🌸 خب بریم سراغ بحث شیرین تغذیه کودک...
اول یه سوال بپرسم و خواهشم اینه که قبل از مطالعه بقیه متن، خوب بهش فکر کنید؛
⁉️ سوال خیلی ساده است، چرا به بچه‌هامون غذا میدیم؟!
خُب، شاید جواب خیلی واضح به نظر برسه، چون جسم کودک نیاز به غذا داره! اما یه سوالِ دیگه هم دارم که ظاهراً بی‌ربطه 😁
🚨 سوال اینه که آیا روان کودک نیاز به غذا نداره؟! 🧐
ببینید همه می‌دونیم که غذا خوردن خیلی مهمه و اگه می‌خوایم کودک سالم، قوی و شادابی داشته باشیم حتما نیازه که به غذاش به عنوان یک نیاز اولیه توجه کنیم، اما اینکه به هر قیمتی بخوایم به کودک غذا بدیم، داریم به رشدش کمک می‌کنیم یا ...
👌 ما هر فعلی که انجام میدیم، داریم به صورت مستقیم یا غیر مستقیم روی شخصیت کودک تأثیر می‌گذاریم، داریم بهش الگو میدیم، داریم براش سرمشق می‌نویسیم و لذا اینجاست که موقع انجام کارهامون نباید فقط به نتیجه فکر کنیم و چه جوری انجام دادن اون کار هم مهم میشه!؟
بگذارید دو تا مثال بزنم👇
اولی رو از بچگی یادمه که یه خانومی بچه‌اش رو می‌گذاشت بین دو تا پاش، به این صورت که گردن بچه بین دو تا پا بود و سرش از یه طرف و بدنش هم از طرف دیگه بیرون بود! 🤪 بعد اینجوری به بچه غذا میداد و تا کامل نمی‌خورد، ولش نمی‌کرد.
دومی رو هم که یه مادری می‌گفت من سر ساعت سفره پهن می‌کردم، اگر می‌خورد که هیچ، اگرم نمی‌خورد و دو ساعت بعد گرسنه‌اش بود، بهش غذا نمی‌دادم و می‌گفتم باید سر سفره می‌خوردی و هر چی گریه می‌کرد، اهمیت نمی‌دادم!! یه مدت که این کار رو کردم، راحت میومد سر سفره می‌نشست و می‌خورد! 🙃
هر دو روش هیچ توجهی به پیامی که دارن به کودک میدن نیستند!
👈 اگه نخوری، دیگه خبری از غذا نیست
👈 باید بخوری ولو زیر پاهام دست‌وپا بزنی
👈 جسم و شکم تو خیلی مهمه برام یا اصلا برام مهم نیست
👈 سیر شو، حالا امنیتت، شخصیتت، احترامت و ... مهم نیست
👈 و ...
حالا بیایم حد وسط این دو تا مثال رو بگیریم. اکثر مادرها این وسط هستند و از قضا بیشترشون حرص می‌خورن که چرا بچه غذا نمی‌خوره، مدام هم دنبالشن که دو لقمه غذا بهش بدن. بهونه هم اینه که اگر ندیم نمی‌خوره! یه مادری هم پیام داده بود، خواهشاً حرف بی‌خود نزن، تو نمی‌فهمی که اگه بهش غذا ندیم اصلا نمی‌خوره. پس حرف نزنی بهتره! (خیلیم محترمانه گفته بود، اولش خواهش کرده بود 😂)
بچه‌ها احساسات و حال ما رو کامل متوجه میشن، هر چند که نخوایم متوجه بشن و البته علت بد بودن حالمون رو نمی‌فهمن! در غالب اوقات هم کودک خودش رو در شرایط روحی و روانی ما؛ عامل اصلی می‌دونه یعنی اگه ما خوشحالیم، فکر می‌کنه اون باعثش شده و اگه ناراحتیم هم همین‌طور.
