كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (۱۰۵) إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَ لا تَتَّقُونَ (۱۰۶) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (۱۰۷) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۰۸) وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمِينَ (۱۰۹) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۱۰) قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (۱۱۱) قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (۱۱۲) إِنْ حِسابُهُمْ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ (۱۱۳) وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (۱۱۴) إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذِيرٌ مُبِينٌ (۱۱۵) قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (۱۱۶) قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (۱۱۷) فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (۱۱۸) فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (۱۱۹) ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ (۱۲۰) إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (۱۲۱) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (۱۲۲) قوم نوح، پیامبران را دروغ‌گو شمردند؛ (۱۰۵) آن زمان که یکی از خودشان یعنی نوح به ایشان گفت: «آیا خود را (از خشم خدا) حفظ نمی‌کنید؟؛ (۱۰۶) من برای شما پیامبری امینم؛ (۱۰۷) بنابراین، خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید؛ (۱۰۸) من به سبب این (دعوتم)، از شما هیچ مزدی نمی‌خواهم. مزد من فقط بر عهده‌ی پروردگار جهانیان است؛ (۱۰۹) بنابراین، خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید.» (۱۱۰) گفتند: «آیا در حالی که افراد پست و بی‌مقدار از تو پیروی می‌کنند، تو را تصدیق کنیم؟» (۱۱۱) گفت: «من چه اطلاعی از کارهایی که (پیش از ایمان آوردنشان) می‌کردند، دارم؟؛ (۱۱۲) اگر درک کنید، (به این نتیجه می‌رسید که) محاسبه‌ی (اعمال) آنان فقط بر عهده‌ی پروردگار من است؛ (۱۱۳) و من مؤمنان را طرد نخواهم کرد؛ (۱۱۴) (زیرا) من فقط هشداردهنده‌ای آشکار هستم (؛ نه محاسبه‌گر اعمال مردم).» (۱۱۵) گفتند: «ای نوح، اگر دست برنداری، قطعاً سنگسار خواهی شد.» (۱۱۶) گفت: «پروردگارا، قوم من، مرا دروغ‌گو شمردند؛ (۱۱۷) پس میان من و آنان با قاطعیت داوری کن، و من و مؤمنان همراهم را نجات ده.» (۱۱۸) پس (دعایش را اجابت کردیم و) او و همراهانش را در آن کشتی که پر (از انسان‌ها و حیوانات) بود، نجات دادیم. (۱۱۹) آنگاه بعد از (نجات دادن) آن‌ها، بقیه را غرق کردیم. (۱۲۰) به‌راستی در این (داستان) نشانه‌ای وجود دارد؛ ولی بیشتر آنان ایمان نمی‌آورند. (۱۲۱) و قطعاً این پروردگار توست که شکست‌ناپذیر و بسیار مهربان است. (۱۲۲) شعراء [۱۰۵-۱۲۲] 🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

امام علی (علیه السلام)- الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ؛ نوح نود خانه برای چهارپایانِ درآن قرار داد.‌ [تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۹۶ - الخصال، ج۲، ص۵۹۸]۵ 🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ (۱۲۳) إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ (۱۲۴) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (۱۲۵) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۲۶) وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمِينَ (۱۲۷) أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (۱۲۸) وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (۱۲۹) وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (۱۳۰) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۳۱) وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ (۱۳۲) أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ (۱۳۳) وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (۱۳۴) إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (۱۳۵) قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ (۱۳۶) إِنْ هذا إِلاَّ خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (۱۳۷) وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (۱۳۸) فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (۱۳۹) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (۱۴۰) (قوم) عاد، پیامبران را دروغ‌گو شمردند؛ (۱۲۳) آن زمان که یکی از خودشان یعنی هود به ایشان گفت: «آیا خود را (از خشم خدا) حفظ نمی‌کنید؟؛ (۱۲۴) من برای شما پیامبری امینم؛ (۱۲۵) بنابراین، خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید؛ (۱۲۶) من به سبب این (دعوتم)، از شما هیچ مزدی نمی‌خواهم. مزد من فقط بر عهده‌ی پروردگار جهانیان است؛ (۱۲۷) آیا در حال بیهوده‌کاری و سرگرمی، بر هر مکان مرتفعی علامتی بنا می‌کنید (تا به هم فخر بفروشید)؟؛ (۱۲۸) و به امید این‌که جاودان بمانید، قلعه‌ها و کاخ‌ها و مخزن‌های آب می‌سازید؟؛ (۱۲۹) و هنگامی‌ که می‌خواهید (در مسئله‌ای) شدّت عمل به خرج دهید، با زورگویی و گردنکشی شدت عمل نشان می‌دهید (؛ نه در حد اعتدال)؟؛ (۱۳۰) پس خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید؛ (۱۳۱) و خود را از (خشم) کسی حفظ کنید که آنچه را (خود) می‌دانید، برایتان زیاد کرد؛ (۱۳۲) (یعنی) چهارپایان و فرزندانتان را زیاد کرد؛ (۱۳۳) و باغ‌ها و چشمه‌ساران را؛ (۱۳۴) (پس شکرش را به‌جا بیاورید؛) زیرا من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیم دارم.» (۱۳۵) گفتند: «برای ما یکسان است که ما را پند دهی یا ندهی؛ (۱۳۶) این (پند و اندرز دادن)، فقط شیوه‌ی گذشتگان (خرافاتی) است؛ (۱۳۷) و ما عذاب نخواهیم شد.» (۱۳۸) بدین ترتیب، او را دروغ‌گو شمردند، و در نتیجه هلاکشان کردیم. به‌راستی در این (سرگذشت)، نشانه‌ای وجود دارد؛ ولی بیشتر آنان ایمان نمی‌آورند. (۱۳۹) و قطعاً این پروردگار توست که شکست‌ناپذیر و بسیار مهربان است. (۱۴۰) شعراء [۱۲۳-۱۴۰] 🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

