eitaa logo
خط رهبری
2.4هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
1.4هزار ویدیو
100 فایل
🔰«خط رهبری»: صفحه ویژه تولیدات مربوط به رهبر انقلاب در خبرگزاری #فارس ✔️ تبیینِ شخصیت، مواضع، مطالبات و نظام فکری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 | فرصتِ تلطیف روابط اجتماعی 📝 سعى کنیم از این فضاى معنویّت و صفا که در ماه در سطح جامعه عمومیّت دارد، براى ارتباطات صحیح و معنوى میان خودمان و دیگران استفاده کنیم و تصمیم‌هاى درست بگیریم، اقدامهاى درست بکنیم؛ خوشبینى را، اعتماد را، ایجاد را، خیرخواهى نسبت به یکدیگر را در ارتباطات خودمان دخالت بدهیم، و این بهره را از ماه رمضان ببریم که در و روابط انسانى یک تلطیفى به‌وجود بیاوریم. ۱۳۹۳/۰۴/۱۱ @rahbari_plus
🔰 | مقاومت آگاهانه - ۱ 📝نگاهی به زندگی، مبارزات و صلح امام حسن (علیه السلام) به روایت رهبر معظم انقلاب 1⃣ پدرش امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه‌السّلام) و مادرش، مهتر زنان، فاطمه، دختر پیامبر خدا است(درود و رحمت خدا بر آنان). در تاریخ از این کوتاه تر و در عالم نسب‌ها از این پُر تر نسبی وجود ندارد. در شهر مدینه، شب نیمه‌ی ماه رمضان سال سوم هجرت تولّد یافت. فرزند نخستینِ پدر و مادرش بود. رسول اکرم بلافاصله پس از ولادتش او را گرفت ؛ در گوش راستش اذان و درگوش چپش اقامه گفت. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 2⃣ رسول اکرم (صلّى الله علیه و آله) او را حسن نام داد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت. سپس براى او گوسفندى کرد؛ سرش را تراشید و هم‌وزن موى سرش، که یک درم و چیزى افزون بود، نقره به مستمندان داد؛ دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن هنگام آئین و صدقه دادن به هم‌وزن موى سر نوزاد پدید آمد. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 3⃣ هیچ کس از جهت منظر و و پیکر و رویه و مجد و بزرگواری به رسول اکرم، شبیه‌تر از او[امام حسن (علیه‌السّلام)] نبود. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 4⃣ هرگاه از مرگ یاد میکرد میگریست و هرگاه از قبر یاد میکرد میگریست و هرگاه محشر را و عبور از صراط را به یاد می‌آورد میگریست و هرگاه به یاد ایستادن به پای حساب می‌افتاد آن چنان نعره میزد که بیهوش میشد و چون به یاد بهشت و دوزخ می افتاد همچون مارگزیده به خود میپیچید، از خدا طلب بهشت میکرد و به او از آتش پناه میبرد و چون وضو میساخت و به می ایستاد بدنش به لرزه می افتاد و رنگش زرد میشد. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 5⃣ سه نوبت دارایی‌اش را با خدا تقسیم کرد و دو نوبت از تمام مال خود برای خدا گذشت و در تمامی حالات به یاد خدا بود. گفته‌اند:در زمان خودش آن حضرت عابدترین مردم و بی اعتناترین مردم به زیور بود. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 6⃣ در سرشت و طینت او برترین نشانه‌های انسانیت وجود داشت. هرکه او را میدید به دیده‌اش بزرگ می‌آمد و هرکه با او معاشرت داشت به او پیدا میکرد و هر دوست یا دشمنی که سخن یا خطبه‌ی او را میشنید به آسانی درنگ میکرد تا او سخن خود را تمام کند و خطبه‌اش را به پایان برد. (گزیده‌هایی از کتاب «صلح امام حسن(علیه‌السلام)» ترجمه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.) 