بسمه تعالی. سلام علیکم آقای پرستویی، برادر شهیدت را فراموش نکن. آقای پرویز پرستویی یا همان حاج کاظم آژانس شیشه ای. آن روز دوستت از تو خواست در فیلم "به وقت شام"" که گوشه ای بسیار اندک از جنایات و وحشیگری داعش را در سوریه نمایش می داد بازی کنی، گفتی: به هیچ‌وجه در این فیلم بازی نمی کنم. و درباره شهدای مدافع حرم گفتی: آنها مدافع بشار اسد هستند و دارند مردم سوریه را قتل عام می کنند. و چه زیبا دوستت بهت گفت: خرفت شدی پرویز ... و بجای تو هادی حجازی فر بازی کرد. و فقط بازی کرد. و اصلا قرار نبود بروی سوریه و از نزدیک ذره ای از جنایات داعش را و دلاوری مدافعان حرم را ببینی! آقا پرویز می دانم باور نمی کنی ولی می گویم: داعشی هایی که تو آنها را مردم سوریه میدانی، اکثرشان سوری نبودند و از چین و چچن و ترکیه و عربستان و حتی اروپا به سوریه آمده بودند تا ملت سوریه را قتل عام کنند، یک تفاوت اساسی با بعثیانی که در خرمشهر برادر عزیزت شهید بهروز پرستویی را به شهادت رساندند، داشتند. بعثیانی که برادرت بهروز برای دفاع از دین و وطن و انقلاب در خرمشهر دلاورانه مقابلشان جنگید و به شهادت رسید، یک هزارم داعشی هایی که تو آنان را ملت سوریه می دانی، وحشی نبودند و جنایت نکردند! اشکالی ندارد آقا پرویز زمستان تمام می شود و روسیاهی به ذغال می ماند! باید یادت بیاید در بهمن ۵۷ که انقلاب داشت به پیروزی می رسید امام خمینی اجازه نمی داد کسی به ارتشیان شاه حمله کند و در برابر شلیک آنان، مردم گل در لوله اسلحه شان می گذاشتند! بعید می دانم حتی در شایعات شنیده باشی زمان انقلاب، مردم و معترضین، نیروهای امنیتی و نظامی شاه را زنده زنده آتش بزنند و در اطرافش رقص و پایکوبی کنند! البته حساب امثال "محسن مخملباف" که در تاریکی شب پاسبان کلانتری را با چاقو میزد و فرار میکرد و امروز به اسراییل می رود و از بهاییان حمایت می کند، از مردم ‌جداست! کجای انقلاب مردم و جوانان به نوامیس طرفداران شاه حمله کردند؟! یا به خانه مخالفین ریختند و در حق زن و بچه اش بی حیایی ای کردند که آدم ار ذکر آن شرم دارد؟! فقط یک خواهش دارم: اول برو فیلمهایی را که شبکه خبری داعش از جنایاتش در حق مردم سوریه پحش میکرد ببین. بعد فیلمهایی را که اغتشاشگران این روزها از جنایات و شادی خود میگیرند و منتشر می کنند ببین! چه بسا تحت تاثیر تبلیغات مجازی هر دو را خواهی گفت: کار خودشان است! شهادت برادرت چی؟ آن را چه خواهی نامید؟! فقط بگویم که این داعشی های وطنی، بر فرض محال که بتوانند با حمایت انگلیس و اسراییل و آمریکا قدرت را به دست بگیرند، اول سراغ مزار شهدا بخصوص شهید سرافراز بهروز پرستویی در قطعه ۲۶ بهشت زهرا (س) که اتفاقا در کنار همرزمان شهیدم است، خواهند رفت! اگر جرات داری قاب عکس برادر شهیدت را به دست بگیر و برو وسط این جماعت که سنگشان را به سینه می زنی! حمید داودآبادی آبان ۱۴۰۱

اسپانیا در جام جهانی 2010 در حالی قهرمان جهان شد که بازی اولش را در کمال شگفتی و برخلاف اکثر پیش بینی ها به تیمی ضعیف تر از خودش یعنی سوییس باخت. حالا کسی انتظار ندارد ایران قهرمان جام جهانی 2022 شود اما با شکست در بازی اول آن هم در برابر تیمی با سابقه در فوتبال جهان، همه چیز تمام نشده و امیدوار به بازیهای بعدی هستیم. عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

