#ویژه ✍🏻 استاد علی مومنی 💠 در ۲۴ ذی الحجه دو امر فوق العاده مهم اتفاق افتاده است که دال بر عظمت و عصمت و فضیلت اهل بيت "عليهم السلام" می باشد. 🔶 اتفاق اول: نزول آیه مباهله و روز آشکار شدن حقانیت اسلام به واسطه پنج تن آل عبا و بزرگترین فضیلت علی علیه السلام که  خداوند او را جان پیامبر معرفی کرده‌ است {انفسنا وانفسکم}. و همچنین دلالت‌ دارد بر افضلیت علی علیه السلام بر سایر انبیا؛ چون وقتی پیامبر اسلام از همه انبیا افضل است کسی که به منزله‌ی جان اوست او هم افضل خواهد شد. ✍🏻 و درضمن جريان مباهله، آيه تطهير که دال بر عصمت اهل بیت می باشد نازل شده‌ است 🔅"انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا"🔅 سوره احزاب آیه ۳۳ 🔶 اتفاق دوم: سالروز بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت"إنّما ولیّکم.. "(آیه ۵۵ مائده). که به اقرار علماء تشیع و تسنن عامل به این آيه فقط علی علیه السّلام است. ببخشد در رکوع خاتم گدا را به سجده جان و دل داده خدا را ✍🏻 در توضیح هر‌ کدام از این رویدادهای بسیار مهم و آيات مربوطه به‌ آنها غير از شصت منبع معتبر اهل سنت، در تمامی کتابهای مربوطه مطرح شده و به شبهات جواب داده شده است. در بحارالانوار جلد ۲۱ از صفحه‌ی ۲۷۶، حدود ۸۰ صفحه بحث کرده است. ما خلاصه وار به جریان مباهله اشاره می کنیم. 🔅"فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ"🔅 هر گاه بعد از علمی (وحی) که به تو رسیده، (باز) کسانی درباره عیسی با تو به ستیز برخیزند پس بگو: "بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما نیز فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما نیز زنان خود را، ما از نفوس خود (و کسی که همچون جان ما است) دعوت کنیم، شما نیز از نفوس خود، آنگاه مباهله ( تضرع و زاری و دعا) کنیم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. (سوره آل عمران آیه ۶۱) 💠 مباهله چيست؟ مباهله از ریشه‌ی بهل، در لغت به معنای رها کردن و ول نمودن و دعا کردن با اصرار و تضرع و زاری است و در اصطلاح، زمانى که دو یا چند نفر بر سر مسئله‌اى اختلاف نظر داشته باشند و هیچ کدام حاضر نباشند نظریه طرف مقابل را بپذیرند، در یک جا جمع مى‌شوند و به درگاه خداوند دعا و تضرع نموده و لعن و نفرین مى‌کنند تا خداوند آن کس را که بر باطل و دروغ است رسوا نموده و به حال خودش رها نماید و مجازات کند. 💠 خلاصه واقعه‌: این آیه به ضمیمه آیاتی که قبل و بعد از آن نازل شده، نشان می‌دهد که در برابر پافشاری مسیحیان در عقاید باطل خود، از جمله ادعای الوهیت حضرت مسیح (علیه السلام) و عدم کارایی منطق و استدلال در برابر لجاجت آنها، پیامبر(صلی الله علیه وآله) مأمور می‌شود که از طریق مباهله وارد شود، و صدق گفتار خود را از این طریق خاص و روحانی به ثبوت برساند؛ یعنی با آنها مباهله کند تا راستگو از دروغگو شناخته شود! ✍🏻 پیامبر اکرم پیش از آنکه مباهله کند، عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین عَلیهمُ السلام را در زیر عبا نمود و گفت: پروردگارا هر پیغمبرى را اهل بیتى بوده است که مخصوص ترین خلق بوده اند به او، خداوندا اینها اهل بیت من هستند پس از ایشان برطرف کن شک و گناه را و پاک کن ایشان را پاک کردنى. پس جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر در شأن ایشان آورد. پس حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) آن چهار بزرگوار را بیرون برد از براى مباهله؛ همین که چشم اُسقف اعظم به آنها افتاد گفت: چهره‌هایی را می‌بینم که اگر اینها دست به دعا بردارند، یک نفر از نصاری در روی زمین باقی نخواهد ماند. وقتی کار به اینجا رسید، همه‌ی علمای نصاری تسلیم شدند که جزیه بدهند، اما با او مباهله نکنند. این نعمت بزرگ را به‌ همه عزیزان تبریک عرض می نمایم.      🔅اللهم عجل لولیک الفرج🔅 👉 @Fatemiyeh_aleyasin 👉 @raveshsonnati

