۲۵ آذر ۱۳۹۸
۲۵ آذر ۱۳۹۸
۲۵ آذر ۱۳۹۸
🗯ادامه پاسخ 👇👇👇
🔴ضرورت حکومت از دیدگاه عقل
❗️اوّلا: زندگى انسان، یک زندگى اجتماعى است; به گونه اى که اگر حیات انسانى از این ویژگى خالى شود به پایین ترین مراحل جاهلیت و بهیمّیت سقوط مى کند; چرا که تمام منافع و آثار مفید و سازنده در زندگى بشرى، تمدن ها و تکامل ها، و علوم و فنون و صنایع گوناگون، همه از برکات زندگى اجتماعى و همکارى و تعاون در جهات مختلف است; و تا نیروهاى کوچک فکرى و بدنى به هم ضمیمه نشوند، حرکت ها و جنبش هاى عظیم اجتماع، در هیچ قسمت صورت نمى گیرد.
🔷به تعبیر ساده تر: ازیک سو انسان اگر از اجتماع جدا شود، هم ردیف حیوانات خواهد شد; و این تمایل و خواست درونى و حیات اجتماعى است، که به او این همه قدرت و امکان پیشرفت و برترى بخشیده است; و از سوى دیگر واضح است که حیات انسان در درون جامعه على رغم آن همه برکات و منافع مهمّى که در بر دارد، خالى از کشمکش ها و تنازع ها و تصادم منافع نیست; نه تنها به خار غلبه خودخواهى و خود پرستى، بلکه به خاطر اینکه بسیار مى شود که افراد جامعه در تشخیص حدود و حقوق خود گرفتار اختلاف و اشتباه مى شوند; اینجا قوانینى لازم است; تا حقوق هر کس را مشخص کند، و راه را بر تعدّى و تجاوز و منازعات ببندد.
از سوى سوم، مسلّم است که این قوانین به تنهایى اثرى در رفع تجاوز و تنازع ندارد; بلکه در صورتى مفید و مؤثر است که افراد مورد قبول جامعه آن را به اجرا در آورند;
❗️ و به تعبیر دیگر تنها بوسیله ایجاد حکومت است; که نظم در جامعه برقرار مى شود و جلو فساد و خونریزى و غصب حقوق (هر چند به طور نسبى) گرفته مى شود.
به همین دلیل از قدیم ترین ایّام، اقوام بشرى هر کدام حکومتى براى خود داشتند.
❗️ثانیاً: به فرض که مردم بدون حکومت بتوانند با هم زندگى سالمى داشته باشند، ـ امرى که محال است ـ ولى پیشرفت و تکامل در علوم و دانش ها و صنایع و شئون مختلف اجتماعى تنها در سایه برنامه ریزى دقیق و مدیریت آگاه، امکان پذیر است; و برنامه ریزى و مدیریت عبارت دیگرى از تشکیل حکومت است.
📍از این رو تمام عقلاى جهان تأکید بر ضرورت تشکیل حکومت براى جوامع بشرى مى کنند
❗️ همچنین براى پیشرفت علوم و صنایع و حفظ سلامت مردم و حفظ نظم و آزادى و تأمین مواد غذایى و مسکن و سایر نیازمندى ها، برنامه ریزى و مدیریت لازم است. آیا مى توان مثلا بدون وزارت علوم و آموزش و پرورش، برنامه صحیحى جهت تعلیم و تربیت جوانان و نوجوانان داشت؟ و آیا بدون وزارت صنایع ممکن است به مسائل صنعتى سرو سامان بخشید؟ آیا بدون وزارت دفاع مى توان ارتش نیرومندى براى جلوگیرى از تهاجم هاى بیگانه به وجود آورد؟ و به فرض که در جهان هیچ جنگى نباشد آیا بدون نیروى انتظامى مى توان نظم مطلوبى به جامعه بشرى داد؟
❗️به هر حال این نکته از بدیهیات است که هیچ گاه جامعه بشرى حتى براى یک روز بدون حکومت نمى تواند زندگى سالمى داشته باشد; و منکران این امر نیز هرگز به آن نرسیدند، و از وسط راه با دستپاچگى و شتاب به صورت شرم آورى بازگشتند
🗯ادامه پاسخ 👇👇👇
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
۲۵ آذر ۱۳۹۸
🗯ادامه پاسخ :👇👇👇
❗️اما از دیدگاه خدا پرستان یعنى: آنها که معتقد به ارسال رسل و انزال کتب از سوى خداوند مى باشند; «ضرورت حکومت» واضح تر و آشکارتر است;
🔷 زیرا از یک سو اهدافى که براى بعثت انبیاء در منابع دینى آمده و دلایل عقلى نیز آن را تأیید مى کند; تحقق آن بدون تشکیل حکومت غیر ممکن خواهد بود، مثلا تعلیم و تربیت صحیح و تزکیه نفوس، بدون تشکیل حکومت بسیار مشکل یا غیر ممکن است.
