خداوند به حضرت موسی فرمود: ای موسی! سفارش مرا، در مورد چهار چیز به خاطر بسپار: ۱. تا نفهمیدی که گناهانت را آمرزیده‌ام؛ به گناه دیگری نپرداز! ۲. تا ندانستی گنج های خزائنم تمام شده؛ غم روزی نخور. ۳. تا ندیده ای که مُلک و پادشاهی من از دست رفته؛ به شخص دیگری امید نبند! ۴. تا مُرده‌ی شیطان را ندیدی؛ از مکرش احساس امنیت نکن..... #علی‌بن‌ابی‌طالب‌علیه‌السلام @alaviaat | نصایح،صفحۀ۱۸۳

مامان و بابام معلم ناشنوایان و نابینایان بودند. من بچه بودم. به‌ندرت پیش میومد مدرسهٔ بابا برم. اونجا خیلی غم‌انگیز بود؛ چون نابینایی یعنی محروم‌شدن از خیلی از لذت‌ها که ما حتی لذت حسابش نمی‌کنیم ولی هست... و خیلی سختی‌ها که فقط خودشون متوجهش میشن... اما مدرسهٔ مامان بیشتر می‌رفتم و برام چندان غم‌انگیز نبود. با خودم می‌گفتم ناشنوایی از نابینایی خیلی بهتره! گذشت و گذشت و بزرگ‌تر شدم. آینده متفاوت بود؛ شاگردهای بابا که نابینا بودند بعضی‌هاشون تا مقطع دکتری پیش رفتند و حتی هیئت علمی دانشگاه شدند، شاگردهای مامان بعضی‌هاشون بعد از اتمام دبستان دیگه ادامه ندادند، یا یکم بعدتر از اون... فهمیدم بخش زیادی از یادگیری از طریق گوش اتفاق میفته در حالی که توجه نمی‌کنیم. مجموعهٔ چیزهایی که شنیدیم و می‌شنویم به‌نحو عجیب و غریبی باعث رشد اطلاعات ما میشه در حالی که خودمون از این فرایند آگاه نیستیم! نه فقط صدای معلم و صدای اون کسانی که در فضای آموزشی چیزی بهمون یاد میدن ها، نه! مجموعهٔ اصواتی که در جهان وجود داره و بهش توجه نداریم. حتی مامان می‌گفت برای کسی که ناشنوای مطلق باشه، ابراز احساسات هم خیلی سخته. چون واژگان زیادی بلد نیست... و خلاصه من کم‌کم متوجه شدم که هردو واقعاً سخته... روز جهانی نابینایان و ناشنوایان، لابد برای اینه که شیوهٔ درست رفتار با این عزیزان رو به خودمون یادآوری کنیم. اصلش اینه که رفتار با هرکسی باید براساس «کرامت انسانی» باشه، نه براساس این که مشکلی داره یا نداره. اون مشکل به خودش مربوطه و مسائلی که داره. برای ما به‌عنوان شخص مقابل، نباید تفاوتی داشته باشه. ولی خب، این روزها زمان خوبی هم هست برای این تلنگر که ما واقعاً بابت نعمت‌هامون شاکر نیستیم... . @pelak13

«ما همّت‌مان اين نباشد كه امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را ببينيم، همّت‌مان اين باشد كه آقا ما را ببيند...» ❤️ + آیت‌الله جوادی آملی @pelak13

یک راه حل! @pelak13

گاهی، وقتی خوشحالیم از واژگان معمولی استفاده می‌کنیم... مثلاً میگیم چقدر خوشحالم. گاهی واژگان معمولی کفاف حجم خوشحالیمونو نمیده و با شعر بیانش می‌کنیم. گاهی تمام شعرهای دنیا در وصف خوشحالیمون ناتوانه! اینطور وقت‌ها «اشک عشق» به دادمون می‌رسه. ولادت پیامبر (ص) و امام صادق (ع) یکی از اون روزهاست که حجم خوشحالی در واژه نمی‌گنجه بابت این نعمت و این رحمتی که به ما داده شده... عیدتون مبارک، بی‌نهایت مبارک... ❤️ @pelak13

ما را سری‌ست با تو که گر خلق روزگار، دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم ✌️

با دقت و وسواس سازه‌های مختلف میچید. این یکیش بود و از این خیلی سخت‌تر رو هم ساخت. بعد بهم توپ میداد و می‌گفت: «بزن بهش.» سازه‌ای که قبل از این یکی بود، انقدر دقیق چیده شده بود که ازش پرسیدم: حیف نیست بهش توپ بزنم؟ با تعجب نگاهم کرد و گفت: بزن! آخ آخ! بدون این‌که بدونم، چه زود قاطی دنیای آدم بزرگا شدم و چه اشتباهی کردم! یادم باشه دیگه چنین سؤالی رو از هیچ بچه‌ای نپرسم... یاد این حدیث افتادم که؛ رسول مهربانی (ص): بچه‌ها را به پنج دلیل دوست دارم: اول آنکه بسیار گریه می‌کنند [یعنی دلشون نرمه]؛ دوم آنکه با خاک بازی می‌کنند [تکبر ندارند]؛ سوم آنکه با یکدیگر دعوا می‌کنند ولی زود آشتی می‌کنند [کینه به دل نمی‌گیرند]؛ چهارم آنکه چیزی برای فردا ذخیره نمی‌کنند [بحث آینده‌نگری نداشتن نیست، منظور اینه که طمع ندارند]؛ پنجم آنکه خانه می‌سازند سپس آن را با دست خود خراب می‌کنند [به دنیا دل‌بسته نیستند]. + مواعظ العددیه؛ ۲۵۹ @pelak13