آیا تورات به دوازده امام از ذریه پیامبر اسلام اشاره کرده؟
در تورات یعنی حدود 1800 سال قبل از پیامبر اسلام (ص)، بشارت داده شده به 12 امیر از میان نوادگان اسماعیل که نبی نیستند اما آنقدر مهم هستند که قرنها پیشتر درباره آنها بشارت داده میشود 👇
می فرماید از نسل اسماعیل 12 رئیس پدیدار می کنیم(رئیس با نبی فرق داره)
این را به فرزندان اسحاق میگه یعنی به بنی اسرائیل و یهودیان میگه که نه از شما که از نسل اسحاق هستید بلکه از ذریه اسماعیل (یعنی عربها) 12 رئیس پدید میآوریم!👇👇
دوازده رئیس از ذریه اسماعیل (ع) در تورات:
ترجمه فارسی آیه سِفر پیدایش(سِفر التكوين)، سوره 17 ، آیه 20 :
«و اما درباره اسماعیل، خواسته تو را شنیدم (مستجاب کردم) و او را بابرکت و پرثمر قرار می دهم و نسلش را بسیار بسیار فراوان می کنم. از او دوازده امیر به دنیا می آورم و او را امتی عظیم قرار می دهم.»
طبعا این علاوه بر بشارتهای کتب مقدس پیشین درباره شخص پیامبر خاتم (ص) است.
باید توجه کرد که این دوازده امیر، امیران عادی نیستند بلکه امیرانی الهی هستند که وجود آنها دلیل بر برکت در ذریه اسماعیل است و وجود آنان برای دین خدا آنچنان اهمیت دارد که قرنها زودتر در کتاب آسمانی درباره آنان پیشگویی میشود.
البته شیعیان برای اثبات امامت، به آیه تورات استناد نمیکنند بلکه به برخی از آیات قرآن و نیز به احادیثِ دالّ بر دوازده امام در کتب اهل سنت و شیعه استناد میکنند.
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۱۷ فروردین ۱۴۰۳
آیا مطلب زیر صحیح است؟
«علی پس از پیروزی بر قبيله بنی قريظه ۷۰۰ یا ۹۰۰ نفر از مردان قبيله را گردن زد. (منبع: تاريخ طبری)»
پاسخ:
مطلب بالا درست نیست زیرا مقایسه مجموع روایات تاریخی نشان میدهد در ماجرای بنيقريظه فقط حدود 40 نفر از یهودیان جنایتکار کشته شدند اما بعدها در دوره بنیامیه بعضیها با انگیزههای خاصی این آمار را به هفتصد و نهصد نفر تبدیل کردند!
سپس طبری (حدود سیصد سال بعد از حادثه)، همان روایت تحریفشده و اغراقآمیزِ عصر اموی را بدون اینکه نقد کند، در کتاب تاریخش آورد و روایت اصلی و معتبر را از قلم انداخت! در حالی که روایت معتبر در کتاب ابن زنجویه که حدود نیم قرن پیش از طبری میزیست ذکر شده بود (رجوع کنید به کتاب الاموال، ابن زنجویه ص 299، روایت شماره 461)
ضمنا آن چهل نفر که اعدام شدند همگی به دست مولا علی (ع) کشته نشدند بلکه به دست چندین نفر کشته شدند و جرمشان این بود که بارها از پشت به مسلمانها خنجر زده، در مرحله آخر در جنگ احزاب نیز از پشت به قلعه محل استقرار زنان و کودکان حمله کردند ولی موفق نشدند و خودشان گرفتار شدند.
حمله به مسلمانان از پشت سر در قرآن اشاره شده است:
"إِذْ جاؤُكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ ..."
"هنگامی که (دشمنان) از بالا و پایینِ شما (جلو و پشتِ شهر مدینه) آمدند ..."(سوره احزاب؛ آیه 10)
ماجرای هجوم یهود به قلعه محل پناه گرفتن زنان و کودکان نیز در کتاب المغازی واقدی که حدود صدسال قبل از تاریخ طبری تالیف شده آمده است(رجوع شود به: المغازى، واقدى؛ ج 2، ص: 462 )
وانگهی اعدام شدگان فقط از بنی قریظه نبودند بلکه شماری از آن چهل نفر، از قبیله بنینضیر بودند که قبلا نیز درگیریهایی داشتند و پیامبر ص با رأفت اسلامی با آنها رفتار کرده بود اما این بار با همدستی شماری از بنیقریظه در حساسترین شرایط جنگ احزاب، از پشت به مسلمانان خنجر زده، به قلعه محل پناه گرفتن زنان و کودکان حمله کرده بودند.