#پرسش فرق خوف و خشیت چیست؟ #پاسخ_پرسش برخی اهل لغت اصلا متعرّض معنای «خشی» نشده و صرفا به ذکر فعل و مصدر آن بسنده کرده اند. (۱) امّا آنانکه به ذکر معنای آن پرداخته اند، بیشترشان خشیت و خوف را به یک معنا گرفته و فرقی میان آن دو نگذاشته اند. (۲) از این رو، هر دو مترادف و به معنای ترسیدن است. ولی برخی میان آن دو فرق گذارده اند که مجموع اقوالشان به ۴ یا ۵ قول می رسد که در ادامه به آن می پردازیم: قول اول هر ترسی را – اگر چه خوف نامند – خشیت نگویند، بلکه خشیت خوفی است که مشوب یا همراه با تعظیم و بزرگداشت یا هیبت است و بیشتر موارد کاربرد آن جایی است که نسبت به آنچه از آن ترس است علم و آگاهی وجود دارد، و به همین خاطر در فرمایش خدای متعال: «إِنَّما يَخْشَى‏ اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ» اختصاص به علماء پیدا کرده است. (۳) برخی دیگر در تبیین این دیدگاه گفته اند: خشیت ناشی از بزرگی شخص است، اگر چه خاشی (ترسنده) خود، قوی باشد ولی خوف ناشی از ضعف خائف (ترسنده) است، اگر چه مخوف چیز کوچک و کمی باشد. شاهد این فرق این است که مجموع حروف (خ ش ی) کلا بر عظمت دلالت می کند، مانند شیخ به معنای پیر یا بزرگ و خیش به معنای لباس غلیظ و کلفت. (۴) در تأیید این دیدگاه واژۀ خشن را نیز به عنوان یکی از مشتقات به اشتقاق اکبر می توان شاهد آورد. ادامه دارد .... @raveshsonnati

منابع و پاورقی ها: ۱. ابن دُرَید در جمهرة اللغة، ج ‏1، ص603 و زمخشری در اساس البلاغة، ص 164. ۲. خلیل بن أحمد فراهیدی در العین، ج 4، ص 284 و ازهری در تهذيب اللغة، ج‏7، ص194 و ابن عبّاد در المحيط في اللغة، ج‏4، ص375 و جوهری در الصحاح، ج‏6، ص2327 و ابن فارس در معجم مقاييس اللغة، ج‏2، ص184 و ابن سِیدة در المحكم والمحيط الأعظم، ج‏5، ص241 و فیّومی در المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير للرافعى، ج‏1، ص170 و فیروزآبادی در القاموس المحيط، ج‏4، ص353 وزمخشری در مقدمة الأدب، ص171 و ابن منظور در لسان العرب، ج‏14، ص228 و طُریحی در مجمع البحرين، ج‏1، ص122. ۳. راغب اصفهانی، المفردات (مفردات ألفاظ القرآن)، ص 283. نصّ عبارت وی این است: «الْخَشْيَةُ: خوف يشوبه تعظيم، وأكثر ما يكون ذلك عن علم بما يخشى منه، ولذلك خصّ العلماء بها في قوله: إِنَّما يَخْشَى‏ اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ.» و زبیدی در تاج العروس من جواهر القاموس، ج‏19، ص375. نصّ عبارت وی این است: «ثم تَفْسِيره‏ الخشْيَة بالخَوْفِ صَرِيحٌ في تَرادُفِهما، والذي صَرَّح به الرَّاغبُ وغيرُهُ أَنَ‏ الخشْيَةَ خَوْفٌ مَشُوب بعظَمَةٍ ومَهابَةٍ، وقالَ قَوْمٌ: خَوْفٌ مُقْتَرن بتَعْظيِم، وكِلاهُما صَحِيحٌ ظاهِرٌ». ۴. سید علیخان مدنی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج 4، ص 15. نصّ عبارت وی این است: «وفرّق بينهما أيضا بأنّ الخشية تكون من عظم المخشيّ وإن كان الخاشي قويّا، والخوف يكون من ضعف الخائف وإن كان المخوف أمرا يسيرا، ويدلّ لذلك أنّ الخاء والشين والياء في تقاليبها تدلّ على العظمة، نحو شيخ: للسيد الكبير، وخيش: لما غلظ من اللباس، ولذا وردت الخشية غالبا في حقّ اللّه‏ «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ». @raveshsonnati

ادامه بحث فرق میان خوف و خشیت فرق دوم خوف دردی است که نفْس، از انتظار عذاب و عقاب می کشد و خشیت حالتی است که هنگام احساس به بزرگی و هیبت حق برای نفْس حاصل میشود. 📚 سید علیخان مدنی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج‏ ۲، ص ۴۹۲. نصّ عبارت وی این است: «الخشية: الخوف، وقيل: الخوف: تألّم النفس من توقّع العقاب. والخشية: الحالة الحاصلة عند الشعور بعظمة الحقّ وهيبته». این دیدگاه نزدیک به دیدگاه نخست است. @raveshsonnati

پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است؟! آهی کشید و گفت که ماه محرّم است!

