اصلاً میدونید هدفم از این سؤال چی بود؟
من ادعا ندارم آدم خیلی صبوری ام. چون صبور بودن یه مسیر طولانیه... ولی خب، میتونم ادعا کنم که بهطور ژنتیکی، در مجموع آدم کمصبری محسوب نمیشم.
یه بار که بخشی از پایاننامهم رو برای استادم فرستادم، وقتی اصلاحاتش رو بهم داد، گفتم متأسف و غمگینم که اینقدر اشکال داشتم. استادم بهم گفت: ایرادی نداره، بدون عجله کار کنی درست میشه. برق از سرم پرید!
با خودم گفتم ولی من که عجول نیستم! بلکه نسبتاً صبورم! و این سؤال رو از شما پرسیدم و خودمم یکم دربارهش جستوجو کردم...
در نهایت متوجه شدم که برخلاف تصورم، میشه هم صبور و هم عجول بود. صبر به این معنا که اهل بیتابی کردن نباشی. عجله به این معنا که تأنّی نداشته باشی...
خب نکتهٔ جالب این قضیه برای من این بود که گاهی عدم تفکیک ویژگیها و صفاتمون، باعث میشه خودمون رو دقیق نشناسیم. و وقتی ندونیم که چه ویژگی منفیای در ما مخفی شده، دنبال هیچ تلاش و راهکاری برای حل اون نیستیم، و فکر میکنیم همیشه همینه که هست!
@pelak13
