قسم به عشق، که هر عاشقی اسیر تو گردد گرَش برانی از این در، دگر پناه ندارد... 💛 • امام خمینی (ره) @pelak13

سرانه مطالعه ایران در رتبه‌ ۲۱ جهان! 🔹 مردم آمریکا و هند بیشترین میزان مطالعه در سال را دارند. 🔹بر خلاف انتظار، سرانه مطالعه مردم ایران با سالیانه ۱۴۹ ساعت مطالعه از کشورهایی مانند آلمان و ژاپن بالاتر است. 🔹 در این آمار سرانه مطالعه کتاب‌های مذهبی نیز قرار دارد.

جا برای پیشرفت هست ولی اوضاع اونقدر هم که گفته میشه بد نیست 😇❤️

🦋 وقتی خدمت استاد بزرگوارمان، رهبر انقلاب، بودم؛ عده‌ای از کارکنان شرکت نفت به خدمت ایشان آمده بودند. آن گروه گفتند: آمده‌ایم ببینیم انقلاب از ما چه می‌خواهد و نیامده‌ایم بگوییم ما از انقلاب چه می‌خواهیم! ایشان در جواب گفتند: انقلاب از شما دو چیز می‌خواهد: ۱. خودسازی کنید؛ ۲. وظیفه‌ای که به شما واگذار شده است را خوب انجام دهید. • کتاب جهاد با نفس | آیت‌الله مظاهری @pelak13

اینم نگاه جالبی بود که گاهی ببینیم طرف مقابل از ما چی می‌خواد؟ مثلاً خدا از ما چی می‌خواد؛ نه‌اینکه ما از خدا چی می‌خوایم! عزیزانمون از ما چی می‌خوان؛ نه‌اینکه ما از عزیزانمون چی می‌خوایم! نمیگم اون‌طرفش مهم نیست ها، مهمه، ولی خب باید هردو رو دید ❤️ @pelak13

از هرچه به‌غیر او گُسَستَم دل را به کسی جز او نبستم خود را که اسیر خویش بودم در آینهٔ حرم شکستم آهسته کنار کفشداری یک گوشه برای خود نشستم بر دفتر من نشست بیتی بیتی که دوباره کرد مستم تا ذکر لبم جواد باشد رزق حرمم زیاد باشد از سوی خدا انار آمد آرامش قلب یار آمد امشب خبری‌ست در خراسان نقاره بزن! بهار آمد سلطانِ سریرِ ارتضا را آیینهٔ بی غبار آمد گفتم ببرم دلِ رضا را طبع غزلم به کار آمد تا ذکر لبم جواد باشد رزق حرمم زیاد باشد حرف دل عشق یک کلام است امشب صلوات من سلام است توصیف جواد را چه گویم ایشان رضوی‌ترین امام است لطف و کرم و سخا و جودش لایَنقَطِع و عَلَی الدّوام است دردانهٔ شاه طوس خندید کار دل عاشقان تمام است تا ذکر لبم جواد باشد رزق حرمم زیاد باشد بی‌تاب شدم عنایتی کن ای شاه کَرَم کرامتی کن همواره دل تو را شکستم از دست دلم شکایتی کن اینک منم آن غزال در دام پیش پدرت شفاعتی کن بی‌تابِ هوای کاظمینم دلتنگِ توام عنایتی کن تا ذکر لبم جواد باشد رزق حرمم زیاد باشد ... ~ عیدتون مبارک ❤️😍 @pelak13

اگر جهاد درون را به حال خود بگذاریم، یقین داشته باشید که همیشه مغلوبیم؛ از یک‌طرف جنگِ عاطفه و عقل است، از طرفی معمولاً وقتی مبارزه شروع می‌شود، عاطفه طوفانی است و عقل طوفانی نیست. اصولاً عقل هیچ‌وقت طغیان و طوفان ندارد، [ولی عاطفه طغیان دارد]. • کتاب جهاد با نفس | آیت‌الله مظاهری @pelak13

چقدر این پیام برام جالب بود... وقتی خوندمش رفتم یه دور توی کانال‌ها و گروه‌هام زدم که ببینم اگه چیزی از این مدل آسیب‌ها داره حذفش کنم! به شما هم پیشنهاد می‌کنم... و اگر اینستاگرام دارید، ویژه پیشنهاد می‌کنم! @pelak13