‏«عاد»، نام جدّ بزرگ قوم حضرت هود است و آن قوم به نام جدّشان مشهور شده‌اند. قوم عاد طايفه‌ای از عرب بودند كه در سرزمين خوش آب و هوای «يمن» در منطقه‌ای به نام «احقاف» در نزديكی دريا زندگی می‌كردند. كشورشان آباد بودمردم شهر نشين بودند و پيامبرشان حضرت هود بود. نامشان در قرآن ۲۴ بار تكرار شده ‏پيام‌ها: ‏۱- چون هدف و محتوای دعوت تمام انبيا يكی است، تكذيب يك پيامبر، به منزله‌ی تكذيب همه‌ی پيامبران است. «كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ» ‏۲- دعوت پيامبران، برادرانه بود. «أَخُوهُمْ» (حتّی كلمه‌ی «ابوهم» نياورده تا عمق صفا و تواضع و صداقت را بيان كند). ‏۳- تقوا، سرلوحه‌ی دعوت انبيا است. «أَ لا تَتَّقُونَ» ‏۴- دعوت به تقوا، لازمه‌ی اخوّت وبرادری است. «أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ» ‏۵- رسالت انبيا برای رشد مردم است، نه سلطه بر آنها. «لَكُمْ» ‏۶- پيامبران، از خود حرفی نداشتند، هر چه می‌گفتند پيام الهی بود. «رَسُولٌ أَمِينٌ» ‏۷- لحن همه‌ی انبيا و شيوه‌ی تبليغ و محتوای مطالب و خط فكری آنان مشترك است. (تكرار آيات شاهد اين سخن است). ‏۸- تقوای الهی، زمينه‌ساز اطاعت از رهبری است. «فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ» پيروی از رهبران الهی، تبلور تقوای الهی است. ‏۹- اخلاص و بی توقّعی، رمز موفقيّت است. «وَ ما أَسْئَلُكُمْ» ‏۱۰- اخلاص و توكّل، لازمه‌ی تبليغ است. إِنْ أَجْرِيَ‌ . ‏۱۱- كسی كه هستی را اداره می‌كند، زندگی مرا نيز اداره خواهد كرد. «إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلی‌ رَبِّ الْعالَمِينَ» ‏۱۲- نظام هستی از عوامل مختلفی تشكيل شده كه همه‌ی آنها تحت يك تدبير و در حال رشد هستند. «رَبِّ الْعالَمِينَ»

🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (۱۴۱) إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَ لا تَتَّقُونَ (۱۴۲) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (۱۴۳) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۴۴) وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمِينَ (۱۴۵) أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ (۱۴۶) فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (۱۴۷) وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ (۱۴۸) وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ (۱۴۹) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (۱۵۰) وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (۱۵۱) الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ (۱۵۲) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (۱۵۳) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (۱۵۴) قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (۱۵۵) وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (۱۵۶) فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ (۱۵۷) فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (۱۵۸) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (۱۵۹) (قوم) ثمود، پیامبران را دروغ‌گو شمردند؛ (۱۴۱) آنگاه که یکی از خودشان یعنی صالح به ایشان گفت: «آیا خود را (از خشم خدا) حفظ نمی‌کنید؟؛ (۱۴۲) من برای شما پیامبری امینم؛ (۱۴۳) بنابراین، خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید؛ (۱۴۴) من به سبب این (دعوتم)، از شما هیچ مزدی نمی‌خواهم. مزد من فقط بر عهده‌ی پروردگار جهانیان است؛ (۱۴۵) آیا (خیال می‌کنید) در نعمت‌هایی که اینجاست، ایمن و آسوده رها می‌شوید؟؛ (۱۴۶) در باغ‌ها و (کنارِ) چشمه‌سارها؛ (۱۴۷) و کشتزارها و درختان خرمایی که شکوفه‌هایش انبوه و لطیف است؟؛ (۱۴۸) و استادانه از کوه‌ها خانه‌هایی انتخاب می‌کنید و (آن‌ها را) می‌تراشید؟؛ (۱۴۹) بنابراین، خود را از (خشم) خدا نگه دارید و از من اطاعت کنید؛ (۱۵۰) و از فرمان کسانی که از حد می‌گذرند، اطاعت نکنید؛ (۱۵۱) هم‌آنان که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند.» (۱۵۲) گفتند: «تو فقط جادو شده‌ای؛ (۱۵۳) تو فقط بشری مانند ما هستی. پس اگر راست می‌گویی، معجزه‌ای بیاور.» (۱۵۴) گفت: «این، ماده‌شتری ست که (در هفته) یک نوبت از آب، برای او، و یک نوبت از آب در روزهایی که معین شده، برای شما خواهد بود؛ (۱۵۵) و هیچ آزاری به او نرسانید؛ که عذابِ روزی بزرگ، شما را فرا خواهد گرفت.» (۱۵۶) ولی با بُریدن رگ پای آن (ماده‌شتر)، او را کشتند و پس از آن پشیمان شدند. (۱۵۷) در نتیجه، عذاب، آنان را فرا گرفت. به‌راستی در این (سرگذشت)، نشانه‌ای وجود دارد؛ ولی بیشتر آنان ایمان نمی‌آورند. (۱۵۸) و قطعاً این پروردگار توست که شکست‌ناپذیر و بسیار مهربان است. (۱۵۹) شعراء [۱۴۱-۱۵۹] 🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple

🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple