👆👆👆👆👆👆👆 فرازی از خطبه غدیر قسمت ۱ و ۲

پاسخ به شبهات قسمت اول: 📛 متن شبهه : شیعه ادعا میکند علی در نماز انگشتر به سائل بخشید و از طرفی ادعا میکند آنقدر اخلاص داشت که در نماز تیر از پایش میکشیدند. این دو با هم نمی سازد. 💥پاسخ : اصل این سؤال که گاهی به صورت شبهه طرح می‌گردد، ناشی از تعریف نادرست از اخلاص و هم چنین ضعف شناخت از مقام ولایت است بدون شک دادن انگشتری به سائل از چنان شدت درجه‌ی اخلاصی برخوردار بوده که نه تنها خداوند کریم در کلام وحی بدان اشاره نموده است، بلکه این عمل را از نشانه‌های ولی شناسی قرار داده است چنان چه می‌فرماید: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاه وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏ (📓سوره مائده آیه ۵۵) جز اين نيست كه ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز میخوانند و هم چنان كه در ركوع‌اند انفاق میكنند از آیه صریح فوق چند نتیجه‌ی اجمالی می‌توان اخذ نمود: 1️⃣[به رغم انکار برخی] چنین حادثه‌ای اتفاق افتاده است که خداوند فاعل آن را به عنوان ولی معرفی می‌نماید 2️⃣شدت اخلاص در این امر به حدی بوده که خداوند آن را از نشانه‌های ولی‌شناسی قرار داده است 3️⃣ اهدای انگشتری در حال رکوع امام (ع) منعی نداشته که خداوند آن را تأیید نموده است برای درک و شناخت بیشتر، لازم است به چند نکته‌ی ذیل اشاره شود: الف - معنای اخلاص چنین نیست که مخلص (حضرت علی یا هر کس دیگری) از هر امری غافل شود، که اگر چنین بود، لازم می‌آمد تا پیامبر‌اکرم (ص) و سایر معصومین (ع) حتی از ظواهر نماز مثل ارکان و اذکار نماز که عملی دنیایی و جسمانی است غافل شوند و به محض آن که نیت نموده و تکبیر گفتند، همه‌ی امور و از جمله صورت نماز را فراموش کنند و فقط محو جمال و جلال الهی گردند   ب - فرض غفلت مقام ولایت از کلیه‌ی امور، نه تنها اثبات غفلت آنان (حتی برای یک ثانیه) است، بلکه با عصمت آنان نیز منافات دارد   ج - اگر مقام ولایت و خلیفه‌ی خدا در زمین لحظه‌ای توجه‌اش از عالم خلقت منفک شود، فیض الهی منقطع و عالم معدوم می‌گردد   د - معنای شدت اخلاص این است که عبد مؤمن و مخلص (معصومین ع)، لحظه‌ای [حتی به اندازه‌ی یک چشم به هم زدن] از یاد خدا غافل نمی‌شوند لذا توجه آنها به عالم و امورات آن نیز به امر خدا و برای خدا صورت می‌پذیرد که عین عبادت و بندگی مخلصانه است   و - متأسفانه ما برای درک و شناخت، معصومین (ع) را که انسان‌های کامل و اشرف مخلوقات هستند با خودمان قیاس می‌کنیم! و این خطای بزرگی است، چرا که ما ناقص هستیم به عنوان مثال اگر در نماز متوجه موضوع دیگری شویم، حتماً از یاد خدا غافل شده‌ایم اما معصومین (ع) چنین نیستند و ما چاره‌ای نداریم جز آن که آنان را با معرفی خودشان بشناسیم و نه با قیاس به خودمان ائمه علیهم‌السلام می‌فرمایند: قلوبنا اوعيه لمشية الله، فاذا شاء شئنا (📚بحار الانوار،ج ۵۲ ، ص ۵۱) قلب‌های ما، ظرف‌های مشیت الهی است، پس چون او خواست، ما خواهیم خواست 📌پس، همه‌ی نیات و اعمال آنها الهی و در کمال اخلاص است و عمل یا سخنی از آنان به جز به امر الهی صادر نمی‌گردد و از جمله اهدای انگشتری است نکته‌ی مهم دیگری که باید در مقام اخلاص به آن توجه توجه شود اطاعت امر ولی است نماز یک امر الهی است و هم چنین نمازهای متسحبی یا نوافل (که ظاهراً حضرت در حال نماز مستحبی بودند) و زکات انگشتری به سائل نیز امر الهی بوده است 👌 🔰متأسفانه ما مقام و منزلت ولایت را  از ولایت خداوند متعال گرفته تا ولایت رسول و اولی‌الامر و ولی‌ فقیه  نشناخته‌ایم يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُون‏ (📓سوره انفال آیه ۲۴) اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد، چون خدا و پيامبرش شما را به چيزى فرا خوانند كه زندگيتان میبخشد دعوتشان را اجابت كنيد و بدانيد كه خدا ميان آدمى و قلبش حايل است و همگی به پيشگاه او گرد آورده شويد اگر مشیت خدا بر آن بود که بنده‌اش در حال رکوع انگشتری به زکات دهد، می‌دهد و به خداوند عرض نمی‌کند: که فعلاً در حال نماز هستم و نمی‌توانم کار دیگری انجام دهم صبر بفرمایید تا نمازم تمام شود! اما حضرت علی که با اخلاص تمام مطیع امر مولا است، هم نمازش به امر خدا و برای خداست و هم زکاتش به امر خدا و برای خداست ✅

