طرح زیبا دروازه دولت بمناسبت عید سعید غدیر @pezhoohesh

ساختار پیشنهادی برای سخن یا نوشتن دربارۀ غدیر یک. گزارش دو رخداد غدیر و سقیفه که پیش و پس از رحلت پیامبر(ص) رخ داد. دو. ورود در شاخۀ غدیر و اثبات رخداد آن با استناد به مهم‌ترین منابع امامیه و عامه. در این بخش بیان سخن ابن تیمیه و سپس نقد البانی بر او سودمند است. سه. بیان آنچه که آیات مرتبط با غدیر بر آن دلالت دارند. در این بخش مهمترین و محوری‌ترین سخن، مدلول ما أنزلت إلیک است. نیز سخن آقای پرفسور مادلونگ در دلالت ولیّ بر معنای ولایت امری، شاهکار و بسیار راهگشاست. چهار. پیامدهای باور به غدیر برای رهروان غدیر. بایسته‌ها: 1. منابع همگی کهن و دست اول باشد. 2. پیش‌دانسته‌های شنیداری کنار گذاشته شود. 📌امید پیشگر @pezhoohesh

حکایتی شگفت از عمر بن عبدالعزیز (م 101ق) و حدیث غدیر، به روایت ابوالفرج اصفهانی (م 356) مردی به نام یزید بن عیسی بن مورق، از موالی امام علی (ع)، در شهرک خناصره ـ شهری از توابع حلب ـ بر عمر بن عبدالعزیز وارد شد، در حالی که خلیفه به افراد غریب 200 درهم [سکه نقره] می داد. عمر بن عبدالعزیز از یزید بن عیسی پرسید: از کجا هستی؟ گفت: حجاز. پرسید: کجای حجاز؟ گفت: مدینه. پرسید: کدام طایفه؟ گفت: قریش. پرسید: کدام جماعت از آنان؟ گفت: بنی هاشم. پرسید: از کدام دسته آنان؟ گفت: مولی علیّ. [از موالی امام علی هستم]. عمر ساکت شد. گفت: کی؟ گفت: ابن ابی طالب. عمر نشست، عبا را پهن کرد، و دست روی سینه گذاشت و گفت: و اَنا واللّه مولی علیّ. به خدا سوگند من هم از موالی علی هستم. بعد عمر ادامه داد: شهادت می دهم که شماری از کسانی که رسول را درک کردند، گفتند که رسول (ص) فرمود: من کنتُ مولاه، فعلیّ مولاه. بعد هم ـ با این که به دیگران 200 درهم می داد ـ به یزید پنجاه دینار ـ سکه طلا ـ داد. متن عربی روایت چنین است: أخبرنا محمد بن العبّاس اليزيديّ قال حدّثنا عمر بن شبّة قال حدّثنا عيسى بن عبد اللّه بن محمد بن عمر بن عليّ قال أخبرني يزيد بن عيسى بن مورق قال: كنت بالشام زمن ولي عمر بن عبد العزيز، و كان بخناصرة و كان يعطي الغرباء مائتي درهم. قال: فجئته‏ فأجده متكئا على إزار و كساء من صوف. فقال لي: ممن أنت؟ قلت: من أهل الحجاز. قال: من أيّهم؟ قلت: من أهل المدينة. قال: من أيّهم؟ قلت: من قريش. قال: من أيّ قريش؟ قلت: من بني هاشم. قال: من أيّ بني هاشم؟ قلت: مولى عليّ. قال: من عليّ؟ فسكتّ. قال: من؟! فقلت: ابن أبي طالب. فجلس و طرح الكساء ثم وضع يده على صدره و قال: و أنا و اللّه مولى عليّ، ثم قال: أشهد على عدد ممّن أدرك النبيّ صلى اللّه عليه و سلم/ يقول: قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلم: «من‏ كنت‏ مولاه‏ فعليّ مولاه». أين مزاحم [1]؟ كم تعطي مثله؟ قال: مائتي درهم. قال: أعطه خمسين دينارا لولائه من عليّ. ثم قال: أ في فرض أنت؟ قلت لا. قال: و افرض له، ثم قال: الحق بلادك فإنه سيأتيك إن شاء اللّه ما يأتي غيرك. (الاغانی: 9/181) ❇️بنقل از کانال استاد رسول جعفریان @pezhoohesh

