در مسیر بندگی 865
هزار مرتبه کردم فرار و دیدم باز
تو از کرم به من آغوش خویش کردی باز
به لطف و رحمت و عفو و کرامتت نازم
که می‌کشی تو ز عبد فراری خود ناز
امام رضا علیه السلام:
<...غَرَّقَ اَللَّهُ فِرْعَوْنَ، وَ هِيَ أَنَّهُ اِسْتَغَاثَ بِمُوسَى حِينَ أَدْرَكَهُ اَلْغَرَقُ وَ لَمْ يَسْتَغِثْ بِاللَّهِ، فَأَوْحَى اَللَّهُ إِلَى مُوسَى، يَا مُوسَى، إِنَّكَ مَا أَغَثْتَ فِرْعَوْنَ لِأَنَّكَ لَمْ تَخْلُقْهُ، وَ لَوِ اِسْتَغَاثَ بِي لَأَغَثْتُهُ>
علت اینکه خدا فرعون را غرق کرد اين بود كه فرعون هنگام غرق شدن از موسى كمك خواست نه از خداوند؛ پس خداوند به موسى وحى فرمود: اى موسى، تو نمى‌توانى به او كمك كنى چون تو او را خلق نكردى ولى اگر فرعون از من يارى مى‌خواست من او را نجات مى‌دادم
(کلیات حدیث قدسی , جلد 1 , صفحه 131)
(شاعر: استاد غلامرضا سازگار)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 866
آفتاب رحمتش در خاک ما درتافته ست
ذره های خاک خود را پیش او رقصان کنیم
ذره های تیره را در نور او روشن کنیم
چشم های خیره را در روی او تابان کنیم
خداوند به پیامبر اکرم (ص) فرمود:
...يا اَحمد اِنَّما كَنَّيْتُكَ اَبَاالقاسِم لِاَنَّكَ تُقَسِّمُ الرَّحْمَة مِنِّي بَيْنَ عِبادِي يَومَ الْقِيامَة
«ای احمد، تو را بدین سبب ابوالقاسم نامیدم که در روز قیامت، تو رحمت مرا بین بندگانم تقسیم خواهی کرد»
(بحارالانوار،جلد18،صفحه 314)
(شاعر: مولوی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 867
یونس به بحر بی‌امان محبوس بطن ماهیی
او را چو گوهر سوی خود از قعر دریا می‌کشی
در پیش سرمستان دل، در مجلس پنهان دل
خوان ملایک می‌نهی، نزل مسیحا می‌کشی
قرآن کریم:
وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿۸۷﴾ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ ﴿۸۸﴾
و ذوالنون را [ياد كن] آنگاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم تا در [دل] تاريكيها ندا درداد كه معبودى جز تو نيست منزهى تو راستى كه من از ستمكاران بودم(87)
پس [دعاى] او را برآورده كرديم و او را از اندوه رهانيديم و مؤمنان را [نيز] چنين نجات مى دهيم (۸۸)
(سوره انبیا، آیه 87 و 88)
(شاعر: مولوی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 868
خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب
ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
امام صادق علیه السلام:
الصَّبْرُ مِنَ الْإِیمَانِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا ذَهَبَ الرَّأْسُ ذَهَبَ الْجَسَدُ كَذَلِكَ إِذَا ذَهَبَ الصَّبْرُ ذَهَبَ الْإِیمَانُ
صبر نسبت به ایمان مانند سر است نسبت به تن، که چون سر برود تن هم می رود همچنین اگر صبر برود ایمان می رود
(اصول کافی جلد 3 صفحه 140 روایت 2)
(شاعر: حافظ)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 869
عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
اِلهی مَنْ کانَتْ مَحاسِنُهُ مَساوِیَ فَکَیْفَ لا تَکُونُ مَساویهِ مَساوِیَ وَمَنْ کانَتْ حَقایِقُهُ دَعاوِیَ فَکَیْفَ لا تَکُونُ دَعاویهِ دَعاوِیَ
امام حسین علیه السلام: خدایا کسی که زیباییهایش زشتی بوده، پس چگونه زشتیهایش زشتی نباشد، و کسی که حقیقت گوییهایش ادعای خالی بوده، چگونه ادعاهایش ادعا نباشد؟
(دعای عرفه)
(شاعر: حافظ)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 870
ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم
یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت
این راه را نهایت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بیش است در بدایت
امام علی علیه السلام:
...آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ
آه از توشه اندك، و درازى راه، و دورى منزل، و عظمت روز قيامت
(حکمت 77 نهج البلاغه)
(شاعر: حافظ)
@ostad_aali