7⃣ پیغمبر با همه‌ى شدّتها و رنجها و امیر مؤمنان با همه‌ى دردها و غمها و ائمّه‌ى دیگر با همه‌ى ستمدیدگی‌ها هیچ کدام در وضعیّت امام حسن قرار نگرفتند و این حسن‌بن‌على را نشان میدهد؛ زیرا آن دیگران، ائمّه‌ى هداة معصومین اگر از سوى دشمن رنج میدیدند، از سوى دوستان آن زخمها را التیام می‌یافتند امّا امام حسن مجتبى این‌جور نبود، نزدیک‌ترین یاران امام حسن به او گفت یا مذلّ المؤمنین. ۱۳۵۹/۰۵/۰۶ 8⃣ در باب (علیه‌السّلام)، این مسأله را بارها گفته‌ایم و در کتابها نوشته‌اند که هر کس - حتّی خود امیرالمؤمنین(ع) - هم اگر به جای امام حسن مجتبی‌(ع) بود و در آن شرایط قرار می‌گرفت، ممکن نبود کاری بکند، غیر از آن کاری که امام حسن کرد. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که امام حسن، فلان گوشه‌ی کارش سؤال‌برانگیز است. نه، کار آن بزرگوار، صددرصد بر منطقیِ غیر قابل تخلف منطبق بود. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ 9⃣ در بین آل رسول (صلّی اللَّه‌ علیه‌ واله‌ وسلّم)، پُرشورتر از همه کیست؟ شهادت‌آمیزترین زندگی را چه کسی داشته است؟ غیرتمندترین آنها برای حفظ دین در مقابل دشمن، برای حفظ دین چه کسی بوده است؟ حسین‌بن علی(علیه‌السّلام) بوده است. آن حضرت در این صلح، با امام حسن(ع) شریک بودند. صلح را تنها امام حسن(ع) نکرد؛ امام حسن و امام حسین این کار را کردند؛ منتها امام حسن(ع) جلو بود و امام حسین(ع) پشت سر او بود. امام حسین(علیه‌السّلام)، جزو مدافعان ایده‌ی صلح (ع) بود. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ @rahbari_plus
🔰 | قلّه عالم وجود - ۲ 0⃣1⃣ [پیامبر اسلام] هرگز خلق‌‌‌وخوی مردمی و محبت و رفق به مردم و سعی در استقرار عدالت در میان مردم را فراموش نکرد؛ مانند خود مردم و متن مردم زندگی کرد؛ با آن‌‌‌ها نشست و برخاست کرد؛ با غلامان و طبقات پایین جامعه، دوستی و رفاقت کرد؛ با آن‌‌‌ها غذا می‌‌‌خورد؛ با آن‌‌‌ها می‌‌‌نشست؛ با آن‌‌‌ها محبت و مدارا می‌‌‌کرد؛ قدرت، او را عوض نکرد؛ ثروت ملی، او را تغییر نداد؛ رفتار او در دوران سختی و در دورانی که سختی برطرف شده بود، فرقی نکرد؛ در همه حال با مردم و از مردم بود؛ رفقِ به مردم می‌‌‌کرد و برای مردم می‌‌‌خواست. ۱۳۷۰/۰۷/۰۵ 1⃣1⃣ پیش پیامبر میآمدند و از یکدیگر بدگویی میکردند و چیزهایی را درباره‌ی یکدیگر میگفتند؛ گاهی راست و گاهی هم خلاف واقع. پیامبر اکرم(ص) به مردم فرمودند: هیچ‌کس درباره‌ی اصحابم به من چیزی نگوید. دایماً نزد من نیایید و از همدیگر بدگویی کنید. من مایلم وقتی که میان مردم ظاهر میشوم و به میان اصحاب خود میروم، «سلیم‌الصّدر» باشم؛ یعنی با سینه‌ی صاف و و بدون هیچ‌گونه سابقه و بدبینی به میان مسلمانها بروم. ۱۳۶۸/۰۷/۲۸ 2⃣1⃣ من سه نکته را در مورد رسول اکرم و خصال پیغمبر انتخاب کرده‌ام که این سه نقطه را مثل اینکه سه ستاره از این کهکشان نور را انسان انتخاب بکند، ما بیاییم و در جمهوری