🔴 داش ابراهیم را می شناسی! ‌‌‎‌‎‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‎‌‎‌‎‌‎‌‌‌‎‌‎‌‎‌‎‎ 💐 در آخر الزمان باید غیرت را در جاهایی جستجو کرد که مطلقا به چشم نمی آمده، و مایه طنز فقیران و درویشان بوده!!! 👌👌👌👌👌 🌸🌸🌸🌸🌸 💖 عشق من ابی. 🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸

♨️توییت طنز گونه موساد: 🔹ایران اعلام کرد که با موشک‌های بالستیک به پایگاه موساد حمله کرده است.» خوشبختانه کسی اینجا نبود... همه در ایران هستند.» ✍این جمله طنزگونه موساد برای ما حاوی حداقل دوپیام است. ۱_حضور و دخالت فیزیکی عوامل موساد از مدتها قبل حتی در زمان اغتشاشات در ایران، توهم توطئه نبود و نیست. ۲_ اعتراف به موشکباران ساختمان موساد از زبان خود موساد/فوری سراسری @rozaneyeagahi

✅ افسر بازنشسته ارتش آمریکا: 📍ایران ثابت کرد که می‌تواند موشک شلیک کرده و حساس‌ترین مراکز اسرائیل را با دقت بالا بزند/گنبد آهنین اسرائیل یک شرمساری، یک طنز و پول هدر دادن است/ایران می‌تواند چنین کاری را هر روز پشت سر هم انجام دهد اما موشک‌های پدافندی اسرائیل درحال ته کشیدن است/حکومت اسرائیل مردمش را درون این زندان بی‌دفاع حبس کرده/اگر اسرائیل دروازه‌ها را باز کند، میلیون‌ها اسرائیلی را خواهید دید که فرار می‌کنند/این یک سوم جمعیت آنهاست و این پایان کار اسرائیل خواهد بود... 🆔 @Kavoshmedia

طنز کاربران ایرانی با شکست نتانیاهو 😁 ┄┄┅┅┅❅🇮🇷❅┅┅┅┄┄ ✅کانال رسمی #میثم_تمار 👇 https://eitaa.com/joinchat/4187095234C31181dd1f9

♨️یعنی ایرانی‌جماعت، وسط جنگ هم دست از طنز برنمی‌داره! 😉 📌میکسی از واکنش بلاگرهای شهرهای مختلف به حمله اسرائیل 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

🔴 طنز تاریخی پزشکیان، دیگر دارد تراژدی یک ملت می‌شود! 🎞 بخشی از مصاحبه پزشکیان با تاکر کارلسون سوال تاکر کاملا نظامی سیاسی است، اما پاسخ پزشکیان معجونی از تناقض و آش هفت‌جوشی هست که فقط رأی دهندگان به او باید فردای قیامت پاسخ جمهور و اسلام و ایران را بدهند. خروج جملاتی مانند "تشدید اختلافات داخلی" و "عدم همراهی مردم ایران با نظام" و "قصد حمله نداریم و نخواهیم داشت" (در حالی که دشمن حمله کرده) "به همدیگه کمک کنیم" و "انسان باشیم" (در حالی که دشمن یک حیوان بالفطره است) "مانند غزه ما را شخم بزند" و... در مقابل خبرنگار خارجی، اصلا عقلانی نیست. دکتر پزشکیان با وجود تمام احترامی که نزدمان دارد، اما عرصه سیاست را اصلا بلد نیست. #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج، 🛑⭕️🛑⭕️🛑⭕️

