✔️آشنایی با متن مهمان برنامه کارگاه روایت روایت‌های اربعینی سعید احمدی را در قلمدار بخوانید👇 https://eitaa.com/ghalamdar امشب ساعت ۲۱ اسکای روم https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat #کارگاه_روایت #پویش_نوشتن #مدرسه_رحا @qhadeh

رواق هفتم. تهیه و تنظیم: سیده ناهید موسوی #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️رواق اهل قلم(۸)✍️ 💢 ۲۰ تجربه از دنیای نویسندگی 🖊تجربه‌های حجت الاسلام محمدرضا آتشین صدف، مدرس نویسندگی و ویراستاری 👤به میزبانی حجت الاسلام محمدرضا بابایی، فعال فرهنگی_تبلیغی 📅 زمان: شنبه ۲۴ شهریور ⏰ ساعت: ۲۱ الی ۲۲ 🔗 در بستر اسکای روم نام نویسی: @Jahaderevayat @rahamedia @howzavian | نویسندگان حوزوی

اکنون در اسکای روم https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat

بررسی این یادداشت در کارگاه دوشنبه👇👇 شادی در کاشان، جانی در کراچی علی بهاری این روزها مشهور به ایام کشته شدن خلیفه دوم است؛ شهرتی که البته معلوم نیست از نظر تاریخی هم اعتبار داشته باشد. برخی شیعیان در این ایام، کارهایی می‌کنند که نام عید الزهرا یا فرحة الزهرا بر آن گذاشته‌اند! دور هم جمع می‌شوند و شیرینی و شکلات می‌خورند و کل می‌کشند و می‌رقصند و گاه رفتارهای نامتعارف دیگر. به این نیت که دل حضرت زهرا (س) شاد شود. شاید علمای نخست شیعه هرگز گمان نمی‌کردند روزی برسد که پیروان اهل بیت دور هم جمع شوند و قر دهند به این امید که دل اهل بیت را به دست آورند. معمولا هم در مواجهه با نصیحت و خیرخواهی منتقدان، از تعابیری استفاده می‌کنند که مسلمان نشنود، کافر نبیند! گاه برای کارهای‌شان، مبانی فکری هم تدارک می‌بینند و می‌گویند «رُفِعَ القَلم» همین است دیگر! به بیان کوتاه، رُفِعَ القلم یعنی سنت گناه‌نویسی برداشته شده است. گویا خداوند از ترور خلیفه دوم چنان شاد است که اگر در این ایام هر گناهی انجام دهید هیچ چیز پای‌تان نوشته نخواهد شد. «مثقال ذرة خیرا یره و شرا یره» هم احتمالا شوخی است و نباید کام مومنان را با این حرف‌های منبری تلخ کرد! کلیشه است اگر بگویم فیلم این کارها در مناطقی که شیعه در اقلیت است منتشر می‌شود و رنج و درد فراوانی به آنها تحمیل می‌کند. شماری از گروهک‌های تروریستی فعال در ایران که در همین سال‌های اخیر جنایت‌ می‌کردند کارهای خود را واکنشی غیورانه به توهین شیعیان به صحابه می‌دانستند و حتی از فیلم این توهین‌ها برای انگیزه‌بخشی به نیروهای تحت فرمان خود استفاده می‌کردند. شیعیانی که این چنین می‌کنند می‌دانند شریک خون‌های ریخته و جان‌های گرفته ‌شده‌اند؟ ممکن است بگویید آنها که خون نریخته‌اند، چه ربطی به آنها دارد؟ امام باقر (ع) پاسخ این پرسش را داده است: روز قیامت به دست کسی، کاسه‌ای پر از خون می‌دهند و می‌گویند: «این سهم تو از خون فلانی است» شخص با تعجب به خداوند می‌گوید: «خدایا تو می‌دانی که من در طول عمرم هیچ کس را نکشته‌ام» پاسخ می‌آید: «چرا! سخنی را از کسی شنیدی و نقل کردی. نقلت دهان به دهان چرخید تا به دست فلان ظالم رسید و او هم جان آن شخص را گرفت. بنابراین در این قتل به اندازه خودت سهیمی!» این جشن‌ها علاوه بر خون‌ریزی، دردسرهای دیگری هم دارد: ١: در اختلاف بین دو گروه که یکی اقلیت مطلق و دیگری اکثریت مطلق است هیچ‌گاه اقلیت نباید بنزین بر آتش اختلاف بریزد که در نهایت دود این آتش به چشم خودش خواهد رفت. البته که مراد نویسنده از بنزین نریختن بر آتش اختلاف، چشم بستن بر حقیقت و دفاع نکردن از خود نیست که وظیفه تعطیلی‌ناپذیر امامت‌پژوهان شیعه است. اما فاصله‌ای فراوان است میان دفاع مودبانه و حمله هتاکانه. نمونه‌هایی از دفاع مودبانه و مستدل را می‌توان در المراجعات، الغدیر، معالم المدرستین و شب‌های پیشاور دید. ٢: رفتارهای تند، غیر منطقی و بی‌ادبانه‌ در این روزهای ربیع‌الاول باعث می‌شود شیعه به عنوان گروهی فحاش و بی‌اخلاق به جهان معرفی شود و سایر ابعاد تشیع مانند معارف بلند توحیدی، حِکَمی و عرفانی پوشیده بماند. روشن است که این رفتارها، تنها موجب دوری مردم جهان از حقایق تشیع می‌شود و اندک شعله‌ احتمال حقانیت شیعه را در دل‌های طالبان حق، خاموش خواهد کرد. گناه محرومیت آنها از تشیع، تندروی اینهاست. ٣: ما با بسیاری از برادران اهل سنت در کشورهای گوناگون اسلامی عقاید، منافع و اهداف مشترک داریم که ممکن است بر اساس آن، همکاری‌های پرثمر با یکدیگر داشته باشیم، اما این رفتارها موجب دور شدن آنان از ما و نزدیک شدن‌شان به فرقه‌های خشن تکفیری می‌شود. به بیان روشن‌تر، تلاش برای سنی ماندن اهل سنت و نرفتن آنان به سوی وهابیت، از جمله مهم‌ترین کارهایی است که بر دوش ماست. باید مراقب باشیم که جشن‌های خرافی نهم ربیع، این کوشش مهم را ناکام نگذارد؛ البته اگر برادران تندمزاج‌مان بگذارند و شادی‌ زودگذرشان در قم و کاشان به عملیات‌ انتحاری جانیان در کراچی نینجامد! #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

