🔸 امام صادق (ع): 🔹 مقدّرات در شب نوزدهم تعيين، در شب بيست و يكم تأييد و در شب بيست و سوم [ماه رمضان] امضا مى‌شود. الکافی ج۴ص۱۵۹ @pelak_sokhteh

دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان @pelak_sokhteh

🔻در درگیری میان نیروهای سپاه پاسداران و اشرار مسلح پژاک ، که در ارتفاعات و در نزدیکی روستای سگریک رخ داده، ستوان یکم پاسدار ابراهیم آخوندزاده عضو سپاه #چالدران به شهادت رسید @pelak_sokhteh

نبض تو ، با شنیدنِ نامِ کدام شهید، پُر می‌زند..؟ مگر می‌شود نامِ شهیدی را صدا زد و بی‌جواب ماند..؟! #شهید_مهدی_طهماسبی @pelak_sokhteh

#از_چشم_خدا_افتادن... هر وقت دیدی گناه کردی عین خیالت نبود بدون از چشم خدا افتادی ولی اگه گناه کردی غصه خوردی بدون هنوز میخوادت... @pelak_sokhteh

🔸 پیامبر اکرم (ص): 🔹 گريه از ترس خدا، مايه نجات از دوزخ است جامع الاحادیث ص۶۴ @pelak_sokhteh

هر کاری دکترها میکردند سید به #هوش نمی ‌آمد. اگر هم می آمد.. یه #یازهرا (سلام الله) می‌ گفت؛ دوباره از هوش می‌ رفت. کمی آب #زمزم با #تربت به دستم رسیده بود، با هم قاطی کردم مالیدم رو لبهای سید. چشمهایش را باز کرد وگفت: این چی بود؟ گفتم: #آب... گفت: نه آب نبود، ولی دیگه این کار را نکن..! من با مادرم تو کوچه های #مدینه بودیم تازه اینجا بود که من #راز یازهرا(سلام الله) گفتن هاشو فهمیدم. #شهید_سید_مجتبی_علمدار @pelak_sokhteh

يادت خاطره ای نيست که از دل برود... 💐نقش شن نيست که از باور ساحل برود...🍃 🌷"شهدا زنده اند و در نزد پروردگارشان عِندَ رَبهم یرزقونند"🌷 #شهید_مهدی_طهماسبی🕊 @pelak_sokhteh

💠رمان #جانَم_میرَوَد 💠 قسمت #صد_وپنجاه_وهفت ــ بفرما؟! چی میخوای بگی که منو کشون کشون اوردی تو اینجا؟! مریم در اتاق رو بست و به طرف شهاب برگشت با اخم گفت: ــ معلوم هست داری چیکار میکنی؟!😠 لبخندی که رو لب های شهاب جاخوش کرده بود؛ جای خود را به اخمی بر روی پیشانی داد. ــ چه کاری کردم، که همچین عصبانیت کرده؟!😠 ــ یعنی خودت نمیدونی؟؟؟؟!😡 ــ نه بگو بدونم...😠 ــ چرا با مهیا اینجوری رفتار کردی! بعد چند هفته همدیگه رو دیدید؛ برگشتی بهش میگی سلام خوبی و ول میکنی میری؟؟!😠 شهاب تکیه اش را از روی دیوار برداشت. ــ خب؟😏 مریم عصبی خندید. ــ خب؟جواب من خب هستش؟! شهاب؟! ــ حتما بوده که گفتم!😐 مریم میدانست شهاب نمی خواهد، در مورد مسائل خصوصی خودش و مهیا صحبتی کند.... برای همین دارد با کلمات بازی میکند؛ تا قضیه را به پایان برساند. ولی او این اجازه را نمی دهد. ــ نگاه کن شهاب! من خواهرتم پس بدون خوب خوب میشناسمت. فکر نکن با بازی کردن با کلمات و چندتا حرف قلمبه میخوای قضیه را تمومش کنی...😠 تا یه جواب درست درمون ندی؛ نمیزارم از این اتاق بری بیرون!😠☝️ ــ سوال پرسیدی جواب دادم. ــ جواب سوالم این نبود. تو میدونی مهیا تو این یه مدت چی کشید؟😠😕 اصلا یه نگاه بهش انداختی؟! دیدی چطور لاغر شده! دیدی رنگش پریده است. تو این مدت از همه چی بریده بود. بعد رفتنت؛ چند روز بیمارستان بستری بود. شهاب چشمانش را محکم بر روی هم فشرد. کاش مریم می دانست با گفتن این حرفا چه بلایی بر سر قلب شهاب می آورد.😣 شهاب با صدایی که سعی می کرد؛ نلرزد گفت. ــ تمومش کن! این چیز بین منو مهیاست. پس بزارید منو مهیا حلش کنیم. اینجوری بهتره!😠 تا مریم میخواست حرفی بزند؛ شهاب دستش را به نشانه صبر، بالا آورد. ــ مطمئن باش میدونم دارم چیکار میکنم.✋ و دیگر اجازه ی صحبت دیگری به مریم را نداد و سریع از اتاق خارج شد. مریم نا امید روی صندلی نشست و به مهیا فکر کرد. که چطور با ذوق از آشپزخانه بیرون آمده بود؛ تا شهاب را ببیند. اما بعد... چطور ناراحت و غمگین به اتاق پناه برد... ೋღ #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے ღೋ ೋღ @asheghane_mazhabii ღೋ @pelak_sokhteh

