✨روایتی از اینده روشن به بهانه سیل سیستان و بلوچستان اگرچه امروزش تلخ است. 🔰تقریباً اکثر اقلیم شناسان بر این باورند که در دهه‌های پیش رو تمدن دریایی و خصوصاً انها که در سواحل اقیانوسی هستند به خاطر بالا امدن سطح اب و تغییرات اقلیمی که باعث افزایش طوفانهای دریایی ، سونامی و ... میشود در معرض خطر و تهدید جدی هستند و احتمال میدهند امکان زندگی در این مناطق از بین برود . کشورهایی مانند ژاپن ، امریکا ، استرالیا ، شهرهای ساحلی و بندی چین ، انگلستان و ... 🔸اما تغییرات برای مرکز خشکی ها به صورت خشک سالی و پدیده ریزگرد ها خواهد بود ، همچنین پیشبینی ها برای فلات ایران نه خیلی به صورت خشک سالیست و نه ریزش باران های فصلی بلکه ، بارش های غیر فصلی ، نامنظم و سیلابی را به همراه خواهد داشت و بخشی از این پیش بینی ها در این سالها قابل مشاهده است . برای مدیریت هرچه بهتر باید در پی راهکار برای کنترل وضعیت بود . 🔸بهترین راهکار مدیریت و کنترل روان آبها و سیلاب ها به روش ابخیزداریست ، سنتی که میراث گذشتگان ماست و امروز به فراموشی سپرده شده بعضی از مزایای آب‌خیزداری: ۱_کنترل سیلاب ها و جلوگیری از خسارات مالی و جانی ۲_ ابرسانی به سفره های زیر زمینی ۳_ بیابان زدایی ۴_ امکان گسترش جنگلها به صورت دستی ۵_امکان کشت درختان کم اب در زمین های بایر و درآمد زایی ۶_ بهبود اکوسیستم طبیعی ۷_ جلوگیری از ریزگردها و فرسایش خاک ۸_ تسویه هوا و تعادل دمایی و همچنین افزایش میزان بارندگی های مفید . 🔸در صورت مدیریت صحیح این تغییرات میتوانند بسیار مفید باشند برای این سرزمین ، اما در صورت عدم تشخیص یا مدیریت میتواند خسارت های جبران ناپذیری داشته باشد. 🔸پ ن : این تغییرات راه های دریایی و حمل و نقل دریایی را نیز دچار مخاطره و ریسک پذیر میکند و این یعنی چرخش دوباره تاریخ از تمدن دریایی به خشکی پ ن ۲ : انگار خداوند به باد و اب و خورشید ابر هم فرمان داده تا این ملت به قله ها برسد و دشمنانش را به باطلاق بکشد ، اگر اهل همت و شاکر باشیم ، انشاالله ✍️مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream

معجزه آب‌خیزداری https://eitaa.com/ommat_Dream

💢ما می‌خواهیم منابع این کشور از انحصار در آید و ملی شود. جهانی‌سازی قیمت‌ها، خصوصی‌سازی انفال، رهاسازی نرخ ارز و اعطای امتیاز خلق پول به بانک‌های خصوصی، ملت ایران را از دارایی‌های خود محروم و ایرانیان ثروتمند را فقیر کرده است. #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

