بسم الله الرّحمن الرّحيم
سپاس خداى را بر آنچه انعام فرموده و شكر بر آنچه الهام نموده و ثنا و ستايش بر آنچه از پيش ارزانى داشته.
حمد به خاطر همه نعمت هایی كه پيوسته بشر را احاطه كرده و پياپى از سوى اونازل شده.
شماره آنها از حوصله عدد بيرون است و مرزهاى آن از حد جبران فراتر و دامنه آن تا ابد از حيطه ادراك بشر گسترده‌تر.
...و شهادت مي‌دهم به "لا اله الا الله" خدايى كه هيچ شريكى برايش متصور نيست.
...خدايى كه چشم‌ها را توان ديدن او نيست و زبان‌ها را قدرت وصف او نه.
..اشياء را آفريد بي‌آنكه پيش از آن چيزى موجود باشد و آنها را با قدرت و مشيتش بي‌هيچ قالب و مثالى تكوين فرمود، بي‌آنكه به خلقت آن محتاج باشد، ...
سپس ثواب را در مقابل طاعت و عقاب را در برابر معصيت قرار داد تا بندگان از خشم و انتقال و عذابش به سوى جنات رحمتش شتاب بگيرند.
و شهادت مي‌دهم كه پدرم محمد، بنده و رسول خداست.
و خداوند او را انتخاب كرد ... برگزيد و برترى بخشيد، پيش از آنكه مبعوثش كند.
آن هنگام كه بندگان در عالم غيب پنهان بودند و در سر حد عدم و در هاله‌اى از ترس و وحشت و ظلمات سير مي‌كردند.
از آنجا كه خداوند علم و احاطه و معرفت به عواقب امور و حوادث روزگار و منزلگاه مقدرات داشت، او را برانگيخت تا كار خدايى خويش را به اتمام رساند و حكم قطعى خويش را امضا كند و مقدّرات حتمي‌اش را نفوذ بخشد.
پس محمد رسول خدا با امتهايى مواجه شد، فرقه فرقه شده در مقابل آئين‌ها و زانو زده در مقابل آتش‌ها و فرو افتاده در مقابل بت‌ها و گرفتار آمده در دام انكار خدا.
..پيامبر كمر به هدايت مردم بست و آنها را از گمراهى نجات بخشيد ... و آنها را به سوى دين محكم و استوار سوق داد و به صراط مستقيم فرا خواند.
تا اينكه خداوند او را به اختيار و رغبت و ايثار او و با دست رأفت خويش به سوى خود برد.
پس محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اكنون از شرّ اين دنيا در آسايش است و گرد او را فرشتگان نيكوكار فرا گرفته‌اند و خشنودى پروردگار غفار بر او سايه افكنده و همجوارى خداوند جبار نصيبش گرديده.
درود خدا بر پدرم، پيامبر او و امين وحى او و برگزيده او و منتخب و مرضّى او.
و سلام و رحمت و بركت خدا بر او.
...زمامدار حق اكنون در ميان شماست با پيمانى كه از پيش با شما بسته است.
يادگارى كه براى شما باقى گذاشته است، كتاب ناطق خداست و قرآن صادق و نور فروزان و شعاع درخشان.
...و خداوند ايمان را آفريد براى تطهير شما از شرك.
و نماز را آفريد براى تنزيه شما از كبر.
و زكات را براى تزكيه جان شما و افزايش روزى شما.
و روزه را براى تثبيت اخلاص شما.
و حج را براى پايدارى دين شما.
و عدل را براى تنظيم قلب‌هاى شما.
و اطاعت و امامت ما را بر شما واجب كرد، براى نظام يافتن ملت و در امان ماندن از تفرقه.