💠رمان #جانَم_میرَوَد 💠 قسمت #صد_وپنجاه_وهشت مهیا، چادرش را روی سرش گذاشت و به تصویر خودش در آیینه خیره شد... دو روز از آمدن شهاب گذشته بود و همچنان شهاب از او دوری می کرد. هر وقت چشم در چشم می شدند؛ با اخم😠 نگاهش را می دزدید.😞 مهیا آهی کشید و نگاهی به ساعت انداخت.... ساعت ۸ بود.🕗 امروز باید به دانشگاه می رفت. دیشب مهدیه، یکی از دخترای بسیج دانشجویی؛ برایش پیامکی فرستاد و از او خواست که برای هماهنگی های بیشتر، برای 🌷یادواره🌷 ساعت ۹ به دانشگاه بیاید. چون قرار است جلسه ای رسمی برگزار شود. سریع کیفش👜 را برداشت و از اتاق خارج شد. احمد آقا نگاهی از پنجره به بیرون انداخت و گفت: ـــ مهیا بابا آژانس اومد.😊 ــ رفتم بابا! بعد از خداحافظی از خانه بیرون رفت. در طول راه فکرش درگیر شهاب بود و دنبال راه حل بود؛ که چطور از دل شهاب دربیاورد.😔💔 خودش هم می دانست کارش اشتباه بوده... اما واقعا اون روزها خیلی سخت بود و مریض شدنش، شرایط را سخت تر کرده بود. تمرکز و تسلطی بر روی حرکات و رفتارش نداشت.😣😞 با صدای راننده به خودش آمد... کرایه را حساب کرد و پیاده شد. دانشگاه نسبت به روز های قبل شلوغ تر بود. سریع از بین جمعیت رد شد، از دور مهدیه را کنار دخترها دید. با لبخند به سمتشان رفت.😊 ــ سلام! صبح بخیر! دیر که نکردم؟! مهدیه لبخندی زد. ــ علیک السلام خواهر! صبح تو هم بخیر! نه عزیزم به موقع رسیدی...☺️👌 یکی از دخترا با شیطنت گفت: ــ خوب فرار کردی اون روز...!😜😉 مهیا با تعجب گفت: ــ من ؟؟😳 ــ آره! نگفتی؛ آقای نجمی رو از کجا میشناسی و چرا بهت گفت خانم مهدوی!!😌😉 مهیا؛ برای چند لحظه به این فکر کرد؛ که آقای نجمی کیست؟! که با یادآوری آن روز، حدس زد که فامیل آقا آرش، نجمی باشد... لبخندی زد.☺️ ــ ازدوستان خانوادگی هستند... خب به فامیلی همسرم صدام کردند.😅🙈 ــ آخرشم ندیدیم این آقاتونو...😃 مهیا لبخندی زد. ــ ان شاء الله میبینش عزیزم!☺️ با صدای مهدیه به طرف سالن اجتماعات رفتند. ــ بریم بچه ها دیر میشه...😊 مهدیه زودتر از همه به سالن اجتماعات رسید. ضربه ای به در زد و وارد شدند. همه باهم سلام آرامی گفتند. که مهیا با شنیدن صدای آشنایی سرش را بالا آورد و نگاهش خیره به شهابی ماند، که سربه زیر در حال یاداشت چیزهایی بود. که با احساس سنگینی نگاهی سرش را بالا آورد و به چشمان مهیا خیره شد...👀💞😠😍👀 ೋღ #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے ღೋ ೋღ @asheghane_mazhabii ღೋ @pelak_sokhteh

