خاطرات جبهه 🌷❤️ بار اولش نبود كه فيلم بازي مي كرد. آنقدر هم نقشش را دقيق اجرا مي كرد كه براي هزارمين بار هم آدم گولش را مي خورد. ميكروفون را دست گرفت، چند تا فوت محكم كرد و درست در لحظاتي كه بچه ها بيش از هميشه منتظر اعلان آمادگي براي شركت در عمليات بودند گفت:«كليۀ برادران حاضر در پادگان، برادراني كه صداي مرا مي شنوند، در زمين ورزش، نمازخانه، ميدان صبحگاه، داخل آسايشگاه ها، كليۀ اين برادران» .... بعد از مكثي، آهسته:«با كبدشان فرق مي كند😜😂 محفل رفاقت باشهدا👇👇 💛| @refigh_shahid1

🎙#کتاب_صوتی #برای_زین_أب 📌 روایت زندگی شهید مدافع حرم #محمد_بلباسی ✅ : خاطرات دیروز و امروز ... راوی: سکینه احمدی_ دختر خاله ی شهید ➖۳ دقیقه داستان واقعی بشنویم☺️ ✨ادامه دارد......

سلام

ان شاءالله امشب سر ساعت همیشگی کانال باشید.. رفقاتون رو دعوت کنید به بحث.. التماس دعا.. یازهرامادر

برایتان اینگونه آرزو میکنم

⭕️ اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ... خیلی خوشگل میخونه #اللهم_عجل_لوليک_الفرج #امام_زمان (عج)

. وَلَقَدْنَعْلَمُ‌أَنَّکَ‌یضِیقُ‌صَدْرُکَ‌بِمَا یقُولُونَ... مامےدانیم‌سینـه‌اٺ؛ ازآن‌چـه‌آن‌هامیگویندٺنگ‌مےشـود... "۹۷ الحجــر" پهبــادهاے #هـــوس! هـــرروزبـــابمبـــاران‌دلــم؛ " #یادخـــدا "رابےگنـاه‌مےڪشند... . چه‌فرقـےمےڪنــد! درقفـس‌ڪوچڪےباشـے؛ ویادر #قفـــس دنیــــا... وقٺےداسٺان‌وابسٺه‌بـودن‌اسـٺ! اَخْـــــــرِجْ‌حُبَّ‌الــــــدُّنْیـــــا... @refigh_shahid1

حجاب فاطمی #مداحی_نریمانی #چادر #چادرانه ❤️🍃 🌿

🔰 سالروز بعثت پیامبر اعظم(ص) منادی توحید و پیام‌آور صلح و دوستی را تبریک می‌گوییم ❤️❤️❤️❤️❤️❤️

