امام صادق علیه السلام :شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا🍃🌺 شیعیان ما از زیادى گل ما آفریده شده‏اند در شادى ما شادند و در اندوه ما محزون اند.» 📄 در این رابطه روایات فراوانى وجود داشته و به این واقعیت تصریح شده است؛ (گرچه ما عمق معناى روایات طینت را نمى‏فهمیم)🌼🌼🌼🌼🌻🌻🌻🌻🌻💐💐💐💐💐

ذکر سجده پیامبر صلی الله علیه و آله ... رُوِیَ فِی الْحَدِیث أَنَّهُ لَمَّا نَزَلَ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ سَجَدَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله فَقَالَ: فِی سُجُودِهِ أَعُوذُ بِرِضَاکَ مِنْ سَخَطِکَ وَ بِمُعَافَاتِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْکَ لَا أُحْصِی ثَنَاءً عَلَیْکَ أَنْتَ کَمَا أَثْنَیْتَ عَلَی نَفْسِکَ. روایت شده که وقتی آیه مبارکه وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ نازل شد، پیامبر صلی الله علیه و آله به سجده افتاد و در سجده می گفت به‌خاطر گرفتارنیامدن به خشم تو، به رضای تو پناه می آورم و از اینکه عقوبت تو دامن‌گیرم شود به بخشش تو، و از خودت به خودت پناه می‌آورم. آن‌چنان که تو خود را ستوده ای هستی، من نمی توانم چنان ستایشی از تو به‌جای آورم . تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۲۳۶ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۲۱/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۱۶۹/ عوالی اللآلی، ج۴، ص۱۱۳

🌱 روز خود را با *بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيم* آغاز می کنیم 📅 امروز دوشنبه 🌞 ۰۲ مهر ماه 🌙 ۱۹ ربیع‌الاول ۱۴۴۶ 🗓️ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴ ✅ مناسبت‌های روز: روز بزرگداشت شهدای منا 📿 *یا قاضِیَ الْحاجات* ای برآورنده حاجت‌ها ♻️ذکر روز دوشنبه به اسم امام حسن و امام حسین علیهما السلام است. روایت شده در این روز *زیارت آن دو بزرگوار* خوانده شود که خواندن آن موجب *رزق مادی ومعنوی * می‌شود. 🔳فاجعه منادرسال ۱۳۹۴و ۱۰ ذیحجهٔ ۱۴۳۶ قمری هم‌زمان با عید قربان ، در منطقهٔ منا، شهر مکه، عربستان سعودی رخ داد و منجر به جان باختن دست‌کم ۶ هزار زائر شد.که بیشترین آن ایرانی بودند چون چادران واتراق ایرانیان نزدیکتربه محل حادثه بوده وبقیه شهداهم از مسلمانان ۳۹ کشورجهان بودند. شبکه های صعودی ازدحام حجاج را دلیل این فاجعه عجیب وکشتارجمعی اعلام کردند. برای شهدای اسلام بخصوص شهدای مناصلواتی ختم میکنیم .

✨🍃🌺 *«السّلام عليك يا مولاي يا رسول الله»* 🌺🍃✨ يتيم آمده‌ای تا به ما پدر باشی به آسمان دلم شمس و هم قمر باشی ربیع آمده‌ای ای ربیع را معنا برای آمدنت در فلک بوَد غوغا خدا بهانهٔ افلاک را به موی تو بست قمر چو روی تو را دید، قامتش بشکست طلوعِ سورهٔ «و الشّمس» از دو چشم تو بود خدا به نام تو احمد، کتاب دهر گشود نوشت «باء» و سپس «یاعلیِ» خلقت گفت به صفحهٔ دل ما نامِ دلربایت سُفت «إذا البِحار» که می‌زد ز آن نگاهت موج به کشتیِ تو خلايق نشسته صدها فوج قمر ز نور تو آورد و شد چراغ شبم بگفته آن قمر اكنون به عشق تو به تبم خداست اینکه برای تو سفره اندازد همو که کعبه ز خال لب تو می‌سازد نگاه عیسیِ مریم از آن ازل به تو بود که دیده را به دمِ جان‌فزاتْ او بگشود قدم به خاک نهادی و خاک قابل شد و قبله بر خمِ زلفت چه مست و مایل شد‌ شكسته طاق مدائن به يک مژه‌زدنت فدای مژّه و ابرو و زلف پُر شِكنت سعید بوده حلیمه از آن قبیلهٔ سعد به خدمت تو کمر، عالمین بسته و بعد «أ لَم يَجِدْكَ يَتيماً» خدات می‌گوید همو که امّ‌أبیها ز کوثرت جوید بهشت با تو به هر جا بوَد به مَقدمِ تو که بوده شِعب، بهشتی ز هر یکی دَمِ تو ملاحت تو هرآنكس بديده دل بازَد که یوسفت چو ببیند ترنج نشناسد الا تو احمد و محمود و نورِ دیدهٔ ما حبیب حقّ و طبیبِ دل رمیدهٔ ما که‌ام؟ که‌ام که تو را مدح گویمت احمد؟! خداست مدح تو گوید محمّدِ سرمد هذا من فضل ربّي