📝شرح فراز هفتم خطبه امام حسین ع در منا روش حاكمان #ظالم_مستبد رویه تکراری #استبداد! حضرت ویژگی حکومت‌های طاغوتی را بیان فرمودند؛ حاکمانی که حکومت را صرفاً براساس رأی و نظر خودشان اداره می‌کنند که یکی از ویژگی دولت استبدادی ا‌ست. «یَتَقَلَّبُونَ فِی الْمُلْکِ بِآرَائِهِمْ» این حاکمان ظالم، یک نسبت با حاکمان شرّ و تباه‌گر دارند و یک نسبت با حق‌تعالی: «اقْتِدَاءً بِالْأَشْرَارِ وَ جُرْأَهً عَلَى الْجَبَّارِ» شیوه‌ی آن‌ها پیروی از اشرار و ستمگران پیشین است. گمان نشود که روش حکمرانی آنها یک روش ابداعی و جدید در حکومت‌داری‌ است. اساساً استبداد یک ماهیت دارد، هرچند این ماهیت در جامه‌ و لباس‌های مختلف ظاهر می‌شود ولی نباید فریب این ظاهر متنوع و متکثر را خورد. «اقْتِدَاءً بِالْأَشْرَارِ» ✅ قدرت #مطلقه ، در برابر خدا! «وَ جُرْأَهً عَلَى الْجَبَّارِ» کارهای این‌ حاکمان ظالم، در برابر حق‌تعالی ایستادن و ادعای جبروت و خدایی‌کردن است. ممکن است حاکم جائر در ادبیات زبانی و گفتاری خود بسیار متواضعانه سخن بگوید و خود را بنده‌ی کوچک خدا معرفی کند و ممکن است به‌عکس مانند فرعون و از ادبیات او استفاده کند و بگوید «أنا ربّکم الأعلی»(سوره نازعات، آیه۲۴). این مربوط به ادبیات گفتاری جائر است اما واقعیتِ در پس این ادبیات، یکسان است و آن «بنده‌ی کوچک» خواندن با آن «پروردگار» خواندن، در حقیقت تفاوتی ندارد چون آن‌چه جباریت درست می‌کند، #قدرت‌مطلقه و سلطنت مطلقه داشتن است و براساس اعتقاد توحیدی، قدرت مطلق از آن حق تعالی ا‌ست ✅ روش حاکمان ظالم حضرت در ادامه به این مساله می‌پردازند که حاکمان جور از چه روش‌هایی استفاده می‌کنند؟ شیوه‌ها و روش‌هایی که حاکمان جائر استفاده می‌کنند، مختلف و متنوع است. برخی از آن شیوه‌ها را همه می‌شناسند و مورد نفرت عمومی مردم‌ است و نیاز به توضیح ندارد. حاکم جائر همان‌ کسی است مردم را زجر می‌دهد، زندان‌هایش را پر از انسان‌های حق‌گو می‌کند و… مردم با روش‌ها و شیوه‌های سخت کاملاً آشنا هستند و نیازی به تبیین این قسمت نیست. باید آن روش‌ها و شیوه‌های نرم را توضیح داد چون ممکن است مردم توجه نکنند که پشت‌سر این شیوه‌های نرم چه اهداف شومی وجود دارد. لذا امام حسین(ع) از این روش‌های نرم و به‌ظاهر توأم با صلاح سخن می‌گویند و آن استفاده حاکمان جائر و مستبد از ابزار منبر است! ✅ ابزار #منبر! تعبیر حضرت این ا‌ست: «فِی کُلِّ بَلَدٍ مِنْهُمْ عَلَى مِنْبَرِهِ خَطِیبٌ یَصْقَعُ» در هر شهری و منطقه‌ای منبری را برافراشته‌اند و خطیبی را بر آن منبر گمارده‌اند و آن خطیب بالای منبر برای آن‌ها فریاد می‌زند. و مأموریت آنها این بود که پیام‌ها و دستوراتی را که از مرکز حکومت دریافت می‌کردند، در منبر به مردم ابلاغ کنند و برای مردم توجیه؛ و مردم را نسبت به آن اقناع کنند. این شیوه‌ی متعارف است و اباعبدالله الحسین(ع) درباره‌ی این روش و شیوه صحبت می‌کنند: «فِی کُلِّ بَلَدٍ مِنْهُمْ عَلَى مِنْبَرِهِ خَطِیبٌ یَصْقَعُ». دولت جائر نمی‌تواند قدرت خود را حفظ کند مگر این‌که به شکلی مردم را ساکت