💚یا امام رضا ع💚: 🌟قصه دلبری🌟۲ شهید محمدحسین محمدخانی کنار معراج شهدای گمنام دانشگاه، دعای عرفه برگزار می‌شد.دیدم فقط چندتا تکه موکت پهن کرده اند.به مسئول خواهران اعتراض کردم:(دانشگاه به این بزرگی و این چندتا تکه موکت) در جواب حرفم گفت:(همینا هم بعیده پر بشه!).وقتی دیدم توجهی نمیکند،رفتم پیش آقای محمدخانی.صدایش زدم.جواب نداد.چندبار داد زدم تا شنید.سربه زیر آمد که ((بفرمایین))بدون مقدمه گفتم:این موکتا کمه.گفت:قد همینشم نمیان.بهش توپیدم:ما مکلف به وظیفه ایم نه نتیجه!او هم با عصبانیت جواب داد؛این وقت روز دانشجو از کجا میاد؟بعد رفت دنبال کارش. همین که دعا شروع شد،روی همه موکت ها کیپ تا کیپ نشستند.همه شان افتادند به تکاپو که حالا از کجا موکت بیاوریم. یک بار از کنار معراج شهدا یکی از جعبه های مهمات را آوردیم اتاق بسیج خواهران به جتی قفسه کتابخانه.مقرر کرده بود برای جابجایی وسایل بسیج،حتما باید نامه نگاری شود.همه کارها با مقررات و هماهنگی او بود.من که خودم را قاطی این ضابطه ها نمیکردم،هرکاری به نظرم درست بود،همان را انجام میدادم.جلسه داشتیم ،آمد اتاق بسیج خواهران.با دیدن قفسه خشکش زد.چند دقیقه زبانش بند آمد و مدام با انگشترهایش ور میرفت.مبهوت مانده بودیم.با دلخوری پرسید :(این اینجا چی کار میکنه،؟)همه بچه ها سرشان را انداختند پایین .زیر چشمی به همه نگاه کردم، دیدم کسی نُطُق نمی‌زند.سرم را گرفتم بالا و با جسارت گفتم:گوشه معراج داشت خاک میخورد،آوردیم اینجا برای کتابخونه!با عصبانیت گفت:(من مسئول تدارکات رو توبیخ کردم! اون وقت شما به این راحتی میگین کارش داشتین!.)حرف دلم را گذاشتم کف دستش:(مقصر شمایین که باید همه کارا زیر نظر و با تایید شما انجام بشه!این که نشد کار!) لبخندی نشست روی لبش و سرش را انداخت پایین.با این یادآوری که (زودتر جلسه رو شروع کنین.)بحث را عوض کرد.

‧⊰🔗‧🌤⊱‧ ــــ ـ بـھ وقـت قـرار..! تلاوت دعاے فرج به نیابت از برادر شہیدمون ، ابراهیم هادی به نیت سلامتے و تعجیل در فرج آخرین خورشید ولایت ، فرزند خانم فاطمه الزهرا سلام الله علیہا 🌱 . . هر شب، ساعتِ21:00 ⏰✨ + یک دقیقه بیشتر وقتت رو نمیگیره رفیق😉 ! ‹ اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج › @rafiq_shahidam

┅═✼🍃🌷🍃✼═┅ #سلام_بر_ابراهیم 🔹هیچ وقت در کارهایش از عدالت و حرف حق دور نمی شد. مثلا یکی از همسایه های ما که خیلی اهل دعوا بود با یکی دیگه از همسایه های ما دعوا افتاده بود و دندان یک نفر را شکست. همسایه ما هم شکایت کرد شاکی رضایت نمی داد. 🔸 متهم به من گفت : برو ابراهیم رو بگو بیاد من هم هر طور شده ابراهیم رو پیدا کردم و آوردم. هم شاکی هم متهم به احترام ابراهیم بلند شدند. شاکی گفت: اگه ابراهیم بگه رضایت بده من رضایت می دم. 🔻ابراهیم خیلی جدی گفت: نه خیر #رضایت نده! این آقا باید بفهمه برای هر چیزی نباید دعوا به پا کنه! متهم ۲۴ ساعت داخل بازداشگاه بود. بعد ابراهیم به شاکی گفت: حالا برو رضایت بده باید کمی #ادب می شد.

