پرسش: از برخی عرفا نقل شده که آیت الله خامنه ای(حفظه الله) پرچم انقلاب را به امام زمان (عج) خواهند داد و انقلاب ایران به حکومت امام زمان(عج) متصل خواهد شد. آیا این درست است؟ پاسخ خلاصه: این پیشگویی ها نه تنها اعتبار شرعی ندارد بلکه نقل و ترویج آن‌ها بر خلاف روایات منقول از اهل بیت (ع) است و در درازمدت، خطرات متنوعی برای جامعه شیعی دارد. توضیحات بسیار مهم: 1 - باید دانست که طبق حدیث ثقلین، باید درباره مسایل دینی فقط پیرو قرآن و اهل بیت (ع) باشیم نه پیرو عارفان یا صوفیانی که در اثر ریاضت یا تمرکز ذهنی یا خودهیپنوتیزم و ... به مکاشفاتِ رحمانی یا توهمات شیطانی مبتلا شده، مطالب درست و نادرستی به صورت آمیخته به هم به دلهایشان الهام و بر زبانشان جاری می شود. عرفا و صوفیه هرچند که دانا و زاهد و عابد و بزرگ باشند باز هم معصوم نیستند و حتی اگر برخی از پیشگویی هایشان درست باشد برخی دیگر، قطعا نادرست است و اعتماد بیش از حد به این افراد، نارواست اما اگر آن دسته از سخنانشان که به روشنی با عقل و قرآن و احادیث اهل بیت(ع) سازگاری دارد باید پیروی شود زیرا عاقلانه، حکیمانه و توصیه های اخلاقی مطابق با شریعت اسلامی است. 2 - در احادیث منقول از معصومین (ع) مکرراً از تعیین زمان برای قیام قائم آل محمد(عجل الله فرجه) نهی شده و این شامل «تعیین زمانِ تقریبی» نیز می شود. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که وقتی از ایشان درباره قیام قائم (عج) پرسش شد فرمودند: مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَت فِي السَّماواتِ وَ الأَرضِ لا تَأتِيكُم‏ إِلَّا بَغتَةً ترجمه: (ماجرای قیام قائم آل محمدص) همانندِ هنگامه‌ ی قیامت است که هیچکس جز او (خدا) آن را در زمان معینش آشكار نمى‌گرداند، در آسمانها و زمین، سنگین (و بسیار پر اهمیت) است؛ و جز به صورت ناگهانی، به سراغ شما نمی‌آید!»(صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 266) همچنین از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهلُ بَيتٍ لَا نُوَقِّتُ ترجمه: کسانی که وقتِ(ظهور مهدی عج) را معین کنند دروغ می گویند. ما خاندانی هستیم که زمانِ (قیام قائم عج) را تعیین نمی کنیم(کلینی، الكافي - چاپ المکتبة الإسلامية، ج‏1، ص: 368 ) 3 - پیشگویی ها و مکاشفات درباره نزدیک بودنِ زمانِ ظهور، همگی نوعی توقیت(تعیین وقت برای ظهور) به شمار می‌آیند و ناشی از اشتیاقِ فراوان یا عجله برخی از علما و متدینان است. مقصود از توقیت این نیست که سال و ماه و روز دقیق ظهور را تعیین کنیم بلکه ظاهرا حتی اگر بگوییم امام زمان (عج) طی 30 سالِ آینده یا در زمانِ حیاتِ ما یا در زمانِ حکومتِ فلان شخصیت عالیقدر قيام خواهند کرد، همین نیز نوعی توقیت و بر خلاف توصیه روایات معصومان (ع) است و چه بسا همین شتابزدگی موجب بداء و تأخیر در ظهور گردد زیرا در حدیثی نقل شده که امام صادق(ع) فرمودند: أَبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُخَالِفَ وَقتَ المُوَقِّتِين‏ ترجمه: خداوند عمداً بر خلافِ پیشگوییِ پیشگویی کنندگان (درباره ظهور قائم آل محمد عج) عمل می‌کند. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: إِنَّمَا هَلَكَ النَّاسُ مِنِ استِعجَالِهِم لِهَذَا الأَمرِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَعجَلُ لِعَجَلَةِ العِبَاد ترجمه: قطعا آنچه موجب هلاکت مردم (و بیانِ سخنان ناروا و اقدامات نادرست) می شود عجله ای است که برای این امر (قیام قائم عج) دارند. به راستی خداوند به خاطر شتابزدگیِ بندگانش دچار عجله (درباره ظهور) نمی شود. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ المُستَعجِلُونَ وَ نَجَا المُسَلِّمُون‏ ترجمه: کسانی که وقتِ (ظهور مهدي عج) را تعیین و پیش بینی می کنند دروغ می گویند و کسانی که دچار عجله و شتابزدگی شوند (به سخنان و اقداماتی روی می آورند که) هلاک (نابود یا گمراه) می شوند و کسانی که تسلیمِ (تقدیر الهی درباره زمان و شرایط ظهور) باشند (و به اقدامات و سخنان عجولانه روی نیاورند) نجات خواهند یافت. منابع دیگر برای احادیث بالا: 1 - کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، صفحات: 368 و 369 - بَابُ كَرَاهِيَةِ التَّوقِيت‏. 2 - نعمانی، الغيبة، صفحه 288 تا 296 3 - صدوق، کمال الدین، ج 2، صفحات 372 و 373 #ظهور #مهدویت #انقلاب_اسلامی #مکاشفه #عرفان عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

خطر جن یا همزاد ؟ پرسش: آیا درست است که هر انسان دارای یک همزاد از میان جنّ و پری است و باید خطرِ آن را دفع کرد تا مشکلات در زندگی انسان رخ ندهد؟ پاسخ خلاصه: جنّ واقعیت دارد ولی اغلب مطالبی که درباره «همزاد» گفته می شود قابل اعتماد نیست و صرفاً ادعاهای ثابت نشده است. پاسخ تفصیلی: جنّ ها در اصل، نامرئی و ناپیدا هستند و در حالت عادی، هیچ خطری برای ما ندارند زیرا در یک بُعدِ دیگر از این جهان زندگی می کنند و خداوند بین ما و جنّی‌ها مانع و حِفاظ قرار داده به نحوی که گویی در قفس هستند و تماس مستقیمی با ما ندارند. جنّی‌ها دستکم دو دسته اند: نیکوکار و بدکار. جنی‌های بدکار تنها کاری که در حالت عادی می توانند بکنند وسوسه کردن انسان به کارهای منفی است مثل وسوسه ابلیس و سایر جن‌هایی که به هر یک از آنها شیطان می گوییم. وسوسه جن: هرکس غیرمعصوم باشد ممکن است تا حدی تحت تأثیر وسوسه شیاطینِ جنّی قرار گیرد همانطور که تحت تاثیر وسوسه انسانهای شرور و شیطان‌صفت قرار می گیریم. طبعاً شیاطین، ما را تشویق به بدی، خشم بیجا، دروغ، بدبینی، نومیدی، اندوه بیهوده، تنبلی و بیکاری و افراط در خواب و خوراک و ... می کنند تا به تدریج دچار گناهان کبیره (مخصوصا کفر و زیر پا گذاشتنِ حق الناس) شویم. راه نجات از وسوسه های شیطانی اینست که به جای عمل به وسوسه ها، به توصیه های دینی عمل کنیم و با قرآن، نماز و یاد خدا اُنس پیدا کنیم و مواظب باشیم که چه چیزهایی به ذهن ما خطور میکند؛ فکرهای خوبی که به ذهنمان می‌رسد الهامات فرشتگان یا ندای فطرت پاک انسان است و باید آنها را تقویت کنیم و ایده‌های خوب را هر چه زودتر وب ا جدّیّت به مرحله اجرا در بیاوریم ولی هنگامی که فکر یا تصمیم بدی به ذهنمان می‌آید بگوییم: «پناه بر خدا از شیطان» یا صلوات بفرستیم یا بسم الله یا استغفرالله یا لا اله الا الله و سایر اذکار را بر زبان جاری کنیم. دخالت جن در زندگی مادی انسان: اما اینکه شیطان بتواند زندگی ما را از نظر مادی نیز به هم بریزد مثلا شیر آب خانه بی‌دلیل باز شود یا شیشه ها بی دلیل بشکنند یا صداهای ترسناک از خانه شنیده شود و ... مربوط به موارد خاص و بسیار نادر است و عمومیت ندارد. این مواردِ نادر و عجیب باید بررسی شود که اصلا چرا رخ داده است؟ یعنی چه کاری انجام شده که روزنه‌ای برای ورود جن از دنیای خودش به دنیای مادیِ ما ایجاد کرده است؟ آیا دنبال علوم غریبه و سحر و جادو و طلسم و ... رفته ایم که همین موجب باز شدنِ قفسِ جنی ها و وارد شدنِ آنها به زندگی مادی ما شده؟ آیا دچار شرک شده ایم؟ آیا بر گناهان کبیره اصرار کرده ایم که جنّ وارد زندگی ما شده؟ آیا مرتکب ریاضتهای غیرشرعی به شیوه مرتاضها و صوفیان شده ایم که جنّیهای شیطان‌صفت را به چشم می‌بینیم یا تحت تاثیر فریب‌ها و خباثت‌های آنها قرار گرفته‌ایم؟ کسی که جن در زندگی دنیایی او وارد شده باید سعی کند اولاً ریشه‌یابی کند و زمینه های ورود جن به زندگی اش را از بین ببرد. ثانیا برخی کارها و ذکرها و دعاها را انجام دهد مثل: 1 - قربانی کردن برای کسب رضایت الهی و توزیع گوشت میان فقرا 2 - هر روز 5 بار آیت الکرسی(فقط آیه 255 سوره بقره) را بخوانند 3 - خواندن سوره های فلق و ناس هر روز و هر شب 4 - نگهداری یک قرآن در خانه که هر روز مقداری(حداقل 7 آیه) از آن بخوانیم 5 - حمل قرآن کوچک به همراه خود مثلا در کیفمان بگذاریم و گاهی چند ایه از آن بخوانیم 6 - آیه «یا معشرالجن ...»(آیه 33 سوره رحمن) را چهل بار بر آب بخوانند و آن را در چهارگوشه منزل بریزند. هشدار: برای دفع خطر جن یا طلسم و جادو نباید به سراغ دعانویسها رفت مگر اینکه فرد مؤمن و معتمدی باشد که فقط دعاهای بامحتوا می‌نویسد که از قرآن و احادیث، الهام گرفته شده‌اند. اما از دعاهایی که به زبان عبری(یهودی) یا با خط نامفهوم نوشته شده‌اند دوری کنید زیرا ممکن است حاوی مطالب کفرآمیز و شیطانی باشد و انسان را از چاله به چاه بیندازد. #جن #همزاد #جادو عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0

