eitaa logo
طلبه اُ منفی
47 دنبال‌کننده
6 عکس
44 ویدیو
0 فایل
www.omanfi.blog.ir نوشته های این‌جا صرفن دیدگاه نگارنده بوده و لزومن مورد تایید اسلام نیست! محمدهادی. ع @mohammadhadi_a
مشاهده در ایتا
دانلود
7.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۱۹ هدیه به شهدای . «وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ» (قدر ۲) چه می‌دانی که چیست؟ شناخت شب قدر از عهده‌ی انسان عادی بر نمی‌آید، مگر به ظاهر آن‌چه خود خداوند معرفی می‌کند. خدا شب قدر را با این ویژگی‌ها معرفی می‌کند: شب نزول قرآن: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» (قدر ۱) شبی بهتر از هزار ماه: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ» (قدر ۳) شب نزول فرشتگان و وحی: «تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ» (قدر ۴) شب سلام و رحمت: «سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ» (قدر ۵) از این ویژگی‌ها و اوصاف تنها مبارک بودن و سراسر خیر بودن بر می‌آید، نه عزاداری. چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتم دادند () در شبی که به عید می‌ماند و سرشار بهجت و نور و سرور است، سه جایگاه برای هم هست. ۱. اشک توسل: گریه بر اباعبدالله الحسین، روضه خواندن و شنیدن و ذکر توسل، اکسیر محبت و ولایت است که می‌تواند موجب تقرب و اجابت شود. ۲. اشک تضرع. پیش‌تر عرض شد که دعا و خواندن خدا همراه با حال زاری و دردمندی، چیزی است که باعث استجابت و کمال قرب الهی است. دلا بسوز که سوز تو کارها بکند نیاز نیم‌شبی دفع سد بلا بکند () همان طور که در دعای با می‌گوییم: «فما لی لا أبکی، أبکی لخروج نفسی...» ۳. اشک شوق وصل. در شبی که دست یافتن به بارگاه پروردگار از هر لحظه‌ی دیگر نزدیک‌تر است، کسی که به وصل برسد شکر را با اشک می‌گزارد. .
7.77M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۰ هدیه به . هر کدام از ما مجموعه‌ای از خوبی و بدی‌هاییم. استعدادها و توانایی‌هایی داریم. هنر و مهارتی داریم. اگر این امتیازها را نادیده بگیریم و به زبان نیاوریم، مبتلا می‌شویم به خودکم‌بینی! یا به تعبیری اعتماد به نفسمان را از دست می‌دهیم. در مقابل اگر این امتیازها را در ذهنمان بپروریم و بر زبان جاری کنیم، مبتلا می‌شویم به خودپسندی! و چندین رذیله‌ی اخلاقی از جمله، عُجب و غرور و تکبر و... در نفسمان نفوذ می‌کند. چه باید کرد در میانه‌ی این دو آسیب؟ «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ» (ضحیٰ ۱۱) نعمت‌های خدایت را بازگو کن... توجه به این‌که هر امتیاز و استعدادی داریم، نعمتی از جانب هنرمندِ متعال است، هم واسطه‌ای است برای دوری از احسای غرور و حقارت، هم بهانه‌ای برای یادآوری پروردگار. این نگاه درباره‌ی توانایی‌ها و امتیاز دیگران نیز موثر است. آن چنان که همه‌ی زیبایی‌ها و خوبی‌ها شاهدی می‌شود بر جمال و جلال خداوندی. چشم کوته‌نظران بر ورق صورت خوبان خط همی بیند و عارف قلم صنع خدا را () .