جریان انشقاق یا توهمِ انقلابی‌گری؟ 🔸 در فضای مجازی و برخی حلقه‌های مدعی "انقلابی"، پدیده‌ای عجیب در حال رخ دادن است: ساختارشکنیِ سیستماتیکِ هرگونه اتحاد و انسجام در بدنه‌ی نظام. این جریان، که خود را "خط اصیل انقلاب" می‌خواند، با مکانیسمی شبه روشنفکرانه، هر صدای همسو با وحدت را به باد تخطئه می‌گیرد و در مقابل، هر تحلیلِ بی‌پایه اما همراستا با گفتمانِ تقابلیِ خود را به عنوان "حقیقت مطلق" تبلیغ می‌کند! 🔻 در همین راستا: 🔹 الف) الگوی تکرارشونده‌ی برچسب‌زنی: ۱. تخریب چهره‌های کلیدی نظام: - اگر حجت الاسلام نبویان (نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی) از هماهنگی میان نهادها و دولت سخن بگوید، می‌گویند: "وفاقیِ قدرت طلب است!" - اگر سرلشکر محسن رضایی (سردار جنگ تحمیلی و دبیر مجمع تشخیص) تحلیل امنیتی و راهبردی ارائه دهد، می‌گویند: "محافظه‌کارِ بی عمل است!" - اگر حجت الاسلام حاج صادقی (نماینده ی مستقیم رهبری در سپاه و اتاق جنگ) موضع اتحادآفرین اتخاذ کند، می‌گویند: "دیگر محافظه کار شده!" ۲. ابطالِ اعتبار شهدا حتی شهدای راهبردی نظام: - وقتی به شهیدان باقری، حاجی زاده و سلامی استناد می‌شود که الگوی وحدتِ در نیروهای مسلح بودند، پاسخ می‌دهند: "آنها هم اشتباه می‌کردند!" - طنز تلخ ماجرا اینجاست که اگر شهید رئیسی نیز امروز زنده بود، همین جریان همچنان او را مانند زمان حیاتش "مصلحت اندیش و محافظه‌کار" خطاب می‌کرد! ۳. تکذیبِ مستقیمِ رهبری: - حتی وقتی رهبر معظم انقلاب پیامِ صریحی در تقدیر از "انسجام و پیروزی" می‌دهند و با این پیامِ پیروزی تأکید می‌کنند که "صلحِ تحمیلی در کار نبوده"، این گروه با جسارت تمام ادعا می‌کنند: "آقا مصلحتی حرف می‌زنند! ما خودمان تکلیف خود را تشخیص می‌دهیم!" - این موضع، نه تنها تشکیک در ولایت فقیه است، بلکه نشان دهنده‌ی یک خودبرتربینی خطرناک در تفسیرِ منویات ولیّ جامعه است. 🔹 ب) مرجعیتِ تحلیلهای بی‌مرجع! در مقابلِ تمام چهره‌های شناخته‌شده نظامی-امنیتی و سیاسی کشور، افرادی به عنوان "مرجع حقیقت" از سوی این جریان معرفی می‌شوند که عمده فعالیت و تخصصشان در فضای مجازی است و هیچ درکی از میدان عمل و جنگ را ندارند. مانند نماینده بلاگرها که حتی به بیانات رهبری هم توجهی ندارند. برخی کانالدارهای ایتا متخصص تجمع درمانی که درمان جامعه را در شعارهای تند می‌دانند. یا آن که گویا جنگ سایبری را با فیلم‌های هالیوودی اشتباه گرفته است. یا مانند آن متخصص شناخت کودتا که هر تصمیم حکومتی را یک کودتای خزنده تفسیر می‌کند. یا آن متخصص مقاومت در خارج از میدان! که جنگ میدانی را از پشت صفحه‌ی موبایل مدیریت می‌کند! ⁉️ یک سؤال جدی اینجا مطرح است: آیا این افراد بی‌تخصص از کارشناسانی مانند حجت الاسلام نبویان، سرلشکر رضایی، حجت الاسلام حاج صادقی و سرداران والامقام شهید نظام، تخصص و اطلاعات بیشتری دارند؟! آیا صرفِ مخالفت با "وفاق"، هرگونه تحلیلی را معتبر می‌کند؟ 🔹 پ) تناقض بنیادین: انقلابیگریِ بی‌عمل یا ساختارشکنیِ هدفمند؟ این جریان با دو ادعای متناقض حرکت می‌کند: ۱. "ما انقلابی‌تر از همه هستیم!" (در حالی که کوچکترین سابقه‌ی میدانی در امور اجرایی و مدیریت انقلابی در کشور ندارند.) ۲. "هر کس با ما موافق نباشد، خائن یا ساده لوح است!" (حتی اگر آن فرد رهبری یا سرداران شهید باشند؟!!) 🔹 آیا این مسیر، انقلابیگری است یا یک پروژه‌ی انشقاق؟ - اگر همه‌ی نهادها، مسئولان و حتی شهدا "اشتباه" می‌کنند، پس معیارِ درست کیست؟ - اگر بیان رهبری "مصلحتی" است، پس چه کسی حجت است؟ - اگر تحلیل بدون اطلاعات دقیق (صرفاً بر اساس حدس و گمان) معتبر است، پس تفاوت این جریان با رسانه‌های معاند چیست؟ ❇️ نتیجه‌گیری: توهمِ انقلابیگری یا بازی در زمین دشمن؟ این جریان، به جای تقویت گفتمان انقلاب، در حال تضعیف داخلیِ نیروهای انقلابی نظام است. اینان نه تنها به وحدت پشت سرِ رهبری پایبند نیستند، بلکه با برچسب‌زنی‌های بی‌اساس، فضایی شبیه به تفرقه‌ی دوران امیرالمومنین علیه‌السلام را ایجاد می‌کنند. ⁉️ آیا این همان "خط اصیل انقلاب" است؟ یا بازی در زمین دشمن و تخریب انقلاب از درون؟ نقش سرویس‌های بیگانه خصوصا موساد در تقویت این جریان ضد انقلابی‌گری چقدر می‌تواند باشد؟!