ضمنا حکم اعدام سران بنینضیر و همدستانشان از بنیقریظه را شخص پیامبر (ص) یا امام علی(ع) صادر نکردند بلکه یک قاضی مورد قبول طرفین به نام "سعد بن معاذ" چنین حکمی را داد و پیامبر (ص) آن را عادلانه دانستند.
#بنی_قریظه #یهود #خشونت_در_اسلام
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
سخنان امام صادق (ع) در بستر وفات
با سند صحیح از امام کاظم علیه السلام نقل شده است که فرمود:
" پدرم (امام صادق) در بستر مرگ به من گفت: "پسر عزیزم! براستی جز این نیست که هر کس نماز را سبک بشمارد به شفاعت ما نخواهد رسید و هرکس به شرابخواری خو کند همراه ما از حوض (کوثر) سیراب نخواهد شد"
منبع:
📚کلینی، الکافی، ج6، ص401
توضیح:
در روایات دیگر آمده که «اعتیاد و خو کردن به شرابخواری» به این معنا نیست که همیشه بنوشد بلکه «اگر انسان چنان باشد که هرگاه شراب در دسترسش قرار گیرد مینوشد، چنین کسی به این گناه خو کرده است» هرچند در فواصل زمانی دور باشد زیرا همین نشان می دهد زشتی این کار برایش از بین رفته است.
نکته مهم در این حدیثِ صحیح السند اینست که به روشنی نشان می دهد شفاعت، بدون قید و شرط نیست و از مهمترین شروطش پایبندی به نماز و دوری از مُسکِرات(نوشیدنی های مست کننده) است.
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:
ليْسَ اَلزُّهْدُ فِي اَلدُّنْيَا بِإِضَاعَةِ اَلْمَالِ وَ لاَ تَحْرِيمِ اَلْحَلاَلِ بَلِ اَلزُّهْدُ فِي اَلدُّنْيَا أَنْ لاَ تَكُونَ بِمَا فِي يَدِكَ أَوْثَقَ مِنْكَ بِمَا عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
زُهد در دنيا، به این معنا نیست که اموالت را (با بی توجهی) تباه کنی یا حلال خدا را (بر خود) حرام کنی( و ریاضتهای بیجا بکشی)، بلكه زُهد(دنیاپرست نبودن) یعنی اطمینان و اتکای تو به آنچه (از قدرت و ثروت دنیایی) که در اختیار توست بيش از آنچه در اختيار خدای بزرگ است، نباشد.
تهذیب الاحکام (باب المکاسب)
جلد ۶ صفحه ۳۲۷
#نقد_تصوف #دنیاپرستی #اخلاق
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
دجّال چیست؟ آیا انسان است؟ شکل ظاهری اش چگونه است؟ نقش دجال در حوادث آخر الزمان چیست؟
دَجّال یا دجالها؟
دجال از نظر لغوی یعنی شیّاد.
در همه تاریخ، دجالها یعنی شیادانی که مردم را فریب می دادند وجود داشتند و دارند و اینها یک فرد نبوده اند و نخواهند بود. همه شیّادانی که برای دستیابی به شهرت و قدرت و امور دنیایی، ادعای امامت، مهدویت و بابیّت و .... می کنند دجال هستند.
در حدیث معتبر از اهل بیت (ع) نقل شده که تا قیام قائم (عج)، دجالهایی (نه یک دجال) ظهور خواهند کرد.
این حدیث می تواند اشاره به ده ها یا صدها نفر باشد که از زمان غیبت صغری تاکنون و تا قیام قائم (عج) ادعاهای دروغین بزرگی را مطرح کرده اند و هریک از آنها انبوهی از مردم را فریب داده، فتنه ای به پا کرده اند.
اما دجال به عنوان «یک فرد خبیث و دارای تواناییهای فوق العاده و معجزه آسا که در آخرالزمان می آید» فقط در برخی از روایات (عموما در بین اهل سنت و چند روایت در کتب شیعه) آمده که این روایات از نظر سند و متن دچار ضعیف و غیر قابل اتکا هستند. اینکه گفته می شود دجال دارای الاغی است که یک چشم دارد و ... در همین روایات ضعیف آمده که ظاهرا از فرهنگ یهود و نصارا وارد محافل روایی اهل سنت شده (یعنی از اسرائیلیات است) و بعدا برخی از علمای ما شیعیان نیز این روایات را از روی «عجله» یا «حسن ظنِّ بیش از حد»، در برخی از کتب خود در کنار سایر روایات، ذکر کرده اند.
