📍 لجنی به نام رسانه‌های اصلاح طلب هستند که می‌توانند اینگونه سخن نماینده مجلس را تقطیع کنند 📌 @ponezs

آیت الله سید علی قاضی : ‏لقمه حرام انسان را دشمن دین می‌کند همانطور که ٣٠ هزار حرام خوار در روز عاشورا با امام حسین علیه السلام دشمنی کردند. لقمه شبهه ناک هم انسان را شبهه افکن در دین می‌کند. 📌 @ponezs

📍 متاسفانه ادبیاتی که از بعضی آخوندنماها دیده می‌شود، چیزی نیست که با نگاه دینی تطابق داشته باشد، این آدم نه روحانی است و نه طلبه بوده... #سواد_رسانه 📌 @ponezs

💠 مهدی شکیبایی، خبرنگار نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در توییتی از سفر دیشب یک فرمانده ارشد نظامی ایران به یکی از کشورهای هم مرز با فلسطین اشغالی و حضور وی در اتاق عملیات مشترک فرماندهان نظامی محور مقاومت خبر داد. 📌 @ponezs

ضربه وزارت اطلاعات به تیم ترور گروهک تروریستی حزب دموکرات کردستان و هلاکت عنصر عملیاتی این گروهک تروریستی و دستگیری سایر عوامل 📌 @ponezs

🎥 بدون تعارف با خانوادۀ شهید مدافع حرم مقداد مهقانی 📌 @ponezs

📽 جوان‌های ما باید عمامه‌اش را بردارند...من نمی‌دانم مُردَن این جوان‌های ما؟! #نسل_روح‌_الله_ندیده 📌 @ponezs

اختلال در برنامه آژير هشدار با حمله سایبری آنانیموس سودان خداقوت به برادران مثلا سودانی 😂😙💪 📌 @ponezs

💠 فکر نکنم دیگه تعجب کنید که وزیر خارجه خاتمی، رئیس شورای راهبردی سیاست خارجه رئیسی باشه. #دولت_رئیسی 📌 @ponezs

📍 مسئله نه سوال شورای راهبردی روابط خارجی، شورایی است که در سال ۱۳۸۵ به دستور رهبر معظم انقلاب تشکیل شد و مسئولیت شورا «تهیهٔ راهبردها و سیاست‌ها و راهکارهایی است که جمهوری اسلامی را در سیاست خارجی به نتایج مطلوب برساند» و «ایجاد هماهنگی بیشتر در کلیهٔ فعالیت‌ها در عرصهٔ روابط خارجی» است. اعضای شورا و رئیسش را رهبری تعیین می‌نماید. 🔰 وقتی به سوال سخت، پاسخ سخت بدهیم که چرا کمال خرازی، علی لاریجانی و بعضی چهره‌های دیگر مسئولیت دارند، به این نکته پی خواهیم برد که چرا حسن روحانی هنوز برای بسیاری از جلسات با وجود اینکه هیچ مسئولیتی ندارند، باز در دیدارهای رهبر عزیز انقلاب حضور می‌یابند. 📌 @ponezs

کمیل! مقداد! میثم! ولایی بمونید...ولایی بایستید! بسیجی، حزب‌اللهی؛ ظاهرا، باطنا... 📌 @ponezs