آدم باید خیلی ساده و از مرحله پرت باشد که فکر کند این جماعتی که امروز می گویند از باخت «جمهوری اسلامی» مقابل انگلیس خوشحال هستیم، دلشان برای ایران و کشورشان می سوزد! چرا این حرف را می زنم؟ این سخنان صادق زیباکلام را به عنوان سخنگوی بخش مهمی از روشنفکران ایرانی ببینید. خیلی رک و پوست کنده می گوید از باخت «ایران» در همه عرصه های بین المللی در برابر خارجی ها خوشحال می شود و کیف می کند. نمی گوید جمهوری اسلامی! می گوید ایران. دلیل هم می آورد! می گوید چون ما ایرانی ها نژاد پرست هستیم و... این جماعت امروز فقط نقاب به چهره زده اند و می گویند خوب شد که تیم «جمهوری اسلامی» به انگلیس باخت، وگرنه ته دلشان از شکست ایران خوشحالند. چرا؟ چون  با قدرت گرفتن ایران مشکل دارند. فرقی هم نمی کند آن قدرت در موشکی باشد یا هسته ای یا فوتبال. هرچه که توان ملی و اعتماد به نفس مردم این کشور را زیاد کند با آن مشکل دارند، حالا یک نفرشان مثل زیباکلام صریح این را می گوید اما خیلی هایشان هنوز نقاب زده اند و می گویند مشکل ما جمهوری اسلامی است نه ایران! اما حرف همه شان یکی است و نتیجه کارشان هم همینطور. اینها چون خودشان «توسری خور» خارجی ها هستند می خواهند کل ایران هم توسری خور باشد تا ضعف خودشان دیده نشود. اینها ادامه نسل «ایرانی لولهنگ هم نمی تواند بسازد» هستند و ما ادامه نسل ابن سینا. این دعوا برای امروز نیست، ریشه آن به درازای تاریخ است که امروز دارد خودش را در فوتبال هم نشان می دهد... عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

با شعار زن، زندگی، آزادی خانه های مردم کرد را غارت میکنند و فاتحانه لباس زیر زنان را نمایش میدهند، بعد وریا غفوری و نوید محمدزاده میگویند مردم کرد را نکشید! علت اینکه مقابل این حیوانات ساکتند و برخورد با آنان را کشتن مردم وصف میکنند این است که با این اوباش همذات پنداری میکنند! عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

اول آرزوی شکست تیم‌ملی‌ات را در جام‌جهانی می‌کنی، بعد کم‌کم یاد می‌گیری که تجزیه شدن هم چیز بدی نیست. چه اشکالی دارد کردها کشور خودشان را داشته باشند، ترک‌ها کشور خودشان را، عرب‌ها، بلوچ‌ها، ... بعد یاد می‌گیری که بگویی چه اشکالی داره ارتش آمریکا بیاید برای کشورت دموکراسی بسازد، اصلا چرا باید ارتش داشته باشی، آن‌ها می‌آیند، امنیتت را تامین می‌کنند، اقتصاد را آباد، بعد که کشور روی ریل توسعه افتاد، می‌روند و تو را توی بهشتت تنها می‌گذارند. مثل آلمان، مثل ژاپن. بعد به خودت می‌آیی می‌بینی شدی یک کارگر افغانستانی در کشور همسایه، توی اتاقی سه در چهار در یک ساختمان نیمه‌کاره با ۱۲ نفر دیگر. هوا سرد است و مغزت یخ زده و حتی فکر کردن به اینکه روزی پول‌هات اندازه رفتن به اروپا شود هم گرمش نمی‌کند. البته این به شرطی است که ساعت ۳ صبح، وقتی که ۱۵ نفری توی پژو ۴۰۵ پسر بلوچ که دارد شما را از زاهدان به کرمان می‌برد و ناگهان پایش را روی ترمز می‌گذارد و دستش روی بوق، به گاردریل کنار جاده برخورد نکنید و نمیری. به خودت می‌آیی و می‌بینی شده‌ای یک سوری، روی قایق فکستنی جوانک تُرک به مقصد یونان در یک شب طوفانی. به خودت می‌آیی و می‌بینی وسط مدیترانه داری برای زندگی دست و پا می‌زنی، بعد چشمانت را باز می‌کنی، می‌بینی کف مدیترانه خوابیده عراقی، خوابیده افغانی، خوابیده سوری، سوری، سوری. کلی هم‌وطن و هم‌شهری، انگاری توی یکی از محله‌های حلب هستی. آرام می‌گیری، در آغوش هموطنانت به خواب می‌روی. تمام دردهات تمام می‌شود.