بنابراین آنچه قطعی است و در حدیث با سند صحیح از اهل بیت (ع) نقل شده اینست که تا زمان قیام قائم(عج)، دجّالان (شیّادانِ متعدد، پرمدّعا و جویای شهرت یا قدرت ) (نه یک دجالِ عجیب و غریب) ظهور خواهند کرد.
بنابراین به عنوان نمونه «میرزا علیمحمد باب» پیشوای «بابیّه» که ادعای نمایندگی از سوی امام زمان (عج) را داشت یا «حسینعلی بهاء» که ادعای نبوت کرد و دین بهائیت را پایه گذاری کرد از همین دجالان(شیادان) هستند.
پس از ظهور مهدی (عج) نیز هر یک از سرانِ مخالف با ایشان که به دروغ، ادعای هدایتگری یا رهبری یا امامت داشته باشد و با ایشان ستیز کند، دجّالِ آن زمان است.
#آخرالزمان #دجال #علایم_ظهور
عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
تکمیلی درباره دجال
عموم روایاتی که درباره دجال نقل می شود از نظر سند به شدت ضعیف هستند و از نظر متن نیز دستکاری شده، داستانسرایی و تخیلات با آنها ترکیب شده است.
اگر در حدیثی از امام علی (ع) درباره دجال سخن گفته شده باید توجه کرد که در آن زمان، دجال اصلی، معاویه بود که در گذشته مورد علاقه نواصب(ناصبی ها) و امروزه مورد علاقه وهابیها و برخی دیگر از افرادِ ناآگاه است.
بنابراین در احادیث معتبری که اهل بیت (ع) به ما رسیده صرفا «یک دجال با ویژگیهای عجیب و معجزه آسا که در زمان ظهور می آید» نداریم بلکه «دجالهای متعدد»(دهها یا صدها نفر) مورد اشاره هستند یعنی شیادانی که در طول تاریخ اسلام، ادعای دروغین امامت و بابیّت و خلافت و نبوت و ... کرده اند که می تواند شامل معاویه و عموم خلفای اموی و عباسی و سران فرقه های ضاله باشد.
دجّال اصلا یعنی شیّاد و مدعی دروغین.
متاسفانه اهل سنت تحت تاثیر روایات یهودیان، قرار گرفته اند و طوری بیان کرده اند که گویی دجال، صرفاً یک شخصیت واحد در آخرالزمان است که ویژگیهای افسانه ای دارد!
این تصورات خرافی موجب می شود مردم نفهمند که دجال های واقعی همین شاهان و خلفای جائر مثل معاویه و یزید بودند که نه شاخ داشتند و نه دُم و نه الاغ و نه یک چشم بودند.
این دجالها دقیقا انسانهای عادی بودند ولی در خباثت، فریبکاری و شیادی کم نظیر بودند.
#معاویه #دجال #حدیث
عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمودند :
لَوْلاَ أَنَّ اَلذَّنْبَ خَيْرٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ اَلْعُجْبِ مَا خَلَّى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَ عَبْدِهِ اَلْمُؤْمِنِ وَ بَيْنَ ذَنْبٍ أَبَدا
ترجمه:
اگر «گناه» براى مؤمن بهتر از «غرور و خودپسندی» نبود، خداوند هرگز نمیگذاشت كه بندۀ مؤمنش دچار گناه شود.
مشکاة الأنوار، ج 1، ص 667
توضیح:
مؤمنین گاهی با خود میگویند: «من خیلی خوبم» یا «بهتر از دیگران هستم». اینجاست که وقتی شرایط گناه برای او پیش بیاید خداوند جلوی گناه کردن او را نمیگیرد تا مومن بفهمد که نباید به تقوای خود مغرور میشد. البته مؤمن کسی است که وقتی دچار گناه میشود، شرمنده میشود وگرنه مومن نیست. ایمان باعث عذاب وجدان و تلاش برای توبه خواهد شد.
#حدیث #غرور #گناه
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
14.78M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ویدیوی مهم استاد ملکیان که غربزدهها را رسوا کرد
این ویدیو ثابت کرد که روشنفکران غربگرا در ایران دچار «خودبزرگبینی شدید»، «تحقیر عقاید اکثریت مردم» هستند. کسانی مثل دکتر مصطفی ملکیان بسیار باکلاس و فریبنده، سبک زندگی دینی و صفای مومنان را تحقیر میکنند. غرور تحصیلکردههای غربزده، نمونههای زیادی دارد که یک موردش همین «تحقیر و تمسخر آقای رئیسی» به بهانههای مختلف بود. نمونه دیگرش زیر سؤال بردن «عزاداری سیدالشهدا(ع)» و «احکام اسلامی» بود که در بیانات امثال همین چهره فلسفی ارائه شده است.