آدم تصور می‌کنه اینا فکرای خودشه که میاد توی ذهنش! ولی نه، خیلی وقتا این فکرا فقط نتیجهٔ طبیعی چیزاییه که خوندیم و دیدیم؛ نتیجهٔ انتقال طرز فکرها، به‌طور نامحسوس... انقدر که این روح لطیف و تأثیرپذیره! ✨ @pelak13

قبلاً هم گفته بودم، آدم بعضی جاها دیده نمی‌شود. هرچقدر هم تلاش کند، هرچقدر هم واقعاً دیدنی شود، نامرئی باقی می‌ماند. برای ما آدم‌ها «دیده نشدن» معمولاً سخت است... راه‌های مختلفی برای کاهش درد این مسئله‌ وجود دارد، مثلاً توجه به کسانی که ما را می‌بینند؛ مثل آن‌که گفته است: «برو آنجا که تو را منتظرند!». اما من اخیراً یک راهِ بهتر پیدا کرده‌ام. گمان می‌کنم خوب است همه‌جا را به چشم «کلاس درس» ببینیم. خب، موضوعات کلاس‌ها متفاوت است! بعضی جاها باید تمرینِ دیده شدن بکنی، بعضی جاها تمرینِ دیده نشدن...! تا بتوانی وقتی دیده شدی، اسیر خودشیفتگی و ریا و توقف نشوی؛ آنجا که دیده نشدی هم دست از انجام وظایف نکشی. بعضی جاها، حق این است که دیده بشوی. برای احقاق حق بجنگ، اما اگر نشد چه؟ اجازهٔ ناامیدی‌ داری؟! هرگز... باید به یاد بیاوری که فرازونشیب این دنیا، حتی اگر به‌حق نباشد، امتحان است و هدف هیچ‌وقت دیده شدن نیست، رضایت خداست... ... و فکر نکن که تمرین دیده نشدن سخت‌تر از تمرین دیده شدن است! که اگر در آن، غمی نهفته است که تو را به تفکر وا می‌دارد، اینجا باید بتوانی مردِ شکست دادنِ خوشحالیِ پوشالی‌ات باشی... . @pelak13

میگه: بابت اون پروانه‌هایی که وقتی اسم «علی» رو می‌شنویم توی قلبمون بال‌بال می‌زنن، خدا رو شکر 🦋💙😭 و این چه شکر دقیقی بود... و اون پروانه‌ها انگار برای هیچ‌کس جز شما نیست... تولدتون مبارکِ ماست، حضرت پدر، حضرت علی ❤️❤️❤️ @pelak13

با هم نشسته بودیم و از دغدغه‌هاشون می‌گفتن. لابه‌لای حرف‌ها به این اشاره کردن که شب قبل از خواب به چیا فکر می‌کنن. برام خیلی جالب بود، ولی وقتی دغدغه‌هاشون رو با دغدغه‌های خودم مقایسه کردم، برای خودم متأسف شدم و غصه خوردم. مقایسه خوب نیست؟ خب... باید دید. داشتم فکر می‌کردم من چقدر دلبستهٔ این مکتبم. اینجا باید از طرفی به چیزی که هستی قانع نباشی و تلاش کنی؛ از طرفی مضطرب و ناامید نباشی و بتونی با آرامش حرکت کنی. از طرفی کمترین مادیات قانعت کنه، از طرفی به بیشترین معنویات هم بسنده نکنی. ولی هم‌زمان دنیا و آخرت رو به‌خاطر هم رها نکنی. اینجا باید بتونی خودانتقادی داشته باشی، در عین حال وقتی داری دغدغه‌های خودت رو نقد می‌کنی، دغدغه‌های دیگران رو که می‌شنوی، به دیدهٔ تحقیر نگاهشون نکنی. ترکیب نقد و درک داشتن این می‌شه که دیگران رو می‌تونی رشد بدی، ولی هرگز اونا رو کم و کوچیک نمی‌بینی. انگار اصلاً ذات این مکتب اینه که اجازه نداری تک‌بعدی رشد کنی و باید، باید وسعت دید داشته باشی... چطور می‌شه یک دین این‌همه دوست‌داشتنی باشه؟ ❤️ @pelak13