باسلام واحترام خدمت اعضای محترم کانال قرآن و زندگی جدول فعالیت روزانه با موضوعات و نام مسئول ارائه دهنده مطالب در کانال قران و زندگی(کانون قران آستان قدس رضوی دفترشهرستان ری) جهت استحضار تقدیم حضورتان می گردد لطفا هرگونه انتقاد و پیشنهاد را به مدیر بارگزاری مطالب جناب آقای غلامی اطلاع رسانی نمایید. باتشکر فراوان مدیر کانون قران آستان قدس رضوی شهرری حسن مالمیر التماس دعا

بخش اول تفسیر استاد صدرالحفاظ سوره بقره آیه ۲۸۲

🌹 سلام صبح روزآدینه تان بخیروسلامتی وشادکامی 🌹 🌹تلاوت یک صفحه از کلام الله مجید 🌹 📕سوره مبارکه ص جزء۲۴💢صفحه۴۵۷ وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَى رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ الْأَشْرَارِ ﴿٦٢﴾ آنها می‌گویند: «چرا مردانی را که ما از اشرار می‌شمردیم (در اینجا، در آتش دوزخ) نمی‌بینیم؟! (۶۲)  أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ ﴿٦٣﴾  آیا ما آنان را به مسخره گرفتیم یا (به اندازه‌ای حقیرند که) چشمها آنها را نمی‌بیند؟! (۶۳) إِنَّ ذَلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ ﴿٦٤﴾   این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! (۶۴) قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿٦٥﴾  بگو: «من تنها یک بیم‌دهنده‌ام؛ و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهّار نیست! (۶۵)  رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ ﴿٦٦﴾  پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفّار!» (۶۶)  قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ ﴿٦٧﴾ بگو: «این خبری بزرگ است، (۶۷)   أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ ﴿٦٨﴾ که شما از آن روی‌گردانید! (۶۸)  مَا كَانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿٦٩﴾  من از ملأ اعلی (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامی که (درباره آفرینش آدم) مخاصمه می‌کردند خبر ندارم! (۶۹)  إِن يُوحَى إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿٧٠﴾ تنها چیزی که به من وحی می‌شود این است که من انذارکننده آشکاری هستم!» (۷۰)   إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ ﴿٧١﴾ و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل می‌آفرینم! (۷۱)   فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿٧٢﴾  هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، برای او به سجده افتید!» (۷۲) فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٧٣﴾  در آن هنگام همه فرشتگان سجده کردند، (۷۳)  إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنْ الْكَافِرِينَ ﴿٧٤﴾   جز ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران بود! (۷۴) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِينَ ﴿٧٥﴾   گفت: «ای ابلیس! چه چیز مانع تو شد که بر مخلوقی که با قدرت خود او را آفریدم سجده کنی؟! آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟! (برتر از اینکه فرمان سجود به تو داده شود!)» (۷۵)  قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ ﴿٧٦﴾ گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریده‌ای و او را از گل!» (۷۶)  قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ﴿٧٧﴾   فرمود: «از آسمانها (و صفوف ملائکه) خارج شو، که تو رانده درگاه منی! (۷۷)  وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَى يَوْمِ الدِّينِ ﴿٧٨﴾ و مسلّماً لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود! (۷۸)  قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿٧٩﴾   گفت: «پروردگارا! مرا تا روزی که انسانها برانگیخته می‌شوند مهلت ده!» (۷۹) قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ ﴿٨٠﴾  فرمود: «تو از مهلت داده‌شدگانی، (۸۰)   إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٨١﴾ ولی تا روز و زمان معیّن!» (۸۱)   قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٨٢﴾ گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، (۸۲)  إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ﴿٨٣﴾  مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!» (۸۳) التماس دعا