همون لباس و روسری و شلواری که دمدستتر از همه بود رو پوشیدم و به این فکر نکردم که چقدر به هم میان و حتی اتو داشتن و نداشتنشونم چک نکردم، فقط تمیز بودن همین!... یه لحظه با خودم فکر کردم حالا که اینقدر خستهام برم یا نه؟ با خودم گفتم خستگی همیشه هست و فرصت همیشه نه... برای «سلام خاله»ای که خواهرزادهکوچیکه برای اولین بار گفت، تا خود آسمون ذوق کردم و رفتیم...
دوسه ساعت از سر شب رو اونجا گذروندیم و برگشتیم... از دیوار زرد و هنری اتاقش یه عکس غیرهنری گرفتم... برگشتنی بهم گفت چقدر اونجا ساکت بودی... خودم تازه متوجه شدم! اما به من خوش گذشته بود... گفته بودم که گوش دادن به حرف آدمایی که دوستشون دارم برام شیرینتره از حرف زدن؟ گفته بودم...
به خاله فکر میکنم که امروز چهلمش بود... به این فکر میکنم که چه خوبه توی نظام فکریای تنفس میکنیم که ارتباطمون بعداز مرگ از بین نمیره و کاش براش قرآن بخونم امشب... قرآن... حرفهای تو... تو که دوستداشتنیتر از همهای عزیز دلم و من بیشتر از هر حرفی باید پای حرفای تو بشینم... 💛🧡❤️
@pelak13