اسلامی به این سه نقطه تکیه کنیم و اهمّیّت بدهیم و دنبال بکنیم این سه نقطه را. این سه نقطه عبارت است از صبر، عدل، اخلاق. ۱۴۰۰/۰۸/۰۲ 3⃣1⃣ به معنای واقعی کلمه، وجود مقدّس پیغمبر قلّه‌ی عالم وجود و برترین نقطه‌ی عالم امکان است. قرآن، خود را «» توصیف کرده است؛ در قرآن یکی از تعبیراتی که درباره‌ی خود قرآن شده است «نور» است: قَد جاءَکُم مِنَ اللهِ نورٌ وَکِتبٌ مُبین؛ قرآن نور است. از همسر مکرّم پیغمبر اسلام نقل شده است که درباره‌ی پیغمبر سؤال کردند، ایشان در جواب گفت «کان خُلقه القرآن»؛یعنی قرآن مجسّم؛ پس پیغمبر هم نور است. نور وسیله‌ی روشنایی و وسیله‌ی حیات انسان است، پیغمبر وسیله‌ی روشنایی و حیات جوامع انسانی است. ۱۳۹۸/۰۸/۲۴ 4⃣1⃣ امت اسلامی ... باید با هم با رفتار کنیم، باید نسبت به یکدیگر حلم داشته باشیم، باید با اغماض برخورد کنیم. مظهر همه‌ی این خصوصیات پیغمبر اکرم است. علم او، حلم او، اغماض او، رحمت او و تودّد او با ضعفا، عدالت او نسبت به همه‌ی آحاد جامعه، مظهر اینها پیغمبر است. درس بگیریم از پیغمبر؛ به اینها احتیاج داریم ما. ۱۳۹۰/۱۱/۲۱ 5⃣1⃣ او [پیامبر اعظم] نمونه‌ی کاملی است که خداوند در عالم وجود، موجودی کامل‌تر از او نیافریده است؛ او مبشر است، بشارت‌دهنده است؛ منذر است، بیم‌دهنده است؛ بر همه‌ی بشریت و بر همه‌ی تاریخ شاهد و ناظر است؛ فراخواننده‌ی همه‌ی به سوی خداست و چراغ نورافشان راه انسانهاست. ۱۳۸۵/۰۱/۰۱ 6⃣1⃣ او [پیغمبر] هرگز در مقابل دشمن عنود دچار تردید و ترس نشد. امیرالمؤمنین - که مظهر است- میگوید هر وقت در جنگها شرایط سخت میشد و - به تعبیر امروز ما - کم می‌آوردیم، به پیغمبر پناه می‌بردیم. هر وقت کسی در جاهای سخت، احساس ضعف میکرد، به پیغمبر پناه می‌برد. ۱۳۸۰/۰۲/۲۸ 7⃣1⃣ پیامبر در بالاترین نقطه‌ی وجودی انسان است. ۱۳۷۸/۰۸/۱۵ 8⃣1⃣ پیغمبر در داخل خانه مظهر عاطفه و و احساس جوشان بود. در یک روایتی دیدم آن وقتی که این آیه‌ی سوره‌ی نور نازل شد که «لا تَجعَلوا دُعاءَ الرَّسولِ بَینَکُم کَدُعاءِ بَعضِکُم بَعضًا»- یعنی پیغمبر را وقتی صدا میزنید، آن جوری که همدیگر را صدا میزنید صدا نزنید؛ چون به پیغمبر میگفتند «یا محمّد»؛ اسم پیغمبر را میگفتند! -به گفته‌ی خود پیغمبر یا به گفته‌ی یکی از مؤمنین که حالا درست یادم نیست، بنا شد به پیغمبر بگویند «یا رسول‌الله» و دیگر اسم پیغمبر را نیاورند؛ پیغمبر وارد خانه شد، فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) تا دید پدرش وارد شد، مثلاً گفت یا رسول‌الله! سلامٌ علیکم؛ او هم پیغمبر را به عنوان رسول‌الله صدا کرد؛ پیغمبر دخترش را در آغوش گرفت، او را نوازش کرد، گفت دخترم! نه، تو به من بگو پدر، نگو «یا رسول‌الله» -همان جور که دیگران میگفتند- این برای دل من گواراتر است. ۱۳۶۵/۰۸/۱۰ 9⃣1⃣ ما مسلمانها برای اینکه را پیدا کنیم، کافی است شخصیت پیغمبر را بشناسیم. ۱۳۹۰/۱۱/۲۱ 0⃣2⃣ زندگی پیامبر اکرم - زندگی برای خدا، در راه خدا و وقف گسترش تعالیم الهی - و شخصیت یکتا و بی‌نظیر آن بزرگوار برای همه‌ی دوران تاریخ اسلام یک نمونه و درس و یک است؛ «لکم فی رسول‌اللَّه اسوة حسنة». ۱۳۸۳/۰۱/۲۶ @rahbari_plus
