🛑🎥 دودمه ویژه شب عاشورا شاه گفتا کربلا امروز میدان من است 🚩 عید قربان من است مادرم زهرا(س) در این گودال مهمان من است 🚩 عید قربان من است

🏴حسین سلام‌الله علیه و ۷۲ تن از یاران و جوانانش سرانجام پس از چند روز محاصره دشمن، با عطشی جانکاه به شهادت رسید 💔جسمِ عریانِ بی‌سرش با ۳۴ ضربه شمشیر و ۴۴ زخم نیزه و تیر؛ درهم تنیده زیر سُم اسبان، پس از دو الی سه روز توسط گروهی از قبیله‌ی بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا سکونت داشتند، با حضور اعجاز آمیز امام زین‌العابدین(ع) به خاک سپرده شد. 🩸زینب علیهالسلام خطاب به کوفیان فرمود: «أفَعَجِبتُم أن مَطَرت السّماء دِما؟ و لعذاب الاخره اخزی؛؛ آیا تعجب کردید که از آسمان قطره‌های خون بر زمین می‌چکد؟ [وای بر شما] که عذاب رستاخیز از این سخت‌تر است. 🩸شیخ صدوق از امام رضا سلام‌الله علیه می‌گوید: انَّهُ لَمّا قُتِلَ جَدِّیَ الحُسَینُ امطَرَتِ السَّماءُ دَما و تُرابَا احمَرَ «آنگاه که جدم حسین شهید شد، آسمان خون بارید و خاک سرخ شد 🩸علی بن مدرک از پدر بزرگش اسود بن قیس می‌گوید: مدت‌ها پهنه آسمان پس از شهادت امام حسین قرمز شد، ما آن را مثل خون مشاهده می‌کردیم (تهذیب الکمال، المزی، ج ۶)

#حدیث_روز 🛑 امام حسین(ع): کسی که چشمانش قطره‌ای اشک برای ما بریزد، خداوند بهشت را به او عطا خواهد کرد.

🛑🎥 شهید ایرانی در کربلا اسلم بن عمر ترکی قزوینی؛ فرزند ایران که در صحرای کربلا شهید شد...

🛑🏴دو دَمه| شام غریبان ▪️امشب حرم آل علی یار ندارد امان از دل زینب ▪️مردی به جز از عابد بیمار ندارد امان از دل زینب

یکی از مداحان تعریف میکرد چای ریز مسجدمون فوت کرد ، سر مزارش رفتم گفتم یه عمر نوکری کردی برای ارباب بی کفن حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ...، بیا بهم بگو ارباب برات چه کرد ...! ایشان میگفت دو سه شب از فوتش گذشته بود خوابش رو دیدم گفتم مشت علی چه خبر؟ گفت الحمدلله جام خوبه ارباب این باغ و قصر رو بهم داده دیدم عجب جای قشنگی بهش دادن. گفتم بگو چی شد؟ چی دیدی ؟ گفت شب اول قبرم امام حسین علیه السلام آمد بالای سرم ، صدا زد آقا مشهدی علی خوش آمدی .. مشهدی علی توی کل عمرت ۱۲ هزار و ۴۲۷ تا برای ما چایی ریختی ... این عطیه و هدیه ما رو فعلا بگیر تا روز قیامت جبران کنیم ... میگفت دیدم مشت علی گریه کرد . گفتم دیگه چرا گریه میکنی ؟ گفت : اگه میدونستم ارباب این قدر دقیق حساب نوکری من رو داره برای هر نفر شخصا" هم چایی میریختم ، هم چایی میبردم ... عزیزانم : نوکری خود را دست کم نگیرید... چیزی در این دستگاه کم و زیاد نمیشود... و هر کاری ولو کوچک برای حضرت زهرا سلام الله علیه و ذریه مطهرش انجام دهیم چنان جبران میکنند که باورمان نمی شود... #استادمظاهری #داستان