و جهاد را وسيله عزت اسلام قرار داد و صبر را وسيله‌اى براى جلب پاداش حق. مصلحت عامه را در گروى امر به معروف قرار داد و نيكى بر پدر و مادر را سپرى ساخت براى محافظت از آتش قهر خودش و پيوند خويشان را وسيله افزايش جمعيت و قدرت ساخت و قصاص را وسيله حفظ خونها و وفاء به نذر را موجب آمرزش و رعايت موازين در خريد و فروش را براى از ميان رفتن كم فروشى و نهى از شرابخوارى را براى دورى از پليدي‌ها و پرهيز از تهمت ناروا را حجابى در برابر غضب خداوند و ترك سرقت را وسيله‌اى براى ورود به وادى عفت قرار داد.
و شرك را حرام كرد تا خدا پرستى جامه اخلاص بپوشد.
پس تقواى خدا پيشه كنيد آنچنانكه شايسته است و جز در لباس اسلام نميريد. و فرمانبردار خدا باشيد در آنچه امر فرموده و از آنچه نهى كرده كه همانا بندگان انديشمند خدا به مقام خشيت او نائل مي‌شوند.
اَيُّها النّاس! اِعْلَمُوا اَنّى فاطِمةٌ وَاَبى مُحَّمَد."
هان اى مردم! بدانيد كه من فاطمه ام و پدرم محمد است.
حرف اول و آخرم يكى است.
نه غلط در گفتارم جا دارد و نه خطا در كردارم راه.
پيامبرى از خود شما به ميان شما آمد كه رنجهاى شما بر او گردن بود
اگر بخواهيد او را بشناسيد، مي‌بينيد كه پدر من بوده است نه پدر زنان شما و برادر پسر عموى (شوى) من بوده است نه برادر مردان شما.
و راستى كه چه خوب نسبتى است اين نسبت.
پس او رسالت خود را به انجام رسانيد و با انذار آغاز كرد....
آنقدر بت شكست و آنقدر پشت افكار آنان را به خاك ماليد كه تا جمعشان از هم پاشيد ....
و اين در حالى بود كه تهى و تنها بوديد و پرتگاهى از آتش در كناره شما شعله مي‌كشيد.
هيچ بوديد.....
زير پا بوديد، لگدمال عابران.
....بعد از اين حال و روز، خداى تعالى شما را با محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نجات داد ـ درود خدا بر او ـ
چه بلاها كه از دست مردم كشيد، از گرگان عرب و سركشان اهل كتاب.
هرگاه كه آتش جنگ برمي‌افروختند، خدا خاموشش مي‌كرد. هر دم كه شاخ شيطان عيان مي‌شد يا اژدهاى مشركين دهان باز مي‌كرد، پيامبر برادرش على را به كام اژدها مي‌فرستاد.
او مردى مرد بود از دوستان خدا و هست؛ سيد اولياء خدا، هميشه تلاشگر، هميشه مقاوم هميشه خيرخواه ...
ولى شما... شما در آن گيرودار، خوب آسوده زيستيد وخوب خوش گذرانديد و گوش خوابانديد و چشم درانديد تا كى چرخ روزگار عليه ما بگردد....
... تا پدرم وفات كرد....
خدا خانه پيامبران و جايگاه برگزيدگان را براى او ترحيج داد.
و بعد...
و ناچيزان هيچگاه به حساب نيامده سرجنباندند و اظهار وجود كردند....
و شيطان از مخفي‌گاه خود سربرآورد و شما را به نام خواند...
خطايى خواسته و اشتباهى دانسته!
و اين در حالى بود كه از عهد پيامبر هنوز چيزى نگذشته بود.
زخم مصيبت هنوز تازه بود و دهان جراحت هنوز به هم نيامده بود و پيامبر هنوز بيرون قبر بود.
بهانه آورديد كه از فتنه مي‌ترسيديم (و خليفه برگزيديم) ...
پس واى بر شما! چطور تن داديد؟! چطور راضى شديد؟! چه كرديد؟! به كجا مي‌رويد؟!
اين كتاب خدا است در ميان شما! ...آيا از آن گريزان شده‌ايد؟ يا غير آن را به حكميت مي‌طلبيد.
... و با انبوه مردم بر فرزندان و خاندان پيامبرتان حمله‌ور شديد.
