eitaa logo
نشریه دانشجویی پرسمان+
202 دنبال‌کننده
997 عکس
102 ویدیو
112 فایل
نشریه فرهنگی، اجتماعی و دانشجویی پرسمان+ ◀️ دانلود نرم افزار موبایلی پرسمان+ porsemanplus.ir/porseman.apk ◀️ صفحه پرسمان+ در اینستاگرام https://www.instagram.com/invites/contact/?i=1rlfbgw65g7k1&utm_content=kenuuhk
مشاهده در ایتا
دانلود
◾️ هشتم شوال، سالروز تخریب قبور مطهر ائمه اطهار در قبرستان بقیع تسلیت باد
☑️شصت و دومین شماره از نشریه مسک منتشر شد ⬇️در این شماره می خوانید: ▫️نگاه تشریفی امام عصر(عج) ▫️تقوا و راه برون رفت از سختی ها ▫️تشکر از همسر ▫️اثر قرائت قرآن از رو ▫️معراج نماز ▫️باید خستگی حس نکنید ▫️عظمت مردمان بزرگ @labbayk_ir
62.pdf
2.14M
▫️پی دی اف نشریه مسک شماره 62
🔰 اسلام امام خمینی، اسلام عملی و اجتماعی است ◀️ تفاوت حكومت دينى و حكومت هاى سكولار در گفت وگو با دكتر عبدالعزيز ساشادينا 🔸 آيا اسلام با دموكراسى سازگار است؟ آيا دموكراسى اسلامى وجود دارد؟ از منظر اسلام رابطه مردم با حاكمان چگونه است؟ آيا ولايت فقيه ايده اى برخاسته از متن فقه شيعه است و يا بر حسب شرايط زمان و مكان در عصر حاضر به وجود آمده است؟ این سؤالات و ده ها سؤال ديگر، پرسش هايى است كه ذهن بسيارى از انديشمندان علاقمند به مباحث نظام سياسى را به خود مشغول كرده است. دکتر عبدالعزيز ساشادينا، استاد تانزانيايى تبار دانشگاه ويرجينياى آمريكا، مطالعات گسترده اى در اين زمنيه داشته و چندين كتاب نيز در زمنيه این مباحث به رشته تأليف درآورده است. آنچه در پى مى آيد حاصل گفت وگوى نشریه پرسمان با ایشان است كه حول محورهايى همچون حكومت اسلامى، دموكراسى و تفاوت هاى نظام دموكراتيك دينى و غير دينى صورت گرفته است. ⬇️ ⬇️ ⬇️ ⬇️ ⬇️⬇️ ⬇️
🔰 اسلام امام خمینی، اسلام عملی و اجتماعی است ◀️ تفاوت حكومت دينى و حكومت هاى سكولار در گفت وگو با دكتر عبدالعزيز ساشادينا 1⃣ 🔸 آيا اسلام با دموكراسى سازگار است؟ آيا دموكراسى اسلامى وجود دارد؟ از منظر اسلام رابطه مردم با حاكمان چگونه است؟ آيا ولايت فقيه ايده اى برخاسته از متن فقه شيعه است و يا بر حسب شرايط زمان و مكان در عصر حاضر به وجود آمده است؟ این سؤالات و ده ها سؤال ديگر، پرسش هايى است كه ذهن بسيارى از انديشمندان علاقمند به مباحث نظام سياسى را به خود مشغول كرده است. دکتر عبدالعزيز ساشادينا، استاد تانزانيايى تبار دانشگاه ويرجينياى آمريكا، مطالعات گسترده اى در اين زمنيه داشته و چندين كتاب نيز در زمنيه این مباحث به رشته تأليف درآورده است. آنچه در پى مى آيد حاصل گفت وگوى نشریه پرسمان با ایشان است كه حول محورهايى همچون حكومت اسلامى، دموكراسى و تفاوت هاى نظام دموكراتيك دينى و غير دينى صورت گرفته است. ⁉️پرسمان: چه خصوصياتى در نظام ولايى هست كه در نظام هاى ديگر وجود ندارد و نكته اى برجسته براى نظام ما محسوب مى شود؟ ✅ حكومت ها آرمانى دارند و مى خواهند يك ايده آل را پياده كنند. همه حكومت هاى دنيا مدعى اند كه ما اين ايده آل را به دست آورده ايم. دموكراسى همين را مى گويد، سوسياليزم يك زمانى اين را مى گفت، اشتراكيون و كمونيست ها اين را مى گفتند كه ايده آل را در دست داريم و مى توانيم آن را به تحقق برسانيم. مسأله به تحقق رساندن است. خوب، انسان به طور كلى موجودى آرمانى است. در دولت هاى دنيا آرمان گرايى وجود دارد. بعضى ها توانسته اند، آرمان ها را به تحقق برسانند و بعضى ها نتوانسته اند؛ مثلاً آقاى فوكوياما، تزش اين است كه آرمان گرايى دنيا با به وجود آمدن حكومت آمريكايى و دموكراسى به وقوع پيوست و بعد از آن هيچ چيزى وجود ندارد، به همين جهت عنوان كتابش «پايان تاريخ» است؛ يعنى پايان تاريخ را در حكومت ليبرال دموكراتيك آمريكايى مى داند و مى گويد بعد از اين هر كس هر حرفى زد ديگر ارزش ندارد، ما به حكومت آرمانى خود رسيديم و تمام دنيا خواهى نخواهى به ايده آل دموكرات ليبرالى آمريكايى بر مى گردد. خوب اين يك ادعا است، هر ادعايى بايد به اثبات برسد. ما هم مدعى هستيم حكومتى به نام حكومت اسلامى داريم كه پايه ها و ارزش ها و آرمان هاى آن از وحى گرفته شده است. وعده هايى هم به مردم داده شده است: وعده عدالت اجتماعى و عدالت سياسى. عدالت به آن معنايى كه خداوند آن را در وحى تعيين كرده است؛ يعنى معيارهاى آن عدالت را خداوند تعيين مى كند نه انسان. وقتى ما حكومت ايران را با حكومت هاى ديگر مقايسه مى كنيم و به آن با ديد تطبيقى نگاه مى كنيم، مى بينيم كه ايران توانسته ارزش هاى معنوى اسلامى را در صحن سياست و اجتماع و فرهنگ و تعليم و تربيت تحقق بخشد. من خودم وقتى بررسى مى كنم مى گويم كه هنوز به آن ايده آل نرسيده، ولى نمى شود گفت كه موفقيت به دست نياورده؛ يعنى موفقيت هايش محدود ولى چشمگير است. توانسته است فرهنگ سياسى اسلام را پياده كند. در حال حاضر در غرب، تقريباً يك اجماعى وجود دارد كه دين و دموكراسى اصلاً با هم سازگار نيست؛ چون دين يك حكومت استبدادى به وجود مى آورد، به همين خاطر دموكراسى اصلاً با دين نمى تواند بسازد. بنابراين، دين و دموكراسى با هم منافات دارند و نمى توانند با هم زيست كنند. ما اثبات مى كنیم بر عكس، دين به راحتى مى تواند با دموكراسى سازگار باشد امّا نه دموكراسى به معناى غربى آن. دين، دموكراسى دينى به وجود مى آورد؛ يعنى مردم را مسئول مى كند و بر دوش حاكمان نيز مسئوليت مى گذارد. چون در اسلام داريم كه هيچ كس نمى تواند حاكم بر مردم باشد امّا در برابر مردم مسئول نباشد؛ يعنى آن هايى كه قدرت را اعمال مى كنند، بايد جوابگوى مردم هم باشند. مردم مى توانند بپرسند براى ما چه كردى؟ تو كه اين همه دم از عدالت مى زنى براى ما چه كرده اى؟ اين فرق بزرگ نظام دموكراتيك دينى و غيردينى است؛ چون دين مقيد به اخلاق است. در غرب اخلاق را از دين جدا كردند؛ ولى ما در اسلام مى گوييم اخلاق از دين جدا نيست؛ با هم هستند. وحى هم درس اخلاق مى دهد. عقل انسان هم مى خواهد اخلاق و ارزش هاى خوب در جامعه به وجود آورد. ◀️ ادامه دارد...