💠سوال : سلام وقت بخیر شبهه ای که در مورد امام موسی کاظم علیه السلام مطرح هستش این که: ایشون اکثر عمر شریفشان رو زندان بوده اند پس چگونه این تعداد فرزند داشته اند و در حال حاضر این تعداد امامزاده منتسب به امام موسی کاظم علیه السلام وجود دارد؟ ✅پاسخ :سلام علیکم تا ۴ نسل ( پسر و دختر ،، نوه،، نتیجه و نبیره ) امامزاده محسوب شده اند. منظور از امامزاده فقط نسل اول نیست. بعلاوه همه , اولاد یک امام نیستند. کانال مشکات در ایتا.............👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit کانال مشکات در تلگرام👇 https://t.me/mousavizanjany

پرسش: در کتاب «روزگار رهایی»، روایتی نقل شده که می‌گوید در زمان حکومت قائم آل محمد (عج) ، عقرب ها و مارها بی خطر خواهند شد تا جایی که کودکان هم بدون هراس و نگرانی، با آن‌ها بازی می‌کنند. آیا این روایت، معتبر است؟ پاسخ: این روایت را نباید با قاطعیت به عنوان «حدیث معتبر» به معصومان(علیهم السلام) نسبت داد زیرا: 1 - کتاب «روزگار رهایی» ترجمه یک کتاب عربی به نام «یوم الخلاص»(تألیف یک نویسنده معاصر لبنانی به نام کامل سلیمان) است که انبوهی از روایات معتبر و نامعتبر درباره مهدویت و آخرالزمان را جمع آوری و دسته بندی کرده اما تضمین و تعهدی نداده که تمام مطالبش بی استثنا درست و قابل اتکا باشد. 2 – این ادعا که در حکومت قائم(عج)، مارها و عقرب‌ها بی‌خطر می‌شوند و کودکان با آنها بازی می‌کنند در کتب معتبر و قدیمی حدیث شیعه یافت نمی‌شود و از روایاتی که در برخی از کتب درجه دوم در قرنهای اخیر همچون «الزام الناصب» ذکر شده و سند متصل و صحیحی ندارد الهام گرفته شده است(حائری یزدی، الزام الناصب، ج 1، صص: 423-424 و ج 2، ص 247) 3 – فلسفه قیام مهدی(عج)، همان فلسفه مجاهدت‌های چندهزارساله ی پیامبران(ع) و امامان(ع) یعنی گسترش یکتاپرستی و برپایی حکومت عدل در سراسر جهان است. همانگونه که مأموریت پیامبر اکرم(ص)، تغییر قوانین تکوینی و طبیعیِ نبود، امام مهدی(عج) نیز برای تربیت و هدایت انسان‌ها و ساماندهی جامعه آرمانی بشری تلاش خواهد کرد و قرار نیست ویژگی‌های طبیعی حیوانات را تغییر دهد. اینکه مأموریت انبیا تربیت و هدایت بشر است، یک اصل کلی است که از قرآن فهمیده می‌شود و اگر چند روایت با سند ضعیف بر خلاف این اصل قرآنی در کتابهای غیرمعصومان یافت شود، چنین روایاتی قابل اعتماد نیستند. 4 – بر فرض حتی اگر چنین روایتی از معصومان(ع) صادر شده باشد لزوماً معنای ظاهریِ آن مورد نظر نیست بلکه باید آن را به نحو معقولی تفسیر و تأویل کرد مثلا بگوییم: عقرب و مار در اینجا نمادِ انسان‌های موذی، و کودکان، نماد انسان‌های ضعیف و بی دفاع هستند و منظور اینست که حکمرانیِ فراگیر و عادلانه ی مهدی(علیه السلام) موجب خواهد شد افراد و طبقات قوی نتوانند آسیبی به اقشار ضعیف برسانند. #عصر_ظهور #مهدویت #آخرالزمان عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

آیا تماس نزدیک با سگها موجب بیماری می شود؟ #نجس_بودن_سگ #فلسفه_احکام عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

🔴 روزه‌داری یا کمک به فقرا؟ میگن آقا مگه روزه نمیگیری که حال فقرا رو درک کنی؟ با نخوردن تو هیچ گرسنه‌ای سیر نمیشه. الکی به خودت زحمت نده. برو عملی به یاد فقرا باش 🔻نکته اولی که تو این سوالات وشبهات باید بهش توجه کرد اینه که پیش‌فرض اکثر این سوالات و شبهات اصلا غلطه. یعنی ما بخاطر درک حال فقرا روزه نمیگیریم. شاید یکی از نتایج روزه گرفتن درک حال فقرا باشه. اما دلیل اصلی روزه گرفتن این نیست. 🔻وقتی این پیش‌فرض غلط درباره روزه رو قبول بکنیم که روزه برای درک حال فقراس، اون موقع کلی شبهه دیگه هم بوجود میاد، مثلا میگن فقرا نون و غذا ندارن بخورن، آب که می‌تونن بخورن. پس میشه آب خورد. یا روزه برای قدیماس که اکثر مردم هیچی نداشتن بخورن، الان که وضعیت بهتر شده دیگه روزه باید برداشته بشه. و از این قبیل حرف‌ها 🔻حالا چرا باید روزه بگیریم؟ به‌همون دلیلی که باید نماز بخونیم، خمس بدیم، زکات بدیم، حج بریم و واجبات دیگه‌ رو انجام بدیم. چون مسلمونیم و دینمون اسلامه، دین اسلام یه سری قانون و مقررات داره که توسط خداوند تبارک و تعالی که خالقمون هست وضع شده و گفته باید این کارارو انجام بدی. ماهم باید انجام بدیم، تمام. خدا کجا گفته؟ تو قرآن، سوره بقره آیه183 (ای کسانی که ایمان آوردید، روزه بر شما واجب شده همونطور که بر پیشینیان شما واجب شده بود، شاید باتقوا شوید) 🔻تو این آیه نه بحث فقرا اومده، نه چیز دیگه. گفته خدا واجب کرده. اگرم بخوایم دلیلی برای روزه گرفتن بیاریم، و فلسفه روزه رو بیان کنیم همون چیزی که تو آیه گفته رو باید مطرح کنیم. یعنی باتقوا شدن. حریم الهی رو مراقبت کردن. کنترل نفس پیداکردن. که بحث مفصلی میطلبه از اساتید اخلاق #حسین_دارابی‌‌‌ | عضوشوید 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