غربزدههای جامعه ما، «پیامبران و ائمه(ع)» را در سطح «انسانهای معمولی ولی دانا و بااخلاق» پایین میآورند و به «برگزیدگی معصومان(ع)» و «کرامات و معجزات» باور ندارند بنابراین «خادم الرضا(ع) بودن» را «بیکلاسی» میدانند در حالی که «تواضع انسان» را نشان میدهد. معتقدند «بشر امروز باید به عقلِ خود (که البته آلوده با خودبزرگبینی است) اکتفا کند و تعالیم انبیا(ع) جز در محدودهای کوچک یعنی «چند توصیه اخلاقی»، بیاعتبار است و «شریعت دینی» نباید برای ساختن جامعه و تمدن مورد اتکا قرار گیرد.
مصطفی ملکیان، استاد مشهور «فلسفه غرب» در دانشگاه های ما بوده و طی سالیان طولانی با قضاوتهای غیرمنصفانه، «اخلاق و معنویت بدون شریعت» را به جای «پیروی از قرآن و اهل بیت(ع)» به دانشجویان ما پیشنهاد میکرده است.
ادعای اخلاق دارند ولی اخلاق را هنگام اظهارنظر درباره جامعه مسلمان و روحانیت و رئیس جمهور با اخلاص ما فراموش میکنند.
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۴ خرداد ۱۴۰۳
بعد از واقعه کربلا آیا امام زین العابدین علیه السلام با یزید بیعت کردند؟
اگر بیعت کردند چرا؟
پاسخ:
هدف و اعتقاد اهل بیت (علیهم السلام) این بود که بیعتی با یزید انجام نشود که یزید بتواند آن را به عنوان «سند مشروعیت خود» به جامعه بقبولاند و حق و باطل، مشتبه شوند. از این رو امام حسین (علیه السلام) به عنوان نوه پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پیشوای راستینِ مسلمانان، خود را مجاز به چنین بیعتی نمی دانست.
اما پس از قتل علنی امام حسین (ع) دیگر برای همه معلوم شد که بیعتهای قبلی که از بزرگان و صحابه گرفته شده بود هم از روی اختیار نبوده بلکه اجباری و با تهدید به قتل بوده است.
بنابراین پس از انتشار خبر «قتل حسین (ع) به جرم خودداری از بیعت»، هرکس بیعت کند موجب اشتباه مردم در تشخیص حق و باطل نمی شد بنابراین دیگر بیعت برای اقلیت مخصوصا برای بنی هاشم که علنا مقاومت کرده و مصیبت کشیده بودند، مجاز بود.
با همین منطق بود که امام سجاد علیه السلام بعد از حدود یکسال از شهادت پدر، وقتی او را مجبور به بیعت کردند امتناع نکرد زیرا اکنون همه مردم می دانستند که چنین بیعتی پس از قتل عام بنی هاشم، یک بیعت کاملا اجباری است و مشروعیت واقعی به حکومت نمیدهد.
اما اگر سیدالشهدا (ع) حتی زیر سایه شمشیر با یزید بیعت میکرد فرق داشت زیرا بعدا اینطور وانمود و تبلیغ میشد که «حسین با رضایت خودش بیعت کرده و اجبار و تهدیدی در کار نبوده است» یعنی حق و باطل، مشتبه میشدند و حقیقت برای اکثریت مردم روشن نمی شد.
ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام موجب شد «آزادانه بودنِ همه بیعت های قبلی و بعدی» زیر سؤال برود زیرا علنی شد که رویه حکومت اینست که افراد را در دوراهی میان بیعت و قتل، قرار میدهد و هرکس بیعت نکند به قتل خواهد رسید.
بنابراین امام سجاد علیه السلام در ماجرای حرّه که سپاه یزید برای قتل عام مردم مدینه آمده بود، از روی مجبوری، تظاهر به بیعت کرد زیرا چنین بیعتی مثل روغنِ ریخته بود و تأثیری در تقویت حکومت یزید نداشت. شهادت حسین (ع) کاری کرده بود که دیگر هیچ بیعتی توانایی و ظرفیت مشروعیت دادن به دستگاه را نداشته باشد بنابراین بر افراد مضطر، جایز شد که بیعت کنند. در واقع حکم «بیعت از روی مجبوری» قبل و بعد از عاشورای سال 61 تفاوت کرد و دستکم برای اهل بیت (ع) که یکبار بزرگترین هزینه را بخاطر امتناع از بیعت با ظالمِ متجاهر داده بودند، جایز گردید.