🔰 اسلام امام خمینی، اسلام عملی و اجتماعی است ◀️ تفاوت حكومت دينى و حكومت هاى سكولار در گفت وگو با دكتر عبدالعزيز ساشادينا 2⃣ ⁉️ پرسمان: برخى بر اين باورند كه هدف دين ايجاد تحول درونى در انسان است. وقتى حكومت دينى تشكيل مى شود به نفى دين منجر مى شود؛ چرا كه لازمه حكومت قانون گذارى و خشونت و اجراى حدود است. اين گروه به آيه «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» تمسك مى كنند و مى گويند دين، «حُب» است و حب با «اكراه» منافات دارد. ✅اين سخن غربى ها است: جدايى دين از قانون، جدايى كليسا از رياست و دنيا از معنويت. به اصطلاح آن ها بحث بر سر امور مذهبى و امور دنيوى است. دنيا به قيصر مربوط است و خدا با معنويت كار دارد، حق قيصر را به قيصر و حق خدا را به خدا بايد واگذار كرد. اين به نوعى تفكيك قائل شدن بين عبادات و معاملات است. همان سكولاريزم است. اين مسأله با آموزه هاى اسلام تفاوت اساسى دارد. درست است كه در رابطه بين انسان و خدا، يعنى در ايمان قلبى هيچ كس نبايد دخالت داشته باشد؛ خداوند به پيامبر مى فرمايد: «لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُسيْطِرٍ»؛ يعنى ايمان كار من است و تو نبايد در كار من دخالت كنى. «أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ»؛ تو مى خواهى همه اين گونه شوند. اگر اراده مى كردم، همه را مؤمن مى كردم. اين رابطه عبد و مولا است. كسى هم حق دخالت ندارد نه پيغمبر و نه هيچ كس ديگر. «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» بدين معنا است. ميان خدا و بنده ارتباطى است كه به خودشان مربوط است. اگر در اين ارتباط دخالت شود، نفاق به وجود مى آيد و خلوص از بين مى رود؛ ولى اين يك بُعد دين است. ما نبايد تحت تأثير تاريخ دين غربى ها قرار بگيريم. با كمال تأسف ما در علوم اجتماعى و انسانى و حتى در تئولوژى از غربى ها تقليد مى كنيم و مقلد هستيم! اما درباره تعاملات اجتماعی دين؛ حديثى از امام محمد باقر )ع( وجود دارد كه اسلام ده جزء است: يك جزء آن عبادت و نُه قسم ديگر معاملات و اجتماعيات است كه دين در همه آن ها قانون دارد؛ نوعى تعهد اجتماعى است. قراردادها و مناسبات اجتماعى همه به شريعت مربوط است. اين ها نيازمند قانون شرع است. قرارداد بين زن و شوهر، برادر و خواهر، حاكم و محكوم و... را نمى توان به ايمان شخصى واگذار كرد. آن آزادى هم در آمريكا نيست. اين تفكيك بين اخلاق و قانون، غلط است. اين ها مى گويند اين دو بايد جدا باشد؛ چون قانون امر حكومتى است و ارزش ها و ايمان قلبى مربوط به رابطه شخص با خدا است. ما مى گوييم اين اشتباه است. اين دو به هم ربط دارد. ايمان درست فردى با كار درست اجتماعى به هم مربوط است. قانون لازم است. من اگر پزشك مؤمن باشم، رفتارم در اجتماع فرق مى كند و بين ايمان و عمل كاملاً ربط هست. ما هنوز هم «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» را به همان معناى غربى مى گيريم. آيا واقعاً اين تفكيك درست است؟ ما نبايد اين تفكيك غربى را وارد جهان اسلام كنيم. اين كه خداوند در قرآن مى فرمايد: «وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لآمَنَ مَنْ فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعاً»؛ يعنى اگر خداوند مى خواست همه را مؤمن اجبارى مى كرد يا «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» اين موارد مربوط به اين جا است؛ ولى وقتى نوبت به شريعت برسد، «فاتبعها» دارد كه «جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ من الامر فاتّبعها»؛ بايد تبعيّت كرد. بايد اطاعت كرد. پس معلوم مى شود ايمان قلبى يك چيز است و شريعت چيز ديگر؛ و مؤمن بايد به شريعت عمل كند والا مؤمن نيست. ⁉️پرسمان: آيا مقوله ولايت فقيه حضرت امام، مدل رهبرى دينى تازه اى بود و اصولاً آيا در حوزه هاى مختلف علوم متداول سياسى و فرهنگى دنيا تأثير داشت؟ ✅ مدل رهبرى دينى با حركت امام به كلى عوض شد. همه مطالعات مغرب زمين در هم ريخت. اسلام امام، اسلام عملى و اجتماعى بود نه فقط تئوريك؛ يعنى از كتابخانه ها و موزه ها بيرون آمد و امروز در زندگى مردم تأثير دارد. با هر گونه پيشرفتى هم سازگار است. پيش از حضرت امام، جرأت عملى كردن اسلام نبود. وقتى امام، به عنوان يك رهبر دينى، به مردم اصالت داد (البته براى هدف الهى)، در حقيقت جامعه شناسان خلع سلاح شدند و «دين كالچرى» به دين «ايمانى و مؤثر» تبديل شد. امروزه همه به دنبال مدل تحليل اجتماعى دين خمينى مى گردند. چون مدل كليسا، به درد اين تحليل نمى خورد. پس از خمينى، دو چيز به دين اضافه شد؛ يكى «حساسيّت» در روابط انسانى و ديگرى «اخلاص». اين را يك پرفسور هارواردى بر زبان آورد كه پس از خمينى معلوم شد براى ديندارى روابط انسانى لازم است و دين در تنهايى نمى شود، بايد اجتماعى بود. 📚 نشریه پرسمان+ 28/ ستون «شناسه»
5.38M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
صهیونیستها حتی از جنازه خبرنگار مسیحی هم واهمه دارند