. تجربه تلخِ سودان را جدی بگیریم (قسمت ۱) تا سال ۱۳۹۷، جمهوری سودان نام کشوری بود در قاره آفریقا با ۹۷٪ جمعیت مسلمان، دومین کشور بزرگ قاره و دارای منابع نفت و گاز و معادن و ثروت مناسب. رییس‌جمهور آن به نام ژنرال عمرالبشیر، یک چهره‌ی نظامی با گرایش‌های اسلامی- عربی و دیدگاه‌های سیاسی شدیداً حامی فلسطین و دشمنی با اسراییل بود ولذا با مواضع جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت نزدیکی و هماهنگی داشت. به همین دلیل، کم‌کم فشارهای مثلث «غربی- عبری- عربی» (یعنی آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، اسراییل، عربستان، مصر، امارات و...) به این کشور زیاد شد و تحریمش کردند؛ اسرائیل به توطئه داخلی کشور دامن زد و کشورهای عربی و خصوصا عربستان به فشار بر او افزودند، بگونه‌ای که حتی در سال ۱۳۹۲ اجازه عبور هواپیماهای آن را بر فراز آسمانش ندادند، چون راهی ایران بودند. عمرالبشیر بعد از مقاومتی سخت و چندساله خسته و به خیال خودش تسلیم شد تا بتواند فشارهای بین‌المللی را کم کرده و از مواهب مالی رابطه با غرب بهره ببرد. چرا که آن‌ها هم ظاهراً یک خواسته بیشتر از او نداشتند: قطع رابطه با ایران!!! البشیر تسلیم شد و رسماً با ایران قطع رابطه کرد و در پیمان‌های ضد ایرانی هم عضو شد. اما باز هم رابطه با کشورهای عربی و غربی بهبود نیافت. او قدمی دیگر برداشت تا بتواند اعتمادسازی کند و آن قدم شوم، نامش "رفراندوم" بود!! "همه‌پرسی" انجام و در کمال تعجب کشور به دو بخش تقسیم شد. حالا دیگر دو کشور سودان شمالی و جنوبی شکل گرفته بود که سازمان ملل هم فوراً آن‌ها را به رسمیت شناخت، اما باز هم مصیبت سودان تمام نشد. ادامه در قسمت ۲

. تجربه تلخِ سودان را جدی بگیریم (قسمت ۲) سودان برای حل مشکل، رسماً دشمنی خود را با ایران و جبهه مقاومت اعلام کرد و حتی در دفاع از عربستان به یمن مظلوم، لشکرکشی هم کرد و تلفات هم داد. حالا آمریکا، عربستان و دیگران تحریم‌های خود را برداشتند،... اما بهانه‌ای جدید وجود داشت و آن این که عمرالبشیر یک دیکتاتور بوده و باید از قدرت کناره‌گیری کند. او مدتی در مقابل این درخواست مثلث «غربی- عبری- عربی» مقاومت کرد ولی دیگر دیر شده بود. اولین نرمش‌های او دیگر جای پایش را بین هواداران سست کرده و چاره‌ای جز تسلیم نداشت. اما قبل از آن که خودش بخواهد کناه‌گیری کند، نیروهای مسلح سودان به فرماندهی وزیر دفاع خودش، کودتا کرد و عمرالبشیر از قدرت کنار رفت. اما به جای منزل، به زندان منتقل شد! و اکنون در سن ۸۰ سالگی و داشتن بیماری شدید، هر روز منتظر برگزاری جلسات دادگاه خودش و اعضاء خانواده‌اش می‌باشد. حالا دیگر نه سودانی هست، نه سیاست خارجیِ حامی فلسطین و محور مقاومتی و نه عمرالبشیری که حتی برخلاف همه دیدگاه‌های قبلی‌اش، دیگر با اسراییل هم رابطه سیاسی و دیپلماتیک برقرار کرده بود اما مصیبت سودانی‌ها نه تنها تمام نشد بلکه روز به روز بدتر و بدتر هم شد. تقسیم سودان به دو کشور شمالی و جنوبی در واقع یک طراحی دقیق غربی- صهیونیستی بود چون اغلب منابع نفتی و معادن سودان و حتی سرچشمه رود نیل یعنی رگ حیات مسلمانان سودان، در بخش جنوبی آن (با حاکمیت یک دولت اقلیت مسیحی) قرار داشت و صحرای خشک شده بود سهم اکثریت ۹۷٪ مسلمان آن! همین امر هم باعث افزایش فقر و بیکاری و نارضایتی مردم و حتی نظامیان شد. ادامه در قسمت ۳