‌ ✍وقتی برجام با محتوایی تصویب شد که در بطن آن مکانیسم ماشه گنجانده شده بود، بسیاری آن را حاصل خیانت یا حماقت تیمی دانستند که در آن حتی جاسوس هم وجود داشت. این توافق در مجلسِ لاریجانی، تنها در بیست دقیقه و بدون بررسی کارشناسی دقیق و با نادیده گرفتن فریادهای دلسوزان انقلاب تصویب شد. نه تنها صدای اعتراض آن نمایندگان شنیده نشد، بلکه با الفاظی همچون "کاسبان تحریم و ترسو و بزدل و مخل روند صلح و... مورد حمله قرار گرفتند. در همان جلسه، مردی برخاست و گریست! مردی که با بغضی فروخورده و قلبی شکسته، تلاش کرد حقیقت را فریاد بزند، اما صدایش در هیاهوی سیاست‌بازان گم شد. مردی به نام علی اصغر زارعی، که آن روز، نه برای سیاست، بلکه برای وطن و عزت ملت گریست. صدای هق‌هق‌هایش در فضای مجلس پیچید، اما دل‌های بسته از درک آن عاجز بودند. بسیاری، آن گریه را مسخره کردند، دستاویز طنز قرار دادند و آن صحنه را تمسخر کردند، اما غربی‌ها، همان‌هایی که پشت‌پرده برجام را نوشته بودند، خوب می‌دانستند معنای آن گریه چیست. آن اشک‌ها، اعترافی ناگفته بود به آغاز یک دوره پرخسارت؛ دوره‌ای که عزت ملی در ازای لبخند دشمنان، بر میز مذاکره گرو گذاشته شد. امروز، باید با حسرت گفت: "مرحوم علی اصغر زارعی" حق داشت...! او آینده را دیده بود، فریاد زده بود، اما فریادش شنیده نشد. نامش را با افتخار باید بر زبان آورد و یادش را گرامی داشت، چرا که در میان هزاران ناظر خاموش، فقط او بود که گریست. نه از ضعف، بلکه از عمق بصیرت و درد. 🇮🇷تحلیل سیاسی و جنگ نرم @tahlile_siasi @tahlile_siasi