❗️فکر کنید اگر تمام مدارس و دانشگاه ها در عصر و زمان ما درا ختیار یک حکومت ضد مذهبى یا بى تفاوت در برابر مذهب باشد; و وسائل ارتباط جمعى از قبیل رادیو و تلویزیون و مطبوعات نیز به همین شکل اداره شوند; و ما بخواهیم تنها با نصیحت و اندرز مردم و یا حداکثر استفاده کردن از مساجد و منابر آنها را به اهداف انبیاء و تعلیم و تربیت الهى نزدیک کنیم; مطمئناً به جائى نمى رسیم; و تنها شعله ضعیفى از ایمان و تقوا در نفوس اقلیتى باقى و برقرار خواهد بود. ولى هرگاه حکومتى بر مبناى ایمان و توحید و اعتقاد به خدا و مقدسات تشکیل شود، و تمام این مراکز حساس را در اختیار بگیرد; آنگاه مسأله شکل دیگرى به خود خواهد گرفت.
🔷در مورد عدالت اجتماعى و قیام مردم به قسط که هدف دیگرى است، باز مطلب همین گونه است; چگونه ممکن است با وجود یک حکومت ظالم و فاقد دین و ایمان، یا وابسته به مستکبران و استعمارگران اقامه قسط و عدل نمود؟
❗️کوتاه سخن اینکه هیچ یک از اهداف مقدس پیامبران الهى بدون تشکیل حکومت، جز در مقیاس محدود، تحقق نمى یابد; به همین دلیل پیامبر اسلام تا تشکیل حکومت نداد به اهداف والاى خود نرسید. در میان سایر پیامبران نیز آنها که موفق به تشکیل حکومت الهى شدند، به پیروزى و موفقیت چشمگیرى نائل گشتند; ولى آنها که این توفیق نصیبشان نشد، شدیداً از سوى قشرهاى فاسد و مفسد در محاصره قرار گرفتند. به همین دلیل در آخر زمان نیز، گسترش توحید و عدل تنها از طریق تشکیل حکومت جهانى مهدى صورت مى گیرد; اینها همه از یک سو.
❗️از سوى دیگر احکام اسلام منحصر به عبادات نیست; بلکه احکام فراوانى داریم که به شئون سیاسى و اجتماعى مسلمین مربوط است. (مانند احکام حدود، دیات، خمس، زکات، انفال و مانند آنها).
❗️آیا بدون تشکیل حکومت مى توان حقوق نیازمندان را به عنوان زکات از همه اغنیاء گرفت؟ و یا قضاوت اسلامى را در تمام سطوح پیاده کرد؟ چه تضمینى براى اجراى حدود، و جلوگیرى از فاسدان در دست داریم؟ و اگر دشمنى به کشور اسلام هجوم آورد; چگونه بدون تشکیل حکومت و بسیجِ لشگرهاى کار آزموده و تهیه سلاح هاى مختلف، دفاع از حوزه اسلام و دفع هجوم خارجى امکان پذیر است؟
❗️کوتاه سخن اینکه: تا حکومتى عادلانه و مردمى بر اساس اعتقادات الهى تشکیل نشود، قسمت عمده احکام اسلامى زمین مى ماند; چرا که از بخش هاى سه گانه احکام، «سیاسات» برنامه حکومت است و در متن حکومت قرار گرفته، و «معاملات» بدون پشتوانه حکومت صالح هرگز سامان نمى پذیرد; حتى «عبادات» مانند: حج و نماز جمعه و جماعت، نیز در سایه حکومت الهى عظمت و شکوه دارد.