#عاشورا #تاریخ_اسلام #امام_حسین علیه السلام
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۳ تیر ۱۴۰۳
آیا حدیث زیر معتبر است؟
حسین می گوید: "ما از تبار قریش هستیم و هواخواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند."
منبع: سفینه البحار، نوشته حاج شیخ عباس قمی، صفحه ۱۶۴.
.......................
✍️ پاسخ :
🌺 اولا : چنین روایتی در کتب روایی معتبر شیعه با این متن خاص، از امام حسین ع یافت نمی شود و آدرسی هم که داده شده صحیح نیست.
🌺 ثانیا : یک روایت دیگر داریم که آن هم از امام صادق (ع) است نه امام حسین (ع) و مطلب دیگری به این شکل میگوید :
💐نحْنُ قُرَيْشٌ وَ شِيعَتُنَا الْعَرَبُ وَ عَدُوُّنَا الْعَجَمُ
😳 جاعل آن روایت از همین روایت دوم استفاده کرده و چون نمی دانسته که «اباعبدالله» در سند روایات، اشاره به امام صادق (ع) است، روایت را به امام حسین(ع) نسبت داده و در ترجمه آن نیز اشتباه کرده است.
معنای روایت دوم نباید اشتباه فهمیده شود. برای فهم معنای حدیث یک مثال می زنیم:
فردی مثلا دوستان زیادی دارد و با آنها رفت و آمد می کند
مثلا برادرش به او می گوید تنها با فامیل ها رفت و آمد کن و با غریبه ها الفت نگیر!
😒 او جواب می دهد :
آن کس که مرا درک کند فامیل من است و آن کس که مرا درک نکند غریبه است
در اینجا این شخص می خواهد بگوید :
هر کس که مرا درک کند من با او رفت و آمد می کنم چه فامیلم باشد و چه نباشد و هر کس که مرا درک نکند با او رفت و آمد نمی کنم چه فامیلم باشد و چه نباشد چون فامیل واقعی کسی است که مرا درک می کند.
🤔 حالا حدیث را معنا کنیم 👇
چون در میان اعراب به خاطر تعصب جاهلی که داشته اند ، عجم ها به عنوان غریبه مطرح بودند امام می فرماید :
😘شیعه ما (چه عرب باشد و چه عجم ) عرب است یعنی فامیل و خودی است.
😡دشمن ما (چه عرب باشد و چه عجم ) عجم است یعنی بیگانه است.
در این روایت کلمه «عرب» و «عجم» به ترتیب به معنای «خودی» و «بیگانه» استفاده شده است چون در نظر مخاطبانِ عربی که سخن معصوم(ع) را می شنیدند ، عرب یعنی دوست و عجم یعنی دشمن.
🤔 نکته : بر فرض اگر در روایت بالا کلمه های عرب و عجم به معنای متعارفشان ترجمه شوند این حدیث از نگاه شیعه بی اعتبار است زیرا صریحاً با قرآن که تقوا را ملاک برتری می داند و اهمیتی برای نژاد قایل نیست، تعارض دارد و اهل بیت(ع) فرموده اند: اگر حدیثی برایتان آوردند که با قرآن و سیره پیامبر (ص) سازگاری ندارد، از خدا بترسید و آن را قبول نکنید زیرا سخنِ ما نیست (منبع: رجال الکشی، ص 224)
در سوره حجرات می خوانیم: "یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ"
"اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را اقوام و قبیله هایی قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامیترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است. "
اهل بیت(ع) نیز همین دیدگاه قرآنی را تبلیغ می کردند و هر حدیثی با این دیدگاه تعارض داشته باشد جعلی یا تحریف شده است و اعتبار ندارد.
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۵ تیر ۱۴۰۳
توضیح استاد مطهری(ره) درباره بخشش گناهان در اثر گریه بر امام حسین علیه السلام
عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۵ تیر ۱۴۰۳
آیا در کربلا آب نبود و امام حسین ع تشنه شهید شدند؟.mp3
3.51M
آیا در کربلا آب نبوده و امام حسین (ع) تشنه شهید شده اند؟
آیا اصحاب سیدالشهدا(ع) در شب عاشورا غسل شهادت کرده اند؟
واقعیت ماجرای شهادت حضرت عباس (ع) چگونه بوده است؟
ایا استاد مرتضی مطهری در کتاب حماسه حسینی وجود حضرت لیلا (مادر علی اکبر ع) را رد کرده است؟
9 دقیقه صوت مهم
#عاشورا #کربلا #حسین (علیه السلام)
عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇
@pasokhvoice
@pasokhtext
@shenakhtehadis
۲۵ تیر ۱۴۰۳