رؤسای جمهور دو کشور با یکدیگر گفت‌وگوی تلفنی کردند، وزرای خارجه دو کشور در خیابان‌های سوئیس دوستانه قدم زدند و حتی وزیرخارجه وقت با رئیس‌جمهور آمریکا در سازمان ملل دیدار کرد. نتیجه همه این دل‌سپردن‌ها توافقی به نام برجام شد. توافقی که در همان اولین روزها و تنها 8 ماه  پس از اجرایش نقض شد و وزیر خارجه وقت ایران درباره آن نوشت: «قریب هشت ماه بعد از روز اجرا، مهم‌ترین تعهدات ایالات متحده و برخی از طرف‌های اروپایی در رابطه با رفع تحریم‌ها هنوز ایفا نگردیده است.» محمد جواد ظریف در نامه خود به فدریکا موگرینی، نماینده وقت اتحادیه اروپا در سیاست خارجی تأیید کرد که به دلیل نقض عهد آمریکا و تهدیدهایش: «بانک‌ها در عمل اعتصاب کرده و از تعامل مجدد با ایران خودداری می‌کنند.» این روند تا آخرین روزهای حضور آمریکا در برجام ادامه داشت و معاون وقت وزیر خارجه اسفند 1396 درباره آن گفت: «آمریکا تقریبا هر روز تعهداتش در برجام را نقض می‌کند.» دو ماه بعد در اردیبهشت 1397 آمریکا با پاره کردن برجام کار را یکسره کرد. تاریخ این بار درس تکراری دیگری به دولتمردان داد و آن اینکه اروپا و آمریکا به یک اندازه عهدشکن و غیرقابل اعتمادند؛ اما آنها از فهم این درس ساده هم ناتوان بودند. اینکه دولتمردان وقت تصمیم گرفتند در غیاب آمریکا مسیر خود را با اروپا ادامه دهند اگر چه مثل شوخی به نظر می‌رسید اما اتفاقی بود که کاملا جدی رخ داد. آنها مسیری را انتخاب کردند که سال 1382 بن‌بست بودنش را به چشم دیده بودند. حسن روحانی که پس از چشیدن طعم بدعهدی اروپا در مذاکرات 1382 تا 1384 گفته بود: «کاملا روشن شد که اروپا نمی‌تواند در برابر فشار آمریکا بایستد.» و بر همین اساس آمریکا را کدخدا و رئیس اروپا لقب داده بود در تناقضی آشکار کدخدای دیروز را مزاحم امروز خواند و گفت: «یک موجود مزاحم از برجام رفت... برجام منهای آمریکا را با دیگر اعضای 1+5 و از جمله اروپا ادامه می‌دهیم.» دو سال دیگر گذشت تا محمدجواد ظریف وزیر خارجه وقت ایران پس از مشاهده کارشکنی و نقض عهد کشورهای اروپایی، آذرماه 1399 خطاب به آنها بنویسد: «به تعهدات‌تان ذیل قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل پایبند باشید و نقض برجام را متوقف کنید.» اروپا حتی در سخت‌ترین روزهایی که مردم ایران درگیر همه‌گیری کرونا بودند برای واردات واکسن از طریق کانال مالی مشترکی(SPV-اینستکس) که خودشان راه انداخته بودند، کارشکنی کرد و جان مردم ایران را به بازی گرفت. تاریخ معلم خوبی است. آن‌قدر خوب که یک درس را چند بار تکرار می‌کند اما اینکه برخی از دولتمردان ما درس‌های صریح، ساده و تکراری تاریخ را باز هم متوجه نمی‌شوند، تأسف‌آور است. کمتر