عیدڪُم مَبروڪ-|🎉🦋✨| #مبعث💛

#قسمت نهم داستان دنباله دار نسل سوخته: چشم های کور من اون روز ... یه ایستگاه قبل از مدرسه ... اتوبوس خراب شد ... چی شده بود؛ نمی دونم و درست یادم نمیاد ... همه پیاده شدن ... چاره ای جز پیاده رفتن نبود ... توی برف ها می دویدم و خدا خدا می کردم که به موقع برسم مدرسه ... و در رو نبسته باشن ... دو بار هم توی راه خوردم زمین ... جانانه سر خوردم و نقش زمین شدم ... و حسابی زانوم پوست کن شد ... یه کوچه به مدرسه ... یکی از بچه ها رو با پدرش دیدم ... هم کلاسیم بود ... و من اصلا نمی دونستم پدرش رفتگره... همیشه شغل پدرش رو مخفی می کرد ... نشسته بود روی چرخ دستی پدرش ... و توی اون هوا، پدرش داشت هلش می داد ... تا یه جایی که رسید؛ سریع پیاده شد ... خداحافظی کرد و رفت ... و پدرش از همون فاصله برگشت... کلاه نقابدار داشتم ... اون زمان کلاه بافتنی هایی که فقط چشم ها ازش معلوم بود ... خیلی بین بچه ها مرسوم شده بود ... اما ایستادم ... تا پدرش رفت ... معلوم بود دلش نمی خواد کسی شغل پدرش رو بفهمه ... می ترسیدم متوجه من بشه ... و نگران که کی ... اون رو با پدرش دیده ... تمام مدت کلاس ... حواسم اصلا به درس نبود ... مدام از خودم می پرسیدم ... چرا از شغل پدرش خجالت می کشه؟... پدرش که کار بدی نمی کنه ... و هزاران سوال دیگه ... مدام توی سرم می چرخید ... زنگ تفریح ... انگار تازه حواسم جمع شده بود ... عین کوری که تازه بینا شده ... تازه متوجه بچه هایی شدم که دستکش یا کلاه نداشتن ... بعضی هاشون حتی چکمه هم نداشتن... و با همون کفش های همیشگی ... توی اون برف و بارون می اومدن مدرسه ... بچه ها توی حیاط ... با همون وضع با هم بازی می کردن ... و من غرق در فکر ... از خودم خجالت می کشیدم ... چطور تا قبل متوجه نشده بودم؟ ... چطور اینقدر کور بودم و ندیدم؟... اون روز موقع برگشتن ... کلاهم رو گذاشتم توی کیفم ... هر چند مثل صبح، سوز نمی اومد ... اما می خواستم حس اونها رو درک کنم ... وقتی رسیدم خونه ... مادرم تا چشمش بهم افتاد ... با نگرانی اومد سمتم ... دستش رو گذاشت روی گوش هام ... - کلاهت کو مهران؟ ... مثل لبو سرخ شدی ... اون روز چشم هام ... سرخ و خیس بود ... اما نه از سوز سرما ... اون روز .. برای اولین بار ... از عمق وجودم ... به خاطر تمام مشکلات اون ایام ... خدا رو شکر کردم ... خدا رو شکر کردم ... قبل از این که دیر بشه ... چشم های من رو باز کرده بود ... چشم هایی که خودشون باز نشده بودن ... و اگر هر روز ... عین همیشه ... پدرم من رو به مدرسه می برد ... هیچ کس نمی دونست ... کی باز می شدن؟ ... شاید هرگز ... 🍃🌹🌹🍃

#قسمت دهم داستان دنباله دار نسل سوخته: احسان از اون روز به بعد ... دیگه چکمه هام رو نپوشیدم ... دستکش و کلاهم رو هم ... فقط تا سر کوچه ... می رسیدم سر کوچه درشون می آوردم و می گذاشتم توی کیفم ... و همون طوری می رفتم مدرسه ... آخر یه روز ناظم، من رو کشید کنار ... - مهران ... راست میگن پدرت ورشکست شده؟ ... برق از سرم پرید ... مات و مبهوت بهش نگاه کردم ... - نه آقا ... پدرمون ورشکست نشده ... یه نگاهی بهم انداخت ... و دستم رو گرفت توی دستش ... - مهران جان ... خجالت نداره ... بین خودمون می مونه ... بعضی چیزها رو باید مدرسه بدونه ... منم مثل پدرت ... تو هم مثل پسر خودم ... از حالت نگاهش تازه متوجه منظورش شدم ... خنده ام گرفت ... دست کردم توی کیفم و ... شال و کلاه و دستکشم رو در آوردم ... حالا دیگه نگاه متعجب چند دقیقه پیش من ... روی صورت ناظم مون نقش بسته بود ... - پس چرا ازشون استفاده نمی کنی؟ ... سرم رو انداختم پایین ... - آقا شرمنده این رو می پرسیم ... ولی از احسان هم پرسیدید ... چرا دستکش و شال و کلاه نداره ؟... چند لحظه ایستاد و بهم نگاه کرد ... دستش رو کشید روی سرم ... قبل از اینکه بشینی سرجات ... حتمأ روی بخاری موهات رو خشک کن .... 🍃🌹 🌹🍃