بررسی این یادداشت در کارگاه دوشنبه👇👇 شهیدی که پای خروس‌ها را به مبارزه باز کرد علی کردانی «یک روز ایشان را در بازار «سرشور» مشهد دیدم که با یک موتور گازی می‌آمد. موتور را که نگه داشت، دیدم چند خروس در عقب موتور خود دارد. از او درباره خروس‌ها پرسیدم، جواب داد که این خروس‌ها استثنایی‌اند و تخم می‌گذارند!» چهارده‌سال مخفی زندگی کرد؛ اما سالیان سال آشکارا تمجید شد. از نوجوانی خط مبارزه با طاغوت را در پیش گرفت و در همان جوانی مزدش را گرفت. برای مبارزه سرازپا نمی‌شناخت، تا جایی‌که رهبر انقلاب درباره ایشان می‌فرمودند: «شهید شب‌ها دیروقت به منزل ما می‌آمدند و با هم جلسه داشتیم و در مورد مسائل مختلف با هم صحبت می‌کردیم.» و تا پایان عمر از سفرها و خطرها باک‌ی نداشت. تلاش‌های این شهید پرتلاش، تا جایی پیش رفت که امام را حل (ره) درباره‌اش فرمودند: «همان شبی که این روحانی مبارز به شهادت رسید، خبر شهادتش را برای من تلگراف کردند و من به‌شدت از این موضوع ناراحت شدم و غصه خوردم که ما محروم ماندیم از [این] نعمت بزرگ.» مخفی بود؛ اما دامنه مبارزاتش بسیار گسترده‌ بود. ساواک بیش از چهارده‌سال به‌دنبال او می‌گشت، او نیز به‌دنبال راه امام بود. ویژه بود، به همین دلیل در ساواک بخش ویژه‌ای را به‌دستگیری این شهید اختصاص داده‌ بودند. برای خدا مبارزه کرد؛ پس برای خدا شهید شد. برای دستیگری او جایزه‌های سنگینی تعیین کرده‌ بودند و سرانجام سبک‌بال جایزه شهادت را از خدا دریافت کرد. جالب‌تر از قصه شهادت، نحوه افطارش قبل از شهادتش بود. او در ماه رمضان و نزدیکی غروب، مهمان دوستانش بود. در این هنگام و با شناسایی و شنودهای از پیش ساواک، اندرزگو را در همان منطقه محاصره کردند و در حالی‌که راه فرار نمی‌دید، اسنادی را که در جیب داشت خورد، تا به‌ دست ساواک نیفتد. در ماه رمضان به دنیا آمد و در ماه رمضان به شهادت رسید و این‌گونه شد که هم‌راه و هم‌گام مولای متقیان علی علیه‌السلام شد؛ همانند اسمش که علی بود. او هم درس خواند، هم کار کرد و هم مبارزه کرد و پس از آن‌که سال‌های‌ سال دستگاه طاغوت را حیران و سرگردان کرده بود، سرانجام به درجه والای شهادت نائل شد. فرزند شهید اندرزگو، خاطره بازار سرشور را از زبان رهبر انقلاب شنیده‌بود که در ادامه حضرت آقا فرمودند: «زنبیل را که کنار زدم، دیدم زیر پای خروس‌ها پر از نارنجک و اسلحه است.» #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