🔰 | ۳ توصیه اصلی رهبر انقلاب به زوج‌های جوان 📝 «اوّلاً نعمت -چه برای پسر، چه برای دختر- نعمت بزرگی است که خیلی‌ها توجّه ندارند. اینکه خدای متعال به شما توفیق بدهد و کمک کند که خوبی پیدا کنید، یکی از بزرگ‌ترین نعمتهای الهی است؛ این نعمت را باید شکر بکنید. شکر این نعمت هم به این است که آن شکلی را که خدای متعال برای خانواده‌ها، برای زن، برای شوهر تعیین کرده و اخلاق خانوادگی‌ای را که در اسلام مقرّر شده، به طور کامل رعایت کنید. و قدر این را بدانید؛ سعی کنید ان‌شاءاللّه هر چه بیشتر این زندگی را اسلامی کنید... مطلب دوّم... خدای متعال از مسلمانها خواسته که زیاد بشوند، افزایش پیدا کنند... این هم یک نکته است که ان‌شاءاللّه باید مورد توجّه باشد. نکته‌ی آخر این است که زن و شوهر در صراط حق و راه حق به همدیگر کمک کنید... مثل دو هم‌سنگر با هم زندگی کنید... هر چه میتوانید صمیمیّت را، صفا را، را بین خودتان افزایش بدهید. محبت مایه‌ی اصلیِ زندگیِ شیرین خانوادگی است.» ۱۳۹۸/۰۱/۰۶ @rahbari_plus
🔰 | «ایمان به ولی» در هندسه ولایتمداری _ ۳ : * رکن دوم: حبّ فی الله نسبت به ولیّ جامعه 🔸 امّا ایمان، رکن دیگری هم دارد که چه‌بسا مهم‌تر از قبلی است و آن «» است. اساساً در وجود انسان، «ایمان» کارِ «قلب» است و کارِ قلب نه از سنخ شناخت بلکه از سنخ «گرایش» است. قلب انسان نسبت به بعضی امور میل و گرایش دارد که از آن تعبیر به «محبّت» می‌شود و نسبت به بعضی امور دیگر انزجار و تنفّر و بیزاری دارد که از آن تعبیر به «» می‌شود. حبّ و بغض از اساس کارِ قلب است و مرکز ایمان هم در وجود انسان همین قلب است. از همین جهت است که امام صادق علیه‌السلام فرمودند «هل الدین إلا الحبُّ و البغض؟» بحارالأنوار، جلد۶۶ ، صفحه ۲۳۷ (مگر دین چیزی غیر از حبّ و بغض است؟). 🔹 ایمان زمانی محقّق می‌شود که حقیقتی ابتدا توسّط «» که قوّۀ سنجش است ارزیابی شود و مورد پذیرش قرار گیرد و سپس آن امرِ معقول در «» (که بُعد عمیق‌ترِ وجود انسان است) نیز نفوذ کند و گرایشات انسان با آن هم‌سو شود. محبّتی که برآمده از عقلانیت نباشد و امر معقولی که به ساحتِ قلب نفوذ نکند، هیچ‌یک «ایمان» نیست. 🔸 بر این اساس «ایمان به ولیّ» بدین معناست که پس از پذیرش عقلانیِ ولایت او و هم‌افق شدن با دستگاه محاسباتی‌اش در ساحت فکر، محبّت عمیق قلبی به ولیّ و رهبری و ولایتش نیز در جان آدمی نفوذ کند. این محبّت از آنجا که به سبب جایگاه ولایت اوست «حبّ فی الله» است و رشحه‌ای از محبّت خداوند است. حاصل اینکه ولایتمداری با محبّت عمیق نسبت به شخص ولیّ جامعه و رهبری‌اش کامل می‌شود و این محبّت است که در دیگر ابعاد وجودی انسان به جریان می‌افتد. 🔹 با ارتقاء ولایتمداری به این سطح است که همۀ کنش‌ها و محاسبات انسان هم‌سو با ولایت می‌شود و ثمره‌اش است. این دقیقاً همان خصیصه‌ی زیربناییِ شخصیّت شهید نصرالله (ره) است که از او چنان چهره‌ی اسطوره‌ای ساخت که به چنان سطح تراز از ولایتمداری رساند که رهبر معظّم انقلاب با تعابیر بلندی چون «برادرم و عزیزم و مایه‌ی فخرم، گوهر درخشان لبنان» از ایشان یاد می‌کنند. @rahbari_plus