(✨🎙) -صوٺ‌جلسه‌‌هشتم •استاداحسان‌عبادے 🌿📻|@ohdhfvf

چند وقت پیش مشکلی داشتم و رفتم سر قبرش. کلی گله کردم که چرا حاجت همه را میدی ولی ما را نه؟! شب خوابش را دیدم. بهم گفت: آبجی! من فقط وسیله‌ام، ما دعاها را خدمت امام زمان(عج) عرض میکنیم و حضرت برآورده میکنن. من واسطه ام، کاره ای نیستم، اگر چیزی میخواهید اول از امام زمان(عج) بخواهید... 📚کتاب سه ماه رویایی [#شهیدکاظم‌عاملو|#شهیدانه🌱] 🌿📻|@ohdhfvf

خاطراتی از شهید کاظم عاملو🌱 از درون می لرزید و به خود می پیچید. عرق از سر و رویش قطره قطره می چکید. چندبار صدایش زدم. حالت عادی نداشت. انگار توی عالم دیگری بود و صدای ما را نمی شنید. چراغ والر را آوردیم نزدیکش و پتوهایمان را انداختیم رویش. لرزَش، کم نمی شد. توی خواب صحبت می کرد. بچه ها گفتند:«تب کرده و هذیون می گه.» اما حرف هایش به هذیان نمی خورد. این ماجرا چندین شب ادامه داشت. شب های بعد با واکمن و نوار صدایش را ضبط کردیم و گاهی هم می نوشتیم. چندین نوار ضبط کرده و حدود پانصد صفحه کتاب موجود است. ارتباط با عالم دیگر و شهدا شده بود سرگرمی معنوی اش در دل شب. ماهم از این عنایت بی نصیب نبودیم. ______✨ صورتش خیس شده بود. صدای گریه اش حسینیه را پر کرده بود. همیشه دیرتر از همه بچه ها از حسینیه می آمد بیرون. می دانستیم قنوت و سجده های طولانی دارد، اما این بار فرق می کرد. انگار در حال و هوای دیگری بود و هیچ کدام از ما را نمی دید. در مسیر هم که باید پیاده تا منطقه گردرش می رفتیم، ذکر می گفت و گریه می کرد. نزدیکی های خط مستقر شدیم. خمپاره ای نزدیک سنگر ما به زمین خورد. ترکشش پایم را زخمی کرد. پس از چند روز، روی تخت بیمارستان فهمیدم همان خمپاره کاظم را از جمعمان گرفت. ______✨ کاظم حکایت ما دوران کودکی پر شور و نشاطی داشت، همیشه اهل بگو بخند و شادی بود، بدن قوی داشت و فوتبال و والیبال را مسلط بود، با بچه‌های محل رفیق بود و دوستان زیادی داشت اما نکته مهم اینکه از همان دوران نوجوانی یک بچه مسجدی بود. شب و روزش در مسجد محله جهادیه سمنان سپری می‌شد، در فرهنگی مسجد مشغول فعالیت شد و گروه سرود را فعال کرد، نماز جماعت و اول‌وقت او هیچ‌گاه ترک نشد. ______✨ کاظم در ابتدای دوره جوانی راهی جبهه شد، سه ماه در منطقه بانه حضور داشت و این سه ماه، مسیر زندگی کاظم و بسیاری از همرزمانش را تغییر داد، مقدمات تکامل روحی و معنوی در او ایجاد شد. رزق حلال و اعتقادات او سبب شد که یکباره اوج بگیرد. او به جایی رسید که نه گفتنی است و نه توصیف‌کردنی، پرده‌ها از جلوی چشمانش کنار رفت. او نادیدنی‌ها را مشاهده می‌کرد! می‌خواست آنچه می‌بیند، داد بزند اما کمتر کسی را می‌یافت که محرم اسرار باشد. ______✨ همه رفتارش به این گواهی می‌داد که هیچ تعلق و وابستگی به این دنیا ندارد و نگاهش به آخرت است. یک روز با کاظم از کوچه‌ای رد می‌شدیم، دیدیم پیرزنی نشسته و گدایی می‌کند.کاظم معمولاً دست رد به سینه فقرا نمی‌زد و هرچقدر در توانش بود کمک می‌کرد؛ ولو مبلغ ناچیز، در این حین معمولاً کار جالب دیگری هم می‌کرد، پول را که داد، به‌محض اینکه پیرزن دعایش کرد، کاظم گفت: «برای من دعا نکن. برای امام(ره) دعا کن. امام(ره) اگه زنده باشه، بهتره و خیرش به همه می‌رسه.» به‌تعبیری می‌خواست بگوید که عمر ما هم فدای امام(ره) و ولایت؛ یعنی تا این اندازه می‌خواست خودش را برای ولایت خرج کند و مایه بگذارد. 🌿📻|@ohdhfvf

#کمی‌حق👌 مطمئن باشید، تنبل‌ها و نِق‌زن‌های امروز در جمهوری اسلامی ایران، مخالفین فردا در جمهوری اسلامی جهان (حکومت مهدوی) خواهند بود. + اسماعیل فخریان🌱 🌿📻|@ohdhfvf

#استوری✨ قول میدم مثل حاج قاسم یه جان فدا بشم قول میدم مثل سربازای گمنام توی دل تو جا بشم...♥️🌱 _فرکانس‌مثبت˘◡˘‌

(✨🎙) -صوٺ‌جلسه‌‌هشتم •استاداحسان‌عبادے 🌿📻|@ohdhfvf

مثلِ باران بهاری که نمی گوید کِی ، +بی خبر در بزن و سرزده از راه برس . . . ! +تک خط🌱 🌿📻|@ohdhfvf