🛑دو سگ صورت صاحب خود را در خانه دریدند 🔺ژاکلین دوراند چهار ماه پیش، بعد از حمله‌ی دو سگش، چندین روز به کما رفت و حالا بعد چند عمل به این شکل در آمده! واقعا یک عده چطور جرات میکنند که با سگ هم بستر شده و با خیال راحت بخوابند؟! کانال افسران

نکاتی درباره اصطلاح قرآنی «حفظ فرج» پرسش: 1 – معنای «وَ الَّذِينَ هُم لِفُرُوجِهِم حَافِظُونَ»(سوره مؤمنون؛ آیه 5 و سوره معارج؛ آیه 29) چیست؟ 2 - گاهی درباره معنای کلمه «فَرج» گفته می‌شود اینکه در سوره نور در عبارت « وَ يَحفَظُوا فُرُوجَهُم» به جای کلمه «فَرْج»(مفرد) از کلمه «فروج» که جمع است، استفاده شده نشان می‌دهد مقصود از «فَرج» همه شکاف‌ها، چاک‌ها و گوشه‌های بدن است مثلا شامل زیربغل و چاک بین سینه‌ها نیز می‌شود. آیا این استدلال درست است؟ پاسخ: 1 - تعبیر «حفظ فرج» یک اصطلاح قرآنی به معنای «پرهیز از فحشاء(آمیزش نامشروع جنسی)» است ولی به نظر می‌رسد در سوره نور به معنای «پوشاندنِ عورت {از نگاه نامحرم}» باشد زیرا در وسطِ بحثِ «خودداری از نگاه حرام و رعایت پوشش» آمده است. بنابراین مقصود از «لِفُرُوجِهِم حَافِظُونَ» در سوره‌های مؤمنون و معارج، اینست که «مؤمنان، پاکدامن هستند و خود را از آلودگی فحشاء(زنا و همجنسبازی) محافظت می‌کنند» اما منظور از «یحفظوا فروجهم» در سوره نور اینست که «مؤمن باید عورت خود را – نه تنها از آمیزش نامشروع بلکه حتی – از نگاه دیگران حفاظت کند و بپوشاند». در این مورد، حدیث مشهوری از امام صادق(ع) نقل می‌شود با این مضمون که تعبیر «حفظ فرج» در همه جای قرآن به معنای «خودداری از زنا» آمده به جز آیات سوره نور که در آنجا به معنای «پوشاندنِ عورت {از نگاه دیگران}» است(1) همچنین نقل شده که امیرالمؤمنین علی(ع)، عبارت «يَحفَظُوا فُرُوجَهُم» در سوره نور را به معنای «حرام بودنِ نگاه به عورتِ دیگران» دانستند(2) 2 – کلمه «فَرْج» گرچه از نظر ریشه لغوی با «فُرجَة» به معنای هرگونه شکاف، حُفره، دره و ... هم‌خانواده است اما وقتی صحبت از «فرج انسان» باشد دقیقاً به معنای «عورت»(شرمگاه و عضو جنسی) است و بر آلت تناسلی مرد و زن به صورت یکسان اطلاق می‍شود. به سایر شکاف‌های بدن انسان مثل شکاف میانِ انگشتان و چاکِ میان سینه‌ها و ... «فُرجَة»(با ضم فاء) گفته می‌شود که نباید با «فَرج» اشتباه شود(3). ضمنا در عربی به زیر بغل، «اِبط» و به شکاف میان سینه‌ها «بَهْوُ الصَّدر» می‌گویند نه فَرج(4). 3 - علت اینکه در آیات قرآن به جای «فَرج»(مفرد) از «فروج»(جمع) استفاده می‌شود این نیست که هر انسان دارای «چندین فَرج» است و شامل زیربغل و ... نیز هست بلکه بخاطر اینست که مخاطبِ این آیات، جمع هستند نه یک فرد خاص. به عبارت دیگر، وقتی رویِ سخن با جمعی از مردم باشد انتظار می‌رود از تعبیر جمع استفاده شود زیرا اگر هر یک از آنان دارای یک «فرج» باشد، مجموعِ آنان دارای «فُروج»(چندین فرج) خواهند بود. برای روشن شدن مطلب مجددا به متن قرآن رجوع کنید که در آغازِ آیات، درباره «مؤمنین»(جمع) و مؤمنات(جمع) صحبت شده است: قُل لِلمُؤمِنِينَ يَغُضُّوا مِن أَبصَارِهِم و َيَحفَظُوا فُرُوجَهُم ذَٰلِكَ أَزكَىٰ لَهُم إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصنَعُونَ (سوره نور؛ آیه 30) ترجمه: به مردان باایمان بگو که نگاه‌های خود را کوتاه کنند و عورت‌های خود را (از نگاه دیگران) نگاه دارند؛ این برای آنان پاکیزه‌تر است. به‌راستی خدا به آنچه می‌کنند بسی آگاه است. وَ قُل لِلمُؤمِنَاتِ يَغضُضنَ مِن أَبصَارِهِنَّ وَ يَحفَظنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنهَا ... (سوره نور؛ آیه 31) ترجمه: به زنان باایمان بگو که نگاه‌های خود را کوتاه کنند و عورت‌های خود را (از نگاه دیگران) نگاه دارند، ... منابع: (1) کلینی، الكافي (چاپ الإسلامية)؛ ج ‏2، ص: 36 و صدوق، من لا يحضره الفقيه؛ ج ‏1، ص: 114 و تفسير القمي؛ ج ‏2، ص: 101 (2) صدوق، من لا يحضره الفقيه ؛ ج‏2، ص: 627 (3) ابن منظور، لسان العرب، ج 2، ص: 341 (4) ابن منظور، لسان العرب، ج 14، ص: 98 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

شب قدر و علت پنهان بودن آن اگر شب قدر اهمیت کم نظیری دارد و قرآن در آن نازل شده پس چرا مسلمانها نمی دانند که دقیقا کدام شب است؟ پاسخ: مسلمانها خواه سنی یا شیعه طبق احادیث مشهوری که وجود دارد یقین دارند که شب قدر یکی از شبهای دهه آخر ماه مبارک رمضان است. از این رو شبهای دهه آخر را بزرگ می شمارند و بیش از گذشته به عبادت می پردازند. طبق برخی از روایات غسل کردن در همه شبهای دهه آخر ماه رمضان و دستکم در شبهای احیاء مستحب است و بهتر است هنگام غروب و قبل از نماز مغرب انجام شود. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص153) در روایات اهل بیت (ع) بر بیداری و عبادت در شبهای 21 و 23 ماه رمضان تاکید بسیاری شده و بیان شده که شب قدر یکی از اینهاست. وقتی اصحاب با اصرار از پیامبر (ص) یا اهل بیت (ع) می پرسیدند که دقیقا کدام شب است معمولا آن بزرگواران با این استدلال که احیای این دو شب کار سختی نیست از جواب دقیق طفره می رفتند تا مردم، هر دو شب را عبادت بپردازند و بهره معنوی بیشتری ببرند. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص156) نقل شده که در یکی از موارد خاص و استثنائی که فردی اصرار کرد که من نمی توانم هر دو شب را تا صبح بیدار بمانم و عبادت کنم ، معصوم (ع) بیان فرمودند که شب قدر همان شب بیست و سوم است.( شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج4 ، ص330 و شیخ صدوق، فضائل الأشهر الثلاثة، ص104) در روایت دیگری با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که «تعیین تقدیرات در شب نوزدهم ، و تایید (اولیه) در شب بیست و یکم و اجراء (تایید نهایی و آغاز اجرای آن) در شب بیست و سوم است. ( التَّقْدِیرُ فِی لَیلَةِ تِسْعَ عَشْرَةَ وَ الْإِبْرَامُ فِی لَیلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِینَ وَ الْإِمْضَاءُ فِی لَیلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ ) (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص159) بنابراین دعا و عبادت در هر یک از این شبها در تعیین تقدیرات انسان اثر دارد. چه بسا در شب نوزدهم تقدیراتی برای انسان مقرر شده باشد که با دعا و زاری به درگاه خدا در شب های بعد « تبدیل به احسن » گردد یا بخاطر گناه و غفلت در شب های بعد، دستخوش تغییر منفی گردد. نکته دیگر اینست که نباید تصور شود که این تقدیرات برای خدای متعال الزام آور و غیر قابل تغییرند. در روایتی آمده که خداوند اگر بخواهد تقدیراتی که در شب قدر برای افراد نوشته است تغییر می دهد. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص156) عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