📚برگرفته از کتاب تفسیر موضوعی پیام قران ، ایت الله العظمی مکارم ج10 ص9 تا ص21
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
۲۵ آذر ۱۳۹۸
۲۵ آذر ۱۳۹۸
👌پاسخ شبهه پراکنی معاند در مورد حکم اعدام کسانی که پیامبر یا امامان را سب می کنند و به آنان توهین و ناسزا می گویند را در ذیل بخوانید ؛#توهین_به_امامان
🤔#پرسش
❔مگر پیامبر اسلام و امامان با بزرگواری کسانی را که به آنها بدی می کردند یا حتی آنها را فحش می دادند #عفو نمی کردند ❗️حال چگونه ما می گوییم حکم کسی که به پیامبر یا امامان فحش و دشنام دهد قتل است و بر همین اساس افرادی را #واجب القتل می دانیم ❕❕
💠#پاسخ💠
👌عفو و بخشش برای کسانی می تواند صادق باشد که از روی جهل و ناآگاهی اقدام به انجام عملی زشت و شنیع می کردند ، چنانکه در گزارش های تاریخی نیز آمده است که پیامبر گرامی و امامان اهل بیت علیهم السلام در مقابل اهانت کنندگان ناآگاه خود با بزرگواری و عفو رفتار می کردند و همین سیره پسندیده در نهایت منجر به ندامت و تنبه اهانت کنندگان می شد .
📚بحار الانوار ج 46 ص 289
❕اما آن بزرگواران در مقابل کسانی که به صورت سازمان یافته و به قصد دشمنی و تخریب اسلام ، از روی عناد و لجاجت به آنها اهانت می کردند ، با شدت عمل برخورد می کردند .
👌پیامبر گرامی در هنگام فتح مکه که فرمان #عفو عمومی را صادر کرد فرمود ؛
« تمام كوشش من اين است كه فتح مكه بدون خونريزى صورت گيرد. از اينرو، از كشتن افراد غير مزاحم بايد خوددارى كرد، ولى بايد چند نفر به نامهاى «عكرمة بن ابى جهل»، «هبّار بن الاسود»، «عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح»، «مقيس حبابه ليثى» ، «حويرث بن نقيذ»، «عبد اللّه بن خطل»، «صفوان بن اميه، «عبد اللّه بن الزبيرى»، «حارث بن طلاطلة» و چهار زن هر كجا دستگير شوند بلافاصله #اعدام گردند.»
📚سیره ابن هشام ج 2 ص 409_ تاریخ الخمیس ج 2 ص 90
❕امام #رضا علیه السلام فرمود ؛
« هر کس پیامبری را مورد فحش و سب قرار دهد ، کشته می شود »
📚وسائل الشیعه ج 28 ص 213
❕و فرمود ؛
« هر کس از محمد و اهل بیت او علیهم السلام با بدی ( و دشنام ) یاد کند ، و به آنها #طعن بزند ، قتل او واجب است »
📚فقه الرضا ص 38
❕هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام سوال کرد ؛
❔ « نظر شما در مورد کسی که علی علیه السلام را دشنام می دهد چیست ❕امام علیه السلام پاسخ داد ؛ « #خونش حلال است »
📚الکافی ج 7 ص 269
❕این که افرادی نسبت به عملکرد پیامبر گرامی یا امامان علیهم السلام انتقادی داشته باشد و مودبانه نقد های خود را وارد کند ، و پاسخ را دریافت کند ، حکم چنین افردی قتل نیست ، اما #کسانی که با عناد و دشمنی و از روی لجاجت شروع به فحاشی و #توهین نسبت به آن بزرگواران می کنند ، به هیچ عنوان شایسته عفو و بخشش نیستند .
