در مسیر بندگی 747
دلی کآن دل به نور نفس بیناست
نظر گاهش رخ معشوقه ی ماست
ز خود فانی شود تا هست گردد
چو بی خود شد حجاب از راه برخاست
چو موسی در مناجات است در طور
اگر چون یونس اندر قعر دریاست
مجوی از هیچ تارک روشنایی
که گوهر در میان سنگ خاراست
سوره مبارکه أنبياء
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ (87) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ
ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻫﻲ [ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﻧﺲ] ﺭﺍ [ﻳﺎﺩ ﻛﻦ] ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺸﻤﻨﺎﻙ [ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻮﻣﺶ]ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ [ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭا] ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻨﮓ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﺎ [ﻱ ﺷﺐ ، ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ، ﻭ ﺩﻝ ﻣﺎﻫﻲ] ﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻧﻘﺼﻲ ﻣﻨﺰّﻫﻲ ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻧﻢ .(٨٧) ﭘﺲ ﻧﺪﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺩﺍﺩﻳﻢ ; ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ.(٨٨)
(شاعر: حکیم نزاری)
@Ostad_aali
در مسیر بندگی 748
ما در کنار دختر موسي نشسته‌ايم
عمريست محو او به تماشا نشسته‌ايم
اينجا کوير داغ و نمک‌زار شور نيست
ما روبروي پهنه دريا نشسته‌ايم
قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده است
باور کنيد پيش مسيحا نشسته‌ايم
امام رضا علیه السلام:
«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى.»
«هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.»
(ناسخ التواریخ، جلد ۳، ص. ۶۸، به نقل از کریمه اهل بیت، ص. ۳۲)
(شاعر: سید حمید رضا برقعی)
@Ostad_aali
در مسیر بندگی 749
حافظ نهاد نیک تو کامت برآورد
جان‌ها فدای مردم نیکونهاد باد
قرآن کریم: سوره مبارکه فصلت
وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ(34)
ﻧﻴﻜﻲ ﻭ ﺑﺪﻱ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ناپسندی رابا نیکی دفع کن که ناگاه خواهی دید که همان کس که میان تو و اودشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است.
@Ostad_aali
در مسیر بندگی 750
چارهٔ دفع بلا نبود ستم
چاره احسان باشد و عفو و کرم
گفت شه نیکوست خیر و موقعش
لیک چون خیری کنی در موضعش
قالَ علىٌّ عليه السلام
اِنْ لَمْ تَكُنْ حَليما فَتَحَلَّمْ، فَاِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ اِلاَّاَوْشَكَ اَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ.
اگر حليم و بردبار نيستى، خود را به بردبارى و حليمى بزن، چرا كه هيچ كس خود را شبيه قومى نمى سازد، مگر اينكه اميد است از آنان باشند[هم شكلى به همدلى مى انجامد.]
وسائل الشيعه، ج 11، ص 212
نهج البلاغه، حكمت 207
شاعر: مولوی
@Ostad_aali
در مسیر بندگی 751
دارم امید عاطفتی از جانب دوست
کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست
دانم که بگذرد ز سر جرم من که او
گر چه پریوش است ولیکن فرشته خوست
امام علی عليه‌السلام:
شيئانِ لايوُزَنُ ثوابُهُما: العَفُو و العدلُ.
دو چيز است که (عظمت) ثواب آن‌ها قابل ارزيابي نيست: يکي عفو و اغماض و ديگري عدل و انصاف. (فهرست غرر، صفحه ٢٥٢)
(شاعر: حافظ)
@Ostad_aali
در مسیر بندگی 752
صبر کردن جان تسبیحات تست
صبر کن کانست تسبیح درست
هیچ تسبیحی ندارد آن درج
صبر کن الصبر مفتاح الفرج
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
عَلامَةُ الصّابِرِ فِى ثَلاثٍ: اَوَّلُها، اَنْ لايَكْسِلَ، وَالثَّانِيَةُ، اَنْ لايَضْجُرَ، وَالثّالِثَةُ، اَنْ لايَشْكُوَ مِنْ رَبِّهِ عز و جل لاِنَّهُ اِذا كَسِلَ فَقَدْ ضَيَّعَ الْحَقَّ وَ اِذا ضَجِرَ لَمْ يُؤَدِّ الشُّكْرَ، وَاِذا شَكا مِنْ رَبِّهِ عز و جل فَقَدْ عَصاهُ.
نشانه انسان صبور در سه چيز است:
۱ ـ اينكه كسل نمى شود.
۲ ـ دلتنگ نمى شود.
۳ ـ از پروردگارش شكايت نمى كند.
چرا كه وقتى كسل شود، حق را ضايع و تباه خواهد كرد، و هنگامى كه دلتنگ شد، سپاسگزارى نمى كند و وقتى كه از پروردگارش شكايت كند، گناه خواهد كرد.
(بحارالانوار،71/86)
(شاعر: مولوی)
@Ostad_aali