- شیفتهِ عکس‌هایِ تار . . "پشیمونی" ؛ بدترین و گندترین حس دنیاست . حالا فکر کن تو از همه چی پشیمون باشی ،از صمیمی شدنت با آدما ،از زدن حرف‌هات بهشون،از اعتماد ،از انتخاب هایی که داشتی ،از حرف هایی زدی ،حرف هایی که نزدی ،کارایی که باید میکردی و کارایی که نکردی ،از جاهایی که رفتی و جاهایی که نرفتی ،از همه ی چیزای نحسی که بهت مربوط میشه فکر کن پشیمون بشی ؛ ولی میدونی تا اینجای داستان کاملا عادیه برام. ولی اونجا که میدونی از کارایی که قراره تو آیندم انجام بدی و حرفایی که بزنی ؛ بعد هام قراره پشیمون بشی ،اونجا یه جوری‌عه . . حسش این مدلی که انگار داری رو یه ساختمون خراب هی طبقه طبقه میری بالا هی اجر میزاری،هی میدونی خراب میشه، ولی میزاری میزاری میزاری . . اصلا چی شد که اینارو گفتم؟ "پشیمون" نشم از گفتنشون؟ چیه این ترکیب شب و خیابونایِ شهر که همه اینارو میاره جلویِ چشمات؟ .

زیباییِ مطلق .

بعضیا اونقدر خوشگل سیگار می‌کشن که دلت میخواد فقط دستتو بزنی زیر چونتُ خیره بشی به کام گرفتنشون از سیگار .

بیا مست کنیم ؛ شاید از غمِ جاودانِ ، آزاد بشیم .

- حس و حالِ یک معاشقهِ بی‌کلام ؛ صرفا با چاشنیِ آغوش در‌ ایستگاه‌ پنسیلوانیای‌ نیویورک‌ سالِ 1940 میلادی .

به‌حرمتِ‌غمِ‌نهفته‌در‌صداش'! .

پناهگاهِ من؟ موسیقی‌های فرانسوی .

به قول شهید بهشتی طاغوت ؛ طاغوت است چه تاج بر سر ، چه عمامه بر سر . اَمان از "بعضی" آخوندها ، اَلاَمان .

به قصد "جنون" گوش کنید .

دستمُ زدم زیر چونم و پامو انداختم رو پام ؛ خیره شده بودم بهش ، اون داشت حرف میزد اما من به این فکر میکردم که چشمایِ قهوه‌ای رنگش ، چقدر به قهوه شباهت داره ، تلخِ و اعتیادآور . میخواستم آروم در گوشش بگم خدا چقدر رنگِ قهوه‌ای رو غلیظ و عاشقانه ریخته تو چشماش. ولی نگفتم ، نشد که بگم . نشد .