اوایل که اومده بودم واحد ریحانه، وقتی یه فایل رو ویرایش می‌کردم و برای سرپرست می‌فرستادم، می‌دیدم سرپرست تشکر می‌کنه. یه مدت گذاشتم پای ادب و جذب و اینا، ولی بعد دیدم نه! سرپرست واقعاً همیشه تشکر می‌کنه. تعجب می‌کردم. ببینید واقعاً تعجب هم داره. مگه من اون فایل‌ها رو برای سرپرست ویرایش می‌کردم؟ نه دیگه، برای مجموعه. مگه سرپرست چیزی نصیبش می‌شد؟ نه، تازه باید فایل من رو بازبینی هم می‌کرد که اشتباهاتم رو بهم بگه. گذشت و گذشت، تا بالاخره فهمیدم چرا اینجا همه از هم بابت کارهایی که انجام می‌دن، تشکر می‌کنن. اینجا خودشون رو با انقلاب یکپارچه می‌بینن، اون‌قدر زیاد، که ناخودآگاه بابت کاری که برای انقلاب می‌کنی، ازت تشکر می‌کنن؛ حتی اگر اون کار ظاهراً ربطی به منافعشون نداشته باشه. امروز وقتی قلباً بابت کاری که در ظاهر به من ربطی نداشت، خوشحال شدم، با خودم گفتم وای! یعنی جدی‌جدی من هم خودمو اون‌قدر با انقلاب یکی دیدم که کاری که به نفع انقلابه رو به نفع خودم دونستم؟! چقدر خوشحال‌کننده... به ما هم ربط داره، البته که ربط داره... . ❤️ @pelak13

عکس پروفایلش «یا محمد (ص)» هست و آخرین پست کانالش، ویدئو از یک خوانندهٔ زن...! سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از ذوق گناه معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما... @pelak13

سعی کردم دوستانه تذکر بدم و این جوابی بود که گرفتم... پیامش بی‌ادبی نبود، اما تلخ بود... چون نشون می‌ده این ذهنیت که من به‌خاطر خودِ خودت ناراحتم، وجود نداره... انگار من فقط نگران خودمم... امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر چه سطح بالایی از دیگردوستی رو می‌خواد! که من بدون اینکه بشناسمت، نگرانتم... 🧡 سطحی که انگار حتی برای برخی از مذهبی‌ها قابل درک نیست! @pelak13

صبحِ ظلمت‌سوز! نورِ روزافروز! آخ چه تعابیر قشنگی... من که می‌گم صبحِ ظلمت‌سوز، امام رضاست! 🧡 علیه السلام... @pelak13

خانم آرایشگر دو دستیار دارد که یکی از آن‌ها خیلی شوخ و خوش‌اخلاق است. زیاد همدیگر را نمی‌شناسیم، حتی فامیلِ هم را نمی‌دانیم. فقط چند بار او را دیده‌ام. با این حال، وقتی رفتم آرایشگاه و دیدم نوبت اوست که دستیار خانم آرایشگر باشد، ته دلم خوشحال شدم. مشغول کار بود و می‌گفت قرار نبوده الان بیاید، قرار بوده همکارش حضور داشته باشد، ولی برنامه عوض شده. با خودم گفتم بگویم از دیدنش خوشحال شدم؟ یک نفر در دلم گفت: «چه لوس!» دیگری در دلم پاسخ داد: «حالا چه عیبی دارد؟ خب بگو!» گفتم. نمی‌دانید چه ذوق آمیخته با تعجبی در چهره‌اش آشکار شد. گفتم که، آن‌قدرها هم آشنا نیستیم، انتظارش را نداشت. گذشت و گذشت. لابه‌لای صحبت‌هایش با یکی دیگر از خانم‌های آنجا، پرده از غم بزرگ گوشهٔ دلش برداشت. غمی خیلی بزرگ. باورم نمی‌شد که با این غم، بتوان آن‌قدر مهربان و خنده‌رو بود. یک بار اینجا گفته بودم که غریبه‌ترین آدم‌ها را هم دوست دارم و برایم محترمند، به‌خاطر تمام آنچه که از آن‌ها نمی‌دانم... خلاصه، می‌خواهم این را بگویم. وقتی غم گوشهٔ دلش را فهمیدم، به خودم افتخار کردم که توانستم یک ثانیه یک لبخند بزرگ روی صورتش بنشانم. این برایم یک موفقیت بزرگ است. مهربانی هزینه ندارد، اما ممکن است دل غمگینی را برای لحظه‌ای شاد کند و مگر از این بالاتر چه چیزی وجود دارد؟ @pelak13

تولدت مبارک، عزیز قلبم 💛✨ @pelak13

ای انسان! حتی با فکرت درِ خانۀ کسی غیر از خدا را نزن! ♦️المحاضرات فی النجف الاشرف @m_h_esfahani

و من اضافه می‌کنم: حتی با احساساتت. ✨ @pelak13

☘ پر کردن خلأ @pelak13

اگر می‌خواهی نمازت قوت بگیرد باید مراقبت کنی! نمی‌شود بعد نماز یک فیلم ببینی و صدتا نامحرم در آن باشد و صدای موسیقی غنایش را گوش کنی و از نمازت توقع داشته باشی!🌱 | #آیت‌الله‌جاودان | @najvagraphy | نجوا

حداقل با این وضع چیزایی که می‌بینیم و می‌شنویم، توقع پیشرفت از خودمون نداشته باشیم. شب به‌خیر.

نه البته در رحمت خدا بازه، بعید نیست ما درب‌داغون‌ها رو هم راه بده ولی خب یه حرکتی هم باید به‌سمت در بکنیم؛ گاهی اعتماد به نفسِ ماها زیادی زیاده، مثلاً بدون تغییر در شنیده‌ها و دیده‌ها، یهو تصمیم می‌گیریم حضور قلبمون توی نماز زیاد بشه یا ارتباطمون با غیب گسترش پیدا کنه، آخه مگه می‌شه...🚶‍♀