از 4 سال بعد همان جریان بار دیگر قدرت اجرائی را در دست گرفت. آنها تجربه‌های شکست‌خورده قبلی خود را اصلا به روی مبارک‌شان هم نیاوردند و یک بار دیگر اصرار کردند با مذاکره با آمریکا به اعتمادسازی و رفع تحریم بپردازند! مذاکره با آمریکا دوباره آغاز شد. پنج دور مذاکره غیرمستقیم با آمریکا نه تنها هیچ تحریمی را رفع و یا تعلیق نکرد بلکه حتی مانع از اعمال تحریم‌های جدید هم نشد! پس از پنج دور مذاکره با آمریکا در دولت چهاردهم، واشنگتن بیش از 313 تحریم علیه اصلی‌ترین شریان اقتصادی ایران یعنی فروش نفت اعمال کرد. این بار مذاکره با آمریکا تحفه دیگری هم برای‌مان آورد و آن حمله مشترک نظامی آمریکا و اسرائیل به ایران بود. حالا فکر می‌کنید پس از این تجربه تلخ، دولتمردان ما چه نتیجه‌ای گرفته‌اند؟! هیچ چیز از طنز این ماجرا نمی‌کاهد که آنها به این نتیجه رسیده‌اند که باید با اروپا مذاکره کنند! آنها برای بار سوم مسیری را انتخاب کرده‌اند که پیش‌تر تا انتهایش را رفته و سرشکسته بازگشته بودند. این انتخاب با هیچ تعریفی از عقلانیت و واقع‌بینی سازگاری ندارد و این زیبنده نظام جمهوری اسلامی ایران نیست که دولتمردانش به امید واهی، سال‌ها هروله‌کنان بین اروپا و آمریکا در رفت و آمد باشند. درسی که در تمام این سال‌ها باید می‌گرفتیم خیلی ساده است؛ دور باطل مذاکره با اروپا و آمریکا صد بار دیگر هم که تکرار شود، نتیجه‌اش همان است که رهبر انقلاب فرمود: «همه بدانند- مذاکره با رژیم زورگو و پُرتوقّعی مثل آمریکا، وسیله‌ای برای رفع دشمنی نیست؛ مذاکره، وسیله‌ای برای رفع دشمنیِ آمریکا نیست بلکه مذاکره، ابزاری در دست او برای اعمال دشمنی است... بعضی می‌گویند مذاکره کنیم تا دشمنی کم بشود؛ نه، مذاکره دشمنی را کم نمی‌کند، مذاکره یک وسیله‌ای به او می‌دهد تا اعمالِ دشمنیِ بیشتری بکند.» (22 مرداد 1397)

پادکست طنز ماجراهای آقا فریبرز ۱۲ مرداد ۱۴۰۴۰ پادکست‌های طنر ماجراهای آقا فریبرز توسط هوش مصنوعی ساخته شده، پیشاپیش بابت اشتباهات تلفظی اندک پوزش میطلبم. https://naserkaveh.ir/2025/06/02/پادکست-طنز-ماجراهای-آقا-فریبرز/ امیدوارم استفاده کنین و لذت ببرین.

کتاب #خاطرات_سفیر اثر: نیلوفر شادمهری 📝متن یادداشت: باسمه تعالی عالی بود. کاش می‌توانستم کتاب خاطرات سفیر را در تمام مدارس و دانشگاه‌ها تبلیغ کنم. قلم نویسنده عالی بود و با چاشنی طنز عالی‌تر شده بود. جهاد این بانو در کشور غربی جهاد عظیمی بود. قُله کتاب، نشان دادن جایگاه حقیر انسان‌ها و خصوصاً زنان در جوامع غربی بود. آفرین بر نویسنده این کتاب. آفرین 📆تاریخ یادداشت: ۱۴۰۱/۸/۱۲ کانال یادداشت‌های #حجت_الاسلام_راجی در ابتدای کتب مطالعه شده @soada_book