📌 چند خطی از مصاحبه حسین مهدیزاده با شماره شماره اول مجله اقلیما: ——————- مجله تخصصی زن،‌ جنسیت و جامعه 📗 @Eqlima_Mag ——————-- اگر خوب به فرآیند خصوصی سازی و کاهش تصدی گری دولتی در ایران نگاه کنید، در ضمن این کار، جرأت نیروی انسانی نظام دیوانی ایران نیز بشدت کاهش یافته است! به شدت از بلندپروازی های نیروی انسانی دولتی کاسته شده! وقتی برای حرفهای مهم به ارکان مختلف حکمرانی داخلی ایران رجوع می شود و احیانا یک طرح قابل دفاع هم روی میز گذاشته می شود، نیروی انسانی دولت -دولت به معنای عام آن- جرأت ورود خط شکنانه به میدان را ندارد و شما را به سرمایه داران و کارآفرینان بازار ارجاع می دهد! بهانه این است که چون دولت حق تعریف کردن کار تصدی گرانه جدید را ندارد، کارها باید مردمی سازی شود، اما به جای مردم به بازار و سرمایه دار و کارآفرین بازاری ارجاع می شوی! اما وقتی به سراغ سرمایه داران و کارآفرینان می روی، به عینه اعتماد به نفس آنها و اینکه خودشان را رهبران پیشرفت و حرکت به سوی آینده ایران می دانند و دولت را فشل و ضعیف می بینی! یعنی اعتماد به نفس نظام دولتی ما برای ساخت نهادهای مورد نیاز و جدیدش عمیقاً پایین آمده و در مقابل نهاد بازار به شدت احساس اعتماد به نفس و خلاقیت و پویایی دارد! لذا شاید بتوان گفت که هر چقدر انقلاب اسلامی در بیرون مرزهای دولت، خلاق و بازی ساز است، ولی در درون دولتش، وارد هر بحرانی که می شود، درمانده و محافظه کارانه، برون سپارانه حرف می زند #دولت_سازی 🆔 @social_Theory

غذای محلی کشاورزی و تولید غذا حیطه ایست که نه تنها محلی‌سازی در آن مطلوب است، بلکه در واقع ضروری است، اگر فاصله بین تولید کننده و مصرف کننده را کوتاه کنید، هزینه‌های حمل و نقل غذا، انتشار آلودگی و وابستگی به نفت را کاهش می‌دهید؛ پولتان را مستقیماً به اقتصاد محلی برمی‌گردانید؛ جایی که به شدت به این پول نیازمند است، در اقتصاد محلی غذا، مصرف کننده‌ها اغلب کمتر هزینه می‌کنند و در عین حال درآمد کشاورزان افزایش می‌یابد. در کنار این، سیستم‌های غذای محلی به صورت موثری به محیط زیست سود می‌رسانند. مجموعه کاملی از جنبش‌های مربوط به غذا در حال ظهورند: بازارهای کشاورزی، تعاونی‌های مصرف کننده – تولید کننده، کشاورزی مورد حمایت اجتماعی، حیاط‌های مدرسه قابل برداشت خوراکی غذای آرام Slow Food (در مقابل فست‌فود)، کشاورزی پایدار و باغ‌های شهری. معمولاً مناقشه‌ای مطرح است که اگر ما و غرب محلی‌سازی کنیم، جهان سوم را از یک بازار صادراتی مهم محروم خواهیم کرد، با این حال واقعیت بسیار متفاوت است، این ایده که کاهش فقر در جنوب وابسته به دسترسی بازارهای شمالی است، فرزند جهانی‌سازی است، ما منابع محدودی داریم؛ همانطور که زمین‌های محدود، منابع آب محدود و منابع انرژی محدودی داریم و اگر لازم باشد با استفاده از این زمین، آب و انرژی یک کاهوی اضافه برای خانه‌ای در بریتانیا تولید کنیم، می‌توانیم مطمئن باشیم که در حال دزدیدن از برنج و گندم هندی‌ها هستیم؛ در حال دزدیدن از آب هندوستان هستیم، در واقع وضعیتی را ایجاد می‌کنیم که در آن به کشورهای جهان سوم و جنوب قحطی و خشکسالی صادر می‌کنیم. طرفداران جهانی‌سازی استدلال می‌کنند که بر روی یک سیاره پرجمعیت تنها مزارع صنعتی در مقیاس بزرگ می‌تواند دنیا را سیر کنند، پژوهش ما نشان داده است که مزارع کوچک دارای تنوع زیستی که از ورودی‌های اکولوژیک استفاده می‌کنند، در مقایسه با مزارع تک کشتی‌ صنعتی، سه تا پنج برابر غذای بیشتری تولید می‌کنند. پ ن : مطلب درج شده در یک سایت علیه جهانی سازی اقتصاد از نگاه گروه های طرفدار محیط زیست https://eitaa.com/ommat_Dream