پاسخ آیت الله مکارم شیرازی به چند پرسش درباره فطریه 1 - زکات فطره به چه شرایطی واجب می گردد؟ پاسخ: زكات فطره بر تمام كسانى كه قبل از غروب شب عيد فطر بالغ و عاقل و غنى باشند واجب است، يعنى بايد براى خودش و كسانى كه نانخور او هستند، هر نفر به اندازه يك صاع (تقريباً سه كيلو) از آنچه غذاى نوع مردم آن محل است، اعم از گندم و جو يا خرما يا برنج يا ذرت و مانند اينها به مستحق بدهد و اگر پول يكى از اينها را بدهد كافى است. 2 - آیا فقیر می تواند زکات فطره را در غیر مورد غذا مصرف کند؟ پاسخ: اشکالی ندارد. 3 - آیا می توان با پول فطریه برای خانواده نیازمند، ماشین لباسشویی خرید؟ پاسخ : در صورتی که برای آنها ضرورت داشته باشد مانعی ندارد. 4 - آیا فردی که زکات فطریه می گیرد، باید شرایط خاصی داشته باشد؟ پاسخ: زكات فطره را بنابر احتياط واجب بايد فقط به فقرا و مساكين بدهند مشروط بر اين‏كه مسلمان و شيعه دوازده امامى ‏باشند و به اطفال شيعه كه نيازمند هستند نيز مى ‏توان فطره داد، خواه به مصرف آن ها برسانند يا از طريق ولىّ طفل به آن ها تمليك كنند؛ ولی فقيرى كه فطره مى ‏گيرد لازم نيست عادل باشد، هر چند احتياط واجب آن است كه به شرابخوار و كسى كه آشكارا معصيت كبيره مى ‏كند فطره ندهند و همچنين به كسانى كه فطره را در معصيت خداوند مصرف مى ‏كنند. 5 - اگر شخصی به واسطه ورشکستگی و بدهکاری فقیر شود آیا می توان زکات فطره را مستقیماً بابت بدهی او به شخص طلبکار داد یا باید حتماً به دست فقیر برسد؟ پاسخ: در فرض سؤال، پرداخت مستقیم به طلبکاران او مانعی ندارد. 6 - آیا می توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد؟ پاسخ : كسى كه سيد است نمى ‏تواند از غير سيد زكات فطره بگيرد. 7 - در صورتی که انسان برای پرداخت فطره، دسترسی به فقیر نداشته باشد وظیفه او چیست؟ پاسخ : اگر دسترسى به فقير ندارد مى ‏تواند مقدارى از مال خود را به نيّت فطره جدا كرده و براى مستحقّى كه در نظر دارد يا براى هر مستحق كنار بگذارد و بايد هر وقت كه آن را مى‏ دهد نيّت فطره نمايد. 8 - آیا هر فرد می تواند در هر جا یا مکانی خواست زکات فطریه را مصرف کند؟ پاسخ : احتياط واجب آن است كه زكات فطره را در همان محل مصرف كند، مثلًا نمى‏تواند براى بستگانش كه در شهر ديگرى هستند بفرستد، مگر اين‏كه در آن محل مستحقّى پيدا نشود و هرگاه با وجود مستحق فطره را به جاى ديگرى ببرد و تلف شود ضامن است، ولى حاكم شرع مى‏تواند با توجّه به مصالح نيازمندان اجازه دهد آن را به محلّ ديگرى ببرند. 9 - آیا زکات فطره مهمان بر عهده صاحبخانه است؟ پاسخ : فطره ميهمان بر عهده صاحبخانه نيست، مگر اينكه براى چند شب ميهمان او باشد، به طورى كه نان خور او محسوب شود. 10 - وقت پرداختن زکات فطریه چه زمانی است؟ پاسخ : وقت اداى زكات فطره، روز عيد فطر قبل از انجام نماز است؛ بنابراين، كسى كه نماز عيدفطر را مى‏خواند بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد را نمى‏خواند مى‏تواند تا ظهر روز عيد تأخير بيندازد. 11 - آیا در پرداخت زکات فطره خوراک شخصی خود انسان ملاک می باشد؟ پاسخ : در زكات فطره خوراك شخصى خود انسان ملاك نيست بلكه خوراك معمولى اهل شهر و يا محل ملاك است؛ بنابراين، كسى كه هميشه برنج مى‏خورد مى‏تواند زكات فطره را از گندم بدهد. 12 - آیا می توان زکات فطریه را برای غیر فقیر که منافع آن به فقرا برسد مصرف کرد؟ پاسخ: زكات فطره را بنابر احتياط واجب در غير مورد فقرا و مساكين نمى‏توان مصرف كرد، همچنين نمى‏توان از آن كارخانه‏ هايى تأسيس كرد و منافع آن را در خدمت نيازمندان گذارد، ولى تهيّه سرمايه از آن براى افراد نيازمند به مقدارى كه زندگانى آنها را اداره كند جايزاست. 13 - مصرف زکات فطره برای آزادى افراد فقیرى که بر اثر اشتباهاتى در زندان به سر مى برند، چه حکمى دارد؟ پاسخ: اشکالى ندارد. 14 - آیا می توان مالی را که به عنوان فطریه کنار گذاشته شده، با مال دیگر تعویض کرد؟ پاسخ: مالى را كه به قصد فطره كنار گذارده، نمى‏تواند آن را با مال ديگرى عوض كند، بلكه بايد همان را براى فطره بدهد. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

📚 دکانی به نام سر کتاب ◀️اشخاصی فال می گیرند و سر کتاب باز می کنند و خبرهایی در مورد شخص می دهند و دعایی می نویسند و می گویند برای دفع طلسم همراهت باشد و در ازای این کارها مبلغی پول می گیرند؛ آیا مراجعه به این اشخاص صحیح است؟ پاسخ: مراجعه به این اشخاص و تصدیق و تأیید ادعاهایشان در روایات متعددی مذمت شده است که چند مورد را ذکر می کنیم: از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: منجم (مدعی پیش گویی و طالع بینی از روی حساب ستاره ها) ملعون است و کاهن (خبر دهنده از گذشته و آینده و امر پوشیده) ملعون است و ساحر ملعون است.(1) ◀️همچنین از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده که از رفتن به نزد عَرَّافِ نهی کرد و فرمود: کسی که به نزد عراف برود و او را تصدیق کند، از آنچه خدا بر محمد (صلی الله علیه و آله) نازل نموده است بیزار است.»(2) «عَرَّافِ» به کسی گفته می شود که از گذشته و آینده و از امر پنهان و سری خبر بدهد و اشخاص را به چیز گم شده و غیره راهنمائی کند. ⭕️باید دانست اغلب دعا نویس ها؛ 1. دعاهایی که می نویسند سند و مدرک ندارد و بدعت است. 2. شکل ها و کلمات نامفهوم در آن می آورند، این کار در احادیث مذمت شده است. یعنی تعویذ را انسان باید بفهمد که چه چیزی در آن هست. از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود: تعویذ (خواندن یا نوشتن دعای مخصوص) برای چشم زخم یا تب یا درد دندان یا صاحب نیش زهردار اشکالی ندارد در صورتی که شخص بداند چه می گوید و در تعویذ خود، چیزی که آن را نمی شناسد وارد نکند.»(3) بنابراین مراجعه به کاهن و منجم یعنی شخص خبر دهنده از گذشته یا آینده یا خبر دهنده از امر پنهان مانند مکان شیء دزدیده شده و غیره شدیداً مذمت شده است و اینکه گاهی اوقات حرف آنها درست از کار در می آید نشانه صحت امر آنها نیست، همانطور که در روایات وارد شده است و نیز دستورات و دعاهایی که توصیه می کنند مبنای دینی ندارد و اکثرا نامفهوم است. پی نوشت: [1]. خصال، ج١، ص٢٩۶. [2]. من لا یحضره الفقيه، ج۴، ص۶. [3]. طب الأئمه، ص۴٨. #عرفان_کاذب #عرفان_جعلی منبع: پایگاه تخصصی نقد عرفانهای کاذب https://eitaa.com/antihalghe عضویت کانال پاسخها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