. تجربه تلخِ سودان را جدی بگیریم (قسمت ۳) به موازات افزایش روزافزون نارضایتی‌های معیشتی و اقتصادی در بین مردم، تسلیحات ارتش سودان هم پس از کودتا، به دست گروه‌های نوظهور مدعی قدرت افتاد و بین‌شان تقسیم شد و همین امر کافی بود تا جنگ داخلی شدیدی راه بیافتاد. باقیمانده‌ی "سودان شمالی" هم تکه‌تکه شد و سرنوشت جان و مال و ناموس هر گوشه‌اش، به طور کامل در اختیار یک گروه مسلح بی‌قانون و وابسته به کشورهای بیگانه افتاد. ده‌ها هزار نفر کشته و زخمی شدند و این وضعیت همچنان تا حال حاضر بدون این که هیچ افق روشنی هم پیش پای ملت نگون‌بخت سودان دیده شود، ادامه دارد. مثلث «غربی- عبری- عربی» (هم که همیشه از خودش به عنوان "جامعه جهانی" نام می‌برد تا نخبگان غرب‌زده‌ی ملت‌های نگون‌بخت جهان‌سوم، یعنی همان قشر تحصیل‌کرده و هضم شده در دانشگاه‌های آمریکا و اروپا را بفریبد)؛ یا همان‌هایی که در قبال تسلیم سودان، آن همه وعده و وعید مالی و اقتصادی و سیاسی به عمرالبشیر داده بودند؛ حالا فقط دارند تماشا می‌کنند و ضمن مزه کردن لیمونادهای خنک، در آرامش از قتل‌عام مردم و ویرانی این کشور لذت می‌برند. و سودان شد درس عبرتی برای مردم و آن دسته از مسئولان وطن‌پرست و با غیرت ایران و دیگر کشورهای عضو محور مقاومت تا بدانند چطور در پس هر عقب‌نشینی از مواضع صحیح خود و متهم کردن رهبران سیاسی خویش به دیکتاتوری، پایان کار کشوری مثل جمهوری سودان یعنی؛ تجزیه، جنگ داخلی، فقر و گرسنگی و بیماری روزافزون و قتل و غارت گسترده و بی‌پایان هدف‌گذاری شده است. ادامه در قسمت ۴

. تجربه تلخِ سودان را جدی بگیریم (قسمت ۴) سرنوشت سودان را با ایران، لبنان، سوریه، یمن و عراق مقایسه کنید. دقیقا همین خواسته‌ها را از آن‌ها هم داشتند ولی اینان تحریم‌ها و فشارها را تحمل کردند و ایستادند تا نشان دهند هزینه مقاومت بسیار کمتر از هزینه تسلیم است. آن‌چه بر سر سودان آوردند فقط یک داستان و تجربه تلخ نیست بلکه بر اساس اسناد متقن و خدشه‌ناپذیر نسخه‌ای است که برای ما هم نوشته بودند و طی ۳۶ سال اخیر در راستای نظم جدید جهانی و خاورمیانه جدید، با ده‌ها روش برای تجزیه ایران به چند کشور (که نقشه‌ی آن در اینترنت قابل مشاهده است) تلاش کردند اما نه تنها موفق نشدند بلکه به برکت نعمت ولایت فقیه تمام نقشه‌های آمریکایی‌ها در منطقه با وجود هزینه فوق سنگین هفت تا هشت هزار میلیارد دلاری، با شکست مفتضحانه مواجه شده و اینک طبق آیه ۲۹ سوره مبارکه فتح به شدت عصبانی هستند اما این عصبانیت نه تنها برای آن‌ها هیچ سودی ندارد بلکه بر سرعت نابودی آنها هم می‌افزاید. ان‌شاءالله بله ما به نعمت ولایت فقیه می‌بالیم و به جهان فخر می‌فروشیم الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَ مَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ستایش خدای را که ما را به این مقام هدایت کرد، که اگر هدایت و لطف الهی نبود ما خود به این مقام راه نمی‌یافتیم. فاعتبروا یا اولی‌الالباب پس عبرت بگیرید ای صاحبان اندیشه اینک وظیفه داریم در سالگرد فاجعه عاشورا، به شکرگذاری نعمت بزرگ برخورداری از نظام اسلامی و رهبری فقیه، حکیم و مقتدر؛ وجود آن را نادیده نگیریم و فراموش نکنیم و برای رفع مشکلات جامعه اسلامی تلاش و دعا کنیم.

✔️🎥 کار رو باید به کاربلد سپرد👌😂 ═━⊰⊰❀🕊️🏴🕊️❀⊱⊱━═ 💠کشکول‌وار؛کانالی‌همگانی ‌‌🌸🍃 ‌‌@kashkoolvar

بسیار عالی