#انگیزشی🌱 امید را از نجارے آموختم، که مغازه‌اش سوخت؛ ولی او با همان چوب‌هاےِ سوخته مغازه ذغال فروشی باز کرد. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌹بسم رب الشهدا و الصدیقین🌹 مسابقه- مسابقه 🌹چهارمین مرحله مسابقه از کتاب ستارگان حرم کریمه🌹 سلام وعرض ادب و احترام خدمت همراهان همیشگی در کانال شهیدان زین الدین چهارمین سوال از کتاب ستارگان حرم کریمه زندگی نامه سردار شهید مهدی زین الدین سوال مسابقه : اوج مدیریت ومظلومیت سردارشهید آقا مهدی زین الدین در کدام عملیات بود و چرا؟ جواب سوال را تا فردا شب ساعت ۲۰ به آیدی خادم کانال ارسال فرمایید.↙️ 👇👇👇 @Zsh313 👆👆 https://eitaa.com/joinchat/319357276Ceb68ec28c2 ┄┅┅❅❁❅┅┅┄ کانال رسمی سردار شهید مهدی زین‌الدین👆 👆 #فرمانده_قلب_ها 🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹

شهید_سجاد_زبر_جدی: 🟢 برادران و خواهران من، #امام_زمان(عج) غریب است. نباید آقا را فراموش کنیم، زیرا آقا هیچ وقت ما را فراموش نمی کند و مدام در رحمت دعای خیرش هستیم. از شما بزرگواران خواهشی دارم، بعد از نمازهای یومیه دعای فرج فراموش نشود و تا قرائت نکردید از جای خود بلند نشوید زیرا امام منتظر دعای خیر شما است. 🔴 هر گناه ما مانند سیلی است برای حجت ابن الحسن(عج)🔴 #بیتفاوتی_گناه ─━━━⊱❅✿•❅•✿❅⊰━━━─ ♥⃢ 🍀کانال شهدایی شهیدرحمان مدادیان 👇 🇮🇷 @shahidmedadian ╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯

🌟قصه دلبری🌟۳ وسط دفتر بسیج جیغ کشیدم،شانس آوردم کسی آن دور و بر نبود.نه که آدم جیغ جیغویی باشم.،ناخودآگاه از ته دلم بیرون زد.بیشتر شبیه جوک و شوخی بود.خانم ابویی که به زور جلوی خنده اش را گرفته بود،گفت:(آقای محمد محمدخانی من رو واسطه کرده برای خواستگاری از تو!)اصلا به ذهنم خطور نمی‌کرد مجرد باشد.قیافه جا افتاده ای داشت.اصلا توی باغ نبودم.تا حدی که فکر نمیکردم مسئول بسیج دانشجویی ممکن است از خود دانشجویان باشد.میگفتم تهِ تهش کارمندی چیزی از دفتر نهاد رهبری است. بی محلی به خواستگارهایش را هم از سر همین میدیدم که خب،آدم متاهل دنبال دردسر نمی‌گردد! به خانم ابویی گفتم:(بهش بگو این فکر رو از توی مغزش بریزه بیرون!)شاکی هم شدم که چطور به خودش اجازه داده از من خواستگاری کند.وصله نچسبی بود برای دختری که لای پنبه بزرگ شده است. کارمان شروع شد،از من انکارو از او اصرار.سر در نمی‌آوردم آدمی که تا دیروز رو به دیوار می‌نشست، حالا این طور مثل سایه همه جا حسش میکنم.دائم صدای کفشش توی گوشم بود و مثل سوهان روی مغزم کشیده میشد.ناغافل مسیرم را کج میکردم،ولی این سوهان مغز تمامی نداشت.هرجا میرفتم جلوی چشمم بود.معراج شهدا،دانشکده ،دم درِ دانشگاه،نماز خانه و جلوی دفتر نهاد رهبری. گاهی هم سلامی میپراند .دوستانم میگفتند:(از این آدم مأخوذ به حیا بعیده این کارا !) کسی که حتی کارهای معمولی و عرف جامعه را انجام نمی‌داد و خیلی مراعات میکرد،دلش گیر کرده و حالا گیر داده به یک نفر و طوری رفتار می‌کرد که همه متوجه شده بودند.گاهی بعد از جلسه که کلی آدم نشسته بودند، به من خسته نباشید میگفت یا بعد از مراسم های دانشگاه که بچه ها با ماشین های مختلف می‌رفتند بین این همه آدم از من می‌پرسید(با چی و کی برمیگردید؟) یک بار گفتم:به شما ربطی نداره که من با کی میرم!)اصرار می‌کرد حتما باید با ماشین بسیج بروید یا برایتان ماشین بگیریم.میگفتم:(اینجا شهرستانه،شما اینجا رو با شهر خودتون اشتباه گرفتین،قرار نیست اتفاقی بیفته!) گاهی هم که پدرم منتظرم بود،تا جلوی در دانشگاه می‌آمد که مطمئن شود.