پرسش : در کتاب تحف العقول از امام رضا(ع) نقل شده که «کسی نباید دست کسی را ببوسد زیرا این کار نمازگزاردن بر او (و نوعی پرستشِ غیرخدا و شرک) است». (تحف العقول، چاپ قم، ص450) آیا این حدیث از نظر سند دارای اعتبار است؟ آیا بوسیدن دست والدین ، معلمان و علما حرام است؟ پاسخ: بوسیدن دست والدین و معلمان و دانشمندان و علما ، یکی از امور رایج در میان مسلمانان و ایرانیان است اما بوسیدن دست صاحبان قدرت و افراد مال اندوز که به معنای تایید ظلم یا تمجید دنیاپرستی است بی تردید کاری ناشایست است. روایتی که از امام رضا(ع) نقل می شود از نظر سند ، ضعیف است یعنی سند محکمی نداریم که آن حضرت واقعا چنین فرموده باشند. ضمنا این روایت از نظر محتوایی نیز قابل استناد نیست زیرا: نخست: روایتی که از در کتاب تحف العقول از امام رضا(ع) نقل شده است «مُرسَل» یعنی «فاقد سند متصل» است بنابراین نمی توان با استناد به آن «حرام بودنِ دستبوسی» را استنباط کرد. دوم: محتوای این روایت با روایات متعدد دیگری که دستبوسی را در برخی از موارد روا دانسته اند تعارض دارد. مثلا روایاتی که درباره بوسیدن دست رسول الله(ص) و اهل بیت(ع) وجود دارد و کلینی(ره) برخی از این احادیث را در کتاب «الکافی» در باب «التقبیل» و ابواسماعیل بخاری در کتاب «الادب المفرد» باب «تقبیل الید» گردآوری کرده اند. به عنوان نمونه در حدیثی با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده است که «لَا يُقَبَّلُ رَأْسُ أَحَدٍ وَ لَا يَدُهُ إِلَّا يَدُ رَسُولِ اللَّهِ ص أَوْ مَنْ أُرِيدَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ص » یعنی « {سزاوار است} دست یا سر کسی را نبوسند مگر پیامبر خدا یا کسی که دست و سرش را به نیتِ {تکریمِ } پیامبر (ص) می بوسند»(الکافی، چاپ اسلامیه، ج2، ص185). سوم: در کتب تاریخ و ادبیات نقل شده است که برخی از مردم دست پیامبر(ص) را می بوسیدند و آن حضرت مانع نمی شدند.(المغازی، واقدی، ج2، صص:592-593 و العقد الفريد ، ابن عبد ربه ، ج2، ص281 ) همچنین نقل شده است که فاطمه(س) در هنگام استقبال از پیامبر(ص) ، از جای بر می خاستند و دست آن حضرت را می بوسیدند(بشارة المصطفى لشيعة المرتضى ، چاپ نجف، ج‏2، ص: 253) چهارم: اگر دستبوسیِ بندگان خدا همانند «پرستشِ بندگان خدا» و «نوعی شرک» باشد ، چگونه ممکن است چنین شرکی درباره پیامبر(ص) و ائمه(ع) جایز باشد؟! به بیان دیگر اگر بوسیدنِ دست مانند سجده کردن و پرستش باشد بوسیدن دست همه بندگان - حتی پیامبران و امامان- حرام خواهد بود زیرا «شرک» و «پرستش غیرخدا» استثنا بر نمی دارد. پنجم: اینکه در روایت داریم که «روا نیست دست یا سر کسی بوسیده شود مگر آنکه نیت انسان از این کار ، احترام به رسول الله(ص) باشد» ، لزوما به معنای «حرام دانستنِ بوسیدنِ دست دیگران» نیست بلکه می خواهد «سنت اسلامی» را مورد تاکید قرار دهد. در واقع سنت اسلامی اینست که مومنان فقط دست « کسانی که از نسل پیامبر (ص) یا دارای بخشی از علم و فضایل آن حضرت هستند» را ببوسند. یعنی قاعدتا بوسیدن دست دیگران باید مکروه باشد و می دانیم که «مکروه» با «حرام» فرق دارد. ششم: دست بوسی ، تنها در صورتی حرام است که به معنای «سجده» و «پرستش» باشد یا «تمجید از طاغوت ها و نمادهای زر و زور و ظلم» به شمار آید یا «مفسده دیگری» داشته باشد. در موارد دیگر ، دلیلی برای حرام نامیدن آن نداریم و حداکثر اینست که در برخی از موارد مکروه باشد. هفتم: با توجه به مقام والای علم و عمل صالح در اسلام و با توجه به تأکید اسلام بر حق شناسی و سپاسگزاری نسبت به کسانی که بر گردن ما حقوقی دارند، شاید بتوان گفت بوسیدن دست برخی از افراد همانند والدین ، معلمان ، علما و دانشمندان - اگر به نیت احترام و تکریمِ آنان باشد کاری پسندیده است. البته بوسیدن دست فرعون ها و قارون ها که نمادهای طاغوت و زر و زور هستند نارواست. #دستبوسی #بوسیدن #بوسه عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

عارفی را پرسیدند زندگی به جبر است یابه اختیار؟ پاسخ داد امروز را به اختیار است تا چه بکاریم اما فردا جبر است چرا که به اجبار باید درو کنیم هر آنچه را که دیروز به اختیارکاشته ایم @GgaroGhati https://eitaa.com/GgaroGhati

پاسخی از استاد صفایی حائری (ره) 🔷 روز عيد غدير امسال، در كردستان، در سقز بودم، در جمع دوستانى كه مهربان و متدين و منصف بودند. يكى از دوستان مى ‏پرسيد كه آيا شما در موضوع خلافت و امامت تحقيقى داشته ‏ايد و آيا دليل بر خلافت بلا فصل حضرت على فقط همين «مَنْ كُنْتُ مَولاه» و يا «تارِكٌ فِيكُمُ الثِّقَلَيْنِ» است؟ اگر دليل همين‏هاست، چرا حضرت رسول با صراحت از خلافت نگفت و چرا حضرت على را نصب نكرد و كار را يك سره ننمود تا اين همه مشكل و درگيرى پيش نيايد. 🔷 من گفتم در موضوع ولايت و خلافت «مثل موضوع رسالت» من از نقل و روايت شروع نمى ‏كنم. من از اين نقطه آغاز مى‏ كنم كه روابطى دارم، با خودم، با اشياء، با افراد و با ملت‏ها. من در اين روابط امكاناتى دارم: علمى و تجربى، عقلى و فلسفى، قلبى و اشراقى، و احساسى و غريزى. آيا اين امكانات، كفاف روابط من را مى‏ دهد؟ 🔷 اگر به اين نتيجه رسيديم كه آرى، پس ديگر نه رسول مى‏ خواهيم و نه خليفه. آدمى مى ‏ماند و خودش و رها مى‏ شود و به خود واگذار مى‏ گردد. اگر به اين نتيجه رسيديم كه خير، اين‏ها كفاف نيازهاى آدمى را نمى‏ دهد، آن وقت هم رسول مى‏ خواهيم و هم پس از رسول به كسى محتاج هستيم كه همان خصوصيات آگاهى و آزادى را داشته باشد و ارتباط با غيب و شهود اين عالم را داشته باشد و آدمى را در تمامى راهش امام و جلودار باشد. 🔷 با اين نگاه ملاك انتخاب رسول و خليفه و شكل انتخاب اين دو، مثل هم خواهد بود و همان طور كه رسول خدا را با اجماع مردم و يا اجماع اهل مدينه و يا اجماع اهل حل و عقد انتخاب نمى ‏كنند، همين طور خليفه را نمى ‏توان با اين روش‏ها شناسايى كرد و نمى‏ شود كه رسول خدا به فكر سرپرست امت و خليفه‏ ى پس از خود نباشد و براى پس از وفات كسى را مشخص نكرده باشد و مثل ابوبكر و عمر و يا تمامى خلفاى بعد دلسوزتر از او باشند. 🔷 اكنون كه ملاك خلافت و رسالت هم پاى هم گرديد، بايد تعيين سرپرست و وظيفه با نص و با همان ملاك مشخص گرديده باشد. 📚 ع.ص، از معرفت دینی تا حکومت دینی، ص 17 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