و آرام نگه دارد و ابزاری ‌که مردم را تحت قدرت خود حفظ کند، چیزی جز این‌ نیست که در یک جامعه‌ی دینی، عده‌ای از عالمان دینی را استخدام کند و توسط آن‌ها (که به‌عنوان دین در میان مردم شناخته شده‌اند) مردم را تسخیر کند. پس گام اول این‌ است که عالمان و نخبگان را باید خرید و به‌وسیله‌ی آن‌ها و با استفاده از منبر، بر مردم تأثیر گذاشت. در جوامع اسلامی هم‌چنان منبر از قداست برخوردار است و نگاه ما این است که پیغمبر اکرم(ص) بر فراز منبر قرار می‌گرفت، ✅ مردم بی دفاع و دستان باز ظلمه! شیوه‌ی دومی که در حکومت این جباران وجود دارد، این ا‌ست: «فَالْأَرْضُ لَهُمْ شَاغِرَهٌ» این‌ها حکومت را به دست می‌گیرند اما چون حکومت دیکتاتوری ا‌ست، مردم در این حکومت‌ها بی‌دفاع و بی‌پناه خواهند بود. مردمی که حقوقشان پایمال و تضییع می‌شود، جایی برای پناه بردن ندارند. مردمی که شاکی هستند مجبور هستند شکایت خودشان را در نزد کسی که از او شکایت دارند، ببرند. مگر چاقو دسته‌ی خودش را می‌برد؟! می‌گویند هرکس شکایتی دارد و معتقد است که حقش تضییع شده است، اعلام کند تا ما رسیدگی می‌کنیم. چه کسی رسیدگی می‌کند؟ همان کسی که من از او شکایت دارم! این معقول است؟ قاضی خودش متهم است و شکایت از خود قاضی است و مجدداً رسیدگی به شکایت، به خود این قاضی محول می‌شود. این سرّ بی‌دفاع بودن و بی‌پناه بودن مردم است. قاضی مستقل است که می‌تواند به شکایات رسیدگی کند ولی امام حسین (ع) می‌فرمایند: نه! «فَالْأَرْضُ لَهُمْ شَاغِرَهٌ» سرزمین در اختیار این حاکمان است و این سرزمین هیچ دفاعی ندارد و کسی نمی‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد.وهر کاری را انجام؛ و هر تصمیمی بخواهند می‌گیرند و اجرا هم می‌کنند. استاد سروش محلاتي @quranpuyan ادامه دارد👇

💐با گراميداشت #بهمن ماه، ياداور به ثمر نشستن مبارزات ضد استبدادي و ضد استعماري ملت ايران در سال 1357 💢چقدر از #استبداد به #جمهوري و #مردم_سالاري رسيديم؟ ويژگيها و روش حكام مستبد 🛑قسمت اول: #روشهاي_متداول_استبداد، ابزار #دين و #منبر ابتدا بخشي از خطبه امام حسين ع در منا را مرور ميكنيم: "بدین‌سان ضعیفان را به دست آنان سپردید که برخی را برده و مقهور خود ساختند و برخی را ناتوان و #مغلوب_زندگی_روزمره کردند. در امور مملکت به رأی خود تصرف می‌کنند و با هوسرانی خویش ننگ و خواری پدید می‌آورند به سبب پیروی از اشرار و گستاخی بر خدای جبار! در هر شهری خطیبی سخنور بر منبر دارند که به سود آنان سخن می‌گوید، سرتاسر کشور اسلامی بی‌پناه مانده و دستشان در همه جای آن باز است و مردم بردگان آنهایند (مردمی) که هیچ دست برخوردکننده‌ای را از خود نرانند. آنان که برخی زورگو و معاندند و برخی بر ناتوان سلطه‌گر و تندخوی‌ اند" ✅رویه تکراری #استبداد! "حضرت ویژگی حکومت‌های طاغوتی را بیان فرمودند؛ حاکمانی که حکومت را صرفاً براساس رأی و نظر خودشان اداره می‌کنند که یکی از ویژگی دولت استبدادی ا‌ست. این حاکمان ظالم، یک نسبت با حاکمان شرّ و تباه‌گر دارند و یک نسبت با حق‌تعالی: «اقْتِدَاءً بِالْأَشْرَارِ وَ جُرْأَهً عَلَى الْجَبَّارِ» شیوه‌ی آن‌ها پیروی از اشرار و ستمگران پیشین است. گمان نشود که روش حکمرانی آنها یک روش ابداعی و جدید در حکومت‌داری‌ است. اساساً استبداد یک ماهیت دارد، هرچند این ماهیت در جامه‌ و لباس‌های مختلف ظاهر می‌شود ولی نباید فریب این ظاهر متنوع و متکثر را خورد. «اقْتِدَاءً بِالْأَشْرَارِ» ✅ قدرت #مطلقه ، در برابر خدا! «وَ جُرْأَهً عَلَى الْجَبَّارِ» کارهای این‌ حاکمان ظالم، در برابر حق‌تعالی ایستادن و ادعای جبروت و خدایی‌کردن است. ممکن است حاکم جائر در ادبیات زبانی و گفتاری خود بسیار متواضعانه سخن بگوید و خود را بنده‌ی کوچک خدا معرفی کند و ممکن است به‌عکس مانند فرعون و از ادبیات او استفاده کند و بگوید «أنا ربّکم الأعلی»(سوره نازعات، آیه۲۴). این مربوط به ادبیات گفتاری جائر است اما واقعیتِ در پس این ادبیات، یکسان است و آن «بنده‌ی کوچک» خواندن با آن «پروردگار» خواندن، در حقیقت تفاوتی ندارد چون آن‌چه جباریت درست می‌کند، #قدرت‌مطلقه و سلطنت مطلقه داشتن است و براساس اعتقاد توحیدی، قدرت مطلق از آن حق تعالی ا‌ست ✅ روش حاکمان ظالم حضرت در ادامه به این مساله می‌پردازند که حاکمان جور از چه روش‌هایی استفاده می‌کنند؟ شیوه‌ها و روش‌هایی که حاکمان جائر استفاده می‌کنند، مختلف و متنوع است. برخی از آن شیوه‌ها را همه می‌شناسند و مورد نفرت عمومی مردم‌ است و نیاز به توضیح ندارد. حاکم جائر همان‌ کسی است مردم را زجر می‌دهد، زندان‌هایش را پر از انسان‌های حق‌گو می‌کند و… مردم با روش‌ها و شیوه‌های سخت کاملاً آشنا هستند و نیازی به تبیین این قسمت نیست. باید آن روش‌ها و شیوه‌های نرم را توضیح داد چون ممکن است مردم توجه نکنند که پشت‌سر این شیوه‌های نرم چه اهداف شومی وجود دارد. لذا امام حسین(ع) از این روش‌های نرم و به‌ظاهر توأم با صلاح سخن می‌گویند و آن استفاده حاکمان جائر و مستبد از ابزار منبر است! ✅ ابزار #منبر! تعبیر حضرت این ا‌ست: «فِی کُلِّ بَلَدٍ مِنْهُمْ عَلَى مِنْبَرِهِ خَطِیبٌ یَصْقَعُ» در هر شهری و منطقه‌ای منبری را برافراشته‌اند و خطیبی را بر آن منبر گمارده‌اند و آن خطیب بالای منبر برای آن‌ها فریاد می‌زند. و مأموریت آنها این بود که پیام‌ها و دستوراتی را که از مرکز حکومت دریافت می‌کردند، در منبر به مردم ابلاغ کنند و برای مردم توجیه؛ و مردم را نسبت به آن اقناع کنند. این شیوه‌ی متعارف است و اباعبدالله الحسین(ع) درباره‌ی این روش و شیوه صحبت می‌کنند: «فِی کُلِّ بَلَدٍ مِنْهُمْ عَلَى مِنْبَرِهِ خَطِیبٌ یَصْقَعُ». دولت جائر نمی‌تواند قدرت خود را حفظ کند مگر این‌که به شکلی مردم را ساکت و آرام نگه دارد و ابزاری ‌که مردم را تحت قدرت خود حفظ کند، چیزی جز این‌ نیست که در یک جامعه‌ی دینی، عده‌ای از عالمان دینی را استخدام کند و توسط آن‌ها (که به‌عنوان دین در میان مردم شناخته شده‌اند) مردم را تسخیر کند. پس گام اول این‌ است که عالمان و نخبگان را باید خرید و به‌وسیله‌ی آن‌ها و با استفاده از منبر، بر مردم تأثیر گذاشت." 📚استاد سروش محلاتي- شرح خطبه منا. @quranpuyan