یه‌منظره‌ای‌مادردیده‌می‌گفت:

عطش‌گردپروبال‌تومیگشت غریبی‌پای‌اقبال‌تومیگشت

رباب‌این‌رافقط‌تكرارمی‌كرد سه‌شعبه‌داردوتاپرنشستـه!

زِچشمت‌رفت‌كم‌كم‌سوبمیرم چكدخون‌ازسرگیسوبمیرم خـدارحمی‌كندمـادرنبیند سرت‌یك‌سو،تنت‌یك‌سومیرم🖤

زِداغـت‌تیرهم‌گریان‌شد ‌ای‌وای نفس‌درسینه‌ات‌سوزان‌شد ای‌وای خداراشـكردستم‌زیرسـربود سرت‌ازپوست‌آویزان‌شدای‌وای💔...

به‌پشت‌خیمه‌ها،ای‌وای‌دیدم كسی‌بانیزه‌دنبال‌تو‌میگشت...

لالایی‌اصغرم،لایی‌لالایی💔!'

مزاركوچك‌توپرشده‌است‌ازخونت بخواب‌ماهی‌من‌درمیان‌دریایت(:

چگونه‌خاک‌بریزم‌به‌روی‌زیبایت كه‌توبخندی‌ومن‌هم‌كنم‌تماشایت💔

چگونه‌جسم‌توپنھان‌كنم‌كه‌میدانم به‌وقت‌غـارتمان‌میکنندپیدایت...

پدرباكودكی‌پرپرنشسته به‌روی‌خاک‌هامادرنشسته

بیارباب‌كه‌این‌شایدآخرین‌باری‌است كه‌خواب‌میروداوبانـوای‌لالایت!'