🔷 چرا ولايت بزرگترين نعمت‏هاست و بالاترين نعمت‏هاست و به تعبير قرآن متمّم نعمت‏هاست؟؛ «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتی‏». 🔷 چون اين مقام ولايت است كه تمام نعمت‏ها را به كار مى ‏گيرد و به جريان مى ‏اندازد و اين مقام ولايت است كه تمام استعدادها را شكفته مى‏ كند و بارور مى‏ نمايد، درست مثل اينكه من يك كارخانه‏ ى‏ بزرگ وسيع را دارا باشم اما از طرز كار و طرز بهره ‏بردارى از آن بى‏ خبر باشم. 🔷 اين كارخانه كه مى ‏تواند در روز، بى نهايت به من سود برساند، بر اثر نبود آگاهى و جهالت من، يك بار سنگين مى‏ شود كه به مرور زمان مرا از پاى در مى ‏آورد و خودش هم مى ‏پوسد و هدر مى‏ شود. 🔷 يك مهندس آگاه و مهربان متمم اين كارخانه ‏ى وسيع و عظيم است. بدون او اين همه نعمت، اين همه استعداد، راكد مى‏ ماند و حتى به هدر مى‏ رود و ضايع مى‏ گردد. 🔷 ولايت او و سرپرستى اوست كه نعمت‏هاى نهفته و سودهاى پيچيده در كارخانه را آشكار مى ‏كند و به جريان مى‏ اندازد. و اين ولايت متمم آن همه سرمايه و آن همه نعمت است. 📚 مرحوم استاد علی صفائی حائری، غدیر، ص 20 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

امتناع زن خواننده یهودی از دست دادن با جو بایدن 🔺نگیا (عبری: נגיעה به معنی تماس) یک قانون شرعی یهودی است که بر اساس آن تماس بدن زن با مرد بیگانه (به جز همسر، فرزندان و والدین یا خویشاوندان نزدیک) ممنوع ‌است. 🔸البته اسرائیلی‌ها به این خواننده، لقب متحجر، اُمُّل و عقب افتاده نمی‌دهند و می‌دانند که اعتماد به نفسِ این زن و پایبندی او به احکام دینش، شایسته‌ی تمجید است. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

شریف زاهدی روحانی برجسته اهل سنت بلوچستان که پس از تحقیق و بررسی به مذهب اهل بیت علیهم السلام گروید . او در بیان خاطرات خود چنین می آورد ؛ « خیلی فکر کردم که با کدام روایت یا کتاب برای اهل تسنن ثابت کنم که «مولی» در حدیث غدیر، به معنای دوست نیست، بلکه به معنای پیشوا و رهبر است. ❕تا این که روزی مشغول مطالعه یکی از کتاب‌های «مولوی محمد عمر سربازی» بودم. مطالعه‌ام که تمام شد و کتاب را که بستم، دیدم روی جلد آن نوشته شده: «نویسنده مولانا محمد عمر سربازی» فوراً به ذهنم آمد که از مولوی ها، معنای کلمه ی مولانا را بپرسم و سؤال کنم که چرا به محمد عمر سربازی، مولانا می‌گویند؟ از چند مولوی سؤال کردم. پاسخی که به من دادند، این بود که: «مولانا» یعنی واجه ؛ یعنی رهبر ما، پیشوا ی ما. به آن‌ها گفتم: من تعجب می‌کنم «مولا» درباره ی بزرگانتان معنای واجه و رهبر می‌دهد ولی در سخن پیامبر (صلی الله علیه وآله) به معنای دوست آمده است! ❕ روزی یکی از دوستان اهل تسنن به دیدنم آمده بود. گفت وگوی مفصلی درباره حقانیت اهل بیت داشتیم از جمله به خطبه ی حضرت رسول اکرم ( صلی الله علیه وآله ) در غدیر خم استناد کردم. ایشان می‌گفت: «مولا» در این حدیث به معنای دوست آمده است. نهایتاً هر چه دلیل آوردم قبول نکرد. خداحافظی کرد و به سمت بلوچستان حرکت کرد. یک ساعت از رفتنش گذشته بود که به او زنگ زدم و گفتم: کار خیلی مهمی با شما دارم باید برگردی. گفت: من باید بروم، وقت ندارم برگردم. خانواده‌ام منتظرم هستند، چه کاری با من داری؟ تلفنی بگو. گفتم: کار مهمی دارم، نمی توانم تلفنی بگویم، باید خودت اینجا باشی. 👌خیلی اصرار کردم تا این که برگشت. وقتی به من رسید گفت: چه کار مهمی داری که من را از این همه راه برگرداندی؟ گفتم: می‌خواستم بهت بگم: دوستت دارم. گفت: همین! گفتم: بله. همین را خواستم به شما بگویم. دوستم ناراحت شد و گفت: خانواده‌ام منتظرم بودند و باید می‌رفتم، این همه راه من را برگرداندی که بگویی دوستت دارم، اذیت می‌کنی؟ گفتم: سؤال من همین جاست. چطور وقتی شما با عجله به سمت خانواده ای که منتظرت هستند می‌روی و شما را از راهتان بر می‌گردانم تا به شما بگویم «دوستت_دارم»؛ ناراحت می‌شوی و در عقل من شک می‌کنی، ولی وقتی پیامبر اسلام| ده‌ها هزار نفر را که با عجله به سمت خانواده ی خود می‌رفتند، سه روز در زیر آفتاب سوزان معطل کردند که فقط بگویند: «هر کس من را دوست دارد، علی را دوست بدارد» این کار پیامبر را عاقلانه می‌دانی؟ آیا این اقدام پیامبر ناراحتی مسلمانان را در پی نمی داشت؟ آیا آنان در عقل چنین پیامبری شک نمی کردند؟ با این کاری که کردم، دوستم با تمام وجود احساس کرد که چه حرف خنده داری زده است و اقرار کرد که پیامبر - در جریان غدیر خم - می‌خواست نکته ی مهم تری را بیان کند وگرنه برای بیان دوستی اش با علی (علیه السلام) نیازی نبود مسلمانان را از راهشان برگرداند.» 📚باید شیعه می شدم ، خاطرات شریف زاهدی ،ص 138 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

*احتجاج و استناد امام علی (ع) به حدیث غدیر برای اثبات ولایت و خلافت خویش* یکی از سوالات این است که "چگونه است که حدیث غدیر دال بر خلافت و جانشنی است حال آنکه امیرالمومنین(ع) جهت اثبات خلافت خود به این حدیث استناد و احتجاجی نکرده اند!؟ پاسخ اینست که به نقل معتبر کتب اهل سنت، حضرت امیرالمؤمنین(ع) برای اثبات حقانیت خود، در مواردی به این حدیث استناد کرده اند . یکی از این موارد ماجرای اجتماع مردم در منطقه رحبه در کوفه می باشد که ماجرایش در کتب تاریخ و حدیث اهل سنت معروف است. منبع: 📚احمد بن حنبل ، فضائل الصحابه ج۲ ص۱۵۲ عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0