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلاَيَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ @pezhoohesh

#در_محضر_معصوم ❗️هم نشینی با عالم در خاکروبه عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مُحَادَثَةُ اَلْعَالِمِ عَلَى اَلْمَزَابِلِ خَيْرٌ مِنْ مُحَادَثَةِ اَلْجَاهِلِ عَلَى اَلزَّرَابِيِّ. موسي بن جعفر عليهما السلام: گفتگوي با عالم در خاكروبه بهتر از گفتگوي با جاهل، روي فرشهای فاخر است. 📗الکافي، ج۱، ص۳۹. @pezhoohesh

خداقوت به دوستان #دوره_متوسطه_دانش_حدیث پی‌نوشت: متن استاد موحدی عزیز معاونت پژوهش موسسه معارف امامیه قم 🔍اطلاع‌رسانی‌ها و راهنمایی‌های واحد پژوهشِ حوزهٔ علمیهٔ حضرت ولی‌عصر عجل‌الله‌فرجه‌الشریف لینک کانال پژوهش @pezhoohesh

معاونت پژوهشی دانشکده الهیات دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران به مناسبت ایام سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نشست‌های علمی *عاشوراپژوهی* برگزار می کند: نشست دوم: *عاشوراپژوهی در میانه دو رویکرد کلامی و تاریخی* ارائه دهنده: ✒️ *جناب آقای دکتر نعمت الله صفری فروشانی؛ عضو هیأت علمی جامعه المصطفی العالمیه* زمان: *سه شنبه ۱۴۰۱/۵/۱۱* *ساعت ۲۱:۳۰* حضور در این جلسه به صورت آنلاین و از طریق لینک زیر امکان‌پذیر خواهد بود: https://vroom.ut.ac.ir/farabi1