*اللهم صل علی محمد وال محمدوعجل فرجهم* باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان وتوفیق درک مقام اولیاء الهی ورسیدن به آرامش درون روز چهارشنبه شمابزرگواران صاحبدل همراه با سلامتی و موفقیت وبرکات الهی *یاحی یاقیوم* *دوستان واولیای خدا غم واندوه ندارند* *فکرآرام وشاد* از چيزهايي كه ما درباره‌اش آموزش نديده‌ايم، داشتن فكر و به‌ويژه داشتن فكر شاد است كه به نشاط و سرزندگي منجر مي‌شود. *تفکرنادرست* پس شادي‌اي كه ما نداريم، عمدتاً يا به خاطر تفكر نادرست ماست يا به واسطه‌ي رفتارهاي نادرستمان. شادي خودش يك محصول است؛ يعني اگر من طرز تفكر و نگرش خودم را اصلاح نكنم، شادي پديد نمي‌آيد. نبود شادي هم مساوي است با اندوه؛ همان‌طور كه فقدان اندوه، شادي است. نگاه كنيد به برخي مواردي كه در جامعه‌ي ما رواج دارد و باعث تفكر نگران و اندوهناك مي‌شود: *چرا نا آرامیم وشادنیستیم* ما ياد نگرفته‌ايم كه «در لحظه» زندگي كنيم. آن‌هايي كه شاد نيستند، دو ويژگي دارند؛ يكي اين‌ كه هميشه اندوه گذشته را مي‌خورند و زندگيشان اين است كه دفتر خاطراتشان را ورق مي‌زنند و مي‌گويند چرا آن اتفاق افتاد، چرا اين‌طور شد، كاش آن‌گونه نمي‌شد و... هميشه در حسرت گذشته‌اند. *گذشته اکنون نیست* در صورتي كه به فرمايش اميرالمؤمنين(ع)، «گذشته اكنون نيست شده.» ويژگي ديگر، اين‌ كه همواره نگران آينده هستيم و اين كه نكند فلان اتفاق بيافتد، اگر آن ‌طور كه مي‌خواهيم، نشود، چه كنيم و... اين اندوه گذشته و نگراني آينده، لذت «در لحظه» زندگي كردن را از ما مي‌گيرد. *انسانهای اندوهناک ونگران* نه از لحظه‌مان استفاده مي‌كنيم و نه از آن لذت مي‌بريم؛ بايد ببينيم الآن بايد چه كار كنيم و چگونه شاد باشيم؟ چگونه از وقتمان بهتر استفاده كنيم و... در مقابل، انسان‌هاي اندوهناك و نگران، لحظات كنوني خودشان را هم به گذشته‌ي حسرت‌بارشان ملحق مي‌كنند. *مقایسه بادیگران درامورمادی* يكي ديگر از چيزهايي كه باعث ناشادماني انسان است، مقايسه‌ي خود با ديگران در امور مادي و با كساني است كه از نظر سطح زندگي مادي و ثروت، بالاتر از ما هستند. پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايند: «در امور مادي همواره خودتان را با پايين‌تر از خودتان مقايسه كنيد.» اين يعني روحيه‌ي سپاس‌گزاري و شادماني. اما اگر هميشه نگاه انسان اين باشد كه چرا زندگي مردم آن‌گونه است و من اين‌گونه‌ام، هيچ‌گاه نمي‌تواند شاد باشد. چنين كسي هرچقدر هم به ظاهر لبخند بر لب داشته باشد، هيچ‌گاه از درون شاد نخواهد بود تا درك كند كه اين فرمايش پيامبر را بايد زندگي كرد. *باورهای حسودانه* كسي هم كه با باورهاي حسودانه بزرگ مي‌شود، همين‌گونه است و از شادي محروم مي‌ماند. حسود دوست دارد نعمت از ديگران زوال پيدا كند و به سمت او بيايد. آيا چنين كسي روي آرامش را خواهد ديد؟ مگر اين‌ كه بپذيرد هر كس هر چه دارد، از خدا دارد و من هم مي‌توانم بهتر و بيشتر از آن را از خدا بخواهم. پس چرا غصه بخورم؟ بلكه بايد ذهنيت خودم را اصلاح كنم. *توقع بی جا* «توقع بي‌جا» هم از مواردي است كه بسيار به شادي آدم‌ها لطمه مي‌زند. فرض كنيد مردي يا زني توقع داشته باشد كه همسرش حتماً مناسبت خاصي را به او تبريك بگويد و هديه‌اي برايش تهيه كند. اگر همسرش اين كار را انجام دهد، خواهد گفت: «اين كه چيزي نيست؛ وظيفه‌اش بود و همه اين كار را مي‌كنند.» و اگر هم اين كار را نكند، چون توقع داشته، بسيار رنجيده‌خاطر مي‌شود. پس كليد، آرامش و شادماني اين است كه انسان توقعش را در خودش بكُشد. گفته مي‌شود توقع و شادماني دو كفه‌ي يك ترازو هستند؛ هرچه توقع بالاتر رود، احساس شادماني انسان پايين مي‌آيد و بالعكس؛ بنابراين شادي، فرآورده‌ي انديشه و رفتار خود ماست. *عبرت‌گيري و آينده‌نگري* اين‌ كه مي‌گوييد انسان بايد «در لحظه» زندگي كند و شواهدي هم از سخنان معصومان(ع) درباره‌اش داريد، چگونه جمع مي‌شود با عبرت‌گيري و آينده‌نگري؟ در كنار اين آسيب‌ها حتماً چيز درستي هم هست كه انسان‌ها دنبال آن هستند، اما اشتباه مي‌روند. پس انسان چگونه مي‌تواند از گذشته‌هايش درس بگيرد بدون اين ‌كه ناشاد شود و چگونه مي‌تواند براي آينده‌اش برنامه‌ريزي كند بدون اين‌ كه نگران باشد؟ - درست است. بسيار خوب است كه نگاه ما به گذشته نگاهي عبرت‌آموز باشد، اما توجه كنيم كه در نگاه عبرت‌آموز، ديگر توقف و ماندن نيست؛ درس و تجربه است. اتفاقي كه سال گذشته افتاده، چه درسي براي امروز ما دارد؟ آن درس را براي زندگي امروزم برمي‌دارم. پس در اين نگاه، غوطه‌ور شدن در اندوه گذشته معني ندارد. *تدبیربرای آینده* آدم‌هاي شاد درباره‌ي آينده هم تدبير دارند. آ‌ن‌ها به اين فكر مي‌كنند كه اكنون چگونه بايد زندگي كنند، تا سال بعد به نقطه‌ي مطلوب برسند. اين باعث مي‌شود سال آينده نسبت به امروز احساس گناه نكنند. ا

ين نگاه در برنامه‌ريزي متفاوت است با نگراني صرف آدم‌هاي ديگري كه فقط اضطراب مواجهه با روي‌دادهاي آينده را دارند و اصلاً نمي‌توانند برنامه‌ريزي كنند. بنابراين نگاه خوب، به جاي اندوه و نگراني، عبرت و تدبير را در خود دارد. *اندوه زیاد موجب بیماری* امام جواد (ع) فرمودند: *مَن کَثُرَ هَمُّهُ، سَقُمَ جَسَدُهُ* . هر کس که غم و اندوهش زیاد باشد، بدنش بیمار می‌شود. امام جواد می‌فرماید که غم_و_غصه بدن رو از بین می‌بره... و امروزه دانشمندان و پزشکان ثابت کردند که غم_و_غصه، بر جسمِ انسان اثراتِ ویرانگری داره: *نتیجه استرس وفشارروحی* انسان رو ضعیف و لاغر میکنه، و از غذا و خواب و استراحت میندازه. حتّی گاهی، بعضی از بیماری‌های لاعلاج مثل انواع سرطانها، نتیجه‌ی استرس‌ها و فشارهای روحی، غم_و_غصه زیاد، و حساسیّت است. گذشته از این که غم_و_غصه، خوبه یا بد، و مفیده یا مضرّ، اصلاً آدم برای چی باید غصّه بخوره؟؟! حوادثِ تلخِ گذشته، که جای غم_و_غصه نداره، چون گذشته رو نمیشه کاری کرد. برای حوادث آینده هم نباید غصّه خورد، چون معلوم نیست آینده قراره چه اتّفاقی بیفته. *مؤمن نباید بترسد* حرف قرآن کریم هم همینه. قرآن می‌فرماید: مومن اصلاً نباید ترس، یا غم و غصّه‌ای داشته باشه: *ﺃَﻟَﺎ ﺇِنَّ ﺃَﻭْﻟِﻴَﺎﺀَ ﺍﻟﻠﻪِ ﻟَﺎ ﺧَﻮْﻑٌ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﻭَ ﻟَﺎ ﻫُﻢْ ﻳَﺤْﺰَﻧُﻮﻥَ* ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ که ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﯼ ﺧﺪﺍ، ﻧﻪ ﺗﺮﺳﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ! "خوف و ترس" برای حوادث آینده است. "حزن و اندوه" برای حوادث تلخ گذشته است. قرآن می‌فرماید: مومن نه خُوف داره، نه حُزن *ﻟَﺎ ﺧَﻮْﻑٌ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﻭَ ﻟَﺎ ﻫُﻢْ ﻳَﺤْﺰَﻧُﻮﻥ* . اگر کسی پاک و با ایمان زندگی کرده باشه، نه برای گذشته‌اش حسرت میخوره، و نه ترسی از آینده داره. سوره یونس آیه۶۲ موسوعة کلمات الامام الجواد (ع)، ص ۲۴۰ *التماس دعا دارم*

#یا_امام_رئوف_سلام دستم به روی سینه برای ارادت است این بارگاه قدس امام کرامت است فرقی نمی‌کند ز کجا میدهی سلام او میدهد جواب تو را، اصل نیت است ✨السلام علیک یاعلی بن موسی الرضا✨ #چهارشنبه_های_امام_رضایی #بازهم_زائرت_نیستم_از_دور_سلام✋

بسم الله الرحمن الرحیم 🌺سلام به همه دوستان عزیز روزتان بخیر و نیکی و نیکوکاری 🌺تفسیر آیه ۵۵ سوره اعراف ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ «55» پروردگارتان را با تضرّع و پنهانى بخوانيد، قطعاً او تجاوزگران را دوست ندارد. نکته ها پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در سفرى بعضى اصحاب را ديدند كه با فرياد دعا مى‌كنند، حضرت فرمودند: «آرام دعا كنيد». حضرت زكريّا نيز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى‌كرد. «نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا» زيرا نشانه‌ى ادب است چنانكه خداوند به مؤمنان مى‌فرمايد: بلندتر از صداى پيامبربا او سخن نگوييد. «لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ» وممكن است صداى بلند در عبادت ونيايش، زمينه‌ساز تظاهر و ريا باشد. تضرّع و ناله در دعا، نشانه‌ى توجّه انسان به كمبودها و نيازهاى خود و عامل شكستن غرور و خودخواهى است. زيرا آنكه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هيچ كس ناله و درخواستى ندارد. امام صادق عليه السلام فرمود: «تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند كردن و دعا نمودن است»، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز چنين دعا مى‌كرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل كرده كه فرمود: «خداوند حيا مى‌كند دستى را كه به دعا بلند شود محروم برگرداند». پیام ها 1- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «ادْعُوا رَبَّكُمْ» در آيه‌ى قبل، خداشناسى مطرح شد، در اين آيه خداپرستى. 2- بهتر است دعا با استمداد از كلمه‌ى «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» دعاى پنهانى از ريا دور و به اخلاص نزديك‌تر است. 3- دعا وقتى مؤثّر است كه خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» 4- با تمام وجود و با كمال خضوع خدا را بخوانيم وزبانمان نماينده همه‌ى وجود ما باشد. ادْعُوا ... تَضَرُّعاً 5- گردنكشان و تجاوزكاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى‌باشند. «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» 6- دعا نكردن، دعاى بى‌تضرّع و دعاى ريائى، از نمونه‌هاى سركشى و تجاوز است. «الْمُعْتَدِينَ» مصطفی رجبی