#امشب ✍🏻 کارگاه نگارش رسانه‌ای 🖍بررسی چند یادداشت مطبوعاتی ⁩ ❓همراه با پرسش و پاسخ 📆 دوشنبه 26 شهریورماه ⏰ ساعت 21 تا 22 🔗 در بستر اسکای روم #رحا_مدیا #نویسندگان_حوزوی 🆔 @rahamedia 🆔 @howzavian_isfahan

جلسه 8 رواق اهل قلم. استاد اتشین صدف/ تهیه و تنظیم: سیده ناهید موسوی #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

استعدادی که نداشتم ✍ ملیحه براتی دیشب از میان جمله‌های آقای فیروزجایی وقتی رسیدیم به مبحث استعداد، شاخک‌هایم تیز شد. من قبل از این یک سال و نیمی که دستی در نوشتن پیدا کردم هیچ علاقه‌ای به آن نداشتم. استعداد هم، هر چه برمی‌گردم به دوران دانش‌آموزی که ببینم شاهکاری قابل ارائه داشته ام، می‌بینم نسخه قابل ارائه‌ای‌ نداشتم که هیچ، اما خداییش شاهکار چرا. شاهکارهایی که نویسندگانش کسان دیگری بودند و من تنها بخاطر ارائه دادن درجه یکی که مو لای درزش نمی‌رفت توانستم نمرات خوبی از درس انشا بگیرم. نمراتی که گاهی هزینه بابتش پرداخت می‌کردم، مثل دادن بخشی از پول توجیبی‌ام به خواهرها و برادرها. بگذریم،زمانی‌که قدم گذاشتم در مسیر هنری و نقاشی استعداد که نداشتم، خیلی هم بی‌صبر بودم. یعنی همانطور که دوستان گوشه‌ای از یک درخت را سایه می‌زدند من سه درخت کنار درخت اولی می‌کاشتم. گاهی قلم‌مو دست می‌گرفتم و توی طرح‌های دیگران هم که فکر می‌کردم دارد زیادی طول می‌کشد دست می‌بردم. تلاش و پشتکار فراوان هم اگر از خانواده ما بپرسید با لبخند یک طرفه‌ و نگاه‌شان به محضرتان می‌رسانند که با آن میانه‌ای نداشتم. در مجموع اکثرا دنبال لقمه حاضر و آماده بودم‌. شدیداً به این اصل معتقد بودم، وقتی دیگرانی هستند که کار را بهتر از تو انجام می‌دهند چرا باید تو زحمت بکشی. وقتی شروع کردم توی فضای مجازی به نوشتن. از طومار نویسی‌ها و مبهم نوشتن متن‌هایم که نیاز به توضیح و تفسیر داشت نقد شدم. هیچ‌وقت کتاب‌ها را عمقی نخواندم. تمام دامنه کتابخوانی من هم زندگینامه شهدا بود، کتاب‌های انگیزشی و موفقیت و از دنیای رمان دو تایی خوانده بودم. قصدم از نوشتن اینها این بود که بگویم اگر قلمی دست به دست رسیده به شما و یادداشتی، کپشنی، روایتی نوشتید، بی‌دلیل نبوده، قطعا از بین این همه انسان شما باید اثری روی این کره خاکی گذاشته و بگذارید. چه یک خط، چه یک رمان، یا حتی نوشتن چند جمله توی کانال شخصی. شاید هم قرار است ما راه باز کنیم برای بقیه نویسنده‌ها، مشوق باشیم برای عده‌ای، انگیزه بدهیم به آن‌هایی که امیدی به ماندن ندارند. قدر اساتید نمیدانم، نمی‌فهمم ولی شاید معنای رسالت همین باشد. پانوشت: دیشب نوشتمش و الان جز همان کلمه "دیشب" ابتدایی‌اش چیز دیگری را تغییر ندادم. خواستم حس در لحظه نوشتن را همان طور دست نخورده نگه دارم. #روایت_رواق_اهل_قلم۹ https://eitaa.com/qhadeh