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
۲۵ آذر ۱۳۹۸
آیا دعاهایی برای دیدن پیامبران و امامان(ع) در رؤیا و خواب وجود دارد؟
برای دیدن پیامبران و امامان معصوم(ع) در رؤیا و خواب،[1] دعاها و دستور العملهایی وجود دارد، اما گفتنی است که اینگونه دعاها تنها ظرفیت دیدن معصومان در خواب را افزایش میدهد و به معنای گرفتن نتیجه قطعی در هر شرایط نیست. در اینجا بدون بررسی سندی، چند روایت در این زمینه را نقل میکنیم:
امام صادق(ع) فرمود: کسی که بخواهد پیامبر(ص) را در خواب ببیند، بعد از خواندن نماز عشاء غسل کند و چهار رکعت نماز با چهار مرتبه «آیة الکرسى» بخواند و هزار مرتبه صلوات بر محمد و آل او بفرستد و با لباس پاکى که در آن با حلال یا حرام جماع نکرده بخوابد و دست راست را زیر گونه راست خود قرار دهد و صد بار بگوید: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکبَرُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ». و صد بار «مَا شَاءَ اللَّهُ» بگوید.[2]
در روایتی دیگر میخوانیم هرکس بخواهد امام علی(ع) را در خواب ببیند، هنگام خوابیدن بگوید: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک یا مَنْ لَهُ لُطْفٌ خَفِی وَ أَیادِیهِ بَاسِطَةٌ لَا تَنْقَضِی أَسْأَلُک بِلُطْفِک الْخَفِی الَّذِی مَا لَطُفْتَ بِهِ لِعَبْدٍ إِلَّا کفی أَنْ تُرِینِی مَوْلَای أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فِی مَنَامِی»؛[3] خدایا! اى کسى که لطفش مخفى، و نعمتها و عنایتهایش گسترده و پایان ناپذیر است! از تو میخواهم به لطف پنهانی که به هیچ بندهاى عنایت نفرمودى مگر اینکه کفایت شد، مولایم امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب را در خواب به من بنما.
محمد بن بکر طحان از پدرش از یکی از ائمه(ع) نقل میکند که هر گاه کسی خواست مردهای را در خواب ببیند، با طهارت(وضو) و بر سمت راست بدن خود دراز بکشد، و پس از گفتن تسبیحات حضرت فاطمه(س) بگوید: «اللَّهُمَّ أَنْتَ الْحَدُّ الَّذِی لَا یوصَفُ وَ الْإِیمَانُ یعْرَفُ مِنْهُ مِنْک بَدَتِ الْأَشْیاءُ وَ إِلَیک تَعُودُ فَمَا أَقْبَلَ مِنْهَا کنْتَ مَلْجَأَهُ وَ مَنْجَاهُ وَ مَا أَدْبَرَ مِنْهَا لَمْ یکنْ لَهُ مَلْجَأٌ وَ لَا مَنْجَى مِنْک إِلَّا إِلَیک فَأَسْأَلُک بِلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ أَسْأَلُک بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ ص سَیدِ النَّبِیینَ وَ بِحَقِّ عَلِی خَیرِ الْوَصِیینَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ سَیدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ الَّذِی جَعَلْتَهُمَا سَیدَی شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ السَّلَامُ أَنْ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیتِهِ وَ أَنْ تُرِینِی مَیتِی فِی الْحَالِ الَّتِی هُوَ فِیهَا»؛[4]
خداوندا! تنها زندهاى که قابل توصیف نیست تویى؛ ایمان با کمک تو به دست میآید؛ هر چیزى از تو آغاز شده و به تو برمیگردد؛ هر حادثهاى که پیش میآید پناهگاه و محل نجات آن تویى، و هر چه برگردد هیچ پناهگاه و راه نجاتى از تو ندارد، مگر آنکه به سوى تو رود، پس تو را به یکتائیت میخوانم و به بسم اللَّه الرحمن الرحیم تو را میخوانم، و به حقّ حبیب تو محمد- درود خداوند بر او و خاندانش- که آقاى پیامبران است تو را میخوانم که بر محمد و خاندانش درود فرستاده و امشب فلان مردهای را با حالتى که اکنون دارد به من نشان دهى».
