کیفرش می کنیم. (ادامه دارد...) #نشست_تنبیه {قسمت6} [مباحت کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

وظیفه والدین این است که به فرزندان راست گفتن، خوب و مهربان بودن را در عمل و نظر یاد بدهند. در غیر این صورت، اگر والدین در بالا بایستند و فرمان بدهند و انتظار داشته باشند که کودکان آنها را اجرا کنند! کودکانی که آن فرمانها را نمی فهمند و نمی توانند بپذیرند و نمی پسندند، اگر آنها را اجرا کنند دچار درگیری و وارد فاز اضطراب و نگرانی می شوند و مسائل زندگی برایشان بسیار سخت و مشکل می شود. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

براي تقويت عزت نفس فرزندتان: گاه روي شانه او بزنيد وبگوييدچقدرعزيز است در آغوشش بگيريدو بگوييد"دوستت دارم" هرگزاسم او را بدون اضافه كردن "جان"،صدا نكنيد توجه و ابراز عشق، اولين منبع تقويت عزت نفس است #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

مدرسه خوب 👆 بچه‌هایی با شخصیت‌های قوی! "استاد پناهیان " @ktarbeyat

گفتیم " تربیت در سکوت شکل می گیرد" اگر مسیر و جاده را به درستی نشناسیم نمی توانیم آن را درست علامت گذاری کنیم، کودک منحرف می شود بعد کتک می خورد و مجازات می شود در حالیکه ما باید جاده را علامت گذاری کنیم و به همین دلیل اصل و اصول مهم هستند اگر این دو را نشناسیم و برایمان شفاف و روشن نباشد آنوقت مجبوریم که خشونت به کار ببریم. تنبیه ابزار تربیت است و تربیت ایمن سازی جاده رشد است و رشد جهت دارد. اصل خود را ببینید که کجاست؟ اصل باید برای تک تک ما روشن باشد یک مسـئله ی مهم در جامعه ما این است که در زندگی ده ها اصل داریم در صورتیکه اصل یکی باید باشد. به این دلیل است که سردرگم و گیج هستیم. نمی دانیم که با بچه هایمان چه باید بکنیم چون اصلاً نمی دانیم بچه هایمان چه می خواهند. آیا نقطه اصل ما تحصیل است؟ آیا پول است؟ دلبستگی است؟ محبت است؟ باید برای خودمان شفاف کنیم. حاضرین: خوب پول لازمه! استاد سلطانی: بله پول لازمه اما آیا اصل ما هست یا نه؟ آیا تحصیل مهم است؟؟؟ تحصیل بسیار مهم است اما هرگز ارزش نیست. اگر به عنوان مثال تحصیل که جزو حوزه ی اهمیت ها است را در جای ارزش ها بگذاریم، راه را اشتباه رفته ایم و به دنبال آن بقیه مسیر را هم اشتباه می رویم. حالا علم چیست؟؟؟ علم ارزش است، مدرک مهم است. در صورتیکه امروزه جایشان با هم عوض شده است و علم را فدای مدرک می کنیم. اهمیت را بالا برده ایم ارزش را پایین آورده ایم یعنی مدرک را در مرتبه ی ارزش، و علم را در مرتبه ی اهمیت گذاشته ایم. به این ترتیب بقیه ی مسیر نیز اشتباه  شکل می گیرد. وقتی مدرک ارزش بشود، اصول، طبقه ی بالای مدرک و اصل، به اصطلاح فوق تخصص می شود و بعد به کلی از جاده بیرون می زنیم و منحرف می شویم و تا به خاکی نزنیم و اشتباهاتمان را متوجه نشویم و بر نگردیم راه را پیدا نمی کنیم. دنبال این نباشید که یک نفر بیاید و به شما بگوید اصل چیست. در دین مان هم به ما این اجازه داده نشده، ما طبق دین و اعتقاداتمان می گوییم که اصل خداوند است چون 5 تا اصول دین داریم که اولی اش توحید است 4 تای دیگر طلبمان. می دانید که در اصول دین اجازه ی تقلید نداریم؟ می دانید؟ اکثراً هم که تحصیلکرده هستید، چند ساعت تحقیق تا به حال راجع به توحید داشته اید؟ همون که تو مدرسه بهمون گفته بودند همان را بلدیم. پس از تقلید هم حتی پایین تریم به همین دلیل است که نمی توانیم ایمان داشته باشیم به همین دلیل است که نمی توانیم توکل داشته باشیم چون خودمان اصل و اصول را نشناخته ایم. اصل را باید بشناسیم و برای شناختن باید کار بکنیم ، هیچ راه دیگری هم ندارد به همین دلیل است که ما نسخه نمی دهیم.اگر منتظرید که من بگم اصل چیه اگر دوسال دیگر هم منتظر بمانید از من نخواهید شنید باید خودتان بروید و پیدا کنید. (ادامه دارد...) #نشست_تنبیه {قسمت7} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

‌‌‌‌‌ ‌‌ پنجشنبه است یـادی كنيـم ازمسـافـرانی که روزي در کنـارمان بودند و اكنون فقط یاد و خاطـرشـان دردلمـان باقی ست بافاتحه وصـلوات Join @nooredideh

بیشتر کودکان در سال دوم زندگی به توانایی راه رفتن دست پیدا می کنند و این همان مرحله ای است که بسیاری از والدین از آن تحت عنوان "دوساله های بد قلق" یاد میکنند. در این مرحله، کودکان شروع به تجربه توانمندی های جدیدشان می کنند، مثلا هر وقت والدینشان به آنها می گویند راه برو، می دوند یا هر وقت می گویند آرام باش جیغ می کشند و به طور کلی قدرت خودشان را می سنجند. آنها میخواهند بدانند که چقدر بر محیط اطراف خود کنترل دارند. اگر اوضاع خوب پیش برود، کودک به احساس کنترل و تسلط بر امور دست می یابد و اعتماد به نفس و استقلال لازم را برای جست وجو و کشف محیط پیرامون خود پیدا میکند. اما اگر والدین با سختگیری و اعمال محدودیت، یا تنبیه کودک به خاطر تلاش برای دستیابی به استقلال، مانع از مستقل شدن او شوند، ممکن است کودک در قبال اهدافی که مد نظر دارد دچار احساس شرم و تردید شود اگر والدین بیش از حد حمایت کننده باشند نیز مشکل ساز می شوند چون تمایل طبیعی کودک به کشف محیط و رویارویی با رویدادها و تجارب مختلف را بازداری میکنند. مثلا والدینی که اجازه نمی دهند فرزندشان با کودکان دیگر دزد و پلیس بازی کند باعث می شوند که او به توانایی اش در کنار آمدن و تعامل برقرار کردن با بچه های دیگر شک کند. "اریکسون" #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 http://eitaa.com/joinchat/971833344C27493babe0

کودکان حق دارند احساسات صادقانه والدینشان را بدانند... با شرح دادن احساساتمان می توانیم صادق باشیم بدون اینکه کودک را آزاد دهیم. ❌ بچه آستینمو نکش. چه مرگته آخه! ✅ من دوست ندارم کسی آستین لباسمو بکشه. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh