بمناسبت سالروز وفات حضرت خدیجه(س) می خوام از #مقام_والای_حضرت_خدیجه چند کلامی براتون بگم

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب العالمین

در رابطه با حضرت خدیجه کبری بارها گفتیم که باید عذر تقصیر به پیشگاه مقدسش ببریم، زیرا واقعاً بسیار کوتاه اودیم و آنگونه که زیبنده این بزرگ بانوی دو جهان بود نتونستیم حق مطلب را ادا کنیم.

دوست داشتم یک دهه در مورد حضرت خدیجه کبری صحبت کنم باشد که بیان این مطالب ذخیره‌ای برای انتقال ما از این عالم خاکی و چراغی برای عالم برزخ و قیامت ما باشد. آب دریا را اگر نتوان کشید پس به قدر تشنگی باید چشید

مشهور است که می‌گویند: " گسترش اسلام و برافراشته شدن پرچم آن به برکت دو چیز است؛ شمشیر حضرت امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) و اموال حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها)!"✅✅🌸

فراتر از اموال حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) فراهم کردن آرامشی است که آن بانوی بزرگوار برای رسول گرامی اسلام در طول 25 سال زندگی مشترک و باشرافت داشتند.💯◾️

شاید نقش صفا و صمیمیت و خدمتی که حضرت خدیجه کبری برای پیغمبر اکرم داشتند نه تنها کمتر نبود، بلکه بیشتر هم بود. پیغمبر اکرم فشارهای سخت، تهمت‌های ناروا و افتراهای گوناگون و ضرب و شتم‌های بسیاری متحمل شدند؛ علی الخصوص بعد از نزول آیه شریفه: (فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکین) آشکار آنچه را مأموریت داری بیان کن و از مشرکان روی گردان (و به آن‌ها اعتنا نکن). سوره حجر (15): آیه 94

زمانی که در کنار بیت الله الحرام بانگ «لا إله إلا الله» سردادند، «ابولهب» ملعون با پرتاب کردن سنگ باعث شد که پیشانی مبارک آن بزرگوار شکسته شود و از سر مبارکشان خون جاری شود. آیه: (فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکین) مربوط به سال پنجم هجری است.

همچنین آیه: (وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَک الْأَقْرَبِین) خویشاوندان نزدیکت را انذار کن. سوره شعراء (26): آیه 214 مربوط به سال سوم بعثت است. ان‌شاءالله اگر فرصتی پیدا کنیم این مطالب را به طور مفصل بیان خواهیم کرد.

در زمانی که خون از پیشانی مبارک رسول گرامی اسلام جاری شد، از جمعیت فاصله گرفتند. به حضرت خدیجه خبر دادند که پیغمبر اکرم مورد ضرب و شتم قرار گرفته است و پیشانی مبارکشان شکسته شده است.

حضرت خدیجه با امیرالمؤمنین که در آن زمان حدود 14 سال سن داشت در کوچه‌ها و بیابان‌ها به جستجوی آن بزرگوار پرداختند. آن بانوی بزرگوار با تمام عشق و توان به دنبال پیغمبر اکرم می‌گشتند تا بر زخم او مرحم بگذارند و بر زخم دل ایشان آرامش دهد.

آن دو بزرگوار بسیار به جستجوی پیغمبر اکرم پرداختند، به طوری که به امیرالمؤمنین خبر دادند که پیغمبر اکرم را کشتند. زمانی که امیرالمؤمنین این خبر را به حضرت خدیجه دادند، نمی‌دانم آن بانوی بزرگوار چه حالی پیدا کردند و با چه حالی از خانه بیرون آمد.