پرسش: آیا با استناد به آیه زیر می توان گفت «همه حوادث طبیعی بخاطر گناهانِ آسیب دیدگان است»؟ «وَ مَا أَصابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكمُ‏ْ وَ يَعْفُواْ عَن كَثِيرٍ» (شوری:30) ترجمه: «آنچه ناگواری که به شما می رسد نتیجه عملکردِ خودتان است حال آنکه (خدا) بسیاری (از عملکردها) را نیز عفو می فرماید» پاسخ: این آیه اساسا درباره « خودِ حوادث » سخن نمی گوید بلکه درباره «آسیب دیدن انسان از حوادث» سخن می گوید. این آیه نمی گوید که گناهان ، علت زلزله و حوادث طبیعی هستند بلکه می گوید : «آسیب دیدنِ شما بخاطر عملکرد خودتان است». در واقع اگر انسان ها عملکرد خود را اصلاح کنند از آسیب بسیاری از حوادث در امان خواهند ماند. بی شک هر حادثه طبیعی دارای علل و عوامل طبیعی خاص خود است اما اینکه انسان از آن «آسیب ببیند» یا «مصون بماند» غالبا به عملکرد بشر بستگی دارد. گاهی آسیب دیدن گروهی از انسان ها در یک حادثه ناشی از عملکرد بد خودشان یا حتی ناشی از کوتاهی دیگران در زمینه رعایت جنبه های ایمنی است. گاهی کوتاهی یک مهندس یا معمار به آسیب دیدنِ دیگران می انجامد زیرا در این دنیا – بر خلاف آخرت – ناگواری ها تنها به گناهکاران آسیب نمی زند بلکه احیانا دامن بی گناهان را نیز می گیرد و « تر و خشک با هم می سوزند». گاهی نیز گناهان دیگری کرده ایم که قضای الهی بر آسیب دیدنِ ما قرار گرفته است. گاه نیز آسیب دیدن انسان ناشی از گناه نیست بلکه یک امتحان الهی است. وانگهی آیه 30 سوره شوری در مقام بیان «عموم موارد» یا «اکثر موارد» است و استثنائات را نفی نمی کند. همچنین خطاب این آیه به عموم بشر است نه صرفا به مومنان. برای فهم نظر اسلام درباره درباره مصیبت ها و بلاها نمی توان تنها به یک آیه استناد کرد بلکه باید همه آیات قرآن را در نظر گرفت. آیه دیگری که درباره حوادث باید به آن توجه کنیم اینست: « وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ » (بقره : 155) « قطعاً شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، كاهش در مالها و جانها و محصولات ، امتحان مى‏كنيم و بشارت ده به صبوری ‏كنندگان! » #گناه #حوادث_طبیعی #امتحان #بلایای_طبیعی عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0

پرسش : آیا می توان زلزله و حوادث طبیعی امروز را با "عذاب هایی که خداوند بر قوم عاد و ثمود و ... نازل فرموده» مقایسه کرد و یکسان دانست؟ پاسخ: در اینگونه موارد نباید قاطعانه نظر بدهیم زیرا «علم غیب» نداریم ولی به نظر می رسد اینگونه حوادث «آزمون برای خوبان و مومنان» و «کفاره گناه یا عذاب برای گناهکاران» و «بهانه ورود به بهشت برای مومنان» باشد. حوادث طبیعی زمان ما که گروهی از مردم را از تر و خشک می سوزاند و گروه دیگری آسیب نمی بینند با عذاب هایی که در زمان پیامبران(ع) در گذشته رخ می داد تفاوت دارد. آن عذاب ها بعد از آن بود که مثلا یک پیامبر دهها سال در یک یا چند روستا و‌ابادی تبلیغ میکرد ولی مردم او را به شدت تکذیب می کردند و آزار می دادند و به صورت علنی بر گناهان کبیره اصرار می ورزیدند (مثل قوم لوط علیه السلام که در مقابل چشم همه به رهگذران و میهمانان تجاوز می کردند و بر این کار اصرار داشتند) در زمان پیامبران(ع) ، برخی از مردم با اینکه معجزات و دلایل روشن دیده بودند و پیامبران به بهترین شیوه حقایق را برای آنان بیان کرده بود کفر می ورزیدند و لجوجانه به گناه ادامه می دادند. سرانجام وقتی خدای متعال از ایمان آوردن بقیه مایوس می شد دستور می داد که پیامبران و یاران اندکشان از آبادی بیرون بروند و آنگاه بلایی سهمگین فرود می آمد که همه کفار را در آن روستا ریشه کن می کرد به گونه ای که همه در یک لحظه به کام مرگ فرو می رفتند و کسی نمی توانست دیگری را دفن کند. طبعا آن عذاب ها با حوادث زمان ما تفاوت هایی دارد. در حوادث طبیعی زمانِ ما گاهی در یک استان چند ملیون نفری حادثه ای رخ می دهد و چند هزار نفر از دنیا می روند که در میان آنان بسیاری از مومنان و درستکاران و کودکان نیز هستند. بنابراین نمی توان گفت این حوادث حتما «عذاب برای همه مردمِ آسیب دیده» است گرچه شاید برای بعضیها « عذاب » باشد و برای بعضی از مومنان فقط « فرارسیدن مرگ » و « بهانه ورود به بهشت » باشد و برای بازماندگان ، « آزمون الهی ». #بلایای_طبیعی #عذاب #سیل عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0

چرا عزاداری؟ (1) بعضی ها می گویند عمر بن خطاب هم ترور شده ولی اهل سنت برای او عزاداری نمی کنند پس چرا شیعه ها از سنی ها یاد نمی گیرند و برای عاشورا عزاداری میکنند؟! پاسخ: اولا عمر بن خطاب از اهل بیت پیامبر(ص) نبوده پس این قیاس، نارواست. ثانیا معیار ما سیره پیامبر(ص) است که برای شهدای مظلوم اسلام همچون شهدای اُحُد گریستند و عزاداری برای آنها را تایید کردند. ثالثا عزاداری برای مظلومیت اهل بیت پیامبر(ص) از آن روست که این خاندان از یک سو پاکترین و پایبندترین خانواده نسبت به تعالیم به قرآن و سیره پیامبر(ص) بوده اند و درستکاری و وارستگی آنان مورد اجماع همه مذاهب اسلامی است و از سوی دیگر مورد بدترین ظلمها قرار گرفته اند؛ چه ظلمی بالاتر از اینکه حکومت ظالم و جنایتکار بنی امیه خود را جانشین پیامبر(ص) قلمداد کند و نوه و جانشین پیامبر (ص) را با لب تشنه ذبح کند و گلوی طفل شیرخوار او را جلوی چشمش با تیر پاره کنند؟! سوال ما از وجدان هر مسلمان آزاده و دلداده ی پیامبر(ص) اینست که آیا اگر پیامبر (ص) زنده بود و این حادثه رخ می داد و خبرش به گوش ایشان می رسید آیا ایشان شادمانی میکرد یا می گریست؟ پیامبری که در عزای فرزند شیرخوارش که در اثر بیماری جان داد یعنی ابراهیم بن محمد(ص) گریست آیا اگر در سال 61 هجری در قید حیات بود و ماجرای عاشورا به گوشش می رسید چه می کرد؟ عزاداری عاشورا مصداق احیای حق و بیان واقعیات تاریخ و مصداق همدردی با پیامبر(ص) و خاندان اوست. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