. #صوت استاد مهدی کرد فیروزجایی، رمان نویس، در نهمین رواق اهل قلم #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

#کارگاه_و_گعده_روایت ✍️ تابستان خود را چگونه نوشته‌اید؟ 📌به همت رسانه رحا مدیا کارگاه روایت و یادداشت طلاب و فضلا برگزار می‌شود. 🖍اشتراک تجربیات و مطالعات فصل تابستان اعضای تحریریه بایکدیگر 🔻بررسی 2 یادداشت ✨با اجرا و کارشناسی هادی حمیدی، فعال و کنشگر فضای مجازی ⭐️مهمان هفته: علی کردانی، طلبه نویسنده و عضو تحریریه نویسندگان حوزوی ⭐️همراه با گفت و گو و بیان تجربه‌های نویسندگی حاضران ☑️ امشب (دوم مهر) ساعت 8 تا 9 شب در بستر اسکای روم نشانی ورود: 👇👇 https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat ارتباط با ما: @Jahaderevayat #رحا #گعده #رواق #اهل_قلم https://eitaa.com/qhadeh

بررسی این یادداشت در کارگاه دوشنبه👇👇 🔰مسیریاب انقلاب ✍️ روزی در یکی از خیابان‌های تهران برای رسیدن به مقصد، از نرم‌افزارهای مسیریاب استفاده کردم. متأسفانه مسیر بیست‌دقیقه‌ای، حدود چهل و پنج دقیقه طول کشید تا به مقصد رسیدم. علت تأخیر، نرم‌افزاری بود که نصب کرده بودم. آدرس پیشنهادی، مرا از مسیر اصلی منحرف کرد و با پیشنهاد مسیرهای فرعی، هزینه‌های دوبرابری مانند زمان، بنزین و... را بر من تحمیل کرد. باز هم خدا را شکر که مقصد را غلط نرفتم. انقلاب اسلامی به مثابه یک موجود زنده، در حال حرکت به مقصد تمدن نوین اسلامی است. برای رسیدن به این مقصد والا، نیازمند طراحی نقشه‌های نظری و عملی است. از آنجا که مسیر حرکت، کیفیت و کمیت آن بر روی سرنوشت یک امت در مقیاس تاریخی اثر می‌گذارد، دیدبانی تیزبین، هوشیار و آگاه را می‌طلبد تا پیوسته مسیر انقلاب را رصد کرده و برنامه عملیاتی مناسب را ارائه دهد تا مسائل اصلی و فرعی جابه‌جا نشود. انگیزه‌ها خاموش نگردد. جان‌ودل اصحاب انقلاب، در طول حرکت، خسته نشود. 👈 بیانات رهبر معظم انقلاب در سالروز رحمت امام عظیم‌الشأن، شایسته است با این نگاه تحلیل شود. حکیم عالی‌قدری که مسائل اصلی و فرعی نظام جمهوری اسلامی ایران و دنیای اسلام را به خوبی می‌شناسد و از این منظر برای مردم نقشه راه را معرفی می‌کند. برخی پندارشان از انقلاب اسلامی، یک قیام تمام شده است. تصورشان این است روح امام و مکتب او از میان جامعه رخت بربسته و قدرت امتداد بخشیدن برای شرایط امروز جامعه را ندارد. حضرت روح‌الله را صرفاً یک تابلوی زینتی برای گوشه اتاق یا محل اداره خود می‌بینند. 