7.83M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۱ هدیه به شهیدان و . «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» (قدر ۱) خداوند در چنین شبی قرآن را بر نازل می‌کند. و در چنین شبی را به شهادت می‌رساند. تویی حقیقت قرآن و برتر از قرآن که صامت است کریم و تو ناطقی و کریم () اگرچه قاتل علیه السلام، بود، اما فرایندی که به این فاجعه منجر می‌شود، با طرد از سوی عموم امت آغاز شده. این انسان است که لایق نبوده... در دعای به خدا می‌گوییم: «تَتَحَبَّبُ إلَيْنَا بِالنِّعَمِ، وَ نُعَارِضُكَ بِالذُّنُوبِ» تو به ما محبت می‌کنی و نعمت می‌دهی، و ما در مقابلش گناه می‌کنیم! «خَيْرُكَ إلَيْنَا نَازِلٌ، وَ شَرُّنَا إِلَيْكَ صَاعِدٌ» خیر تو بر ما نازل است و شر ما به سوی تو می‌آید... امشب زمان این دعاست... وقتی خدا قرآن صامتش را بر ما نازل می‌کند و ما قرآن ناطقش را پس می‌فرستیم... . #۲۱رمضان
7.76M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۲ هدیه به . «و َمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ» (طه ۱۲۴) خداوند متعال دو مجازات برای کسی مشخص می‌کند که از یاد خدا دوری و اعراض کند. یکی مجازات دنیوی است: زندگی سخت و معیشت تنگ... دیگری مجازات اخروی: نابینا محشور شدن! طبق قاعده هر کسی باید در حال صحت و سلامت خودش محشور شود. به همین دلیل چنین فردی معترض می‌شود که من نابینا نبوده‌ام. «قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا» (طه ۱۲۵) خداوند پاسخ می‌دهد که در واقع تو نابینا بودن را برگزیدی. نشانه‌های مرا در دنیا می‌دیدی و چشم می‌بستی. در حالی که چشم برای دیدن همین‌ها بود. «قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ» (طه ۱۲۶) دیده را فایده آن است که دلبر بیند ور نبیند چه بود فایده بینایی را () .
7.76M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۳ هدیه به . یکی از آداب کردن این است که همراه با باشد. امیدوارانه دعا کردن... بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم () در شب قدری که بناست بار یک سال گذشته را بگذاریم و توشه‌ی یک ساله برداریم، خوب است وقتی دعا می‌کنیم، وقتی استغفار می‌کنیم، وقتی «العفو» می‌گوییم، وقتی قرآن به سر داریم، غرق در امید و رجا باشیم. اما گاهی هوای نفس ما راه به خودمان امیدوار می‌کند. به نماز و روزه و ختم قرآن و اخلاق و اشک و... و گاهی خام می‌شویم! آن قدر که به خوبی‌های خودمان امید می‌بندیم! در دعای می‌گوییم: «یا مَن لایُرجیٰ الّا فضلُه...» ای کسی که جز به فضل و بخشش تو نمی‌شود امید داشت. هر چه خوبی‌های ما زیاد باشد که نیست، باز هم اگر در محک قرار گیرد، چیزی جز خسران نداریم! پس امید داریم، اما امیدمان تنها و تنها خداست... مرا چه بندگی از دست و پای برخیزد مگر امید به بخشایش خداوندی () . #۲۳رمضان
7.79M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۴ هدیه به . خداوند به موسی -علی نبینا و آله و علیه السلام- دستور مهاجرت می‌دهد. حضرت، قومش را باخبر می‌کند و به سمت رود نیل حرکت می‌کنند. ما امروز می‌دانیم که قرار بوده رود بشکافد و راه باز شود. اما خدا به آنان خبر نداده بود. یاران فرعون خبردار می‌شوند و دنبالشان می‌کنند. در جایی آن‌قدر یاران فرعون نزدیک می‌شوند، که هر دو گروه یک‌دیگر را می‌بینند... «فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ» (شعرا ۶۱) یاران موسی راهی نمی‌بینند و با دیدن فرعونیان، هراس و ناامیدی به سراغشان می‌آید. «إِنَّا لَمُدْرَكُون» یعنی گیر افتادیم و کارمان تمام است! عبارتی که نشان می‌دهد آرامششان به هم خورده. اما موسی با این‌که نمی‌داند دستور بعدی چیست، به واسطه‌ی ایمان به دستور خداوند می‌گوید: «قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ» (شعرا ۶۲) «کلا» یعنی هرگز! یعنی امکان ندارد. خدا با من است و راهنمایی‌ام می‌کند. عبارتی سرشار از امید و آرامش. کسی که ایمان داشته باشد، ناآرام نمی‌شود. هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک () .
7.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۵ هدیه به . روایت‌های مختلفی وجود دارد که نهی می‌کند از و دیگران. هر کدام هم به جنبه‌ای اشاره دارد. مثل این که مدح دیگری باعث غرور آن فرد می‌شود. اما به طور خاص در زبان معصوم -علیه السلام- از مدح افراد پست و فرومایه نهی شده است. قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «مِن أقبح المذامّ، مدحُ اللئام» مدحِ لئیمان یا همان ستایش فرومایگان، حتا اگر به واسطه‌ی کار دیگری غیر از پستی‌شان باشد، هم آنان را در چیزی که هستند تشویق می‌کند و جسارتشان را در پرده‌دری می‌افزاید، و هم دیگران را به پستی سوق می‌دهد. مدح و ستایش گاهی به تمجید زبانی است و گاهی با توجه کردن و بها دادن. در همین فضای مجازی دنبال کردن و کامنت گذاشتن و لایک، ابزاری برای تشویق و ستایش است. همان طور که این‌گونه ستایشِ مجازی، از تعریف و تمجید زبانی در ترغیب و تشویق موثرتر واقع شده و می‌شود. از همین رو شایسته است در ستایش دیگران به ویژه این افراد توجه و حساسیت بیشتری داشته باشیم. آن گُهر از دست مده رایگان خاصه که در مدح فرومایگان () .
