#انسان_شناسی ۴۴ #استاد_شجاعی #استاد_دینانی ⭕️ اشتباه نکنید ؛ ✘ نه چشمِ برزخی لازم است! ✘ و نه کشف و شهودِ ماورایی! شما با فرمولی بسیار ساده، قادرید میزان قدرت باطنی و روحیِ خود و دیگران را، محک بزنید! @quranekarim1398

🌷مسابقه #عیدانه_قرآنی🌷 🔵برابر فرمایش مقام معظم رهبری( مدظله العالی) از مهمترین مجاهدتها و وظایف زنان در زندگی کدامیک از گزینه های زیر می باشد؟ 🔹۱.همسرداری 🔹۲.تربیت فرزندان صالح 🔹۳.فرزند آوری 🔹۴.حفظ عفاف و حجاب ✅گزينه صحيح را تا ⏰ ساعت ۲۴:۰۰⏰ امشب به صورت عدد به همراه شماره تماس( اعتباری) و نام و نام خانوادگی به حساب كاربري زير ارسال نماييد @quranetratnamaz_rb ✅به پنج نفر از کسانی که به پاسخ صحیح اشاره کنند به قید قرعه جایزه اهداء خواهد گردید #مسابقه_شماره_۱۳ @quranetatnamaz_nahaja

#ماه_عسل_۱۴۰۱ حرفِ دوم؛ #استاد_شجاعی ➖ تمام مسیرِ زندگیِ انسان، میدان مبارزه‌ایست تن به تن با " مَـــن " ِ وجودیِ خودمان. در این مبارزه چه کسی برنده می‌شود و چه کسی بازنده؟! 💢در ماه رمضان، از همان روز اول نتیجه این مبارزه سنگین را خواهیم دید و برنده‌ی آن را خواهیم شناخت... اما چگونه....؟ @quranekarim1398

┄┅─✵💖✵─┅┄ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالی بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان @quranekarim1398 ┄┅─✵💖✵─┅┄

صفحه ۳۶۷ مصحف شریف سوره مبارکه شعراء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @quranekarim1398 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۳۶۷ با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @quranekarim1398 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 26 سوره مبارکه الشعراء صفحه 367 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان طسم (1) طا، سين، ميم. (1) تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) اينها آيات اين کتاب روشنگر است. (2) لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) بيم آن مى رود که چون آنان مؤمن نمى شوند، خود را از غصّه هلاک کنى. (3) إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4) اگر بخواهيم، معجزه اى از آسمان بر آنان نازل مى کنيم که خاضعانه به آن گردن نهند. (4) وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5) و هيچ تذکار تازه اى از [خداى] رحمان براى آنان نمى آيد، مگر اين که از آن روى گردان مى شوند. (5) فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6) همانا [حقّ را] تکذيب کردند، پس به زودى خبرهاى آنچه استهزايش مى کردند به آنان خواهد رسيد. (6) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7) [آيا آثار قدرت ما را نديده اند] و آيا به زمين نگاه نکرده اند که در آن چقدر از هر نوعى [روياندنى] نيکو رويانده ايم؟ (7) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (8) بى شک در اين [آفرينش] نشانه اى است [بزرگ ]ولى بيشتر آنان مؤمن نمى شوند. (8) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9) و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (9) وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) و [ياد کن] وقتى را که پروردگارت، موسى را ندا کرد که بر آن قوم ستمکار درآى. (10) قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11) قوم فرعون، آيا تقوا پيشه نمى کنند؟! (11) قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ (12) [موسى] گفت: پروردگارا! همانا من مى ترسم که تکذيبم کنند. (12) وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13) و سينه ام [از اين مأموريّت] تنگى مى کند و زبانم روان نمى شود، پس [فرشته وحى را] به سوى هارون بفرست [که مرا يارى کند]. (13) وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ (14) و آنان بر من [ادّعاى] گناهى دارند که مى ترسم مرا بکشند. (14) قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15) [خدا] گفت: چنين نيست، پس شما دو نفر با معجزات ما برويد که حتماً ما با شماييم و شنونده [گفت وگوهاى شما] هستيم. (15) فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16) پس بر فرعون درآييد و بگوييد: همانا ما فرستاده خداوندگار جهانيان هستيم. (16) أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17) [با اين رسالت] که بنى اسرائيل را [آزاد کن و ]با ما بفرست. (17) قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) [فرعون به موسى] گفت: آيا ما تو را در کودکى نپرورانديم؟ و چند سالى از عمرت در ميان ما درنگ کردى. (18) وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19) و انجام دادى آن کارى را که از تو صورت گرفت، درحالى که از ناسپاسان بودى! (19) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @quranekarim1398 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن کریم - تفسیر مختصر آیات 1 تا 19 سوره ی شعراء (صفحه ی 367) منبع: برگزیده ی تفسیر نمونه / آیت الله ناصر مکارم شیرازی سوره شعراء [26] تمامى آیات این سوره- جز چهار آیه آخر- در مکّه نازل شده و 227 آیه است محتواى سوره: مى‏دانیم در سوره‏هاى مکى که در آغاز دعوت اسلام نازل گردید بیشتر روى اصول اعتقادى، توحید، معاد و دعوت پیامبران خدا و اهمیت قرآن تکیه مى‏شد، و تقریبا تمام بحثهاى سوره شعراء پیرامون همین مسائل دور مى‏زند. در حقیقت مى‏توان محتواى این سوره را در چند بخش خلاصه کرد: بخش اول طلیعه سوره است که از حروف مقطعه، و سپس عظمت مقام قرآن و تسلّى خاطر پیامبر صلّى اللّه علیه و آله در برابر پا فشارى و خیره سرى مشرکان و اشاره‏اى به بعضى از نشانه‏هاى توحید و صفات خدا سخن مى‏گوید. بخش دوم فرازهایى از سرگذشت هفت پیامبر بزرگ و مبارزات آنها را با قومشان، و لجاجتها و خیره سریهاى آنان را باز گو مى‏کند که شباهت زیادى با منطق مشرکان عصر پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله داشته و نیز مخصوصا روى عذاب دردناک این اقوام و بلاهاى وحشتناکى که بر آنها فرود آمد تکیه شده است که خود تهدید مؤثرى براى مخالفان پیامبر اسلام در آن شرایط است. بخش سوم- که در حقیقت جنبه نتیجه گیرى از بخشهاى گذشته دارد- پیرامون پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله و عظمت قرآن و تکذیب مشرکان و دستوراتى به آن حضرت در زمینه روش دعوت، و چگونگى بر خورد با مؤمنان سخن مى‏گوید، و سوره را با بشارت به مؤمنان صالح و تهدید شدید ستمگران پایان مى‏دهد. ضمنا نام این سوره از چند آیه آخر که پیرامون شعراى بى‏هدف سخن مى‏گوید گرفته شده است. فضیلت تلاوت سوره: در حدیثى از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله چنین مى‏خوانیم:  «کسى که سوره شعراء را بخواند به عدد کسى که نوح را تصدیق و یا تکذیب کرده است ده حسنه براى او خواهد بود، و همچنین هود، شعیب، صالح و ابراهیم و به عدد تمام کسانى که تکذیب عیسى و تصدیق محمّد صلّى اللّه علیه و آله کرده‏اند». البته منظور تلاوتى است که مقدمه تفکر و سپس اراده و عمل باشد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر  (آیه 1)- باز در آغاز این سوره با نمونه دیگرى از حروف مقطعه قرآن رو برو مى‏شویم «طا، سین، میم» (طسم). روایات متعددى از پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله یا بعضى از صحابه در تفسیر «طسم» نقل شده که همه نشان مى‏دهد این حروف علامتهاى اختصارى از نامهاى خدا، یا نامهاى قرآن، و یا مکانهاى مقدس و یا بعضى از درختان بهشتى و مانند آن است. این روایات، تفسیرى را که در آغاز سوره اعراف در این زمینه نقل کردیم تأیید مى‏کند، و در عین حال با آنچه در آغاز سوره بقره آوردیم که منظور بیان اعجاز و عظمت قرآن است که این کلام بزرگ از حروف ساده و کوچک ترکیب شده است منافاتى ندارد.   (آیه 2)- این آیه عظمت قرآن را این چنین بیان مى‏کند: «اینها آیات کتاب مبین است» (تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْمُبِینِ). توصیف «قرآن» به «مبین» که در اصل از ماده «بیان» است اشاره به آشکار بودن عظمت و اعجاز آن مى‏باشد که هر چه انسان در محتواى آن بیشتر دقت کند به معجزه بودنش آشناتر مى‏شود. از این گذشته قرآن بیان کننده «حق» از «باطل» و آشکار کننده راه سعادت و پیروزى و نجات از گمراهى است.  (آیه 3)- سپس به دلدارى پیامبر صلّى اللّه علیه و آله پرداخته، مى‏گوید: «گویى مى‏خواهى جان خود را به خاطر این که آنها ایمان نمى‏آورند از شدت اندوه بر باد دهى» (لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ). آرى! همه پیامبران الهى این چنین دلسوز بودند مخصوصا پیامبر اسلام که این تعبیر کرارا در قرآن در مورد او آمده است. بعضى از مفسران چنین مى‏گویند که سبب نزول آیه فوق این بود که پیامبر صلّى اللّه علیه و آله مرتبا اهل مکه را به توحید دعوت مى‏کرد، اما آنها ایمان نمى‏آورند، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله آنقدر ناراحت شده بود که آثار آن در چهره‏اش آشکار بود، آیه فوق نازل شد و پیامبر صلّى اللّه علیه و آله را دلدارى داد.   (آیه 4)- این آیه براى اثبات این حقیقت که خداوند بر هر چیز قادر است حتى مى‏تواند همه آنها را به اجبار وادار به ایمان کند چنین مى‏گوید: «اگر ما بخواهیم از آسمان آیه‏اى بر آنها نازل مى‏کنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد» (إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ). اشاره به این که ما این قدرت را داریم که معجزه خیره کننده، یا عذاب شدید و وحشتناکى بر آنها فرو بفرستیم که همگى بى‏اختیار سر تعظیم در برابر آن فرود آورند و تسلیم شوند، ولى این ایمان اجبارى ارزشى ندارد، مهم آن است که آنها از روى اراده و تصمیم و درک و اندیشه در برابر حق خاضع گردند.   (آیه 5)- سپس به موضع گیرى مشرکان و کافران در برابر قرآن اشاره کرده، مى‏فرماید: «و هیچ ذکر تازه‏اى از