او را به نهان خانه ی چاه افکندند گفتند که راه را بر او می بندند چرخید زمانه تا که یک روز همه با دست دراز و رو سیه برگردند فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَأَيهُّا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَعَةٍ مُّزْجَئةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يجَْزِى الْمُتَصَدِّقِينَ(یوسف 88) #شعر شاعر : #رسول_محمدزاده @rasooll_ir

✅ خاخام اسرائیلی: 📍ایران را خیلی جدی بگیرید و برای مقابله با این انسان های خطرناک منتظر بایدن یا معجزه نباشید... ✍️ #رسول_محمدزاده: بیشتر جملات این خاخام، منشاء قرانی دارد می دانید چرا؟ چون ادیان توحیدی همگی یک ریشه دارند. می دانید چرا بیشتر جنگ ها زیر سر ما موحدان عالم است؟ چون آدم های بی اعتقاد بی انگیزه و بی هویتند. مثل گاو می آیند، می خورند، می پزند. آدم های جدی دنیا آدم های معتقدند. ایدئولوژی قوی می کند. بزرگ می کند انگیزه می دهد و... حالا این سوال پیش می آید که اگر دین دعوت به صلح می کند چرا این همه جنگ راه انداخته است؟!؟! جنگ را دین ها درست نکرده اند. دین داران دین ندار درست کرده اند سوال بعدی این خواهد بود که چرا دین این ظرفیت را دارد که دین داران ظاهری بتوانند از آن این سوء استفاده را بکنند؟ جواب این است که دین ، انگیزه درست می کند، قدرت می آفریند، آدم های هدفمند می سازد. خلاصه این که یک عامل مهم حرکت آفرین است. هر یچیز قدرت آفرین، امکان سوء استفاده نیز دارد. مثل سلاح ، مثل پول و... @rasooll_ir

این آیه را ببینید: كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ مردم [در ابتدای تشکیل اجتماع] گروهی واحد و یک دست بودند [و اختلاف و تضادی در امور زندگی نداشتند]، پس [از پدید آمدن اختلاف و تضاد] خدا پیامبرانی را مژده دهنده و بیم رسان برانگیخت، و با آنان به درستی و راستی کتاب را نازل کرد، تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند، داوری کند. [آن گاه در خود کتاب اختلاف پدید شد] و اختلاف را در آن پدید نیاوردند مگر کسانی که به آنان کتاب داده شد، [این اختلاف] بعد از دلایل و برهان های روشن و آشکاری بود که برای آنان آمد، [و سبب آن] برتری جویی و حسد در میان خودشان بود. پس خدا اهل ایمان را به توفیق خود، به حقّی که در آن اختلاف کردند، راهنمایی کرد. و خدا هر که را بخواهد به راهی راست هدایت می کند.

. ✍#رسول_محمدزاده: در واقع این خداوند بود که خودش شروع کننده همه این درگیری ها بود. مردم داشتند مثل گاو زندگی می کردند که خدا پیامبران را فرستاد و انگار که چراغ های زندگی بشر را روشن کرد. هوا که روشن شد ✅یک عده گاو ماندند ✅یک عده گرگ شدند و پریدند به جان این و آن ✅ یک عده شیطانی شدند ✅ و یک گروه هم راه آدمیت و رحمانیت را انتخاب کردند. در واقع دین آمد و راه را روشن کرد و خیر و شر هر کدام به مقتضای حال شان راه خود را برگزیدند... بنابراین این دعواها را هم خودش راه انداخته است. ادیان را خودش فرستاده ظلمه و فجره را خودش قدرت داده مظلوم را خودش دندان و چنگال کشیده چرا؟ تا در نزاع حق و باطل ظلم و عدل نور و ظلمت و... آدمیان مبتلا شوند و نوریان نور را برگزینند و ناریان نار را چرا؟ چون قرار بود بالاترین پرده از خلقت به نمایش درآید. انسان و بلکه بالاترین انسان: انسان کامل @rasooll_ir

علم اگر اشتباه کند اشتباهش را خواهد پذیرفت. اما مذهبیون شما را می کشند تا ثابت کنند دین هرگز اشتباه نمی کند. برتراند راسل این جمله راسل یکی از درست ترین دری وری هایی است که در فضای بی سواد مجازی دست به دست می شود. و فرهیختگان فجازی هم برایش کلی کف و سوت می زنند. چند روز پیش یکی از دوستان از بنده درخواست فرمودند مطلبی راجع به این جمله راسل بنویسم که امشب بالاخره توفیق شد و مطالب زیر به رشته تحریر در آمد. لطفا به ترتیب مطالعه فرمایید: #رسول_محمدزاده @rasooll_ir

اما اشکال کار کجاست؟ به نظر شما راسل درست می گوید؟ اگر جواب مثبت است، آیا همه حرفش درست است؟ چرا علم این قدر منصف و دین این همه دیکتاتور است؟ آیا دین اشتباه می کند؟ و آیا آن قد مغرور است که اشتباهش را نپذیرد؟ و آیا علم اشتباهاتش را به راحتی می پذیرد؟ برای رسیدن به جواب سوالات فوق ، توجه شما را به چند نکته عرض می کنم:

مقدمه اول: پیش فرض جناب راسل در فرمایش فوق آن است که دین اشتباه می کند. درست هم می گوید. با وجود این همه تکثر و تعارض ادیان الهی و بشری، به هیچ نحو نمی توان مدعی شد که ادیان و مدعیان اشتباه نمی کنند. پس باید این بخش از سخن راسل را پذیرفت.