7.79M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۶ هدیه به . از جذابیت‌های دعای درددل‌های ناب این دعاست. در یکی از فرازهایش می‌گوییم: «عَظُمَ یا سیدی أمَلی» خدایا آمال و آرزوهایم زیاد و بزرگ شده... داشتن آرزوهای بزرگ چه اشکالی دارد که باید از آن گلایه‌مند بود؟ آرزوها ذهن انسان را به رویاپردازی‌های دست‌نیافتنی می‌رساند و در خیال‌بافی غرق می‌کند. از طرفی آرزوها انتها ندارند. و کسی که این‌چنین شد به نهایت عمر نمی‌اندیشد و به توهمِ جاودانگی مبتلا می‌شود. این توهم، آدمی را از حرکت و تلاش برای آخرت باز می‌دارد. «حَبَسَنی عَن نفعی بُعدُ أملی» «امل» در مقابل «عمل» می‌ایستد. خداوند درباره‌ی کافرانی که به راه نمی‌آیند و امیدی به اصلاحشان نبست، به پیامبرش می‌گوید: «ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ» (حجر ۳) رهایشان کن تا از دنیا لذت ببرند و در آرزوهایشان غوطه‌ور شوند... بعدها خواهند فهمید... خواهند فهمید که خیال‌بافی‌هایشان چه‌قدر پوچ بوده. یکی از پیش‌رفت‌های انسانی، کم خواستن و نخواستن است. «خواهم که نخواهم...» () بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است بیار باده که بنیان عمر بر باد است () .
7.78M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۷ هدیه به . قوم ایمان نمی‌آورند. پیام‌آور خدا را تهدید می‌کنند و دست از شهوت‌رانی ممنوعشان بر نمی‌دارند. حضرت لوط -علی نبینا و آله و علیه السلام- طلب نجات می‌کند برای خودش و خانواده‌اش. «رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ» (شعرا ۱۶۹) بناست قوم لوط عذاب شوند. اما خداوند دعای پیامبرش را اجابت می‌کند و نجاتشان می‌دهد. «فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ» (شعرا ۱۷۰) اما در این میان همسر لوط را رها می‌کند. «إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ» (شعرا ۱۷۱) اگر به کل ماجرا نگاه کنیم، وضعیت قوم لوط مشخص است. مردانی که به دنبال، لذت و شهوت‌اند. و چون هوس‌شان در برابر دستور خداست، به نبرد با حق می‌رسند. کم نیستند کسانی که لذت کوتاه مدت را انتخاب می‌کنند و برای این لذت عذاب را هم به جان می‌خرند. حکایتشان دردناک است اما نه به اندازه‌ی حکایت همسر لوط. او هم در نبرد با حق شریک می‌شود، در حالی که به دنبال لذت هم نیست! با بدان یار گشت همسر لوط خاندان نبوتش گم شد () یاری و هم‌راهی با آن جماعت، آنان را «هم‌عذاب» می‌کند. حکایت زن لوط، ماجرای کسانی است که با دزدی و خیانت و جنایت و شهوت و... دیگران همراه می‌شوند و اگرچه لذت موقت گناه را هم درک نمی‌کنند اما خود را شریک عاقبت گناه‌کار کرده‌اند. تاوان همراهی؛ «آیینه چو در آب نهی گیرد زنگ...» () .
