هدایت شده از MESBAHYAZDI.IR
💠نشانه های دوست دارِ واقعیِ خدا!
🔸️خدای متعالی خطاب به پیغمبر اکرم می فرماید: «یا أَحْمَدُ! لَیْسَ کُلُّ مَنْ قالَ أُحِبُّ اللهَ أَحَبَّنِی» این طور نیست که هر کس می گوید خدا را دوست می دارم واقعا من را دوست داشته باشد، تا این که این آثار [که در ادامه می آید] از او ظاهر شود، اگر این آثار از او ظاهر شود معلوم می شود من را دوست می دارد.
🔹️«حَتّى یَأْخُذَ قُوتاً» ، [یعنی] به یک غذایی که رفع نیاز ضروری اش می کند اکتفا می کند، لباس خیلی ساده و متوسطی می پوشد، دنبال لباس فاخر نیست. آنقدر سجده می کند که وقتی بیتاب می شود و می خواهد بخوابد در همان حال سجده خوابش می برد. وقتی می ایستد که نماز بخواند، نمازش را طولانی می کند. همیشه اهل سکوت است، کم حرف می زند. توکلش بر من هست.
🔸️«یَبْکِیَ کَثِیراً وَیَقِلَّ ضِحْکاً» [یعنی] زیاد می گرید، اما کم می خندد. هر چه دلش می خواهد با آن مخالفت می کند، خانهاش مسجد است؛ آدم وقتی خسته می شود و می خواهد استراحت کند می رود خانه، مومن هر وقت از کارهایش فارغ می شود به مسجد می رود. رفیقش علم است. دوستانش را از میان علما انتخاب می کند. رفیقان و هم پیاله هایش فقرا هستند. از گنهکاران خیلی زیاد فرار می کند. نزدیک گنهکاران نمی شود. اشتغال زیادی به ذکر پیدا می کند. تسیبح هم زیاد می گوید. سبحان الله و تسبیحاتی که وارد شده.
🔹️از خصوصیاتش این است که «یَکُونَ بِالْعَهْدِ صادِقاً وَبِالْوَعْدِ وافِیاً» اگر با کسی عهد می بندد صادقانه با او رفتار می کند. وعده ای به کسی می دهد وفا می کند. دلش پاک است. کینه ای از کسی در دل راه نمی دهد. سعی می کند نمازش را خوب بخواند. فرائضش را درست انجام دهد. به وعده هایی که من برای ثواب و عقاب می دهم بها می دهد و اینها را جدی می گیرد. اینها علائم کسی است که ادعای محبت خدا را دارد. اگر می خواهی ببینی راست می گوید یا نه ببین این ویژگی ها را دارد یا ندارد.
📱 @mesbahyazdi_ir
چقدر این دوستداشتنهای بیدلیل
خوب است
مثل همین #باران بیسوال
که هی میبارد
که هی اتفاقاً آرام و شمرده شمرده
میبارد ...
#سید_علی_صالحی
@pelak13
از دلافروزترین روز جهان،
خاطرهای با من هست.
به شما ارزانی:
سحری بود و هنوز،
گوهر ماه به گیسوی شب آویخته بود.
گل یاس،
عشق در جان هوا ریخته بود.
من به دیدار سحر میرفتم
نفسم با نفس یاس درآمیخته بود.
میگشودم پر و میرفتم و میگفتم:
«... های!
بسُرای ای دل شیدا، بسرای!
این دلافروزترین روز جهان را بنگر
تو دلاویزترین شعر جهان را بسرای
آسمان، یاس، سحر، ماه، نسیم،
روح درجسم جهان ریختهاند،
شور و شوق تو برانگیختهاند،
تو هم ای مرغک تنها، بسرای!
همه درهای رهائی بستهست،
تا گشائی به نسیم سخنی، پنجرهها را، بسرای
بسرای...»
من به دنبال دلاویزترین شعر جهان میرفتم!
در افق، پشت سرا پردهٔ نور
باغهای گل سرخ
شاخه گسترده به مهر
غنچه آورده به ناز
دم به دم از نفس باد سحر
غنچهها میشد باز...
غنچه ها میشد باز
باغهای گل سرخ
باغهای گل سرخ
یک گل سرخ درشت از دل دریا برخاست!
چون گلافشانی لبخند تو
در لحظهٔ شیرین شکفتن
خورشید...
چه فروغی به جهان میبخشید
چه شکوهی ...!
همه عالم به تماشا برخاست.
من به دنبال دلاویزترین شعر جهان میگشتم!
دو کبوتر در اوج
بال در بال گذر میکردند
دو صنوبر در باغ
سر فراگوش هم آورده به نجوا غزلی میخواندند.
مرغ دریائی، با جفت خود، از ساحل دور
رو نهادند به دروازهٔ نور ...
چمن خاطر من نیز ز جانمایهٔ عشق
در سرا پردهٔ دل
غنچهای میپرورد،
- هدیهای میآورد -
برگهایش کم کم باز شدند!
برگها باز شدند:
ـ « ... یافتم! یافتم! آن نکته که میخواستمش
با شکوفائی خورشید و
گلافشانی لبخند تو
آراستمش
تار و پودش را از خوبی و مهر
خوشتر از تافتهٔ یاس و سحر بافتهام
«دوستت دارم» را
من دلاویز ترین شعر جهان یافتهام!
این گل سرخ من است
دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق
که بری خانهٔ دشمن...
که فشانی بر دوست...
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست!
در دل مردم عالم، به خدا
نور خواهد پاشید
روح خواهد بخشید».
تو هم، ای خوب من!
این نکته به تکرار بگو:
این دلاویزترین حرف جهان را، همه وقت،
نه به یک بار و به ده بار، که صد بار بگو
«دوستم داری؟» را از من بسیار بپرس!
«دوستت دارم» را با من بسیار بگو!
#فریدون_مشیری
@pelak13