💠رمان #جانَم_میرَوَد 💠 قسمت #صد_وپنجاه_ونه شهاب اخمی کرد و سرش را پایین انداخت....👀😠 مهیا هم سریع به طرف آخر سالن رفت و کنار مهدیه نشست.😞 حاج آقای حاجتی، شروع به صحبت کردند و از وظایف کادر گفتند.... همه صحبت ها و وظایف خود را یادداشت کردند. حاج اقاــ سعادتی که نصیبمان شد، اینه که تو این یادواره دوتا از مدافعین حرم هم؛ با ما همکاری میکنن که واقعا لطف بزرگی به ما کردند!✨😊 همه نگاه ها به سمت ✨شهاب و آرش✨ کشیده شد و هر دو آرام زیر لب "خواهش میکنمی" گفتند. مهیا آرام نگاهی به شهاب انداخت، که با اخم😠به صحبت حاج آقا گوش می داد. نمی دانست این اخم ها از عصبانیت هست، و یا تمرکز بر حرف های حاج آقا بود.🙁😒 یکی از آقایونی که در جلسه بودند؛ متوجه نگاه مهیا به شهاب شد و نگاه بدی به مهیا انداخت....😡☝️ که از چشم شهاب دور نماند و جواب آن نگاهش، نگاه بدتری از سوی شهاب بود.😥😔 مهیا قبل از اینکه کاری دست خودش بدهد؛ سرش را پایین انداخت و خودش را مشغول به یادداشت کردن کرد.✍😞 با صدای بلند صلوات، مهیا به خودش آمد. آنقدر غرق در فکر بود، که متوجه پایان جلسه نشده بود. لبخند زورکی به روی دخترها زد و از جایش بلند شد. هر گروه، گوشه ای ایستاده بودند و در مورد کارها بحث می کردند... مهیا در حال بحث با دخترها بود، که یکی از دخترهای جمع که کمی بر نگاهش تسلطی داشت؛ با صدای که سعی می کرد ذوق را در آن پنهان کنه گفت. ــ یکی از بردارا که مدافعه حرمه؛ داره میاد سمتمون!!! مهیا با اخم به عقب برگشت و با دیدن شهاب، اخم غلیظی به دخترک انداخت. اما دخترک اصلا حواسش به او نبود. مهیا از حرص، چشمانش را محکم بر روی هم گذاشت؛ که با صدای مردانه ی شهاب چشمانش را باز کرد. ــ مهیا خانم! یه لحظه لطفا...😠☝️ همه باتعجب به مهیا و شهاب نگاه می کردند.😳😳😯😧😳 مهیا لبخندی زد😊 و به سمتش رفت، که با دیدن شهاب و آن لبخند متوجه شد. شهاب، مراعات جمع را میکرد. ــ جانم؟!😊 ــ میری خونه؟!😠 ــ آره!😔 ــ دم در منتظرم!😠 و بدون هیچ حرفی از سالن خارج شد. مهیا صدای پچ پچ دخترها را می شنید و خودش را برای جواب دادن به سوالات آماده کرد. وقتی برگشت با قیافه ی درهم دخترک روبه رو شد. مهدیه با ذوق پرسید: ــ نگو که این همون آقاتونه!!😊 مهیاسری به نشانه ی تایید تکان داد. دخترا ذوق زده به او تبریک گفتند، اما دخترک بدون هیچ حرفی از کنارشان گذشت. مهیا از دخترها خداحافظی کرد و به طرف خروجی دانشگاه رفت. بهترین موقعیت بود، تا بتواند با شهاب صحبت کند. شهاب را از دور دید که منتظر به ماشینش تکیه داده بود با نزدیک شدنش به ماشین؛ شهاب سوار ماشین شد... مهیا هم سوار ماشین شد... با حرکت ماشین، مهیا نفس عمیقی کشید؛ تا حرف بزند که صدای عصبی شهاب او را ساکت کرد... ــ این کارا وسط جلسه چی بود؟!!!😠 #ادامه_دارد... ೋღ #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے ღೋ ೋღ @asheghane_mazhabii ღೋ @pelak_sokhteh