مقدمه دوم: درباره اشتباه علم هم باید گفت اساساً علم توصیف کننده وضع موجود عالم متناسب با فهم بشر در هر دوره ای است. به عنوان مثال تا زمانی که نظریه بطلمیوس توصیف بهتری از جهان بود، بشر آن روز همان را مبنا قرار می داد. 1500 بعد که کوپرنیک توانست اثبات کند خورشید مرکز جهان است، و گالیله و دیگران نیز بعدها حمایتش کردند، فهم بشر از هستی تغییر کرد و باید اقرار کرد که علم به اشتباهش پی برد. بگذریم از این که 500 سال قبل از کوپرنیک و گالیله، دانشمندان اسلامی مانند ابن هیثم و خواجه نصیر و... توانسته بودند به نظریه خورشید مرکزی دست پیدا کرده و آراء بطلمیوس را رد کنند.

پس اشکال حرف راسل در کجاست؟ باید بدانیم تمام آنچه فلسفه مدرن غربی می گوید در خرابه های زمینی است که کلیسا آنرا ساخته و رونسانس تخریبش کرده است. رونسانس از همان اول با تعارض علم و دین شروع شد که ریشه اش از التقاط بی حساب علوم الهی و علوم بشری توسط کلیسا و تحویل دادن به مردم به عنوان علم دین بوده است. هر چقدر هم بشر امروز و فلسفه مدرن بخواهد کلی سخن بگوید، بدیهی است همه آنچه او امروز از دین می فهمد، همان مسیحیت کاتولیک تحریف شده توسط کلیسا بوده و هر آنچه از علم می فهمد علم مظلومی است که کلیسا در دوران قرون وسطی آن را در صندوقچه ای مخفی در کلیسا اسیر کرده بود و کلیدش را هم کشیشها قورت داده بودند. به همین دلیل تعارض علم و دین از برجسته ترین واقعیات عالم مسیحیت بوده است.

کدام دین؟ بعدها هم که علم «ادیان و عرفان» توسعه پیدا کرد و فلاسفه و سایر اقشار توانستند از دیگر ادیان و امکنه عالم مطلع شوند، باز هم همان قاعده وجود داشت. ادیانی خرافاتی با یک عالمه تعارض با عقل و علم. تا حدی که می توان گفت صد رحمت به کلیسای قرون وسطی

پس آیا ادیان با علم تعارض دارند؟ اگر بخواهیم مثل راسل در زمین پلورالیسم بازی کنیم و با یک کلمه «ادیان» و «مذاهب» گفتن، تکلیف را روشن کنیم، باید بگوییم : «بله! ادیان با علم و عقل تعارض دارند و هیچگاه نیز مسوولیت اشتباهاتشان را نپذیرفته اند.» اما اگر از عینک آسمان به زمین نگاه کنیم، بر خالق واجب است که دین حق بدون خطا را برای بشر فرشستاده باشد و اِلا خداییش را تمام نکرده است. پس حتماً باید طریقه هدایت و سبیل رشادی وجود داشته باش که برای بشر هم امکان کشف و هم امکان طی طریق در آن راه ها فراهم باشد. پس باید پذیرفت یک دین حقی وجود دارد که عیناً برای خداست و آن دین حق بدلیل ماهیت الهی بودنش امکان خطا و اشتباه نددارد که اگر چنین باشد دیگر قابل اعتماد نیست. بدیهی است امثال راسل که یا در پی آن نبوده اند و یا آن را به هر دلیلی نیافته اند، نمی توانند ادعا کنند که مطلقاً وجود ندارد. که این ادعا خود سخنی بی دلیل بوده که از حکمای عالم بعید است. این که می بینید پیروان هر مذهبی هم خطای مذهب شان را نمی پذیرند، ریشه در همین ذات لا یتغیر و ماهیت وحیانی دین دارد که اصل آن حرف درستی است.

راه حل چیست؟ گفتگوی مسالمت آمیز ادیان، تحقیق و اندیشه در مضمون و ایده های هر دین و کشف دین حقیقی خداوند. و دنباله روی از آن دین حقیقی بدیهی است این دین حقیقی به دلیل منشاء الهیش ذاتاً نه تعارضی با عقل دارد نه علم و نه فطرت بشری و نه با اخلاق !