🌟قصه دلبری 🌟۴ در اردوی مشهد ،سینی سبک کوکو سیب زمینی دست من بود و دست دوستم هم جعبه سنگین نوشابه.عزّو التماس کرد که سینی رو بدید به من سنگینه!.گفتم:ممنون مت خودم می‌برم. و رفتم.از پشت سرم گفت:مگه من فرمانده نیستم؟دارم میگم بدین به من. چادرم را کشیدم جلوتر گفتم:فرمانده بسیج هستین نه فرمانده آشپزخونه. گاهی چشم غره ای هم میرفتم بلکه سر عقل بیاید،ولی انگار نه انگار.چند دفعه کارهایی را که می‌خواست برای بسیج انجام دهم،نصفه نیمه رها کردم و بعد هم با عصبانیت بهش توپیدم.هربار نتیجه عکس میداد.نقشه ای سر هم کردم که خودم را گم و گور کنم و کمتر در برنامه ها و دانشگاه آفتابی بشوم،شاید از سرش بیفتد.دلم لک میزد برای برنامه های((بوی بهشت)).راستش از همان جا پایم به بسیج بازشد.دوشنبه ها عصر،یک روحانی کنار معراج شهدا تفسیر زیارت عاشورا میگفت و اکثر بچه ها آن روز را روزه می‌گرفتند.بعداز نماز هم کنار شمسه معراج افطار میکردیم.پنیر که ثابت بود،ولی هرهفته ضمیمه اش فرق می‌کرد.، هندوانه،سبزی یا خیار.گاهی هم می‌شد یکی به دلش می‌افتاد که آش نذری بدهد.قید یکی دوتا از اردوها را هم زدم. یک کلام بودنش ترسناک به نظر می‌رسید.حس میکردم مرغش یک پا دارد. میگفتم:(جهان بینیش نوک دماغشه .آدم خود مچکر بین.) در اردوهایی که خواهران را میبرد،کسی حق نداشت تنهایی جایی برود ،حداقل سه نفری.اصرار داشت:جمعی و فقط با برنامه های کاروان همراه باشید.ما از برنامه های کاروان بدمان نمی‌آمد، ولی می‌گفتیم:گاهی آدم دوست دارد تنها باشد و خلوت کند یا احیاناً دونفر دوست دارند باهم بروند. در آن مواقع،باید جوری می پیچاندیم و در میرفتیم .چند بار در این رفتن ها مچمان را گرفت.بعضی وقت ها فردا یا پس فردایش به واسطه ماجرایی یا سوتی های خودمان می‌فهمید.یکی از اخلاق بدش این بود که به ما میگفت فلان جا نروید و بعد که ما به حساب خودش زیرآبی میرفتیم ،می‌دیدیم به! آقا خودش آنجاست،نمونه اش حسینیه گردان تخریب دوکوهه.رسیدیم پادگان دوکوهه.شنیدیم دانشجویان دانشگاه امام صادق ع‌قرار است بروند حسینیه گردان تخریب.این پیشنهاد را مطرح کردیم.یک پا ایستاد که (نه،چون دیر اومدیم و بچه ها خسته ن،بهتره برن بخوابن که فردا صبح سرحال از برنامه ها استفاده کنند.و اجازه نداد.گفت:همه برن بخوابن. هرکی خسته نیست ،میتونه بره داخل حسینیه حاج همت. باز هم حکمرانی.به عادت همیشگی ،گوشم بدهکارش نبود.همراه دانشجویان دانشگاه امام صادق ع شدم و رفتم.در کمال ناباوری دیدم خودش اونجاست.!