پلاک ۱۳
زیاد از بخش «نشانکها»ی مرورگر گوشی استفاده نمیکنم. یعنی دیگه یه سایت چقدررر بتونه جذبم کنه یا ضروری باشه تا بفرستمش توی نشانکها. امشب به بهانهای به این صفحه سر زدم و عنوانی که باهاش روبهرو شدم جالب بود: اعلال تسکین و نقل!
پائیز پارسال قرار شد برای چندتا دانشجو، مبحث اعلالها در زبان عربی رو مرور و رفع اشکال کنم. یه جورایی مباحثه. در حالی که من خودم همیشه توی این مبحث لنگ میزدم!
کار خاصی نبود، اما من بهخاطر ضعفی که از خودم در این مبحث خبر داشتم، یکی از پراسترسترین دورانهای تمام عمرم رو گذروندم. یادم نمیره، یه روز که داشتم مباحثش رو میخوندم و برای خودم مرور میکردم، از شدت استرس گریهم گرفته بود و حالت تهوع داشتم ولی چارهای بهجز ادامهدادن نبود.
این صفحهها رو اون موقع برای خودم ذخیره کرده بودم و بارها دیده بودم. ولی بعد از اینکه گذشت، تا همین چند دقیقه پیش، دیگه هرگز نه. انگار از ذهنمم پاک شده بود. امشب یهو یاد اون همه استرسی افتادم که گذشت... و البته یاد همهٔ استرسهایی که خواهد گذشت!
چرا باید به خودمون استرس وارد کنیم؟ شاید اگر اون موقع تمرین میکردم که «من فقط باید کاری رو که در توانمه انجام بدم و بقیهشو به خدا بسپارم»، از اون روزا برام خاطرات شیرینتری میموند. حالا نزدیک یک سال گذشته و من هنوز برای خیلی چیزا استرس میگیرم! خودمونیم، این رسمش نیست، این اسمش در جا زدنه. باید بزرگ شد، باید رشد کرد، باید تمرین کرد... نباید چنین مسائل پیش پا افتادهای بتونه دست و پای آدمیزاد رو ببنده... آه از ما!
~ به نظرم قدری هیجان و یا اندکی استرس داشتن اقتضای بعضی موقعیتهاست. ولی قدری. اندکی.
@pelak13
🌱 امام علی علیهالسلام:
🌱 القَلبُ المُحِبُّ للّه ِ يُحِبُّ كثيرا النَّصَبَ للّه، و القلبُ اللاّهي عنِ اللّه ِ يُحِبُّ الرّاحةَ، فلا تَظُنُّ ـ يا بنَ آدمَ ـ أنّكَ تُدرِكُ رِفْعَةَ البِرِّ بغَيرِ مَشَقّةٍ، فإنَّ الحقَّ ثَقيلٌ مُرٌّ.
🌱 دلِ انسانِ خدا دوست، رنج و سختى در راه خدا را بسيار دوست دارد و دل بىخبر از خدا، راحتطلب است. پس، اى فرزند آدم! گمان مبر كه بى رنج و سختى، به مقامِ رفيعِ نيكوكارى دست يابى؛ زيرا كه حق، سنگين و تلخ است.
🌱 تنبيه الخواطر، 2/87
~ گاهی هم باید اینطوری با حقیقت روبهرو شد!
@pelak13
زلزله که میشود، از زیر سقفهایی که خودمان ساختهایم پناه میبریم به سقف بلند آسمان، که تو ساختهای! خوب میدانیم آنچه ما ساختهایم ویرانشدنی است و آنچه تو میسازی پابرجا...
وانگهی...
پناه بر تو در روز هولناکی که آسمان را هم به جنبش وادار خواهی کرد و هیچ سایهٔ امنی جز سایهٔ لطف تو نخواهد ماند.
@pelak13
هدایت شده از Najva
یه مدت اینطوری بود که به آسیبهایی که هرکس در کودکی یا بزرگسالی دیده، توجه نمیشد. بعد کمکم توجه کردن به این آسیبها شروع شد. ولی الآن به نظرم دیگه داره شکل افراط میگیره 🥴 هرجا میری داره غر میزنه که من تو بچگیم فلانجور باهام رفتار شده 👀 امیدوارم زودتر از این مرحله بگذریم و به مرحلهٔ «حالا چطور باید هندلش کرد» برسیم، چون این یکی با تمام مفید و لازم بودنش، دیگه خستهکننده شده.
کلاً آسیبشناسی برای اینه که «بشناسیم و درک کنیم»، تا راه برونرفت رو پیدا کنیم؛
ولی فضای مجازی حالت «بشناسیم و سوگواری کنیم و چقد من بدبختم و همه چی از اول برام بد بوده پس همینطور غمگین میمونم» پیدا کرده 🙄
قطعاً این در مورد همهٔ آدمهای آسیبدیده نیست، بعضیها واقعاً آسیبهایی دیدن که عبور از اونها کار بسیار سختیه. ولی خدایی اکثر غرهایی که میبینیم برای امور خیلی معمولیای هست که حالا یه اشتباهی در حق ایشون شده، که اثرات بدی هم داشته ولی خب فاجعه هم نبوده... 🚶♀
هدایت شده از کال گراف
توی این شرایطی که کار خاصی جز اظهار زبانی و نفرت قلبی و تحمل غم عمیق نشسته به دل ازمون برنمیاد برای کمک به مظلوم و ایستادن در برابر ظلم، الحمدلله راهی هست که بتونیم کمکی برسونیم.
یک عمر گفتیم: بنفسی انت و اهلی و مالی حالا شاید یکم، فقط یکم بتونیم آخریش رو اثبات کنیم. حداقلشه در برابر فدا کردن خانواده و...
https://www.leader.ir/fa/monies
تو سایت رهبری برید و در بخش وجوهات شرعی، دکمه انتخاب وجوهات رو بزنید و از فیلد اول بابت کمکها رو انتخاب کنید و نوعش رو کمک به مردم مظلوم غزه بزنید.