✨ دولت سیزدهم و خسارات خلاء گفتمانی معمولا دولت ها به گفتمان‌شان شناخته می‌شوند. اما رواج عبارت «دولت سیزدهم» در ارجاعات به دولت در رسانه‌ها، نشان می‌دهد آقای رئیسی نتوانسته خود را پرچم‌دار یک گفتمان به جامعه معرفی کند. یکی از دلایل اینکه این دولت از همان آغاز کار زیر ضرب رفت، همین خلا گفتمانی است. گفتمان، قدرت نرم ایجاد می‌کند. دولت فاقد گفتمان، از قدرت نرم محروم است و لذا در عرصه جنگ نرم، اولا توان حمله ندارد، ثانیا در برابر حملات نرم بی سلاح و سپر است. گفتمان است که در قول و فعل کارگزاران، در رویکرد و عملکرد آنان، انسجام ایجاد می‌کند. گفتمان، عینک آسیب‌شناسانه‌ای است که دولت به چشم می‌زند، مشکلات را از زاویه این گفتمان می‌بیند و از همین زاویه راهکارش را ارائه می‌دهد و اجرا می‌کند. دولت فاقد گفتمان به شهرداری تقلیل پیدا می‌کند و این، یکی از جدی‌ترین خطراتی است که دولت سیزدهم را تهدید می‌کند. دولتی که ناکارآمدی گفتمانش عیان شود، گرفتار رکود می شود، اما دولت فاقد گفتمان، گرفتار روزمرگی می‌شود و خسارت این روزمرگی از رکود بیشتر است؛ چه، رکود با یک موفقیت گفتمانی -ولو کوچک- یا ناکامی گفتمان رقیب، شکسته می‌شود، اما بدون گفتمان از روزمرگی نمی‌توان خلاص شد. گفتمان یک شاخص برای انتخاب و ارزیابی مدیران نیز هست. در خلاء گفتمان، تیم دولت با بازیکنان قرضی از تیم‌های دیگر شکل می‌گیرد و روشن نیست این تیم، به کدام اصول باید متعهد باشد و بر اساس کدام معیارها ارزیابی می‌شود. در خلاء گفتمان، خطای قابل اغماض مدیریتی ممکن است گناه نبخشودنی تلقی شده و منجر به برکناری مدیر شود، اما انحراف رویکردی اساسا به چشم نیاید. دولت حتی وقتی پیامی به کشور خارجی می‌دهید باید محور آن، گفتمان‌ش باشد. باید این خلا گفتمانی برطرف شود. اگر تلقی این است که «مردمی بودن» گفتمان دولت است، این سوال مطرح است که آیا اساسا مردمی بودن می‌تواند گفتمان باشد؟ گفتمان، یک دال مرکزی دارد که در حوزه ها و عرصه های مختلف تجلی و امتداد پیدا می کند. بر مبنای گفتمان می شود یک کلان پروژه تعریف کرد و پیش برد و پیشرفتش را سنجید. بر مبنای این کلان پروژه است که در سطوح میانی، پروژه‌های خردتر تعریف می‌شود. آیا «مردمی بودن» این ظرفیت را دارد که برای مثال در حوزه مالیات، در سیاست خارجی، در آموزش و پرورش، در بهداشت و درمان، در کشاورزی و... تجلی و امتداد پیدا کند؟ آیا می‌توان مسائل این حوزه‌ها را از زاویه «مردمی نبودن» آسیب‌شناسی کرد و از زاویه «مردمی شدن» برایشان راهکار ارائه داد؟ پاسخ بلاتردید خیر است، چون این مفهوم اساسا چنان عمقی ندارد؛ هرچند می‌تواند یکی از اجزاء و امتدادهای یک گفتمان باشد. اما راهکار، تمرکز و تکیه بر روی عدالت به عنوان گفتمان دولت سیزدهم است که هم واجد مشخصات فوق است و هم با شخصیت آقای رئیسی تناسب و همخوانی دارد. گفتمان عدالت نباید به لفظ عدالت محدود شده و تقلیل یابد. با صرف تکرار کلمه عدالت، گفتمان ایجاد نمی شود. مراکز فکری و دانشگاهی کشور و مشخصا مراکز فکری در دولت باید بسیج شوند و درباره عدالت ادبیات تولید کنند. رئیس جمهور درباره هر موضوعی و در هر زمان و مکانی صحبت و سخنرانی دارد، باید بتواند اولا بی‌عدالتی‌های منجر به وضع موجود را بیان کند، ثانیا وضع مطلوب را از منظر عدالت توصیف کند، ثالثا اقدامات عادلانه‌ای که دولت می‌خواهد برای گذار از وضع موجود به وضع مطلوب انجام دهد را شرح دهد. این اقدامات، همان پروژه‌های خُرد هستند که ذیل کلان پروژه عدالت، تعریف می‌شوند و باید نظام رصد و پایش و ارزیابی و گزارش‌دهی برایشان ایجاد شود. هرچقدر ادبیات رئیس جمهور در این سه مرحله، اختصاصی و بدیع و دارای کلیدواژه‌های منحصر بفرد باشد، موفق‌تر خواهد بود؛ و البته بزرگترین تهدید برای گفتمان، این است که به ادبیات‌های وام گرفته شده از منابع دیگر، یا به اقدامات معمول و رایج، بخواهیم رنگ گفتمان خودمان را بزنیم. دولت زمانی توانسته پرچم گفتمان عدالت را بلند کند که مخالفان اقدامات دولت را بتوان مخالفان عدالت توصیف کرد. باید در پایان چهار سال اول دولت، کتاب عدالت آقای رئیسی برگرفته از مجموعه سخنرانی‌های این چهار سال منتشر شود. همچنین دولت در پایان چهار سال باید بتواند گزارش دهد که چگونه با برقراری عدالت مشکلات را برطرف کرده است. آیا با نظر به کارنامه دوساله، چنین چشم‌اندازی می‌توان متصور شد؟ 📌 @ponezs