کجا گم کردهای آن خندههای قاهقاهت را؟
بمیرم غربتت را، گریههای گاهگاهت را
صدای مرگ میآید ولی تنها غمت این است:
کجا پنهان کنی همبازیان بیپناهت را
تو میدانی که با آهت جهان ویرانه خواهد شد
اگر یک عمر پنهان کردهای در سینه آهت را
دهان وا میکنی بعد از تمام لبگزیدنها
که دنیا بشنود یک بار دیگر لا الهات را
تو زیبایی ولو با لکههای خون و خاکستر
تو زیبایی ولی پوشانده ابری روی ماهت را
دو چشم سرخ و بیخواب تو هم یک روز خواهد دید
دوباره خانه را، آسودگی را، استراحت را
تو هم در جشن موعود از لبت لبخند میروید
مگر آن روز بیرون آوری رخت سیاهت را ... 💔
#اسما_سجادی_پویا
ظلم نباید عادی بشه... باید حتی اگر لازمه با سیلی، وجدانمون رو بیدار نگه داریم... ❤️🩹
داشتم کیوی میخوردم. جای شما خالی!
به این فکر میکردم چقدر طرح و رنگ و بافت میوهها با هم فرق داره. حتی دونههاشون؛ گاهی اینطوری ریز دور همن، گاهی مثل هندونه پراکندهان، گاهی هم اصل مطلب خود دونههاست، مثل انار! و بعد یاد همهٔ تنوعهای توی جهان افتادم. چهرهها، گلها، استعدادها، سیارهها ...
بعد به الگوهای تکراری فکر کردم. شب و روز، چرخش فصلها، گرسنگی و سیری، خواب و بیداری...
چه طرح قشنگی چیدی خدای خوشسلیقهٔ من! نظم در عین تنوع. تنوع در عین نظم. انگار که باید الگوی زندگی ما هم همین باشه. از بس که نظم بدون تنوع کسلکننده ست و تنوع بدون نظم، سرسامآور.
@pelak13
پلاک ۱۳
دلمون از اندوه غزه، لبریز شده! آدم میخواد دعا کنه ولی نمیدونه چه دعایی جز نجات فلسطینیها و هلاکت اسرائیلیها میشه کرد...
کنار «أمّن یجیب»ها، کنار «دعای جوشن صغیر»ها، دوستی این دعای امام سجاد علیه السلام رو توصیه کرد. و حالا من اینجا توصیه میکنم...
معنیشو حتماً بخونید، فوقالعاده ست. امام سجاد علیهالسلام یهطوری برای همهٔ ابعاد جنگ دعا کردند که دلت میخواد میتونستی همون لحظه گرد و غبار لباس امام رو به چشمت بکشی.
@pelak13
پلاک ۱۳
دلمون از اندوه غزه، لبریز شده! آدم میخواد دعا کنه ولی نمیدونه چه دعایی جز نجات فلسطینیها و هلاکت اس
همش فکر میکنیم امام سجاد علیهالسلام یه امام منزوی و دائماً بیمار بودند. ولی چیزی که الآن به ذهنم رسید، اینه که با تعلیم این دعاها، چقدررر امام علیهالسلام سطح مخاطبینشون رو بالا میبردند و بهشون یاد میدادن چطور فکر کنند. اونوقت زمانی که به کسی چارچوب دقیق و درست فکرکردن رو یاد بدی، بخش زیادی از سبک زندگیشو براش ساختی. 💛✨✨
این همه کتاب توی کتابفروشیها و کتابخونهها هست؛ با این حال خیلی از رشتهها هنوز نیازمند رشد بیشتری هستند. حدّ تحقیق در اونها انگار بینهایته. و همیشه جای رشد مفاهیم و مسائل اون رشته هست. علوم قرآن و حدیث یکی از همین رشتههاست.
در کنار این تلاش برای رشد دادن علوم، مهمه که کار علمای گذشته نادیده گرفته نشه. مثلاً فرض کنید وقتی تفاسیر رو میخونیم؛ میبینیم گاهی تفاسیر چند قرن پیش، نکاتی رو گفتند که خیلی بدیهی به نظر میان. این خطر وجود داره که اهمیت تلاش اون افراد رو درک نکنیم. اگر اونها همون مواردی که از نظر ما بدیهی هستند رو کشف و مکتوب و تکرار نمیکردند، قطعاً خیلی از مبانیای که داریم رو نداشتیم.
میدونید ما ۴ تا کتاب حدیث محوری داریم؛ کتب اربعه. حالا کتاب «وافی»، اومده این احادیث رو جمع و تصحیح کرده و شرحشون رو هم آورده. خلاصه. به توصیهٔ استادم به مقدمهش مراجعه کردم، واقعاً شگفتانگیزه. مؤلف کتاب وافی اول میگه چرا این کتاب رو میخواد بنویسه و نقاط ضعف کتب اربعه چی بوده که ایشون میخواد حلشون کنه. بعدش میگه البته اونا کاری رو که باید میکردند، کردند! و حالا نوبت ماست.
میدونید، این همه رو گفتم، که بگم تواضع علما چقدر ارزشمنده. که بگم این دسته از علمای شیعه، چقدر روشنفکر بودند که در عین فهم دقیق نقاط ضعف گذشته و تلاش برای حلشون، زحمت کسی رو نادیده نمیگیرن و کم نمیشمارن. این تعادل و تواضع واقعاً مهمه. واقعاً رشددهندهست. آدم افتخار میکنه به داشتن چنین علمایی.
@pelak13