🔰اولین نکته‌ای که رهبر انقلاب در تاریخ 14 خردادماه 1403 متذکر می‌شوند، زنده‌بودن امام و مکتب ایشان است. بنابراین درس آفرین است. عبرت‌آموز است. با استفاده از آن می‌توان اهداف بلند نظام اسلامی را تعقیب کرده و تا تحقق نهایی آن تلاش و برنامه‌ریزی کرد. مکتب امام در پیشانی گام‌های تحولی، برای سپری‌کردن فرایند پنج‌گانه انقلاب اسلامی قرار دارد. در بحبوحه‌ای که قدرت‌های رسانه می‌کوشند تا اذهان عمومی را نسبت به مسائل فرعی متوجه کنند، راهبر فرزانه انقلاب، مبتنی بر مکتب امام خمینی (ره)، دو مسئله اصلی را مطرح می‌کنند. 1. فلسطین، طوفان الاقصی و عملیات وعده صادق 2. شهادت جانسوز رئیس‌جمهور محترم، حضرت آیت‌الله رئیسی و همراهان گرامی ایشان. ♦️ مسئله اول: تجربه تاریخی ما، نشانگر تلاش‌های پیوسته جبهه استکبار برای ضعیف‌کشی و کم‌رنگ کردن مسئله فلسطین است. درحالی‌که این مسئله روزبه‌روز بیشتر در افکار عمومی رونق می‌گیرد. رسانه‌های دنیا، وحشی‌گری‌های اسرائیل را انعکاس می‌دهد و اذهان بشریت به این مسئله مهم درگیر شده است. امروز نه تنها در جهان اسلام بلکه در تمام دنیا مسئله فلسطین در ردیف اول تحرکات بین‌المللی قرار دارد. در مسئله فلسطین یکی از خطوط غلط، حل‌کردن مسئله فلسطین از طریق مذاکره با آمریکا و صهیونیست است، درحالی‌که نتیجه این اقدام، هضم‌شدن در نقشه غرب است. غرب در یک نقشه پیچیده به دنبال سلطه حداکثری بر جهان اسلام و تثبیت آن است. طوفان الاقصی پاسخی کوبنده برای مواجهه با این طراحی پیچیده بود. جبهه صهیونیست‌ها را دچار عصبانیت، اعوجاج در تصمیم‌گیری و خسارتی جبران‌ناپذیر کرده است. این مهم، مقدمه یک پیروزی بزرگ برای جبهه مقاومت و نظام جمهوری اسلامی ایران است. ♦️مسئله دوم: شهید رئیسی عزیز، مظلومانه وارد دولت شد و با مظلومیت نیز از دنیا رفت. او معنای واژه غریب بود. در کنارمان بود. عاشق‌مان بود. برای خدمت‌رسانی به ما، با پشتکارِ شبانه‌روزی سخن می‌گفت و عمل می‌کرد. اما دل در گرو دوستی او ندادیم. حرف‌هایی زده شد که هیچ سنخیتی با وجود نازنین او نداشت. در حدود سه سال افتخارات بزرگی را برای نظام اسلامی به ارمغان آورد. باز هم پای قدرت‌های رسانه‌ای در میان است. سه سال تمام، کوشیدند تا این شایستگی‌ها دیده نشود. اما پرواز او به سوی خدا، صعود دولت مردمی را تثبیت کرد. او مظلومانه در میان‌مان ماندگار شد. بهروز دلاور