گفتنی است که مقتضای اطلاق این روایت دلالت بر این دارد که با این روش میتوان انبیاء و ائمه(ع) را نیز در خواب دید.[5]
اگر کسی دوست دارد در خواب، یکی از پیامبران یا امامان معصوم(ع) یا پدر و مادر و یا شخصی را ببیند، سورههای شمس، لیل، قدر(انا انزلنا)، جحد(کافرون)، اخلاص(توحید) و معوذتین(قل أعوذ برب الناس و قل أعوذ برب الفلق) را تلاوت نماید، و سپس صد مرتبه سورۀ توحید را بخواند و صد صلوات بر پیامبر(ص) بفرستد و به جانب راست بخوابد، در حالیکه با وضو باشد، پس کسی را که بخواهد در خواب میبیند و آنان با او سخن خواهند گفت و به سؤالات او پاسخ میدهند.[6]
در این باره دستورالعملهای دیگری نیز وجود دارد.[7]
[1]. « آداب وقت خوابیدن»، 109944؛ «ملاقات با روح فرد در رؤیا»، 10822؛ «نمونههای از مکاشفهها و خوابهای واقعی»، 108212.
[2]. ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 285، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، 1406ق.
[3]. همان، ص 285 – 286.
[4]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 122، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق؛ فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 286.
[5]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، محقق، مصحح، جمعی از محققان، ج 53، ص 329، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[6]. کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، المصباح، ص 48 و 49، قم، رضی، 1405ق.
[7]. بحار الانوار، ج 53، ص 329 – 331.
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
۲۵ آذر ۱۳۹۸
۲۶ آذر ۱۳۹۸
۲۶ آذر ۱۳۹۸
۲۶ آذر ۱۳۹۸
«گر بدیدی حس حیوان، شاه را / پس بدیدی گاو و خر الله را»! آیا این شعر مولوی کفرآلود نیست؟!
«گر بدیدی حس حیوان، شاه را / پس بدیدی گاو و خر، الله را»
این بیت از مجموعه اشعار مثنوی مولوی بوده؛[1] و مقصود از آن تبیین محدودهی قوای ادراکی انسان است؛ که با حواس ظاهری نمیتوان امور غیر محسوس و معنوی را درک کرد. چنانکه در چند بیت قبل از آن میگوید:
این دهان بربند تا بینی عیان/ چشمبند آن جهان حلق و دهان.
یک تفسیر از این اشعار آن است که اگر با حس ظاهری و حیوانی بتوان شاه بودن و سلطنت را که امری غیر محسوس است درک کرد، گاو و خر هم که فقط حواس حیوانی دارند باید بتوانند عارف و خداشناس باشند.
بنابراین محتوای این بیت ربطی به کفر و شرک ندارد، بلکه مثنوی حاوی نکات دقیق توحیدی فراوانی است، چنانکه در همین بخش میگوید:
رو بجو یار خدایی را تو زود/ چون چنان کردی خدا یار تو بود.
البته پذیرش محتوای مصرع دوم (پس بدیدی گاو خر الله را) نیاز به تأمل دارد؛ زیرا حیوانات به شعور غریزی خداشناس هستند، مگر اینکه مقصود شاعر شعور اختیاری و کسبی باشد.
[1]. مولوی، مثنوی معنوی، دفتر دوم، بخش آغازین.
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
۲۶ آذر ۱۳۹۸