برای نماز که می ایستاد،شانه هایش را باز می کرد و سینه‌ش را می داد جلو. یک بار به شهید گفتم: چرا سر نماز این طوری می کنی؟ گفت: وقتی نماز می خوانی مقابل ارشد ترین ذات ایستاده ای،پس باید خبردار بایستی و سینه‌ت صاف باشد. [#شهیدمصطفی‌چمران|#شهیدانه🌱] 🌿📻|@ohdhfvf

خاطراتی کوتاه از شهید مصطفی چمران🌱 ۱) مدير دبستان با خودش فکر کرد و به اين نتيجه رسيد که حيف است مصطفي در آن جا بماند. خواستش و به‌ش گفت برود البرز و با دکتر مجتهدي نامي، که مدير آن جاست صحبت کند. البرز دبيرستان خوبي بود، ولي شهريه مي گرفت.دکتر چند سؤال ازش پرسيد. بعد يک ورقه داد که مسئله حل کند. هنوز مصطفي جواب ها را کامل ننوشته بود که دکتر گفت:  «پسر جان تو قبولي . شهريه هم لازم نيست بدهي.» ۲)سال دوم يک استاد داشتيم که گيرداده بود همه بايد کراوات بزنند. سرامتحان، چمران کراوات نزد، استاد دونمره ازش کم کرد. شد هجده ، بالاترين نمره. ۳)بورس گرفت. رفت آمريکا. بعد از مدت کمي شروع کرد به کارهاي سياسي- مذهبي. خبر کارهايش به ايران مي رسيد. از ساواک پدر را خواستند و به ش گفتند «ما ترمي چهارصد دلار به پسرت پول نمي دهيم که برود عليه ما مبازه کند.» پدر گفت «مصطفي عاقل و رشيده . من نمي توانم در زندگيش دخالت کنم» بورسيه اش را قطع کردند. فکر مي کردند ديگر نمي تواند درس بخواند، برمي گردد. ۴)چند بار رفته بود دنبال نمره اش. استاد نمره نمي داد. دست آخرگفت « شما نمره گرفته اي، ولي اگر بروي، آزمايشگاه نيروي بزرگي از دست مي دهد. » خودش مي خنديد. مي گفت « کارم تمام شده بود. نمره ام را نگه داشته بود پيش خودش که من هم بمانم» ۵)چپي ها مي گفتند "جاسوس آمريکاست. براي ناسا کار مي کند." راستي ها مي گفتند "کمونيسته." هر دو براي کشتنش جايزه گذاشته بودند. ساواک هم يک عده را فرستاده بود ترورش کنند. يک کمي آن طرف تر دنيا، استادي سرکلاس مي گفت "من دانشجويي داشتم که همين اخيراً روي فيزيک پلاسما کار مي کرد." ۶)بعضي شب ها که کارش کمتر بود، مي رفت به بچه ها سر بزند. معمولا چند دقيقه مي نشست، از درس ها مي پرسيد و بعضي وقت ها با هم چيزي مي خوردند. همه شان فکر مي کردند بچه ي دکترند. هر چهارصدو پنجاه تايشان. ۷)چند بار اتفاق افتاده بود که کنار جاده، وقتي از اين ده به ده ديگر مي رفتيم، مي ديد که بچه اي کنار جاده نشسته و دارد گريه مي کند. ماشين را نگه مي داشت، پياده مي شد و مي رفت بچه را بغل مي کرد. صورتش را با دستمال پاک مي کرد و او را مي بوسيد. بعد همراه بچه شروع مي کرد به گريه کردن. ده دقيقه، يک ربع، شايد هم بيش تر. ۸)دکتر شعرها را مي خواند و ياد دعاي ائمه مي افتاد. مي خواست نويسنده اش را ببيند. غاده دعا زياد بلد بود. پيغام دادند که دکتر مصطفي مدير مدرسه ي جبل عامل مي خواهد ببيندم، تعجب کردم. رفتم. يک اتاق ساده و يک مرد خوش اخلاق. وقتي که ديگر آشنا شديم، فهميدم دعاهايي که من مي خوانم، در زندگي معمولي او وجود دارد. ۹)گفته بود "مصطفي!من از تو هيچ انتظاري ندارم الا اين که خدا را فراموش نکني." بيست و دو سال پيش گفته بود؛ همان وقت که از ايران آمدم. چه قدر دلم مي خواهد به ش بگويم يک لحظه هم خدا را فراموش نکردم. ۱٠)ما سه نفر بوديم ، با دکتر چهار نفر. آن ها تقريبا چهارصد نفر. شروع کردند به شعار دادن و بدو بي راه گفتن . چند نفر آمدند که دکتر را بزنند. مثلا آمده بوديم دانشگاه سخن راني. از درپشتي سالن آمديم بيرون . دنبالمان مي آمدند. به دکتر گفتيم « اجازه بده ادبشان کنيم . » . گفت « عزيز ، خدا اين ها را زده .» دکتر را که سوار ماشين کرديم ، چند تا از پر سر و صداهاشان را گرفتيم آورديم ستاد. معلوم نشد دکتر از کجا فهميده بود . آمد توي اتاق . حسابي دعوامان کرد. نرسيده برگشتيم و رسانديمشان دانشگاه ، با سلام و صلوات. ۱۱)وقتي جنگ شروع شد به فکر افتاد برود جبهه. نه توي مجلس بند مي شد نه وزارت خانه. رفت پيش امام. گفت "بايد نامنظم با دشمن بجنگيم تا هم نيروها خودشان را آماده کنند، هم دشمن نتواند پيش بيايد." برگشت و همه را جمع کرد. گفت "آماده شويد همين روزها راه مي افتيم". پرسيديم "امام؟" گفت"دعامان کردند." 🌿📻|@ohdhfvf