7.78M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۸ هدیه به و همه‌ی عاشقان نابودی . بعضی از صفات خداوند، تجلی جایگاه خداوند است و نه تنها برای انسان دست‌نیافتنی است بلکه انسان نباید به آن نزدیک هم بشود. چرا که داشتن این صفات تکیه به جایگاه خداوندی است و بوی کفر و شرک می‌دهد. مثل صفت «متکبر»... خداوند کبیر است و متکبر. اگر انسان که صغیر و حقیر است، تکبر داشته باشد، خود را جای خدا گذاشته است. اما بعضی صفات دیگر خداوند، در عین دست نیافتنی بودن، نزدیک شدن انسان به آن صفات، فضیلت است. مثل «رحمت» و «مغفرت» و مانند آن. یکی از صفات دسته دوم، چیزی است که در دعای و دعاهای دیگر می‌خوانیم: «یا من اظهر الجمیل، یا من ستر القبیح...» خداوند خوبی‌ها و زیبایی‌ها را آشکار می‌کند، اما زشتی‌ها و بدی‌ها را می‌پوشاند. این هم چشم‌پوشی و پرده‌پوشی الهی است، که انگار از اساس بدی را ندیده باشد! کاش بتوانیم ما هم خوبی‌ها را آشکار کنیم و زشتی‌ها را پرده‌پوشی کنیم، گویی ندیده‌ایم. باشد که زشتی‌هایمان پوشیده بماند. به قول : پرده‌پوشی مجرمان را پرده‌داری می‌کند چشم خود از عیب پوشیدن خطاپوش من است . پ.ن: گناهان و زشتی‌هایی که حق دیگری یا حق جامعه را ضایع می‌کند، مشمول پرده‌پوشی نیست، و هر کسی در حد خودش موظف است شرایط رفع و جبران را فراهم کند. .
7.76M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۲۹ هدیه به . وقتی به ساعت‌های پایانی ماه مبارک رمضان می‌رسیم، حسی شبیه دلهره و حسرت به قلب انسان می‌افتد. «نکند استفاده‌ی بایسته نکرده باشم.» «نکند بهره‌ی کافی نبرده باشم.» «نکند حق این ماه عزیز را رعایت نکرده باشم.» این‌جاست که فرازهایی از دعای وداع امام سجاد علیه السلام با ماه رمضان آرامش می‌بخشد. زین العابدین علیه السلام در برابر خدا درباره‌ی کسی یا کسانی که بهترین بهره را برده‌اند می‌گوید؛ «مَنْ رَعَى هَذَا الشّهْرَ حَقّ رِعَایَتِهِ» کسی که به بهترین شکل حق این ماه را رعایت کرده، «وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقّ حِفْظِهَا» و حرمت این ماه را به خوبی نگه داشته، «وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقّ قِیَامِهَا» و به احکام این ماه کامل عمل کرده، «وَ اتّقَى ذُنُوبَهُ حَقّ تُقَاتِهَا» و از هر گناهی در این ماه پرهیز کرده، « أَوْ تَقَرّبَ إِلَیْکَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاکَ لَهُ وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَکَ عَلَیْهِ» یه جوری به تقرب تو رسیده که موجب رضایتت شده و رحمتت را به خودش جلب کرده... . پس از این، حضرت از فضل خدا اجر و دست‌آورد چنین فردی را طلب می‌کنند. «فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِکَ» به ما هم مثل چیزی ببخش که به چنین فردی می‌بخشی. به زبان خودمانی یعنی، اگر چه من مثل این افراد نبودم، اما از خدایی تو چیزی کم نمی‌شود که مانند این افراد حسابم کنی. و حتا بیش‌تر! «وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِکَ» حالا که می‌بخشی چندین برابر هم ببخش... . بله! «وَ إِنّ مَعَادِنَ إِحْسَانِکَ لَا تَفْنَى» معدن احسان تو فانی و تمام شدنی نیست...
7.71M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. ۳۰ هدیه به . یار نادیده سیر زود برفت دیر ننشست نازنینْ مهمان ماه فرخنده روی برپیچید و علیک السلام یا رمضان () دفتر این ماه مبارک هم به پایان آمد... حرفی هم برای گفتن نیست. از خودمان بی‌خبریم. چه طور عمل کردیم و چه قدر لایق شدیم؟ اما از فضل و رحمت او خبر داریم. خبر داریم که هیچ‌کس را دست خالی نخواهد گذاشت. امروز هر چه هست، ما مانده‌ایم و جیب‌هایی که میزبان به زور پر کرده برایمان! نگه داشتنش اما کار خودمان است! تا کجا و چه قدر دوام می‌آوریم؟! نمی‌دانیم. امروز و این ساعت و این لحظه؛ هر چه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر از آن پشیمانیم () . پ.ن ۱: «الحمد لله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الله...» پ.ن ۲: این سی منبر، لطف خدا بود که در قالب زحمت و انرژی بانو به من رسید. باشد که قدردان این رحمت و نعمتش باشم. پ.ن ۳: سپاسگزار همه‌ی آنانم که نقد کردند و نظر دادند و معارف ثقلین را نشر دادند و به واسطه‌ی قرآن و اهل بیت، بیان ضعیف این کوچک‌ترین را عزت دادند. پ.ن ۴: توی این سی منبر جای یک چیز برای خودم خالی است، که نشد! به نظر شما کاستی‌ها چه بود؟ پ.ن ۵: عیدتان مبارک باد... . .