پژوهشگران این بنیاد مانند علی بنوعزیزی اعتقاد داشتند که ساختارهای جامعه مدنی به گسترش سکولاریسم در ایران کمک میکند و فصلنامه کنکاش نیز به سرعت خط یک مبارزهی ایدئولوژیک در داخل کشور را ترسیم ساخت. (12) آنان در جستجوی خلق «دو نیروی موازی روشنفکری» به عنوان اهرمهای پروژه کودتای ایدئولوژیک بودند، چنانکه کنکاش درباره کارکرد واحد این دو نیرو مینویسد:
1⃣3⃣
ماهنامه کیان نیز به عنوان ارگان روشنفکران دینی اندیشهی سِر کارل پوپر یهودی را سرلوحه تکاپوهایش قرار داد و برای نهادینهسازی آن میکوشید، اما تنها یک « مشرب سیاسی» این دو مجله را به هم گره نمیزد، بلکه پشتیبانی مالی هر دو نشریه را نیز «یک تیم اقتصادی» با استفاده از بودجه دولت سازندگی و محوریتِ غلامحسین کرباسچی (شهردار وقت تهران) و محمدتقی بانکی تقبل کرد
1⃣6⃣
بانکی، صاحب امتیاز نگاه نو، دانشآموخته مدیریت در دانشگاه هوستون آمریکا و از رفقای نزدیک بهزادنبوی و محمدمحسن سازگارا بود. او در دولت میر حسین موسوی رئیس سازمان برنامه وبودجه و سپس وزیر نیرو شد. آبان 1365 موسسه صراط را به همراه محمد مجتهد شبستری و عبدالکریم سروش تاسیس کرد. در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی نیز به مدیرعاملی شرکت ملی فولاد ایران رسید؛ (14) کسی که در یک زمان هم با سکولارهای دو آتشه مانند خشایار دیهیمی مینشست، هم عضو ارشد حلقه روشنفکران دینی بود، هم مانند کرباسچی دولتمرد تکنوکرات دولتهای هاشمی رفسنجانی و سیدمحمد خاتمی.
1⃣7⃣
. نیروی نگاهنو متکی به حلقهای بود که علی میرزایی (مدیر مسئول) و خشایار دیهیمی (دبیر شورای نویسندگان) در 6 شماره نخست آن را ساماندهی کردند. چهرههایی چون عزتالله فولادوند، مصطفی رحیمی، بهاءالدین خرمشاهی، فخرالدین عظیمی، فریبرز رییسدانا، عبدالحسین آذرنگ، هرمز همایونپور، عبدالله توکل، رضا رضایی، مراد فرهادپور، نادر انتخابی، کریم امامی، گلی امامی، فاطمه ولیانی و… بدنه شورای نویسندگان را تشکیل میدادند. به تدریج روشنفکران سکولار مقیم اروپا و آمریکا نیز به جمع آنان پیوستند؛ کسانی مانند ژانت آفاری (فمینیستِ بهایی و عضو ارشد بنیاد اشرف پهلوی)، بزرگ نادرزاد (معاون وزیر فرهنگ رژیم پهلوی)، حوریا یاوری (پژوهشگر مقیم نیویورک)، رامین جهانبگلو (نویسنده مقیم فرانسه)، محمدرضا نیکفر (فلسفهدان لائیک مقیم آلمان)، مهرداد درویشپور (جامعهشناس لائیک مقیم اروپا).
1⃣9⃣
بدنهی حلقه کیان را نیز 2 سطح از فعالان سیاسی دربر میگرفتند؛ یکی بدنه تئوریک نشریه شامل چهرههایی مانند عبدالکریم سروش، محمدمجتهد شبستری، رضا تهرانی، ابراهیم خلیفهسلطانی، محمدجوادغلامرضا کاشی، ناصر هادیان، آرش نراقی، سیدمرتضی مردیها، محمدتقی فاضل میبدی؛ و دیگری چهرههای سابق و لاحق وزارت اطلاعات یا مدیران ارشد دولتی مانند عطاءالله مهاجرانی، سعید حجاریان، محسن آرمین، عباس عبدی، حسین قاضیان، محسن امینزاده، مصطفی تاجزاده، محسن کدیور، اکبر گنجی، عمادالدین باقی و علیرضا علویتبار بودند.
2⃣0⃣
پینوشتها:
1. حجاریان، سعید و مصطفی تاجزاده. «خاتمی و اصلاحات ایرانی». هفتهنامه شهروند امروز، 30 تیر 1387، شماره 66، صص 74 – 73.
2. پیشین.
3. برای دیدن متن کامل گزارش شورای روابط خارجی آمریکا، نک: «گفتوگوی دین و سیاست در ایران». نوشته والا وکیلی. ترجمه سعید محبی؛ در: سروش، عبدالکریم. سیاستنامه، تهران: موسسه فرهنگی صراط، 1378، صص 308 – 267.
4. «شورای روابط خارجی آمریکا و جریان سکولار در ایران». فصلنامه کتاب نقد، بهار 1377، شماره 5 و 6، صص 278 – 253.
5. برای مطالعه ادعای عبدالکریم سروش نک: سروش، عبدالکریم. قبض و بسط تئوریک شریعت. چاپ دوم. تهران: موسسه فرهنگی صراط، 1371.
6. پیشین.
7. پیشین.
8. محمد قوچانی مینویسد: «عبدالکریم سروش مارکسیسم را از در راند و لیبرالیسم را از پنجره به خانه آورد، آنگاه که با سلاحپوپر، مارکس را نشانه میرفت. با دست سکولاریسم را پس زد و با پا آن را به پستو آورد، آنگاه که معرفت دینی را از دین جدا میکرد. با چشم بر سفرهی سرمایهداری خیره شد و با دهان آن را تف کرد، آن گاه که صناعت و قناعت را در تفرج صنع مینوشت.» برای مطالعه، نک:
– قوچانی، محمد. «قبض و بسط پراتیک سروش». روزنامه شرق، ویژهنامه نوروز 1383، ص 50.
9- پیشین.
10. نراقی، آرش. «قرآن و مسئله حقوق اقلیتهای جنسی». سایت رسمی آرش نراقی، 28 دسامبر 2010.
11. «نیمه پنهان فیلسوف». روزنامه کارگزاران، 5 آبان 1387، شماره 622، ضمیه اندیشه، ص 3.
12. «در غربت تجدد ماندن». مجله کنکاش (چاپ اروپا). شماره 6.
13. پیشین. ارباب حلقهها ، ارباب حلقهها
⬇️⬇️