یادکرد مصیبت امام حسین(ع) 1ـ امالی صدوق از امام سجاد(ع): صَلّى بِهِمُ الفَجرَ، و عَبَّأَهُم تَعبِئَةَ الحَربِ، و أمَرَ بِحَفيرَتِهِ الَّتي حَولَ عَسكَرِهِ، فَاضرِمَت بِالنّارِ؛ لِيُقاتِلَ القَومَ مِن وَجهٍ واحِدٍ. امام حسین(ع): فَإِنَّهُم لَو قاتَلونا و شَغَلَنا بِحَربِهِم لَضاعَتِ الحَرَمُ. 2ـ ظهر، جنگ به اوج خودش رسید. طبری: فَلا يَزالُ الرَّجُلُ مِن أصحابِ الحُسَينِ(ع) قَد قُتِلَ، فَإِذا قُتِلَ مِنهُمُ الرَّجُلُ وَ الرَّجُلانِ تَبَيَّن فيهِم، و اولئِكَ كَثيرٌ لا يَتَبَيَّنُ فيهِم ما يُقتَلُ مِنهُم. البداية و النهاية: أتاهُ أصحابُهُ مَثنى و فُرادى يُقاتِلونَ بَينَ يَدَيهِ، و هُوَ يَدعو لَهُم، و يَقولُ: جَزاكُمُ اللّهُ أحسَنَ جَزاءِ المُتَّقينَ! فَجَعَلوا يُسَلِّمونَ عَلَى الحُسَينِ(ع) و يُقاتِلونَ، حَتّى يُقتَلوا. 3ـ الارشاد: حَتّى لَم يَبقَ مَعَهُ إلّا ثَلاثَةُ نَفَرٍ أو أربَعَةٌ، فَلَمّا رَأى ذلِكَ الحُسَينُ(ع) دَعا بِسَراويلَ يَمانِيَّةٍ يُلمَعُ فيهَا البَصَرُ، فَفَزَرَها ثُمَّ لَبِسَها لِكَي لا يُسلَبَها بَعدَ قَتلِهِ. هر چند همین را هم بردند. 4ـ المناقب لابن شهرآشوب: ثُمَّ وَدَّعَ [الحُسَينُ (ع)] النِّساءَ، و كانَت سُكَينَةُ تَصيحُ، فَضَمَّها إلى صَدرِهِ و قالَ: لا تُحرِقي قَلبي بِدَمعِكِ ... سَيَطولُ بَعدي يا سُكَينَةُ فَاعلَمي مِنكِ البُكاءُ. ‏ 5ـ الإرشاد: لَمّا لَم يَبقَ مَعَ الحُسَينِ(ع) أحَدٌ إلّا ثَلاثَةُ رَهطٍ مِن أهلِهِ، أقبَلَ عَلَى القَومِ يَدفَعُهُم عَن نَفسِهِ وَ الثَّلاثَةُ يَحمونَهُ، حَتّى قُتِلَ الثَّلاثَةُ و بَقِيَ وَحدَهُ، وَ قَدْ أُثْخِنَ [سنگین شده بود] بِالْجِرَاحِ فِي رَأْسِهِ وَ بَدَنِه‏، فَجَعَلَ يُضارِبُهُم بِسَيفِهِ، و هُم يَتَفَرَّقونَ عَنهُ يَمينا و شِمالًا. الملهوف: لَمّا رَأَى الحُسَينُ(ع) مَصارِعَ فِتيانِهِ و أحِبَّتِهِ، عَزَمَ لِقاءَ القَومِ بِمُهجَتِهِ و نادى: هَل مِن ذابٍّ يَذُبُّ عَن حَرَمِ رَسولِ اللّهِ؟ هَل مِن مُوَحِّدٍ يَخافُ اللّهَ فينا؟ هَل مِن مُغيثٍ يَرجُو اللّهَ بِإِغاثَتِنا؟ هَل مِن مُعينٍ يَرجو ما عِندَ اللّهِ في إعانَتِنا؟ فَارتَفَعَت‏ أصواتُ النِّساءِ بِالعَويلِ. فَتَقَدَّمَ إلى‏ بابِ الخَيمَةِ، وقالَ لِزَينَبَ: ناوِليني‏ وَلَدِيَ الصَّغيرَ حَتّى‏ اوَدِّعَهُ، فَأَخَذَهُ و أومَأَ إلَيهِ لِيُقَبِّلَهُ، فَرَماهُ حَرمَلَةُ بنُ الكاهِلِ بِسَهمٍ فَوَقَعَ في نَحرِهِ فَذَبَحَهُ. 6ـ مقتل خوارزمي: فَوَقَفَ [الحُسَينُ(ع)‏] يَستَريحُ، و قَد ضَعُفَ عَنِ القِتالِ، فَبَينَما هُوَ واقِفٌ إذ أتاهُ حَجَرٌ فَوَقَعَ عَلى جَبهَتِهِ، فَسالَتِ الدِّماءُ مِن جَبهَتِهِ، فَأَخَذَ الثَّوبَ لِيَمسَحَ عَن جَبهَتِهِ، فَأَتاهُ سَهمٌ مُحَدَّدٌ مَسمومٌ، لَهُ ثَلاثُ شُعَبٍ، فَوَقَعَ في قَلبِهِ. فَقالَ الحُسَينُ(ع): بِسمِ اللّهِ و بِاللّهِ، و عَلى مِلَّةِ رَسولِ اللّهِ. و رَفَعَ رَأسَهُ إلَى السَّماءِ، و قالَ: إلهي! إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُم يَقتُلونَ رَجُلًا لَيسَ عَلى وَجهِ الأَرضِ ابنُ نَبِيٍّ غَيرُهُ، ثُمَّ أخَذَ السَّهمَ و أخرَجَهُ مِن وَراءِ ظَهرِهِ. ثُمَّ ضَعُفَ مِن كَثرَةِ انبِعاثِ الدَّمِ بَعدَ إخراجِ السَّهمِ مِن وَراءِ ظَهرِهِ، و هُوَ مُلقىً فِي الأَرض‏. نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت / نه شاه تشنه لبان بر جدال طاقت داشت هوا زجور مخالف چو قیرگون گردید / عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد / اگر غلط نکنم، عرش بر زمین افتاد 7ـ الإرشاد: خَرَجَت اختُهُ زَينَبُ إلى بابِ الفُسطاطِ، فَنادَت عُمَرَ بنَ سَعدِ: وَيحَكَ يا عُمَرُ! أ يُقتَلُ أبو عَبدِاللّهِ و أنتَ تَنظُرُ إلَيهِ؟ فَلَم يُجِبها عُمَرُ بِشَي‏ءٍ، فَنادَت: وَيحَكُم، أما فيكُم مُسلِمٌ؟! فَلَم يُجِبها أحَدٌ بِشَي‏ءٍ. اینجاست که عبدالله مظلومیت عمو را دید: إنَّهُم أحاطوا بِهِ إحاطَةً دوید. صدای حضرت شنیده شد: احبسیه. این نشان می‌دهد حسین(ع) تا لحظۀ آخر چشمش نگران خیمه‌هاست. 8ـ تاريخ الطبري: ثُمَّ إنَّ شِمرَ بنَ ذِي الجَوشَنِ، أقبَلَ في نَفَرٍ، نَحوٍ مِن‏ عَشَرَةٍ مِن رَجّالَةِ أهلِ الكوفَةِ، قِبَلَ مَنزِلِ الحُسَينِ(ع) فَقالَ الحُسَينُ(ع): وَيلَكُم! إن لَم يَكُن لَكُم دينٌ و كُنتُم لاتَخافونَ يَومَ المَعادِ، فَكونوا في أمرِ دُنياكُم أحرارا ذَوي أحسابٍ، امنَعوا رَحلي و أهلي مِن طُغامِكُم و جُهّالِكُم. فَقالَ ابنُ ذِي الجَوشَنِ: ذلِكَ لَكَ يَابنَ فاطِمَةَ. 9ـ مقتل خوارزمی: جاءَ إلَيهِ شِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ و سِنانُ بنُ أنَسٍ وَ الحُسَينُ(ع) بِآخِرِ رَمَقٍ يَلوكُ بِلِسانِهِ مِنَ العَطَشِ. قالَ شمر لِسِنانِ: احتَزَّ رَأسَهُ مِن قَفاهُ! فَقالَ: وَاللَّهِ لا أفعَلُ ذلِك‏! فَرَفَسَهُ شِمرٌ بِرِجلِهِ [با پا به سینه‌اش زد] و جَلَسَ عَلى صَدرِ الحُسَينِ(ع)، و قَبَضَ عَلى لِحيَتِهِ، و هَمَّ بِقَتلِه‏؛ ولی در نهایت

