در مسیر بندگی 904
دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم
آینه در حجاز بود، عاشق مصطفی شدم
سرمه نمی برم به چین، قند و شکر نمی خرم
نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم
رسول خدا صلی الله علیه و آله:
إنَّ اللهَ اخْتارَ مِنَ النِّساءِ أرْبَعاً: مَرْیَمَ وآسِیَّةَ وخَدیجَةَ وفاطِمَةَ
براستی خداوند از زنان عالم چهار زن بر گزید: مریم، آسیه، خدیجه، وفاطمه علیها السلام
(بحار الانوار ج16، ص2، ح4)
(شاعر: سیدحمیدرضابرقعی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 905
با تو جرس به هر نفس، مصرع عاشقانه ایست
با تو پر از قصیده ام، با تو غزل سرا شدم
ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها
باور من نمی شود، همنفس خدا شدم
رسول خدا صلی الله علیه و آله:
خَدیجَةُ وَأیْنَ مِثْلُ خَدیجَةَ، صَدَّقَتْنی حِینَ کَذَّبَنی النَّاسُ وَوَازَرَتْنی عَلی دینِ اللهِ وَأعانَتْنی بِمالِها
خدیجه و کجاست مثل خدیجه علیها السلام؟ او مرا تصدیق کرد آن گاه که مردم مرا تکذیب نمودند و با مال خود مرا بر دین خدا کمک و یاری کرد
(سفینة البحار، ج1، باب خاء، ص 380)
(شاعر: سید حمیدرضا برقعی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 906
سلام ما به تو باد اى خديجه كبرى
نخست همسر خوش طينت رسول خدا
هزار رحمت حق بر روان پاك تو باد
درود ما به تو باد، به جنت الماوى
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
أمِرْتَ أنْ أُبَشِّرَ خَدیجَةَ بِبَیْتٍ مِن قَصَبٍ لاصَخَبَ فیهِ ولا نَصَبَ
دستور داده شده ام که خدیجه را به خانه طلایی که در آن زحمت و خصومت، وجود ندارد بشارت دهم
( بحار الانوار، همان، ج16، ص7، ح 12)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 907
تو مگو ما را بدان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
امیرالمومنین علیه السلام:
ثُمَّ جَعَلَ فِی یَدَیْكَ مَفاتِیحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِیهِ مِنْ مَسْأَلتِهِ، فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعَمِهِ، وَاسْتَمْطَرْتَ شآبِیبَ رَحْمَتِهِ...
خداوند کلید گنجینه های رحمتش را در دستان تو قرار داده است، که به تو اجازه داده از او درخواست کنی تا هر گاه بخواهی، درهای نعمتش را با دعا بگشایی و بارش باران رحمتش را طلب نمایی...
(نهج البلاغه، خطبه 230)
(شاعر:مولوی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 908
دلم به دوستی عالَمی گرفتار است
به کار هر که شکستی رسد، به کار من است
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَثَلُ المُؤمِنينَ في تَوادِّهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ مَثَلُ الجَسدِ ؛ إذا اشتكى مِنهُ عُضوٌ تَداعى سائرُ الجَسَدِ بالسَّهَرِ و الحُمّى .
مؤمنان در دوستى، عطوفت و مهر ورزى نسبت به هم چونان يك پيكرند؛ كه هرگاه عضوى از آن به درد آيد، ديگر اعضا را بى خوابى و تب فرا مى گيرد.
( مسند ابن حنبل : 6 / 379 / 18408 )
(شاعر:سیدعلی صیدی تهرانی)
@ostad_aali