[آدمایِ مهربون هیچوقت اولویت کسی نیستن ، چون بقیه خیالشون راحته که اونا همیشه هستن..]

تسبیح هم کلافه از این استخاره‌ها .. دعوای قلب و دین چه بالا گرفته است !

ارزش مویت ز سنگ یشم کاشان بیشتر ، سرخی لب‌هایت از قالی کرمان بیشتر .

_

چقدر طفلکی‌ای آدمیزاد، به جایِ صبر کردن برای غرق شدن در آغوش کسی که تمام رویاهایِ شبانه‌اش هستی ؛ غمگینی برای یک شب‌بخیر فراموش‌شده، صبح‌بخیرِ فراموش‌شده، دوستت‌دارمِ فراموش‌شده، غمگینی برای خودت، توئه فراموش شده‌.

مرا برگردان به جایی که بودم پیش از دیدارت سپس برو ؛

نشان نمی دهد ظاهرِ چنان سنگم ؛ ولی قسم به صبوری ؛ عجیب دلتنگم !(:

جان را به تمنای لبش بردم و نگرفت گفتم بِسِتان بوسه بده گفت گران شد .

شوق سفرم هست در اقصای وجودت ، لب تر کن و یک بوسه جواز سفرم کن .

_

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها ، عاقبت ، با قلم شرم نوشتند : نشد :) ..

بین هزاران عاشق و مجنون قلابی ، من بی ادعا دیوانه‌ات بودم نفهمیدی!