چرا عزاداری؟ (2) می گویند: چه نیاز به عزاداری و گریاندن مردم است؟! می توان حقایق تاریخی را در یک جزوه یا سخنرانی و همایش، بیان و ثبت و ضبط کرد تا از بین نرود. در پاسخ می گوییم: ماجرای عاشورا مانند مباحث معمولی تاریخ مثلا جنگ بین دو قبیله در یک بیابان دورافتاده نیست بلکه ماجرای صف بندی بین دو جریانِ حق و باطل است؛ جریانی که ادامه راه پیامبران و مجاهدان بدر و اُحد است و جریانی که ادامه راه مشرکان جنایتکار مکه و امویانِ فاسد و سنگدل است. عاشورا هر سال باید به عنوان یک تابلوی زنده پیش چشم همگان بازسازی شده، احساسات پرشور و عواطف پاک مردم را برانگیزد تا ارزشها و پیامهایش در جانها رسوخ کرده، یک سرمایه روحی، اجتماعی و معنوی ایجاد کند. وقتی یک مسلمانِ شیعه یا سُنی در عزاداری امام حسین(ع) برای مظلومیت آن حضرت اشک بریزد و سنگدلی و وحشیگری سپاهیان یزید را زشت بشمارد و لعن کند ، هیچگاه خودش به یک جنایتکار داعشی تبدیل نخواهد شد زیرا آموخته که "راه انبیاء (ص) و اهل بیت (ع) راهِ انصاف، عطوفت، درستکاری و انسانیت است" اشک ریختن برای حسین(ع) یک عنایت الهی و نشانه زنده بودن قلبِ انسان است. نشان می دهد ایمانِ مومنین هنوز زنده است و می تپد. اشک برای امام حسین(ع) اشک برای خدا و انسانیت است. به قول مولوی : « اشک را کز بهر حق بارند خلق *** گوهر است و اشک پندارند خلق » شخصی در مقام نقد شیعیان گفته است "نمی دانم گِلِ ما شیعیان را از چه سرشته اند که هر چیزی را بهانه گریه می کنیم" پاسخ ایشان اینست که اولا شما هنوز شیعه را نشناخته اید و نمی دانید که فقط اهل غم نیستند بلکه در شادی های اهل بیت (ع) نیز شادی می کنند. ثانیا اتفاقا گِل شیعیان را از گِلِ پیامبر و اهل بیت سرشته اند. آری جانها و احساساتمان به انبیاء و خاندان پاک آنان گِرِه خورده و از همین رو در شادی آنان شادیم و در اندوهشان اندوهگینیم و تلاش می کنیم عملکردمان نیز روز به روز اصلاح شده، همانندِ خوبان گردد که البته همین عواطف پاک، راهی برای نزدیک شدن عملی به انبیاء و اهل بیت ع را باز می کند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

چرا عزاداری؟ (3) آیا برگزاری سالگرد و چهلم برای اموات بدعت است؟ پاسخ: اولا اصل عقلی و شرعی اینست که عزاداری برای اموات اگر حاوی «کفرگویی» و «اعتراض به قضای الهی» نباشد و در مرثیه ها و سخنرانی، مطلبی بر خلاف حق بیان نگردد و درباره فضایلِ میت اغراق و دروغی گفته نشود بی اشکال است. این عزاداری اگر برای شهدای مظلوم و نمادهای اسلامی و در رأس همه آنان اهل بیت مظلوم پیامبر(ص) باشد نه تنها جایز است بلکه بسیار بافضیلت است زیرا مصداق احیای حق و بیان حقایق تاریخ و مصداق همدردی با پیامبر(ص) اوست. گرچه در زمان پیامبر(ص) مرسوم نبود برای مرده ها سالگرد بگیرند اما در زمان ما مرسوم است و این فقط یک تفاوت در عُرف و فرهنگ زمانه است. در یک جامعه ممکن است مراسم سوم، هفتم، چهلم و سالگرد مرسوم باشد ولی در جای دیگر مرسوم نباشد. اینکه چنین کاری در زمان پیامبر(ص) مرسوم نبوده دلیل بر حرام یا بدعت بودنش نیست. همانطور که شیوه لباس پوشیدن ما عوض شده شیوه عزاداری هم می تواند عوض شود. این تغییر و تحولات تا وقتی از خط قرمزها عبور نکرده و مفسده و آسیبی ایجاد نکند، مجاز است. ما قبلا بیان کرده ایم که زنان انصار در کنار خانه پیامبر ص برای حمزه عموی ایشان عزاداری کردند و پیامبر (ص) برای آنان دعای خیر فرمود. همچنین خود پیامبر ص هر سال برای زیارت حضرت قبر حضرت حمزه در اُحُد می رفتند. حضرت فاطمه (س) هر هفته 2 بار بر مزار حمزه حضور می یافتو در آنجا دعا میکرد و چشمانش اشکبار می شد. ام المومنین ام سلمه هر ماه یکبار بر مزار شهدای اُحُد و مخصوصا حمزه(ره) حضور می یافت. بنابراین سالگرد گرفتن برای امام حسین(ع) که پاره تن پیامبر(ص) و الگوی بشریت و بی نظیر در قداست و مظلومیت بوده ، کاری ستودنی است. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

چرا عزاداری؟ (4) چرا وهابی ها با عزاداری امام حسین(ع) مخالفت می کنند؟ پاسخ: یکی از دلایل مخالفت وهابیها و افراد کوردل با عزاداری ، حسادت و تکبر است. یعنی اینها فکر می کنند این مناسبت یک نماد عزت برای شیعه است و نمی فهمند که این نماد عشق مردم به پیامبر ص و اهل بیت ع است و البته هرکس در این شعایر شرکت کند طبعا عزیز هم می شود. همین الآن بسیاری از برادران اهل سنت در عاشورا مراسم دارند و گرد هم جمع می شوند و به شیوه خودشان یادی از حسین (ع) می کنند و خدا به آنها هم عزت داده و می دهد. این اختصاص به شیعه ندارد و حتی مسیحی ها و زردشتی ها در عزای سیدالشهدا ع شرکت می کنند. همچنین وهابی حسادت می کند به این احساس خوش ایمانی که برای گریه کنندگان بر حسین(ع) که با رسول الله (ص) همدردی می کنند، پیش می آید همانطور که ابلیس از اینکه مومن از نماز و راز و نیاز و گریه و مناجات با خدا لذت ببرد ناراحت می شود و حسادت می ورزد. علت دوم مخالفت وهابیها با عزاداری اینست که تکبر دارند و می خواهند بگویند" فقط ما مسلمانیم و بقیه مسلمانها مشرکند" از این رو همواره دنبال بهانه هستند که بگویند بقیه منحرفند و ما خوبیم! اینها همان کسانی هستند که حتی ابوحنیفه و فخر رازی را که از علمای اهل سنت بودند کافر نامیدند. علت سوم مخالفت وهابیها با عزاداری اینست که این مراسم باشکوه در ذهن مخاطبانِ ناآشناو ناظران بیرونی و بیطرف و حق طلب یک سوال ایجاد میکند: چرا اینهمه عزاداری بعد از 1400 سال؟ بعدش افراد حق طلب، تحقیق میکنند و می بینند که چه حوادثی در تاریخ اسلام گذشته و همین موجب می شود بسیاری از نخبگان بفهمند که اسلام اصیل، همان اسلام محمد و اهل بیت (ع) هست نه اسلام معاویه و یزید. وهابیها نمی خواهند هویت واقعیت بنی امیه فاش شود ولی عزاداری عاشورا ، این افشاگری را میکند بنابراین با آن مخالفند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

چرا عزاداری؟ (5) میگن: حسین(ع) حدود 1400 سال قبل شهید شده و دیگر اینهمه تکرار عزاداری برای او جایز نیست. چرا این غمها را جاودانه می کنید؟! پاسخ: غم حسین(ع) یک غم محدود به زمان و مکان نیست. عظمت ماجرای مظلومیت فرزند پیامبر خاتم(ص) و ماجرای حرکت او از آغاز تا پایان، یک نماد کامل و یک تابلوی تمام نما از "صف بندی تمام حق در مقابل تمام باطل" و صف بندی تمام انسانیت در مقابل تمام وحشیگری و قساوت و خباثت" است. سالگرد گرفتن برای امام حسین(ع) از آن جهت است که این مظلومیت تاریخی و این پیامهای فراتر از تاریخ فراموش نشود. همانطور که در همه نمازها تکرار می کنیم که "السلام علینا و علی عباد الله الصالحین" تا فراموش نکنیم که ما به "صف انبیا و پاکان" تعلق داریم، زنده نگاه داشتن نام حسین(ع) و درود فرستادن همیشگی بر او نیز ضرورس است. خداوند در قرآن بر شماری از پیامبران خود سلام فرستاده و ما قرآن را همیشه و مکررا می خوانیم زیرا اینها حقایقی است که باید تکرار شود تا در جان بنشیند و فراموش نشود. اگر همواره بر انبیا و پاکان سلام نفرستیم و از دشمنانشان برائت نجوییم چه بسا به تدریج، خودمان هم به فرعون و سامری تبدیل شویم. «اعلام موضع به نفع اهل حق و بر ضد اهل باطل» اگر صادقانه تکرار شود، روح و جان انسان را در مقابل انحرافات بزرگ بیمه می کند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0