افتخار به جنایات کربلا! اینکه تصور کنیم مردم در سال۶۱هجری و بعد از واقعه عاشورا به سمت اهل‌بیت آمده و آنان را از غربت نجات دادند، صد در صد باطل است، آنان نه تنها خود، بلکه نسلشان به جنایات در کربلا افتخار می‌کردند. علامه کراجکی در کتابی با عنوان «التعجب» به نمونه‌هایی حیرت‌آور از افتخار مردم به جنایت عاشورا می‌پردازد. 🔻"خانواده هایی در شام، پس از حادثه کربلا با عناوین تازه‌ای مشهور شدند. مانند بنوالسراویل و بنوالسرج و بنواسنان و بنوالمکبری و بنوالطشتی و بنوالقضیبی و بنواادرجا. 🔹بنوالسراویل، فرزندان کسانی بودند که لباس امام حسین را ربودند. 🔹بنوالسرج، فرزندان آنانی بودند که بر پیکر امام حسین اسب تاختند. برخی از آن تازندگان اسب، نعل اسب خود را به بهای بسیاری به مردم فروختند و مردم نعل اسبان را بر سردر خانه خود می زدند و بدان افتخار می کردند. 🔸بنو اسنان، فرزندان کسی بودند که نیزه‌ای را که سر امام حسین بر آن بود را حمل می‌کرد... 🔸بنوالمکبری، فرزندان کسی بودند که پشت سر نیزه‌داری که سر امام حسین را حرکت می‌داد تکبیر می‌گفت! 💡حال اهمیت آن ۷۲ یار باوفا بیشتر درک می‌شود. حال کار بزرگ زینب‌کبری بیشتر به چشم می‌آید که چگونه و در چه شرایطی و در جمع چه مردمانی عَلَمِ #جهاد_تبیین را به دست گرفت. ✍ حجت‌الاسلام راجی

ا🕋مــــــــردی کـــــه شــــــــــــانزده بار پـــــــای پـــــــیاده به حــــــــــــــج رفت ، امام حسین (ع) را کشت . 💠یکی از افراد مقابل ابا عبدالله الحسین علیه السلام، شمر بن ذی الجوشن است. از فرماندهان سپاه امام علی در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت. این چنین کسی حالا در کربلا شمر می شود. با ورودش به کربلا همه چیز عوض می شود. شمر آدم کوچکی نیست اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این ها مال شمر است شما با آن ها گریه می کردید. حال می کردید، هیچ گاه گفته نمی شود که وقتی شمر دستش را به حلقه خانه خدا می زد چگونه با خدا زمزمه می کرد! این آقایی که ما صحبتش را می کنیم (شمر) شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفته است. فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند، عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند. بسیاری از آن ها اهل تهجد بودند. ... در کربلا هر روز بيست هزار نفر در فرات غسل می کردند. غسل قربة الی الله که حسین را بکشند و می گفتند: غسل می کنیم تا ثوابش بیشتر باشد. در ظهر عاشورا وقتی ابا عبدالله علیه السلام برای نماز خواندن، اذان می گفتند فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی خواند. آن ها هم نماز می خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله علیه السلام می گویند که نماز شما قبول نیست! و حبیب به آن ها می گوید: « نماز شما قبول است؟! » درگیری می شود .حبیب به شهادت می رسد. حضرت حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند. .... ما در کربلا به کلاس شمر شناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر . شمری که شانزده بار به مکه رفته ، جانباز امیر المومنین بود ، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که فرمانده جنگ حضرت علی علیه السلام به این جا رسید؟ این هشدار و اندرزی است برای امروز و فردای ما ...!!! اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً 📌خدایا آخر و عاقبت ما را ختم به خیر کن ✍ پی نوشت ؛ هر کس از ولایت فاصله بگیرد به مرور زمان بصورت نامحسوس فاصله اش از اهل بیت علیهم السلام زیاد میشود و به سر منزل مقصود نخواهد رسید

💠 تخمه و آجيل در ایام عزاداری 💬پرسش استفاده از تخمه و آجیل و مانند آن در ایام عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅پاسخ مقام معظم رهبری: گرچه از نظر شرعي في نفسه اشکال ندارد، مناسب است شأن و حرمت ایام عزای اهل بیت علیهم السلام مراعات شود . 🔹 آیت الله مکارم: اشکالی ندارد؛ اما اگر در عرف محل، این کار را نشانه شادی می دانند، بهتر است از این کار پرهیز شود. 📚 پی‌نوشت: سید علی خامنه ای، سایت، استفتائات، شماره ۸۰۱۶۲۲ و ۷۸۵۴۴۲ و ناصر مکارم شیرازی، سایت، استفتائات، احکام عزاداری، مجالس شادی در ایام عزاداری.

🖤پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم: ◾️ یا فاطِمَةُ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَةِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعیمِ الْجَنّةِ ❇️ فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمت‌های بهشتی مژده داده می‌شود. 📚 بحارالأنوار، ج ۴۴، ص ۲۹۳