اما ما صبر كرديم، خنجر بر گلو و نيزه بر شكم، تاب آورديم و دم نزديم. تا جائيكه شما فكر مي‌كنيد كه ما ارث نمي‌بريم. تا جائيكه حكم جاهليت را بر ما جارى مي‌كنيد. و چه حكمى بهتر از حكم خداست براى كسانى كه ايمان دارند؟
آيا نمي‌دانيد؟ مي‌دانيد. برايتان از خورشيد ميانه روز، روشنتر است كه من دختر پيامبرم.
اى مسلمانان! آيا اين حق است كه ارث من به زور گرفته شود؟!
اى پسر ابى قحافه! اى ابوبكر!
آيا اين در كتاب خداست كه تو از پدرت ارث ببرى و من از پدرم ارث نبرم؟!...
آيا قرآن نمي‌گويد :
سليمان از داود ارث برد"
آيا قرآن در ماجراى زكريا نمي‌گويد كه :
زكريا عرضه داشت: خدايا به من فرزندى عنايت كن تا از من و آل يعقوب ارث ببرد."؟
....آيا شما گمان مي‌بريد كه من هيچ ارث و بهره‌اى از پدرم ندارم؟!
آيا خدا آيه‌اى مخصوص شما نازل كرده و پدرم را استثناء نموده؟!...
ديدار به قيامت! كه چه نيكو داورى است خدا و چه خوب دادخواهى است محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و چه خوش وعده‌گاهى است قيامت.
رو كرديد به انصار و ادامه داديد :
اى جوانمردان! اى بازوان ملت! و اى ياوران اسلام!
اين خمودى و سستى و بي‌توجهى نسبت به حق من براى چيست؟
آيا پدرم رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نمي‌فرمود :
حرمت هركس با احترام به فرزندش داشته مي‌شود"؟
چه سريع يادتان رفت و چه با عجله از راه فرو افتاديد ....
آيا مي‌گوئيد كه پيامبر مرد؟ و تمام؟
آرى اين مصيبتى برزگ است، مصيبتى در نهايت وسعت. شكافى است كه هيچگاه پرنمي‌شود و زخمى است كه هر روز بازتر مي‌شود....
اما كتاب خدا اين مصيبت را پيش از ورود خبر داده بود، .....
وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ
أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ
وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً
وَ سَيَجْزِى اللَّهُ الشَّاكِرِينَ.
و محمد جز پيامبرى نيست كه پيش از او هم پيامبرانى آمده‌اند، اگر او بميرد يا كشته شود، شما به گذشته بر‌مي‌گرديد و هر كس به جاهليت گذشته روى برد، به خداوند زيانى نمي‌رساند و خدا پاداش سپاسگزاران را مي‌دهد.
اى فرزندان قيله! (بانوى شرافتمندى كه نسب شما بدو مي‌رسد)
آيا رواست كه ميراث پدرم پايمال شود و شما نظاره‌گر باشيد؟
....شما از ابزار دفاع از حق، چيزى كم نداريد.
داراى عِدّه و عُدّه‌ايد. نفرات داريد، نيرو دارد، ابزار داريد، سلاح و زره و سپر داريد،
اما پاسخ دعوت مرا نمي‌دهيد؟ به داد من نمي‌رسيد؟
...شما كه دست چين شديد، برگزيده شديد. شما چرا؟
...پيوسته با ما گام برمي‌داشتيد و اوامر ما را گردن مي‌نهاديد...
..به هر حال اكنون حجت بر شما تمام است.
بگيريد اين خلافت را و آن فدك را ولى بدانيد كه پشت مركب خلافت زخم است و پاى آن تاول. نه سوارى مي‌دهد به شما و نه راه مي‌رود براى شما.
...بدانيد كه آنچه مي‌كنيد در محضر و منظر خداست.
....پس بكنيد هرچه مي‌خواهيد و ما هم عمل مي‌كنيم و منتظر باشيد كه ما منتظر مي‌مانيم".