حالا منِ مادر دارم حرص می‌خورم و نگرانم که بچه دو قاشق غذا بخوره! یعنی چیزی که قراره از نظر والدین به رشد جسمی کودک کمک کنه، چون بچه درست نمی‌خوره هم به جسمش کمک نمی‌کنه و هم بچه رو به لحاظ روانی اذیت می‌کنه! بماند که مدام برای خوردن و نخوردنش جنگ اعصاب داریم 😭
👏ما بریم سراغ ایده‌آل و راه‌حل:
ایده‌آل اینه که کودک بتونه از حدود چهار، پنج سالگی به بعد به صورت کامل خودش غذا بخوره و نیازش رو تأمین کنه. خب این موضوع چند تا پیش‌زمینه نیاز داره؛
1️⃣ آداب غذا خوردن به حداقل ممکن برسه و بچه‌ها بتونن راحت غذا بخورن
2️⃣ کودک اجازه داشته باشه با غذاش بازی کنه. همون #غذابازی خودمون
3️⃣ از همون ابتدا اجازه بدیم خودشون غذا بخورن، یعنی دقیقا از وقتی غذا رو شروع می‌کنیم
4️⃣ حتی‌الامکان موقع غذا، تلویزیون و چیزایی که کودک رو درگیر می‌کنه، وجود نداشته باشه باشه. بگذریم که بعضیامون موبایل میدیم تا بچه بشینه و غذا بخوره! 🤐 (شاید مثالم خوب نباشه ولی این عین این می‌مونه که به بچه مخدر بزنیم تا از جاش تکون نخوره. مخدر بچه رو سر جاش می‌شونه اما با جسم و روانش داره چی کار می‌کنه؟!)
5️⃣ خیلی اصرار نکنیم، توجه زیادی به بچه و غذا خوردنش نشون ندیم تا از اون به عنوان نقطه ضعف ما؛ استفاده کنه.
6️⃣ حتما در طول روز برنامه داشته باشیم تا کودک تحرک داشته باشه، بازی کنه، کشف کنه و خسته بشه تا بدنش نیاز به غذا پیدا کنه، نه که به زور بخوایم بهش بدیم بخوره
7️⃣ به سیستم گوارش کودک نظم بدیم. مثلا در فاصله ده دقیقه تا نیم ساعت بعد از هر وعده غذایی کودک رو دستشویی ببریم تا بدنش نظم بگیره.
8️⃣ ذائقه‌ی کودک رو به چند غذای محدود عادت ندیم و توی خونه با خلاقیت انواع غذاها رو درست کنیم، تزئین کنیم و خلاصه سفره باید یکی از بهترین و لذت‌بخش‌ترین قرارهای خانوادگی در طول روز باشه.
9️⃣ توصیه آخر هم به آقایون 👈 از غذا ایراد نگیرید! هر چی بود بخورید، هم به بچه یاد میدیم از هر چیزی ایراد نگیره، هم برای خودمون بهتره 😉
_________________
#سرزمین_پنج_اقلیم
@panjeghlim
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
در گذشته‌های نه چندان دور، خانه‌ها به گونه‌ای بود که خود به خود، برخی از مسائل تربیتی در آنها رعایت می‌شد.
شیوۀ ساختمان سازی، تغییرات بسیاری در مسیر تربیت، ایجاد می‌کند. آپارتمان، به خودی خود، تربیت را سخت می‌کند.
بچّه‌‌ها در خانه‌های وسیع، به اندازۀ کافی، آزادیِ عمل داشتند و بی‌دغدغه می‌توانستند بچّگی کنند؛ امّا امروزه در خانه‌های آپارتمانی، از هر طرف که می‌روند، به دیوار می‌خورند و همین که می‌خواهند بچّگی کنند، پدر و مادر، نگران همسایۀ بالایی و پایینی و بغلی می‌شوند. از همین رو، مجبورند که همین ط‌ور به بچّه، امر و نهی کنند.
آزادی و بازی، دو نیاز اساسی کودک است که بی‌توجّهی به آن، خطرهای تربیتی بسیاری را به دنبال دارد.
کودکان، دلایل ما را برای محدود شدن در آزادی و محروم شدن از بازی، درک نمی‌کنند. ما باید از هر راه ممکن، زمینۀ بازی و آزادی را برای آنان، آماده کنیم.
فراهم کردن زمینۀ بازی و آزادی برای کودکان در خانه‌های جدید، کار سختی است. از همین رو، بسیاری از والدین به جای تحمیل این سختی بر خویش، راه آزادی و بازی را برای کودک، تنگ می‌کنند.
من دیگر ما ص54
✍️ محسن عباسی والدی
#معماری
#خانه_ایرانی
#تربیت
#سبک_زندگی
#سرزمین_پنج_اقلیم
@panjeghlim
⁉️👌👌👌 «غذا- بازی» یعنی چه!؟! اصولاً ما در مجموعه دانش بنیان و خلاق سرزمین پنج اقلیم به دنبال چه چیزی هستیم؟ دکتر احسان نمازی، موسسه سلامت روان طوبی...
👆👆👆👆👆
#سرزمین_پنج_اقلیم
🌸 «غذا- بازی» در «سرزمین پنج اقلیم»؛ دکتر احسان نمازی، موسسه سلامت روان طوبی...
👆👆👆👆👆
#سرزمین_پنج_اقلیم