#نُکَت_مُحرّمیّة نکته اول: ✍ حسینی زبیدی پیرامون علت نامگذاری محرّم به محرّم چنین گفته است: المُحَرَّمُ: شَهْرُ اللَّهِ سَمَّتْه العَرَبُ بهذا الاسْمِ لأَنَّهم کانوا لا یسْتَحلُّون فیه القِتالَ، وأُضِیفَ إلی اللّه تعالَی إعْظاماً له کما قیلَ للکَعْبةِ بیتُ اللّه، و قیلَ: سُمِّی بذلِکَ لأَنَّه مِن الأَشْهُرِ الحُرُمِ. قالَ ابنُ سِیْدَه: و هذا لیسَ بقَوِیٍّ. و فی الصِّحاحِ: مِن الشُّهورِ أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ کانتِ العَرَبُ لا تَسْتحلّ فیها القِتالَ إلاَّ حَیَّان: خَثْعَم و طَیِّیءٌ، فإنَّهما کانا یَسْتَحِلاَّن الشُّهورَ، و کان الذین یَنْسؤُونَ الشُّهورَ أَیامَ المَوْسِم یقُولُونَ: حَرَّمْنا علیکُمُ القِتالَ فی هذه الشُّهورِ إلاَّ دِماء المُحِلِّینَ، فکانتِ العَرَبُ تَسْتحلُّ دِماءَهُم خاصَّةً فی هذه الشُّهورِ. (إلى أن قال:) قالَ النَّحاسُ: و أُدْخِلَتِ الألِفُ واللامُ فی المُحَرَّمِ دُوْن غیرِهِ مِن الشُّهورِ. انتهى 📚 تاج العروس، ج ۱۶، ص ۱۳۶ ✍ در روایت ریان بن شبیب نیز امام رضا علیه‌السلام فرمودند: یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ فِیمَا مَضَی یُحَرِّمُونَ فِیهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَلَا حُرْمَةَ نَبِیِّهَا لَقَدْ قَتَلُوا فِی هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّیَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً. 📚 بحارالأنوار، ج ۴۴، ص ۲۸۴ @raveshsonnati

#اطلاعیه با توجه به تلاش های صورت گرفته توسط رصدگران هلال ماه محرم، هلال با چشم غیر مسلح در غروب سه شنبه ۲۷ تیر ۱۴۰۲ رؤیت نشد. بنا بر این امروز چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۲ مطابق با ۳۰ ذی الحجّة ۱۴۴۴ هست و اول محرم الحرام فردا پنجشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۲ می باشد و عاشورا روز شنبه ۷ مرداد است. البته اگر ثابت شده باشد که دیشب هلال با چشم مسلح دیده شده است - چنانکه برخی گزارش ها حاکی از این است - امروز تنها برای مقلدین آیات عظام بهجت، فاضل و خامنه ای اول محرم و عاشورا روز جمعه ۶ مرداد خواهد بود. پی نوشت: علت عمده ذکر این اطلاعیه توجه به اعمال عبادی است، مانند اعمالی که در مفاتیح‌الجنان برای شب و روز اول محرم یا روز عاشورا گفته شده است و الا اتحاد مسلمانان و شیعیان در بحث مراسم ها و عزاداری ها نباید خدشه دار شود و مطابق آنچه در تقویم آمده و مرسوم است، مناسب است همه در این جهت متحد باشند. @raveshsonnati

#نُکَت_مُحرّمیّة نکته دوم ابتدای سال قمری و مبدأ آن از سه جهت، سه ماهِ متفاوت است: ۱. از جهت هجرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله، مبدأ سال و شروع آن اول ماه ربیع الأول است که به دستور پیامبر یا پیشنهاد امیر مؤمنان علی علیه السلام هجرت پیامبر اکرم مبدأ تاریخ اسلام قرار گرفت. ۲. از جهت ثبت وقایع تاریخی و تقویمی مبدأ رسمی سال، ماه محرم الحرام است. ۳. از جهت معنوی و عبادی مبدأ سال، ماه مبارک رمضان به ویژه شب قدر است، چنانکه سید بن طاووس در اقبال الاعمال تشریح کرده است و سابقا در همین کانال نیز گذشت. نکته مهم قاعدتا مبدأ رسمی، تاریخی و تقویمی نیز باید ماه ربیع الأول قرار می گرفت نه محرم الحرام ولی متأسفانه این امر نامبارک توسط برخی صحابه رخ داد که تفصیل آن را در این نشانی می توانید بخوانید: https://www.makarem.ir/main.aspx?lid=0&typeinfo=1&catid=40677&pageindex=0&mid=419801 @raveshsonnati