سِنان بن انَس نَخَعى‏ کار را تمام کرد. ثُمَّ نادى بِأَعلى صَوتِهِ: قَتَلتُ خَيرَ النّاسِ أمّاً و أباً؛ و بالاخره پسر پیغمبر(ص)، زاده زهرا(س)، ولیّ زمان، حجت عصر را کشتند. 10ـ الأمالي للصدوق عن زين العابدين (ع): أقبَلَ فَرَسُ الحُسَينِ(ع) حَتّى لَطَّخَ عُرفَهُ وَ ناصِيَتَهُ [رنگین کرد یال و پیشانی‌اش را] بِدَمِ الحُسَينِ(ع)، وَ جَعَلَ يَركُضُ وَ يَصهَلُ [می‌تاخت و شيهه می‌كشيد]، فَسَمِعَ بَناتُ النَّبِيِّ(ص) صَهيلَهُ، فَخَرَجنَ فَإِذَا الفَرَسُ بِلا راكِبٍ، فَعَرَفنَ أنَّ حُسَيناً(ع) قَد قُتِلَ. 11ـ مقتل الحسين(ع) للخوارزمي: فَلَمّا نَظَرَت أخَواتُ الحُسَينِ(ع) وَ بَناتُهُ و أهلُهُ إلَى الفَرَسِ لَيسَ عَلَيهِ أحَدٌ، رَفَعنَ أصواتَهُنَّ بِالصُّراخِ وَ العَويلِ [ناله و ضجّه]، و وَضَعَت امُّ كُلثومٍ يَدَها عَلى امِّ رَأسِها و نادَت: وا مُحَمَّداه! وا جَدّاه! وا نَبِيّاه! وا أبَا القاسِماه! وا عَلِيّاه! وا جَعفَراه! وا حَمزَتاه! وا حَسَناه! هذا حُسَينٌ بِالعَرا [بیابان]، صَريعٌ [افتاده] بِكَربَلا، مَحزوزُ [بُریده] الرَّأسِ مِنَ القَفا، مَسلوبُ العِمامَةِ وَ الرِّداءِ! ثُمَّ غُشِيَ عَلَيها.

سلام علیکم احتراما به استحضار معاونین پژوهش مدارس می رساند مرحله دوم دریافت تحقیقات علمی طلاب از امروز تا 10شهریور 1401 می باشد. لطفا به اطلاع طلاب محترم برسانید.