بسم الله الرحمن الرحیم صلی الله علیک وعلی اهل بیتک یا رسول الله ....أُصِبْنَا بِکَ یَا حَبِیبَ قُلُوبِنَا فَمَا أَعْظَمَ الْمُصِیبَةَ بِکَ حَیْثُ انْقَطَعَ عَنَّا الْوَحْیُ وَ حَیْثُ فَقَدْنَاکَ فَإِنَّا للهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ.....

✍با خود می اندیشیدم خانه حضرت امروزچه خبر بوده...... حال زهرا سلام الله علیها امروز چگونه بوده.... حسنین علیهما السلام وزینب کبری سلام الله علیها را چه کسی تسلی داد..... وحال دل امیرالمومنین روحی له الفدا چگونه بود.....

آجرک الله یا بقیه الله فی مصیبه جدک.....

✍هیچ کس نمی داند بر امیرالمومنین روحی له الفدا چه گذشت وقتی سر مبارک پیامبر را بر سینه داشتند ونفسهای حضرت از شماره افتاد.. ... خدایا فقط تو می دانی بر دل مولا چه گذشت.....

✍چه مصیبت بزرگی....... ما کجا وفهم این مصیبت کجا........ فقدان اول ما خلق الله...... فقدان شریف ترین مخلوق الهی..... فقدان بهانه خلقت کل مخلوقات............ این مصیبت چیز کمی نیست..... وچه راحت از این مصیبت عبورمی کنیم...... اگر می فهمیدیم شِکوه می کردیم........

وبی جهت نبود که مولا امیر المومنین علیه السلام فرمودند..... قلّ يا رسول اللّه عن صفيّتك صبرى و رقّ عنها تجلّدى إلّا أنّ فى التّأسّى لى بعظيم فرقتك و فادح مصيبتك موضع تعزّ؛ گرچه پيمانه صبرم از فراق دختر برگزيده ات لبريز شده؛ ولى مصيبت مرگ و رحلت تو به قدرى بزرگ بود كه ديگر مصيبت ها را در برابر من كوچك مى كند

و لولا أنّك أمرت بالصّبر، و نهيت عن الجزع، لأنفدنا عليك ماء الشّؤون، و لكان الدّاء مماطلا و الكمد محالفا، و قلّا لك اگر تو ما را به شكيبايى امر نفرموده بودى و از جزع و بى تابى نهى نمى كردى آن قدر بر تو گريه مى كرديم كه اشك هايمان تمام شود و اين درد جانكاه هميشه برايمان باقى بود و حزن و اندوهمان دائمى، و تازه همه اينها در مصيبت تو كم بود ✍ما کجا وفهم این مصیبت کجا........... وقتی کوه صبری چون مولا چنین می فرمایند....

در حديثى از امام باقر عليه السّلام نیز مى خوانيم كه به يكى از يارانش چنين فرمود: «إن أصبت بمصيبة في نفسك أو في مالك أو في ولدتك فاذكر مصابك برسول اللّه فإنّ الخلائق لم يصابوا بمثله قطّ هرگاه مصيبتى در جان يا مال يا فرزندت به تو برسد، مصيبت رسول اللّه را ياد كن، زيرا مردم هرگز به مصيبتى مانند مصيبت آن حضرت گرفتار نشدند ✍خدایا ما را ببخش که متوجه عظمت مصیبت نشدیم

✍وصدیقه طاهره سلام الله علیها چنین عظمت مصیبت را بیان کردند فَتِلْكَ وَاللهِ النَّازِلَةُ الْكُبْرى، وَ الْمُصِيبَةُ الْعُظْمى، لا مِثْلُها نازِلَةٌ به خدا سوگند اين حادثه اى است عظيم، و مصيبتى است بزرگ، و ضايعه اى است جبران ناپذير

امام علی عليه السلام در كنار قبر پيغمبر صلى الله عليه و آله و به هنگام دفن حضرت خطاب به آن حضرت چنين عرضه مى دارد: إِنّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلَّا عَنْكَ، وَإِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلَّا عَلَيْكَ...... صبر و شكيبايى زيباست ولى نه درباره شما و بى تابى زشت و قبيح است ولى نه در فراق شما مصيبت وفات شما بسيار سنگين و هر مصيبتى پيش از شما و بعد از شمادر برابر آن كوچك و حقير است. حکمت 292 نهج البلاغه

✍خدایا این مصيبت عظمی را، که راهی به درک آن نداریم ،به ظهور مولایمان امام عصر ارواحنا له الفدا تسکین بده