#قسمت239 رضاي خدا عباس هادي نزديک صبح جمعه بود. ابراهيم با لباس هاي خون آلود به خانه آمد! خيلي آهســته لباس هايش را عوض کرد. بعد از خواندن نماز، به من گفت: عباس، من مي رم طبقه بالا بخوابم. نزديک ظهر بود که صدای درب خانه آمد. كسي بدون وقفه به در مي كوبيد! مادر ما رفت و در را باز كرد. زن همسايه بود. 🌻🌻🌻 بعد از سلام با عصبانيت گفت: اين ابراهيم شما مگه همسن پســر منه!؟ ديشب پسرم رو با موتور برده بيرون، بعد هم تصادف کردند و پاش رو شکسته! بعد ادامه داد: ببين خانم، من پســرم رو بردم بهترين دبيرســتان. نمي خوام با آدم هائي مثل پسر شما رفت و آمد کنه! مادر ما از همه جا بي خبر بود. خيلي ناراحت شد. معذرت خواهي کرد و باتعجب گفت:من نميدانم شماچي مي گي!ولي چشم،به ابراهيم مي گم،شماببخشيدو ... من داشتم حرف هاي او را گوش مي کردم. دويدم طبقه بالا! @parastohae_ashegh313

#قسمت239 خانم فرخی گلایه کرد که چرا زودتر خبرشــان نکردم و راهی بیمارســتان شــدیم توی این فاصله بقیۀ فامیل، حتی عمه از همدیگر خبر گرفتند و تا من از بیمارســتان برگشــتم، خانه درســت مثل روزی که از حج آمده بودم، پر شد. بچه ها بازی می کردند و بزرگترها تعریف، و تلویزیون هم از شروع یک عملیات بــزرگ خبــر مــی داد. اســم عملیــات کــه می آمد همۀ ذهنشــان معطوفِ حســین می شــد. عمــه می گفــت: «الآن حســین تــوی ایــن حملــه س خدا پشــت و پناه همۀ رزمنده ها باشــه.» و آشِ کاچی که درســت کرده بود، توی ســینی می چید و بین همسایه ها تقسیم می کرد. سال تحصیلی شروع شده بود. وهب برای کلاس اول به مدرسۀ شاهد ابن سینا رفت. برایش سرویس گرفتم و گاهی به مدرسه می رفتم و از آقای موسوی، معلم کلاس اول، درس و مشقش را می پرسیدم. آقای موسوی می گفت: «خانم، بچه به این مؤدبی و با هوشی در کلاس ندارم.» مهدی هنوز وابســته ام بود، و عادت داشــت روی دســت من بخوابد. زهرا را تر و خشک می کردم. مهدی را می خواباندم و دفتر مشق وهب را نگاه می کردم و این کار هر روزم بود. یــک مــاه از تولــد زهــرا می گذشــت که حســین از جبهه آمد. 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313